13 oktober 2012, 15:21 uur Griekse tijd zone
We varen momenteel zonder wind in Noordelijke richting langs de Westkust de Peloponnesos van Pilos, Marina naar de vissershaven Kiparissia. We hebben heel weinig wind, die wel schuin van achteren komt maar na twee pogingen om de genakker te zetten, varen we nu toch weer op de motor.
Hadden we in de eerste week steeds harde wind tegen, waardoor het zeilen moeilijk en uitdagend was, nu hebben we de wind wel mee, maar het is te weinig om te kunnen zeilen, althans als je ergens terecht wil komen.
Onze belevenissen sinds 9 oktober:
Joost kwam jl. dinsdag enthousiast terug van zijn duikavontuur. Twee duiken in grotten, waarbij ze door onderwatertunnels zwommen, naar een hoger gelegen plateau onderwater, waarop, voordat de bodem door een aardbeving onder water kwam te liggen, mensen hebben gewoond. De potscherven op de zeebodem getuigden daar nog van. Het regende een groot deel van de dag, maar in de loop van de middag gingen de hemelsluizen weer dicht en konden we droog een expeditie naar de supermarkt maken. Chania is een erg aardige stad. Er is veel te zien en te beleven, vooral op de terrassen langs het water van de haven en tussen de oude gebouwen, weliswaar gedeeltelijk herbouwd, maar nog steeds met een historische uitstraling. Je waant je een deel van de rijke geschiedenis van dit deel van Griekenland. Bovendien voelen de bewoners van Kreta zich in de eerste plaats Kretenzers, meer dan inwoners van Griekenland.
Na de regen kregen we vanaf 10 oktober een periode met heel ander weer. Over een uitgestrekt gebied zijn de drukverschillen minimaal. Het werd heel mooi weer, met temperaturen overdag van ruim boven de 30 graden, maar helaas met heel weinig wind. Op woensdag 10 oktober, bij het eerste daglicht, namen we afscheid van Chania voor een lange etappe van 66 mijl naar het eiland Khitera ten NW van West Kreta.
Er gebeurde eigenlijk niks deze dag. We zagen geen dolfijnen. De zeilen gingen wel omhoog, maar dat was een tamelijk nutteloze oefening. De motor ging twee keer uit, maar dat duurde nooit lang. Spectaculair was het scheepswrak dat we op de ZO hoek van Khitera half bovenop een eiland zagen staan. Het leek wel of de kapitein met opzet geprobeerd had om zijn schip midden bovenop dat eilandje te krijgen. De waarheid bleek daar niet zo ver vanaf te zijn. Een van de locals op de kade vertelde ons, dat het die nacht prachtig stil weer was.
De kapitein en zijn maat waren stomdronken toen zij werden gered door de plaatselijk vissers. Zij waren inderdaad met vol vermogen bovenop het eiland gevaren. Het wrak staat er al 7 jaar en het zit nog steeds in de verf. We meerden af achter de veersteiger van Dhiakofti aan de W kust van Khitera. De omgeving hier is prachtig, maar er is geen barst te doen. Behalve in de ca. 10 minuten die de (heel grote) veerboot uit Piraeus er over doet om af te meren, passagiers, vracht en auto's te lossen, idem weer te laden en weer af te varen. Een super efficiënte operatie, waar je met open mond naar staat te kijken. Er is één kroeg op de kade en die is open van een uur voor de veerboot tot een uur er na. Daarna is er volstrekte rust en een immens parkeerterrein dat helemaal leeg is. De rij met achterlichten van alle auto's die aan land kwamen verdwijnt langzaam in de contouren van de nachtelijke heuvels van Khitera. We maakten gebruik van de volstrekte rust door een diepe boerenslaap op de Pas de Deux te maken. Het water is kraakhelder en de sprong over boord in alle vroegte van de nieuwe morgen was heerlijk.
Onze positie op Khitera 36 graden 32,5' Noord en 022 graden 23,4' Oost.
11 oktober (donderdag) van Dhiakofti op Khitera naar de Mezapo baai aan de W-kust van de Peloponnesos.
