Katakalou

Katakalou, 16 oktober 2012
Positie 37 graden 38,9' Noord en 021 graden 19,1' Oost

Het onweer dat we drie dagen geleden, kregen voor dat we vertrokken uit Pylos, was de voorbode van een periode met slecht weer. We liggen nu in Katakolou, op de W-kust van de Peloponnesos en ca. 25 NM ten ZO van het eiland Zakinthos. Sinds onze aankomst hier heeft het een paar maal flink gestormd, kregen we dagelijks ten minste één zware onweersbui, en tussendoor regende het, soms hard.

Op zondag de 14e oktober zeilden we met een stevige wind van achteren snel en comfortabel de 30 mijlen van Kyparissia naar Katakolon. Het plaatsje ligt net achter een schiereiland met een haven voor (heel) grote cruise schepen, waarvan de passagiers van hieruit de archeologische site van Ancient Olympia kunnen bezoeken. Ja, dat is de plek waar vanaf de 4e eeuw BC de oorspronkelijke Olympische spelen werden gehouden, totdat die in de 4e eeuw AD werden verboden. Noord van de kades voor de cruise schepen ligt een jachthaven. Althans dat was vroeger een redelijk goed uitgeruste marina met drijfsteigers. Bij onze aankomst merkten we dat daar niet veel meer van over is. De steigers weden enige jaren  geleden door een storm zo beschadigd dat ze werden weggehaald, om daarna nooit meer vervangen te worden. Wat overbleef is een grote ca. 100 bij 100 m grote betonnen bak met verticale betonnen kades. Het wordt een enorme wasmachine als de wind uit het ZO komt en als die dan naar het O draait dan wordt de situatie bijna onhoudbaar. Dat gebeurde ons de eerste nacht. We konden geen havenmeester vinden en we hadden al afgemeerd, zo ver naar het Z als we konden, want daar kwam de wind toen nog vandaan. Na weer een zwaar onweer, draaide wind echter naar het  O en lagen we aan lager wal in de volle golfslag van het open water. De  havenmeester verscheen toch nog en adviseerde ons te verkassen naar de NO hoek, waar we twee mooringlijnen mochten gebruiken om ons van de kant te houden. Dat was geen overbodige luxe. We lagen te  springen alsof we op een wild paard zaten, maar andere schepen hadden het nog veel slechter. Behalve dat we slecht sliepen gebeurde er gelukkig verder niets, maar de beschrijvingen van deze haven in de verschillende pilots, behoeven dringend aanpassing. Niet dat dat veel zal helpen, want alle havens in de omgeving zijn open naar het O en ZO, dus er is geen alternatief voorhanden. Behalve 30 mijl terug tegen windkracht 7 in, door een wilde zee, naar Kyparissia, dat, in tegenstelling tot wat er in de pilots staat, sinds de verbouwing, uitstekende bescherming biedt. Maar ja, daar kwamen we net vandaan.

De weersverwachtingen  voor de komende twee dagen blijven waardeloos. Vrijwel zeker dagelijks een zwaar onweer en een ruwe zee. Uiteindelijk lagen we eigenlijk wel  goed en op de momenten dat 's nachts de wind ging liggen ging  het prima. We maakten van de nood een deugd, haalden de mooringlijnen nog wat strakker,  we vierden de vier springen die we zowel aan BB als aan SB hebben uitstaan nog wat op, zodat we niet zo liggen te rukken aan de achtertrossen en we een veilige  afstand tot de wal hielden, en we besloten om in de trein naar Olympia te  gaan. Dat leek een beter, interessanter, comfortabeler en ook in alle andere opzichten een beter besteding van onze dag dan te gaan varen naar een haven waar we ook geen bescherming zouden hebben.

Het station ligt op nog geen 100 m van de boot. De  treinrit kost 45 minuten en Ancient Olympia is fantastisch. Een prachtig gepresenteerde archeologische site, een heel mooi museum, dat alles wat er op de site  te zien is in een tijdsperspectief zet en bovendien de verbanden tussen de Griekse goden verering, de sport en de maatschappij uit die tijd heel duidelijk maakt. Meest opmerkelijke conclusie na ons bezoek is, dat in Ancient Olympia de sport ten dienste stond van de goddelijke verering. Olympia is meer een heilige plaats (sanctuary), en dan vooral een venue waar de sport wordt beoefend ter ere van de goden, vooral Zeus en Hera. Naar het begin van onze jaartelling toe en ook in de eerste eeuwen AD, kwam het primaat steeds meer bij de sport  te liggen, waardoor de oorspronkelijke waarden van Olympia eigenlijk verloren zijn gegaan. Zoals ook de goddelijke verering zoals de oude Grieken die beoefenden, verloren is gegaan. Een heel mooie dag voor ons, waarop we ook nog eens veel leerde begrijpen van de Griekse oudheid.

Na onze uitgebreide bezoeken wilden we de trein terug naar de haven nemen, want we hadden immers, tegen gereduceerd tarief twee retourtjes gekocht. De treinen tussen Katakalou en Olympia kennen echter geen spoorboekje, want ze rijden als de cruiseboten er zijn, resp. als die gaan vertrekken. De laatste trein was al om twee uur 's middags en het was al 4 uur. Het was ons wel opgevallen dat het zo stil  was in Olympia, alsof er een gevaarlijke ziekte was uitgebroken. Nee hoor, de laatste trein van die dag was weg. Via de uitbaatster van de bar naast het station, die aan haar bar hing te slapen, kregen we de plek aangewezen waar de bus naar Pyrgos zou stoppen en in Pyrgos konden we dan overstappen op een andere bus naar Katakalou. Eigenlijk was het wel zo leuk. Bij nader inzien kostte het de helft en we reden door de dorpen en het prachtige landschap van de Peloponnesos.

terug op de haven zagen we mensen aan boord van een ander Nederlands jacht, de Marianne een 50 voeter ontworpen door Hoek, uit Muiden. We raakten in gesprek, werden uitgenodigd aan boord bij Erik en Marianne Plate, die 10 jaar met hun boot in Muiden hadden gelegen, naast onze eigen thuishaven van de KNZ&RV, om zich voor te bereiden op hun reis rond de wereld die nota bene in 2005 begon. Hetzelfde jaar waarin de PdD voor het eerst vertrok. We hadden elkaar veel te  vertellen die avond en ook de avond er na. Het weer wil maar niet beter worden. Maar morgen hopen we dan toch naar Zakinthos te varen met gewoon goed weer, zoals dat hoort. Ook Erik en Marianne vertelden ons vanavond dat ook zij morgen hopen naar Zakinthos te gaan. Een paar markant feiten: Erik Plate was in 1966 een paar maal bij ons thuis  op de Bachlaan in Hilversum. Hij had toen een relatie met mijn nichtje Lideke. Hij kent ook de Aemilia II, het schip van de familie Prins, als ook de Jonas, het schip van mijn ouders dat nog immer in Muiden ligt.

Ik blijf het zeggen. De wereld is een dorp, voordat je het weet kom je elkaar weer tegen.

Michiel en Joost