18 augustus 2011
Vanochtend stonden we vroeg op om met de bus naar het vliegveld te gaan. Wouter moest om 09:00 in checken en we hadden gisteren al gemerkt, dat de bussen in Cagliari wel rijden, maar niet volgens de tijden van de dienstregeling. Waarschijnlijk omdat de vakantiegangers om 07:30 nog niet wakker zijn, althans niet in het OV zitten, reden de bussen deze ochtend wel op tijd en waren wij dus ook te vroeg op het vliegveld. Tijd over om een Telegraaf te kopen. Het is weer net zo als altijd. Je kunt net zo goed een Telegraaf van vorig jaar, of welke andere Nederlandse krant dan ook, kopen, want ze zijn allemaal hetzelfde. Er zijn weer een paar nieuwe voetbaltrainers, Europa is in distress over de Euro (in andere landen dan het onze dus), de beurzen doen het slecht, we hebben nog een regering en de PVV valt tegen. Niks nieuws dus. Zelfs het weerbericht voor Nederland repte over mooi weer. Er staat dus kennelijk, ten minste, één onwaarheid in de krant. Maar wel rustig om te lezen, dat niet alles in Nederland 50 jaar later gebeurt, want er gebeurt kennelijk helemaal niets.
Kortom, na de krant, Wouter de veiligheidscontrole in en dat was alweer de afsluiting van opnieuw een mooie episode. Wouter, je bent een vertrouwde en graag geziene opstapper aan boord bij de Pas de Deux. Deze reis legden we niet zulke grote afstanden af, maar we zagen, zowel in de dagen dat we met z'n drieën waren als de week die we met z'n tweeën aan boord waren, veel mooie dingen en we beleefden ook weer het een en ander. Je bent niet alleen een goede zeilmaat, maar je gezelschap is graag gezien en je handigheid bij het oplossen van allerlei klusjes is haast spreekwoordelijk geworden. Dat was bij Eric ook al zo. Gelukkig is de appel niet ver van de boom gevallen. De reparatie van de theepot, die niet meer wilde schenken, was zo'n klusje. Van je inzet bij het uit elkaar halen en weer terug in elkaar zetten van de watermaker, heb ik al verslag gedaan. Hij doet het nog steeds. Vandaag heb ik nog het filter nagekeken en alles ziet er puik uit. Ik wens je veel succes met het opnieuw onder dak brengen van jullie wetenschappelijke project bij een andere universiteit. Ik hoop dat ik je nog vaker aan boord terug mag zien.
Voor het zover was, hadden we gisteren nog een heel mooie zeildag, 26 mijl van Porto Malfatano naar de Marina del Sole in de grote haven van Cagliari. We begonnen hoog aan een heel dun windje, kruisend, langs de kapen van Zuid Sardinië en eindigend, met een Gennaker op, surfend, met een inmiddels naar het bakstag gekrompen wind, met een snelheid die af en toe de 8 knopen raakte. Dat we daarbij een tijdje begeleid werden door een dolfijn van zeker drie meter, vormde de kers op de taart na afloop van een mooi feest. Wouter maakte foto's van deze grote jongen als bewijs, maar ik vrees, uit zijn sms-je van gisteren begrepen, dat het bewijs inmiddels verloren is gegaan. Wouter, bedenk maar, dat je de mooiste foto's nog steeds met je eigen ogen maakt. Na onze zeildag strekten we nog twee maal flink de benen. 's Middags in de hitte van de stad een supermarkt zoeken om de PdD weer te bevoorraden voor mijn etappe naar Malta. 's Avonds de stad in om, natuurlijk, de citadel te beklimmen. Cagliari is een bruisende stad. Uit alles blijkt dat in de historie Cagliari rijk en belangrijk is geweest. Dat is nu niet meer het geval. Als gezegd, het bruist er van het leven, maar echt mooi is het er niet. En de hoeveelheid auto's en ander gemotoriseerd geweld dat door de wel heel nauwe straatje komt is ronduit storend, om nog maar te zwijgen van de hoeveelheden blik die in de oude stad geparkeerd staan. Van boven uit de citadel was te zien dat je net zo goed naar Istanboel of Havana de Cuba kunt kijken. Van voren mooi, maar kijk nergens achter en kijk vooral niet naar zo'n stad van boven. Dat was in Bonifacio op Corsica heel anders.
Ik zet mijn reis nu 8 dagen solo zeilend voort naar Malta, waar Jan Dalhuisen naar mij toe komt vliegen voor het vervolg van Malta naar Griekenland. Never a dull moment.
Michiel
posted @ dinsdag 23 augustus 2011 21:25