Vandaag hebben we tussen de windstiltes door ook mooi kunnen zeilen.
We volgden ten Noorden van Kithera, de belangrijke scheepvaart route die ten Zuiden van de Peloponnesos loopt van Kaap Malea naar Tainaro Point, onder de drie naar beden wijzende vingers van het Peloponnesos schiereiland langs. Na Tainaro Point draaiden we op een NW koers langs de W-kust van de middelste vinger en kon de genakker er op.
De wind draaide als een dolle onder de hoge heuvels op de kust bovenwinds van ons, maar we hielden vol. We hadden nu wel genoeg op de motor gevaren. Juist voor donker liepen we schitterende baai van Mezapo binnen onder de immens indrukwekkende Kaap Grosse.
Mezapo is een voormalig piraten nest met een piepklein haventje. We wisten dat we daar waarschijnlijk niet in konden vanwege alle permanente moorings van de vissers en de zeer beperkte ruimte, maar naast de ingang is een steile rots waar volgens de pilot een paar bolders op staan. Anker vooruit in de grond, 60 meter anker ketting en tros en twee lange lijnen aan de bolders op de wal die er inderdaad stonden.
We kregen aanwijzingen van een plaatselijke visser die twee woorden Engels sprak. Te weten: "No Problem, no problem!' De man bleek ook de uitbater van de enige plaatselijk taveerne te zijn. Eigenlijk was het meer een soort huiskamer met een groot terras aan de achterzijde, waar we later op die avond een biertje konden drinken. Behalve de prachtige omgeving, de spectaculaire ligplaats en eerder genoemde visser/uitbater was er in Mezapo helemaal niets, of het moeten die twee zich volkomen schor blaffende honden zijn geweest toen we een wandelingetje maakte op de bloedsteile straatjes van het uitgestorven dorp. Kortom een hoogtepunt in alle opzichten. We doken overboord, maakte kort kennis met de Franse boot, die op gelijke wijze aan de rots naast ons afmeerde, we snorkelden en maakten het onderwaterschip schoon van aangroei en vuil. Je moet er niet aan denken dat je hier ligt terwijl het hard gaat waaien vanuit zee. Dan is er maar één alternatief. Maak dat je weg komt als het nog kan.
Wij hadden een kalme nacht, sliepen uit, gingen weer zwemmen en haalden om half tien onze achter trossen in, haalden het anker op en vertrokken richting de jachthaven Pilos 45 mijl naar het Noorden.
12 oktober pechdag.
Deze dag begon slecht, de pechduivel sloeg steeds maar toe, maar eindigde toch goed. 's Ochtends bij het binnenhalen van de achtertrossen, bleek een van mijn nieuwe zware nylon trossen op een scherp stukje steen van de rots waar we aan vast hadden gelegen, voor meer dan 50% te zijn door geschavield. Een half uur na ons vertrek, we hadden net de motor afgezet, accu-alarm op zowel de navigatie apparatuur als op de GPS, nog weer 10 minuten later ook oliedruk alarm van de motor, nadat we die, vanwege ontbrekende stroom op de apparatuur, maar weer hadden aangezet. De accuspanning was gedaald tot 9,5 volt en dan doet niets het meer aan boord. De motor heeft een eigen accu en die kan altijd gestart worden. Maar hoe komen die twee grote service accu's, met 360 Ah, leeg? We zullen het raadsel wel nooit helemaal oplossen, maar na een hele dag zoeken naar allerlei oorzaken en verklaringen kwamen we er achter dat de diepvries installatie op een volstrekt lege diepvrieskist aan stond. Hoe lang die aan heeft gestaan en waarom die dan zo idioot veel stroom vreet weten we niet. Misschien, hoewel onwaarschijnlijk, begint toch de capaciteit van de twee grote accu's terug te lopen. We weten nu dat we dusdanig op onze stroomvoorziening kunne vertrouwen. dat we wel in Malta aan zullen komen voor het einde van deze maand. Dat is een geschikte plaats om de hele zaak eens goed te testen en te vervangen waar dat nodig mocht zijn.
