Afscheid van Frouk

12 augustus 2011


Olbia Airport

Vandaag brachten we Frouk naar het vliegveld, van waar ze terug naar Nederland is gevlogen. We ontwaakten in prachtig weer achter ons anker in de Cala Moresca. We motorzeilden naar de ingang van de Lagune van Olbia. Onder het motto dat we dieselolie kwamen tanken, kregen we ook toestemming van de Marina di Olbia, om een uurtje langs de kade bij de Capitaneria te blijven liggen om met de taxi naar luchthaven te gaan. Met een zware tas vol herinneringen en cadeautjes voor thuis namen we op de luchthaven afscheid.

Frouk was 44 dagen aan boord. We vlogen samen op 28 juni naar Rota om de Pas de Deux weer te water te brengen. Via Gibraltar (met een kort uitstapje naar Ceuta op de Afrikaanse kust) zeilden we langs de Spaanse Costa's, naar de Balearen, waar Angèle ons 10 dagen kwam vergezellen. We maakten samen de 255 mijl lange oversteek naar Corsica. Hier kwam Wouter aan boord, met wie we rond Corsica, Elba en een stuk van Sardinië, voeren. Frouk je was een fijne maat. Er is bij mijn weten geen onvertogen woord gevallen. Soms kwam de meter van eng een beetje opzetten, maar na drie keer slikken en twee keer diep ademhalen was dat enge gevoel ook zo weer weg. Dank je wel voor het delen van onze avonturen gedurende zo een lange tijd. En ook voor al die schijnbaar onopvallende, maar wel belangrijke kleine klusjes aan boord. De ritsen doen het weer. Op de laatste dag dichtten we nog het lek bij de putting van het achterstag (als het dicht wil blijven).

Terug aan boord vertrokken Wouter en Michiel naar een heel mooie ankerplaats onder de majestueuze rots van Isola Tavolara. Onderweg daar naar toe zagen we het AirBerlin vliegtuig, waar jij in moet hebben gezeten recht over de mast van de Pas de Deux vliegen. Om 11 uur die avond was je veilig terug in Krommenie, met foto's vanuit het vliegtuig van de PdD in de lagune van Olbia en van al die mooie plekjes waar we de afgelopen weken zijn geweest.

Wouter en Michiel "doen" nu de Oostkust van Sardinië in een paar grote stappen. De kust is mooi, maar onherbergzaam. Er zijn nauwelijks havens en ook het aantal ankerplaatsen op deze ca. 150 mijl kun je op de vingers van één hand tellen. We motorzeilen, want de wind en de stroom staan allebei tegen. Vanavond willen we in Santa Maria Navarrese proberen aan te komen. Arbatax, waar we aanvankelijk naar toe wilden is waarschijnlijk net een brug te ver om voor donker te bereiken. Wat het wordt schrijven we in de volgende "posting" op de website.

Michiel en Wouter