River Bend Marina in Ft. Lauderdale

26 november 2007
 
Donderdag was het Thanksgiving Day en dus een vrije dag in de USA. Het leek wel of heel Florida besloten had om die dag op de ICW te gaan varen. Varen in Florida betekent met je motorboot er op uit en zo hard mogelijk varen, veel golven maken en slecht opletten. Het werd voor ons een dagje erg opletten. We passeerden ca. 10 beweegbare bruggen, de koekenpan met de tomaten er al vloog tegen de grond door de golven van de passerende (race)boten en het was prachtig weer. Bruggen gingen heel vlot en na een uurtje of drie waren we al in de Little River juist ten N van Ft. Lauderdale. Dit was een populaire anchorage, maar nu was er niemand. Kennelijk als anchorage opgeheven. We voeren door naar Lake Sylvia, midden tussen de bungalows en met veel boten. Op dinghy en loop afstand van de Las Olas Blvd, where the action is. Omdat Thanksgiving een typisch familie feest is dat thuis wordt gevierd, viel die “action” nogal tegen, maar we vierden onze veilige aankomst in Ft. Lauderdale met een mooie fles wijn in een van de restaurants aan de boulevard.
 
Op vrijdag gingen we naar de Marina waar we de boot zullen stallen, maar we moesten eerst wachten tot laag water voorbij was, want bij het binnenkomen van Lake Sylvia hadden we een paar maal de bodem geraakt en die bestaat uit stenen. Eerst maar eens met een borstel in de hand rond en onder de boot gezwommen om te schrobben. Dat scheelt straks een hoop werk en een hoop troep op de Marina. ’s Middags voeren we via de New River naar de River Bend Marina. Het was maar een stukje van 4 mijl, maar het was prachtig. Het was bijna onwerkelijk, zoals we daar voeren over een smalle kronkelende rivier, waar zoveel dingen tegelijk te zien waren, dat we ogen te kort kwamen. Het leek nog het meest op een decor van een disneyland-achtig pretpark. Het leek onecht. Enerzijds voelde het alsof je in Utrecht in de Oude Gracht voer. Overal terrasjes en restaurantjes langs het water. Anderzijds leek het op een mangrove rivier met palmen, struiken en allerlei planten en bomen toto in het water. Het geheel omzoomt met wolkenkrabbers van 40 à 50 verdiepingen hoog. Veel bruggen en een drukte alsof je op een warme zomerdag in Nederland op de Vecht aan het varen was. Kijk naar een paar van de foto’s die we in het album hebben gezet en probeer al die beelden over elkaar heen te zetten, dan begin je een klein beetje de impressie te krijgen.
 
Onze aankomst in de Marina ging vlot en we werden, ondanks het vrije lang weekend door een van de werf medewerkers opgevangen en verwelkomd. De Marina blijkt ook de winterstalling haven van een groot deel van de Farr 40 vloot in Florida te zijn. Er liggen er hier achteloos een stuk of 12 om ons heen, met bekende namen zoals Ichi Ban, Warpath, Sled en Hooligan. Zaterdag gebruikten we de hele dag om schoon te maken, boot op te ruimen, zeilen en schoten er af, alles binnen gestuwd. We zijn klaar voor de stalling op de wal, maar maandag komt er hopelijk eerst nog een monteur om te kijken wat we moeten doen aan het probleem van onze motor, die veel te veel olie gebruikt. Vanaf onze ligplaats is alles op loopafstand, onder andere een heel bijzondere kroeg met de aansprekende naam “Old Heidelberg”. Het decor in deze kroeg is echte super kitsch, het personeel loopt in Dirndl jurken en in Lederhosen. Alles is Duits, inclusief het bier, maar niemand spreekt hier Duits. Het is onze favoriete kroeg geworden, mede dankzij Maryam, onze vriendin achter de tap, oorspronkelijk uit Iran, en met een zeer vrolijke kijk op, het leven en haar klanten.
 
Zondag huurden we een auto om meer van Florida te zien. We togen naar Miami, waar we eerst naar de boulevard van Miami Beach gingen. Na een sandwich op het terras van een van de Art Deco stijl Café Restaurants, reden we naar Coconut Grove, dat eigenlijk het leukste deel van groter Miami is. We zochten naar de Banana Republic Winkel, waar ik ca. 10 jaar geleden, samen met Reinier Wissenraet, op weg naar de St. Maarten Heineken Regatta, de winkel leeg kocht. Hij bestond niet meer. Wel veel andere leuke winkels maar geen Banana Republic meer. Aan het eind van de dag troffen we het Mean Machine Team van Peter de Ridder in de Miami Beach Marina die net terug kwamen van een training voor het Farr 40 evenement dat hier volgende week begint. Veel bekende gezichten en leuke reacties dat wij daar plotseling naast hun nieuwe boot stonden. Dennis Goethals, de partner van mijn dochter Marieke is een van de trimmers op Mean Machine. Met hem en nog een paar bemanningsleden dronken we een drankje en aten gezamenlijk op het terras aan de Marina.
 
We zitten nu weer op de River Bend Marina in Ft. Lauderdale, in afwachting van de monteur, die hopelijk snel verschijnt.