Van Salamis Island via Perdeka naar Póros

28 september  - 1 oktober 2011

Op woensdag ochtend (de 28e) hebben we helemaal genoeg van Salamis Island. We willen hier weg. De haven is een gat, waar niets te beleven valt. De valwinden die de haven teisteren zijn heel vervelend. De wind snelheidsmeter schiet regelmatig boven de 30 knopen en we liggen te rukken en te dansen aan onze lijnen aan lager wal.
Gelukkig komen de mannen met onze watermaker om 09:30 en het ding zit er binnen 10 minuten weer in. Hij doet het weer prima, na wat kleine reparaties. Helaas is het resultaat niet bevredigend, want de kwaliteit van het water laat te wensen over. We hebben een nieuw membraam filter nodig, want dit filter heeft zijn uiterste houdbaarheidsdatum bereikt. We spreken met de mannen af dat ze een nieuw filter zullen bestellen, dat we dan over anderhalve week in de buurt van Athene zullen komen ophalen. We zijn niet bereid om nog een keer naar Salaminá te komen.  We vertrekken direct daarna en buiten zijn we vrijwel direct buiten de valwinden en het is lekker zeilweer, weliswaar een stevig bries van 6 Bf, maar we hebben de wind mee en we zetten alleen de beide voorzeilen.

Op het eiland Aigina zijn we al geweest, maar nog niet in Perdeka, een klein plaatsje met een heel leuke uitstraling, dat beschermd achter een landtong van Aigina ligt. Klein, maar met een mooi waterfront. Witte huisjes met rode daken en alleen maar vriendelijke mensen. Een aparte belevenis is onze tocht naar de slager. Je gaat naar links en dan iets verder naar rechts en  dan vind je het vanzelf. Maar niet heus. Toch slagen we in de missie en vinden, hoog in het dorp, waar je geen enkele winkel verwacht toch de slager. Een jonge vrouw met een vervaarlijk groot mes, die met twee ferme klappen twee mooie stukken vlees voor ons portionneert. We weten niet wat we gekocht hebben, maar het was meer dan verrukkelijk, nadat we in onze eigen kombuis aan het bakken en braden waren geslagen.

De volgende dag waait het weer hard, maar weer wind mee naar Porós, een populaire plaats op een schiereiland in een geheel beschutte baai. We hebben afgesproken dat we daar Renée en Martin Timmermans zullen ontmoeten die daar met nog een Nederlands echtpaar, Hetty en Frank Gribnau van de Bijl, al een paar dagen liggen. De ontmoeting en het weerzien is geweldig, wat een feest. We kennen Renée en Martin goed van de YSY de watersport vereniging in IJmuiden, waarvan zowel Renée als ikzelf een tijdje voorzitter zijn geweest. Zij varen al zes jaar met hun X-412 "Farside-XL", hier in Griekenland. We hebben hen ook ontmoet in 2009 toen ik samen met Jacques Kellermann Slotemaker in Athene was ter voorbereiding op de IFDS Worlds in 2010, die we onder de vlag van de KNZ&RV in Medemblik organiseerden. Frank en Hetty Gribnau van de Bijl kennen Jacques weer goed en lagen, met zijn aanbeveling, een tijdje met hun Beneteau 42 "Aeolus" als gast in onze haven in Muiden. Zo blijkt de wereld weer eens heel klein te zijn. We wonen uiteindelijk toch weer allemaal in hetzelfde dorp en dat maakt het leven, zeker nu weer, erg aangenaam.

Porós is prachtig, kijk naar de foto's in het album. Witte huisjes, rode daken, smalle steile straatjes, eigenlijk zijn het meer trappen en treden dan straatjes en veel zeilboten. Er is veel te doen en we vervelen ons niet. Bovendien moeten we aan de slag. Boot op ruimen, kuisen, inkopen doen, want we krijgen straks een week lang twee gasten aan boord. Mariska Hooijmans en Wedelien Wijsman, zijn al in Pireaus en komen hier om 6 uur aan het einde van de dag met de veerdienst Flying Dolphin naar toe.
Mariska en Wendelien zijn twee roeisters uit het Dames 1 team van de Scheveningsche Roei Vereeniging (ja, ook zij met twee e's), waar mee ik in april/mei jl. op de Scilly Isles, ter gelegenheid van het WPGC 2011, was. Wie niet weet wat WPGC 2011 is, moet maar een beetje terug bladeren op onze website, want een van de categorieën is geheel aan dit roeifestijn gewijd. Dit maal gaat het voor hen eens niet over roeien, maar wel over zeilen in Griekenland. Het weerbericht lijkt er op te wijzen dat het in de komende week wat minder hard gaat waaien. Wij hebben er zelf ook wel een beetje genoeg van. Zeilen met veel wind is leuk, maar niet altijd.

Jan en Michiel

We zijn nu met z'n vieren aan boord

1 oktober 2011

Vandaag begint als klusdag. Beddengoed verschonen, Michiel naar de kapper (eindelijk), keuken poetsen, toilet poetsen, stof zuigen en de was doen. Plus nog een tiental andere kleine klusjes op ons To-Do-lijstje. Jan maakt zijn grote werk af, door al het RVS te poetsen en we, ten minste voor weer een tijdje, van de vieze bruine aanslag en vlekken op onze bling bling zijn verlost

Mariska en Wendelien komen aan het einde van de dag met de Flying Dolphin op Porós aan. Ze vallen direct met hun neus in de boter want we zijn met z'n allen uitgenodigd voor de borrel op de Aeolus van Frank en Hetty. 's Avonds is het nu een stuk minder warm dan de weken hiervoor, maar de temperatuur 's avonds is nog prima om in de stad op het terras met elkaar te gaan eten. We zijn met z'n 10-en. Iedereen bestelt iets anders en we ruilen onderling de Griekse gerechten en hapjes. Een blij en waardig welkom voor de twee dames uit Nederland. Het is tevens de laatste avond dat we samen zijn met de hele groep waarmee we de afgelopen dagen op Porós zo'n leuke tijd hebben gehad. Frank en Hetty gaan naar Kilada voor de winterberging. Zij liggen bij dezelfde werf waar wij over een paar weken ook naar toe gaan. Kim en Trish stappen op bij de Farside XL en gaan samen met Martin en Renée naar Hydra. Wellicht zien we hen weer over een week in Athene. Wij gaan ook naar het Westen op de Peloponnesos. Onze bestemming wordt Ermioni om daarna te gaan toeren in de Argolikós Kólpos (de Argolikos Golf ten Z van Navplion).

Na een uitbundig diner zijn we toe aan onze bedden. De beide dames delen de eigenaarshut en Jan en Michiel slapen in de hoofdkajuit. We moeten even schuiven met alle tassen. We zijn niet zo veel bagage gewend, maar het past allemaal wonderwel en bovendien namen ze een paar dingen voor ons mee uit Nederland die we hard nodig hadden. Het waait die nacht nog hard, maar we slapen allemaal diep en morgen zal het beter worden. We verheugen ons op de komende week met z'n vieren aan boord.

Jan en Michiel