Astipalaia, 22 augustus 2012
36 graden 32,8' Noord en 026 graden 21,3' Oost
Jl. maandag, de dag na Arjen's aankomst op Kos, zijn we rustig aan begonnen. Wandelingetje door de stad, bezoek aan de Port Police om havengeld te betalen, boodschappen doen, kopje koffie drinken. Een mens heeft het er maar druk mee. Even voor 11:00 uur ging het anker uit de grond en we voeren door de lij van het eiland Kos naar Paloi, de havenplaats aan de Noordkant van Nisis (=eiland) Nisyros. Als je in Nederland wind over een eiland hebt dan waait het aan de loefzijde meestal harder terwijl het in de lij vaak minder waait of zelfs wind stil is. In Griekenland is dit door de warme lucht die aan de loefzijde snel opstijgt, vaak precies andersom. Zo ook vandaag, tijdens onze 23 mijl naar Paloi. Prachtig zeilweer, maar met een aanvankelijk slechts matige wind toch maar met een rif in het grootzeil vertrokken en zodra we om Kos heen waren, kwamen de valwinden met af en toe 20 knopen over ons heen. Het bleef prachtig zeilen, maar na drie uurtjes was het afgelopen met de valwinden (waarvoor gewaarschuwd wordt aan de lijzijde van Kos), het rif kon er uit en weer een half uur later was de wind weg.
Nisyros is leuk. We dachten een heel klein haventje aan te treffen, met nauwelijks manoeuvreer ruimte en aan een zijde heel ondiep. Vandaag de dag is dat heel anders. Haven uitgediept. Nieuwe havenmond gebouwd. Geen swell meer in de haven. walstroom. Kades rondom. Maar nog steeds erg gezellig met de terrassen van de Taveernes pal op de kade. We genoten eerst een late lunch en 's avonds bestelden we Griekse Hummus, Griekse gebakken kaas en Moussaka. Welkom in Griekenland, welkom in de Dodecanese.
Het weerbericht voor de komende week laat zich gunstig aanzien. De Meltemi zal in de Dodecanese gaan liggen en een veel mildere vorm van de Mistral (uit het NW) wordt in plaats daarvan verwacht. Dat opent de mogelijkheid voor een bezoek aan Astipalaia, ca. 40 mijl naar het Westen. Astipalaia ligt ongeveer halverwege de meest zuidelijke Cycladen (Thyra/Santorini en Amorgos) en de Dodecanese (De Griekse archipel W van Turkije en ten Noorden van Kreta). Jachten komen er niet veel, want het is met de Meltemi meestal een wilde tocht. We bedachten ons maar kort. We gaan naar Astipalaia.
Het werd weer een schitterende zeildag. Het eerste uur weliswaar zonder wind, maar heel geleidelijk kwam de Mistral opzetten en we liepen de haven (Scala) bij het stadje Astipalaia onder Yankee, Kotterfok en een rif in het grootzeil om half vijf in de middag al aan. De zee was nog steeds wild. Veel water over het dek. Luiken moesten allemaal dicht. We liepen regelmatig meer dan 7,5 knoop over de grond, maar het was fantastisch. De huisjes van Astipalaia liggen als wit strooigoed tegen de heuvel achter de haven. bovenop een groot fort en natuurlijk veel blauwe koepels van de kerken en kerkjes. ook hier is de haven prachtig gerenoveerd. Niks meer improvisatie van een ligplaats aan de veersteiger. Ook hier een nieuwe kade, met walstroom en water. We liggen aan ons eigen anker met de kont tegen de kade. Alleen hebben de Fransen om ons heen een breiwerk van de ankerkettingen gemaakt, maar dat lossen we morgen wel weer op.
Vanochtend wandeling naar boven via de trappen en soms zeer nauwe straatjes naar het fort. Schitterend uitzicht over het hele eiland, dat eigenlijk uit twee eilanden bestaat die met een smalle landtong aan elkaar zijn verbonden. De hele configuratie lijkt op die van Guadeloupe in de Cariben. In 1936 werd Astipalaia verwoest door een grote aardbeving. een paar jaar lang werd het dorp eronder bedreigd door verder instortingsgevaar en om die reden zelfs gedeeltelijk ontruimd. Ongeveer 50 jaar geleden is begonnen met de herbouw en renovatie van het zeer oude stadje. Het gaat op z'n Grieks. Naast een prachtig herstelde kamer incl. de nieuw aangebrachte lambrisering in het fort, ligt aan de andere kant van de muur een ingestort gedeelte van het bouwwerk, waar kennelijk sinds de aardbeving nog niets aan is gedaan. Ze doen hun best. De bevolking is gastvrij, vriendelijk en behulpzaam. Het is een feest om op Astipalaia te zijn. We hebben het naar ons zin. Vanmiddag vertrekken we naar het onbewoonde eiland Ioannes. In de beschutting van een baai aan de zuidkant is een ankerplaats waar we de nacht gaan doorbrengen. We zijn dan even niet te bereiken. 24 uur geen telefoon en geen internet.
Michiel en Arjen
posted @ woensdag 22 augustus 2012 14:48