Sidi Bou Saïd, 27 mei 2013
Vanochtend staan we eerst een tijdje tevergeefs te wachten op Nejah en/of Mustapha, maar hun jongens in de werkplaats vertellen ons dat Nejah op jacht is naar onderdelen voor de boiler en Mustapha is waarschijnlijk elders met een klus bezig. Ze proberen ons er van te overtuigen dat we hen ons probleem moeten laten op lossen en dat wij vooral niet moeten blijven wachten totdat ze een keer verschijnen. We laten het maar zo. Kemal staat al weer op ons te wachten. We laten ons tel. nr. achter in de werkplaats en stappen in de taxi. Kemal heeft een Tunesisch brood voor ons mee gebracht. Een soort dikke ronde pannenkoek, die heerlijk smaakt, o.a. naar karwij zaad. We krijgen ook een fles water van hem, want vandaag wordt het een stuk warmer dan gisteren, bovendien zitten we zowel heen als terug meer dan een uur in zijn auto.
Het archeologische park van Oudhina ligt ca. 30 km ten Z van Tunis en we gaan eerst dwars door de hele stad heen. Deze voormalige grote Romeinse stad ligt middenin een gebied dat ook van oudsher agrarisch is. Het is een groot park, dat eigenlijk nog maar voor een deel echt onderzocht is en waar heel veel oudheidkundige dingen te zien zijn.
We bleven er een uur of vier, en zagen achtereenvolgens, het amfitheater, het huis van de Industrius, het luxe badhuis met de vissende engelen (van de twee laatstgenoemde hebben we de mozaïeken gisteren gezien in het Bardo museum), het enorm grote badhuis (eigenlijk meer een sportclub) voor het publiek, het huis dat bekend staat onder de naam „Laberii" (weer met veel mozaïeken) en tenslotte het gedeeltelijk gerestaureerde Forum.
Het forum is de grootste Romeinse tempel in Afrika en was de centrale plaats met drie aaneen gebouwde tempels ter ere van Jupiter (in het midden) en Juno en Minerva (links en rechts). Het forum was in alle opzichten het centrum van het dagelijks leven in de stad. Naast het forum zijn grote cisternen in nog goede staat, die dienden om zowel het forum als het iets lager gelegen badhuis van water te voorzien. Langs Oudhina loopt ook het aquaduct dat uiteindelijk helemaal tot aan Carthago gaat. Er was nog veel meer te zien. De opgravingen zijn pas voor een deel begonnen.
Het hele terrein is zo enorm groot, dat je het eigenlijk niet helemaal te voet kunt doen. Het Theater bijv. ligt als een grote stapel omgevallen stenen bijna een km verderop en ook de grote cisternen voor de stad zelf, zijn er wel, maar zonder gids heb je er niet zo veel aan, anders dan diep onder de indruk te zijn, van de geschiedenis de hier nog in het echt te bekijken is.
Je hebt er wel een deskundige bij nodig. Met name in het forum was het prettig om rond geleid te worden door het plaatselijke opperhoofd van de site.
Terug reden we kilometers lang langs het aquaduct dat gewoon in de akkers nog steeds grotendeels overeind staat.
Terug op de haven kwam een glimmende Nejah ons tegemoet en vertelde dat alles gelukt was. We gingen met hem mee en bekeken zijn werk goedkeurend. We gaven hem een dikke fooi en een fles wijn als geste, dat zelfde deden we met de man die dag en nacht naast onze boot op wacht stond en met Mustapha. De ambtenaren van de douane en de grenspolitie kwamen zelf om hun cadeautje vragen. Dat was een beetje jammer, want zij hadden eigenlijk geen moer gedaan. Maar ach het schade ons niet en misschien hebben we er wel baat van als we morgen ochtend vroeg met onze paspoorten bij hen langs komen om uit te klaren. Dat laatste werkte niet want 's ochtends om zes uur kwam de nieuwe grensploeg ook nog een cadeautje ophalen. Die konden de pot op en we stuurden ze door naar hen collega's die al gebeurd hadden.
We herhalen nog maar eens dat de slechte reputatie van Sidi Bou Saïd een fabel is die door schippers die zelf veel te hoge eisen te stellen en door eigen onaangepast gedrag in het leven is geroepen. Sidi Bou Saïd is een plek die je niet moet missen.
Michiel en Frouk
posted @ zondag 2 juni 2013 21:16