Orient Bay, Îlet Pinel, 30 april 2008
Een min of meer chronologisch verslag van onze avonturen sinds ons vertrek uit de BVI. Op 24 april vetrokken we van de Bitter End Yacht Club op Virgin Gorda en zeilden ´s nachts naar Saba. Twee jaar geleden konden we daar dankzij de deining niet ankeren en aan land gaan. Dit keer was het weerbericht gunstig en bij de zonsopkomst van 25 april lag Saba als een indrukwekkende steenklomp scherp op de horizon. In Ladder Bay was een vrije mooring en na het inklaren in Fort Baai maakten we kennis met Billy, die onze taxi chauffeur en gids werd voor deze dag. Saba is een juweel. Alles is er bloedstollend steil. De wegen, die de vier buurtschappen op het eiland met elkaar verbinden, zijn van het water af niet te zien. Stuk voor stuk wonderlijk hoe deze wegen ooit gebouwd konden worden. De ingenieur die verantwoordelijk was voor de aanleg van de weg tussen Bottom (de hoofdstad) en Westside (het economische en toeristische centrum) had wegenbouw gestudeerd op een schriftelijke cursus. Met veel volharding en een onbeperkt vertrouwen dat, “the road that could not be build” toch gerealiseerd kon worden, slaagde hij in zijn opzet en verwierf eeuwige roem. We lieten ons onder het hoogste punt van het eiland afzetten en wandelden door het tropische regenwoud op de flanken van Saba terug naar beneden. Het kost even moeite, maar Saba is een eiland dat je niet wil missen.
Daags daarna voeren we onder zeil met een mooie lopende wind in 4 uur de 25 mijl die ons nog scheidden van St. Maarten. Het was net of we niet twee jaar weg geweest waren. De Jachtclub, de brug ernaast, happy hour, Budget Marine, Island Water World, alles onveranderd. Het inklaren ging, zo waar, heel vlot en nog dezelfde dag kon Robert naar de kapper, de was doen en de inkopen ter voorbereiding van de komst van Emmy en Matthijs twee dagen later. Ondertussen waren er ook weer een paar onderdelen van de boot stuk/versleten, maar op St. Maarten deert dat niet, want alles is hier onder handbereik. Ergo: de dekschijnwerper doet het weer; we hebben onderdelen om de overloop van de grootzeilschoot te herstellen; we konden nieuwe filters voor de watermaker kopen; de mast kreeg een complete inspectie; het scheurtje in de kotterfok is (provisorisch) gerepareerd; de vlaggen kregen nieuwe zomen; enz. Bovendien maakten we de boot eens een keer echt goed schoon.
Het weerzien met onze maatjes van onderweg was bijzonder we dronken bier en rum punch met Carl en Cheryl (Mystique), Richard en Leila (Nebula) Jake en Carol (Offline), Adrian en Vicky (Lalize). Susie op Pharos, voer met ons mee naar Saba. Een we liggen vlak achter elkaar in Simson Bay.
Op maandag 28 april was op Princess Juliana Airport de hereniging van de familie Lingl (twee bleekgezichten en één paar bruine benen). Zij vielen met hun neus in de boter, want behalve dat Emmy en Matthijs meteen werden opgenomen in de hele groep die al weken met elkaar opvaren, was op 29 april de Carnaval parade in de straten van Philipsburg. Veel (oorverdovend harde) muziek, veel dansende buiken en billen, nog meer veren, pracht en praal, gratis bier vanaf sommige praalwagens. Het feest spoot er vanaf. Dansend, juichend, zingend, lachend en met een erg goed gevoel gingen we die dag ten onder. Terug aan boord suisde alles nog na in onze hoofden.
Vanochtend toen we wakker werden maakten we kennis met Paul en Harriet Bartels uit Muiden, die met hun Kalliste naast ons voor anker lagen in groot Baai voor Philipsburg. We hadden hun boot al wel een paar maal gezien, maar steeds niemand aan boord getroffen. Gelukkig bleek weer eens dat de aardbol waarop wij leven toch gewoon een dorp is, want we konden de groeten doen aan mijn roeimaatje Hans Terwee en aan Marcel Hoogenstein, die deze website voor Pas de Deux bouwde. Beide goede bekenden van Paul en Harriet. Zij gaan volgende week al naar Bermuda en wij pas de tweede helft van mei, maar we zien of horen ze vast nog wel ergens onderweg.
Na al het feestgedruis van gisteren, deden we het vandaag kalm aan, we voeren naar îlet Pinel in Oriënt Bay aan de Oostkant. Het strand, de strandtenten en het snorkel rif kunnen zonder mankeren dienen als decor voor een Caribische commercial. Weer een plek die we sinds twee jaar geleden niet vergeten waren. We gaan nog een tijdje door als vakantie boot op en rond St. Maarten. Blijf lezen, dan blijven wij nog even varen!
Robert, Emmy, Matthijs en Michiel
posted @ zaterdag 3 mei 2008 18:59