Het olie alarm is al net zo'n onwaarschijnlijk verhaal. De motor was kort tevoren uitgebreid geserviced op Kreta. Bij controle van het peil van de olie bleek dit niet te laag te zijn, maar wel te hoog, ruim boven het max. merkje op de peilstok. Hoe dat kan blijft voor eeuwig een raadsel. Iemand heeft een fout gemaakt, maar waarom krijg je een alarm dat er te weinig olie is, terwijl er te veel in zit. Welnu, we pompten er een liter uit. Dat bleek later een halve liter te veel te zijn, maar die was snel aangevuld. Het olie alarm was daarmee over en we konden aan de motor met alle beste wil van de hele wereld niet iets verkeerds ontdekken. Wat de gebroken tros betreft is gelukkig Joost aan boord en die kan met een splits van twee stukken touw weer één sterk stuk maken. Als je het niet weet moet je goed kijken om het te zien. Dus die doet ook weer.
De dag eindigde in de nieuwe, maar nu al vervallen, jachthaven van Pilos aan de Navarinou baai.
Omgeven door spectaculaire rotsformaties, waar je tussendoor kunt varen. De geschiedkundigen onder jullie zullen weten dat hier op 20 oktober 1827 de geallieerde vloot van 27 schepen, onder commando van de Engelse Admiraal Codrington, de bijna gezamenlijke Turks-Egyptische vloot met 89 schepen in de grond boorde. De geallieerden verloren geen enkel schip. De Turks-Egyptische vloot verloor 75 schepen. Na deze slag kon de onafhankelijkheid van Griekenland tot stand komen. Weer zo'n gebeurtenis die in de geschiedenis ook zeer bepalend is geweest voor de ontwikkeling van NW Europa, incl. Nederland. Ik kan me ten minste niet herinneren daarover iets te hebben geleerd in mijn geschiedenis lessen op school. Maar dat is ons al vele malen eerder opgevallen tijdens onze reis dit jaar door de wateren van ZO Europa. Stel je voor dat het in de Navarinou baai anders was gelopen. Dan hadden we nu misschien wel gezeten met een Griekse Lira, in plaats van een Griekse Euro!
Aan het einde van deze lange dag gingen we lekker Grieks eten in een naamloos familie restaurant boven de haven. Onderaan de trap klonk het gezellig en daar gingen we dus Giros eten, met Fried Zuchini en Fried Patatas. Een karaf met een kilo van de locale dry white wine er bij en onze dag was weer goed.
Onze positie in in Pilos aan de Navarinou baai 36 graden 35,1' Noord en 021 graden 42,0' Oost
Vandaag 13 oktober 2012
Vandaag gaan we niet ver. We maken eerst de boot goed schoon. Ook in de motorkast was nog wel wat schoonmaakwerk over. Ondertussen woedt er buiten een enorme onweersbui.
Wij liggen nog lekker aan de kade van de haven. Als het weer droog is een wandeling door de stad met bezoeken aan de plaatselijke slager, groenteman, bakker en supermarkt en we zijn weer klaar om te vertrekken.
Eerst door de smalle opening in de spectaculaire rotsformaties door naar open water. Vannacht was ons stroomverbruik weer minimaal, dus we kunnen snel de motor afzetten en de genakker er bij trekken. Maar het is vandaag weer halen en brengen met de wind. Motor aan, motor uit. genakker op, genakker neer. Om 5 uur varen we na 27 mijl Kiparissia binnen. De beschrijvingen in de pilots zijn tegenstrijdig, maar de haven is zeer verbeterd. Er is zelfs walstroom. We meren af langs een gloednieuwe kade, met walstroom, achter een Engels stel op een motorzeiler uit Poole, dat we al eerder ontmoetten in Rethimno en in Chania.
We lopen het stadje in en vinden voor het eerst op deze reis een Nederlandse krant. De Telegraaf van vorige week zaterdag. Het is de 3,80 Euro meer dan waard. We gaan nu koken en lekker eten van onze inkopen in Pilos
Onze positie: 37 graden 15,5' Noor en 021 graden 39,9' Oost
Michiel en Joost
posted @ maandag 15 oktober 2012 10:08