10 september 2011
Vandaag is een windstille dag. We zwemmen en ontbijten uitgebreid en halen het anker pas om 11.00 uur op. Er is nog steeds geen wind en we motoren 20 mijl naar het ZO en komen aan op het vasteland van Griekenland bij de
Syvota eilanden. Een groepje hoge rotsen met smalle fjorden ertussen en mooie baaitjes waar je rustig en veilig kunt ankeren we van de drukte van het stadje Moùrtos met een klein haventje. Sander en Marjet hebben deze plek, een paar weken geleden, ook al ontdekt en op de lijstjes met tips die we ook van anderen kregen, staat Syvota steeds bij. We ankeren in de kleine baai met ons anker in het midden en een lange lijn op de wal, zodat we min of meer in een vaste positie blijven liggen.
We gaan met het bijbootje naar Moùrtos en merken daar dat het hoogseizoen op de Ionische Eilanden voorbij is. Om vier uur 's middags kun je een kanon afschieten zonder het risico te lopen dat je iemand raakt. We strijken neer op een terras
aan de haven waar de temperatuur aangenaam is (nog steeds wel onder een zonnescherm) en het bier koud. Voor onze ogen wordt een flotilla van 6 Bavaria's op een rijtje neergelegd en dat is een mooie voorstelling. Een levend bewijs dat flotilla varen voor velen een prima oplossing is als je nog relatief onervaren bent. De flotilla leiders hebben het prima in de hand, zonder geroep en geschreeuw liggen alle boten in een half uurtje, met een anker voorop, netjes met hun spiegel naar de kade.
We zijn nu in Ìpeiros, het gebied waar Jan en Lideke, met hun beide kinderen, zo'n 25 jaar geleden, vaak vak
antie hebben gevierd. Ook mijn eigen zuster Margreet, met haar grote interesse in Griekse geschiedenis en cultuur, is met samen hen in dit gebied geweest. We maken een plan om morgen, vanaf het water, langs een paar plaatsen, waar Jan goede herinneringen aan heeft, te varen. We realiseren ons dat 25 jaar gele
den, er in dit gebied nog nauwelijks toerisme was (op een paar kampeerders na). Tegenwoordig staat hier bij vrijwel ieder strandje een mega groot resort, of soortgelijke "tourist-trap". De olijfbomen aan het strand zijn vervangen door gestapelde stenen en beton en de strandwachten waken over de zwemmers in zee. Maar het gaat om het idee. Jan en zijn gezin hebben hier fantastische vakanties meegemaakt en ook nu Lideke er niet meer is is het bijzonder om nu hier te zijn. We laten de gelegenheid niet voorbij gaan. Morgen verder.
Jan en Michiel
posted @ maandag 12 september 2011 18:24