Reykjavik, 20 en 21 juli. We gaan nog niet

Voorbereidingen van ons vertrek naar Groenland. We ontvangen Janush, een Pools oceaanzeiler, bij ons aan boord. Hij heeft een zeer grote ervaring met varen in de arctische wateren. Met  zijn Vagebond maakt hij al twee maal de NW passage. Hij was ook de eerste die dat gelukt is. Janush is ook al 10 maal op Groenland geweest. Aan de hand van zeekaarten, ijskaarten en weerkaarten, geeft hij ons heel veel waardevolle adviezen. Vanavond gaan we naar het meteorologische instituut. Janush gaat graag mee, want hij is zelf ook geïnteresseerd in de visie van de meteorologen.

Verder ruimen we het schip op. Zeeklaar maken. Watertanks gevuld. Dieselolie bijgevuld. Douche en plee schoon gemaakt. Laatste inkopen gedaan. IJslandse kronen opgemaakt. Als het weer goed is voor de komende dagen, kunnen we direct weg. Maar we hebben onze twijfels. Het weer bij Kap Farvell is erg wisselend. Juist daar willen we geen slecht weer of harde wind tegen komen. Doordat er voor de tijd van het jaar zo veel ijs is zullen we ook flink moeten omvaren. Vooralsnog denken we dat we 100 mijl ten Zuiden van Kap Farvell moeten langs varen, alvorens we in Noordelijke richting de Davis Street kunnen invaren. Julianahåb wordt waarschijnlijk niks. Te veel ijs voor de deur. Janush adviseert ons naar Narsalik te gaan en vandaar uit de Semelik fjord (Semelik betekent gletscher in het Groenlands) in te varen. Wel veel ijsbergen, maar niet gevaarlijk en het kan bij daglicht. Er zijn ook ankermogelijkheden in de fjord zelf.


Het bezoek aan de meteorologe was interessant. Dit maal spraken we met een jonge vrouw. Ze bevestigde wat we eigenlijk al voelden. We moeten nog even geduld hebben. Misschien maandag.

Onze tocht naar het instituut was heel comfortabel, dankzij Ardis Bollweg. Zij bracht ons met haar auto met Nederlands kenteken heen en weer. Ardis stond eerder deze week plotseling met man en twee dochters naast de Pas de Deux, nadat ze Nederlandse vlag had herkend. Haar man is geofysicus en hij doet hier een onderzoek van 3 maanden bij de universiteit van Reykjavik naar de beweging van vulkanen. Zij wonen met het hele gezin hier in Reykjavik vlak bij de haven. Zij spraken ons aan, terwijl we elkaar in eerste instantie niet eens herkenden. Het moment van wederzijdse herkenning (jeemig, ben jij het!) was heel leuk. In middels hebben we elkaar al een paar maal vaker gezien. O.a. zaterdagavond toen we haar schoonouders tegenkwamen in het bioscoopje van de Volcano show. Prachtige en boeiende films over de oorzaken en gevolgen van erupties. De bioscoop is een onderdeel van het atelier van de cineast zelf.

Voor hen die niet weten wie Ardis Bollweg is. Een paar jaar geleden was zij een bekende top laser zeilster. Met haar vader, Hans Bollweg, had ik zelf veel contact in zijn functie van wedstrijdsecretaris van de Laser klasse organisatie in Nederland (LON). Later zeilde mijn dochter Marieke veel met haar samen; o.a. in het j/24 vrouwen team op de "gebaksdoos".

Je ziet maar weer. De wereld is echt een dorp. Je blijft elkaar gewoon op straat tegen komen. Of in dit geval, op de steiger voor bezoekende zeilboten in Reykjavik.