28 april 2012
Myrina, 39ᵒ 52,5’ Noord & 025ᵒ 03,5’ Oost
Het werd een rare dag. Niets klopte er. Het zou niet regenen vandaag en dat deed het aanvankelijk wel. Niet handig als je wilt vertrekken. De wind was NO en matig van kracht. Dat klopte wel, maar een dikke vette bui boven Samothraki, dat meer dan 1600 m hoog is, kwam in geen enkel weerbericht voor en ook niet in de verwachtingen voor regen en bewolking, van vandaag. Aanvankelijk wilde ik naar Moudhros in een grote baai aan de Zuidzijde van Limnos. Maar met het oog op het weer zag ik er vanaf. Ook de bemanning van de Elle is van mening dat het daar tussen de heuvels wel eens flink te keer zou kunnen gaan. Het eerste half uur gaat alles goed. Alles opgeruimd, 1 rif in het grootzeil, yankee nog maar even opgerold gehouden. En dat was maar goed ook. Binnen een paar minuten draait de wind naar het NNO en neemt pijlsnel toe tot windkracht 8. Dat is een beetje teveel van het goede, ook al komt dat recht van achteren. De Pas de Deux vliegt vooruit als een steigerend paard. De zee bouwt snel op met golven, kort achter elkaar, van 2 à 3 meter. Er staat 40 knopen wind achter Samothraki. Daar was ik niet helemaal op voorbereid. Maar 1 rif toen ik vertrok en dat was veel te weinig. Ik vloog met 10,5 knots. De dolfijnen vonden het prachtig. Ze sprongen twee meter boven de drie meter hoge golven uit. Ik vond het wat minder. Het liep goed af. Er moesten twee reven bij in het grootzeil. Wist van mezelf nog niet dat als je maar creatief bent, dat het wel kan zonder in de wind te draaien, want dan slaat alleen maar alles stuk.
En ja hoor. Toen het gelukt was, viel de stekker er uit. Wind nul. Weg.
Afgelopen. Golven drie meter. En daar sta je dan uit te hijgen aan je lifeline naast mast. Groeten uit Griekenland.
De oversteek van 35 mijl tussen de beide eilanden wordt er één door een grote klots bak. Er is geen wind meer, maar de golven zijn er nog wel en breken met grote schuimkoppen. Maar ach die drie reven zitten erin en ik laat dat maar even zo.
Tijdens de oversteek komt de harde wind niet meer terug. Wel het Mediterraan motorzeilen op kruiselings door elkaar heen lopende steile golven. De wind draait naar het oosten en daar wordt de zee niet rustiger van (WX voorspelde naar W draaiende wind). In de luwte (wat heet) van Limnos wordt de zee vlak, maar komen de valwinden terug. In een vlakke zee kunnen we zowaar even een mooi stuk zeilen. Tot dat de wind in één klap van Oost naar West draait. Ik word er moe van. Zeilen weg en de laatste 3,5 mijl wordt de PdD weer een motorboot, dat waren we toch eigenlijk al. Zij het dat de zeilen bleven staan tegen het slingeren.
Ben nu weer terug op Limnos, in Myirina. In de haven was het rustig en krijg ik bij het afmeren hulp van een Amerikaan van de Blue Moon. Zij zijn al 11 jaar aan het cruisen, komen uit Wisconsin. Zij besluiten één maal per jaar of ze nog verder gaan en zo ja wat ze dan gaan doen. Ze zijn op vrijwel alle plekken in de wereld geweest. Hun mooiste hoogte punt was het om de haven van NY city in te varen. Laat dat nu voor de PdD ook een van de meest memorabele hoogtepunten zijn geweest. We hadden elkaar veel te vertellen over een glaasje wijn bij hen aan boord.
De relatieve rust tijdens het praatje bij de Amerikanen aan boord is ook weer van korte duur. Ik lig net een half uurtje te slapen als er een paar valwinden met snelheden van 40+ knopen de PdD te pakken nemen. Die valwinden komen niet van achteren zoals gepland, maar van op zij. Veel te veel druk op het anker, de stootkussen aan de spiegel zitten al tegen de kade gedrukt. Dus uit bed op blote voeten een lange springlijn bovenwinds geplaatst . Zo wordt de druk van het anker afgenomen. Slapen lukt die nacht niet echt meer. Er was te veel vandaag dat niet klopte. Toch is dat ook weer een ervaring.. En tenslotte is er niets ernstigs gebeurd en er ging niets kapot.
Morgen weer veel wind voorspelt en ik blijf lekker liggen.
Michiel
posted @ zondag 29 april 2012 14:34