31 juli 2011
Vandaag deden we iets dat niet zo vaak mogelijk is. We gingen zeilend rond Cap Corse, de meest Noordelijk punt van Corsica. Het weer is hier onbetrouwbaar, doordat de meteorologische omstandigheden in de Tyrreense Zee, ten Oosten van Corsica, en in de Golf van Liguria, ten NW van Corsica, vaak heel verschillend zijn. Daardoor kan het hier tot windkracht 10 waaien (ook in de zomer) en de, vaak wilde, kruiselingse golfslag vormt ook een heel aparte uitdaging. Niets van dat al vandaag.
We vertrokke
n om 08:00 uur met een heel licht windje mee op de motor uit Calvi. Cap Corse ligt op ca 35 mijl van Calvi en bij de nadering nam de wind toe, draaide naar het NO en konden we gaan zeilen. Weliswaar kruisend tegen de wind in, maar we hadden tijd zat. Het was prachig. Cap Corse aan stuurboord, hoog, ruig en indrukwekkend. Het eiland Giraglia, een steil uit zee oprijzend groot stuk steen,
onbewoond, met een ruïne van een oude toren en een vuurtoren die 85 meter boven de zeespiegel uitsteekt, aan bakboord. De passage is maar 0,8 mijl breed. Aan de andere kant viel de wind weer weg en de laatste paar mijl naar Macinaggio deden we op de motor. We ankerden in de baai voor de ingang van de grote jachthaven en bespaarden ons daarmee een schreeuwend hoog liggeld voor een nachtje aan de kade. Om voor anker te komen, werd nog een aparte inspanning, op een bodem van hard zand met stenen. We vingen een ronde steen in het anker, waardoor dat niet wilde pakken in de bodem. Te diep om er naar toe te duiken en het anker met de hand te klaren. Anker met steen en al omhoog. Steen zit klem tussen de vloeien van het anker. Val aan het neuringoog vastgemaak
t , anker ondersteboven getrokken, plons, en de steen lag weer op de bodem. Veel bekijks en bijval van de boten om ons heen.
Daarna, zwemmen, duiken, biertje, pasta maaltijd met corsicaanse rode wijn, zachte jazz uit de luidsprekers en uitleg van Wouter over wat we zoal aan sterren boven ons konden vinden. Hij studeerde immers ooit een tijdje sterrekunde. Wat een topdag.
Tijdens het lange stuk motorzeilen waren we nuttig bezig. Wouter had immers een tas vol spullen voor de boot meegenomen en dat deed hij niet zonder reden. We installeerden het modem van de HF radio, waarvan in Nederland de BIOS was gerepareed, en sloten alles weer aan. Daarna, "doet ie 't, of doet ie 't niet?". Eureka!, we kunnen weer mailen via de kortegolfradio, we kunnen weer weerkaarten ophalen en voor de weerberichten zijn we niet meer alleen afhankelijk van de Navtex en de VHF. Daarna de volgende grote uitdaging. Nieuwe drukmeter op de watermaker. Kajuittafel werd werkbank. Het hele ding moest uit elkaar om de kapotte meter er af te halen en de nieuwe erop te zetten. Na twee uurtjes sleutelen zat alles weer op zijn plaats. De eerste grote vraag was "lekt ie nog, of lekt ie niet meer?". Eureka encore! Geen druppel lekkage meer. De volgende vraag wordt of hij het ook blijft doen. De eerste test was veelbelovend, maar we hebben bijna volle tanks en konden dus geen lange test doen. In de korte test stoorde de waterpomp één keer. De tijd zal het verder leren. Hoe het ook zij, vandaag konden we na het zwemmen, het zout weer van ons lijf af douchen!
Morgen naar Elba.
Frouk, Wouter en Michiel
posted @ maandag 1 augustus 2011 12:36