Kreta - Malta

Einde van deze episode”

zo, 28 okt 12 16:50
Malta, Manoel Island
28 oktober 2012, 11:30 uur.

De Pas de Deux is op haar bestemming op Malta.
Dinsdag zijn we weer in Nederland.
Zo meteen ga ik nog twee camera's leeg  trekken met foto's die we maakten sinds onze aankomst op Gozo.
Een aantal daarvan hoop ik nog in het album "Kreta - Malta", op de website, te kunnen plaatsen.
De website ligt nu een tijdje stil, maar blijf wel lezen er is nog genoeg te zien en er zijn veel ervaringen die we met jullie willen delen, zowel met teksten als met plaatjes.

Onderstaand gedicht zond Kevin Pyne my op 4 september jl. via Skype Chat.
We verwachten Kevin en Clare weer gauw te zien, tijdens MPM in Muiden, op 3 en 4 november a.s.
Zijn inhoud van zijn gedicht lijkt mij toepasselijk bij de overpeinzingen naar aanleiding van onze postings op deze website door de jaren heen:

Adventurer

Can the adventurer ever
Come home again
To settle down with the rest
And to do the mundane

For are not those who
Have thrown their cares
To the wind,
Born far away out of
A curiosity that is in fact
Impossible to rescind

And while others need
Comfort posh houses
And even posh cars
Those others need but
Nothing, save but to see all
They may see of what is
This wonderful planet of ours

Dartmouth, 4-9-2012 19:21:21
Kevin Pyne

Volgend jaar zeilt de Pas de Deux weer verder. Tot dan.

Michiel

We hebben onze bestemming op Malta bereikt

zo, 28 okt 12 16:49
Manoel Island Marina, 28 oktober 2012
35 graden 54,2' Noord en 014 graden 29,8' Oost

We bereikten onze voorlopige bestemming van dit vaarseizoen eergisteren om 14:50 uur, toen Piet Kok op de drijfsteiger van Manoel Marina klaar stond om onze lijnen aan te nemen. Piet Kok is als een vader voor de schepen van veel Nederlandse zeilers en wij leerden Piet vorig jaar al kennen, op weg naar Griekenland. We lagen toen ook al een  paar dagen, hier op Malta, onder zijn hoede. Het weerzien was leuk en hartelijk en we konden direct de hartelijke groeten van Hans, Gerhard en Fred aan hem overbrengen. Als jullie dit lezen, weet dan, dat jullie allen zijn hartelijke groeten terug krijgen en dat het goed met hem gaat. En dat was ook te zien aan de brede lach op zijn gezicht.

Onze belevenissen sinds we ons anker lichtten in de Blue Lagoon bij Comino:

Toen we jl. vrijdag weer onder zeil waren, zagen we over de W-lijke horizon een deel van de vloot van de Middle Sea Race aan komen op weg naar de finish in Marsamxett Harbour voor het clubhuis van de RMYC. Het was heel licht weer. Niet zo goed voor de wedstrijd, maar wel met net  genoeg wind om lekker te kunnen zeilen. We voeren min of meer gelijk op met  de deelnemers uit de IRC klassen 3 en 4, zij het dat de racers met halfwinders, genakers en code zero's voeren en wij comfortabel, in een virtuele leunstoel, onder Yankee en kotterfok bleven. Ze  kwamen een voor een voorbij, sommigen gaven we ruimte om hun wind niet te beïnvloeden en het was een mooi gezicht. 3,5 mijl voor de ingang van Marsamxett Harbour lieten we ons anker nog vallen voot een paar uurtjes in de Qala San Marku, een aan drie zijden beschermde baai met goede ankergrond. We doken daar met onze snorkels en maakten een mooie lunch. Daar hadden we nog ruim de tijd voor, want we hadden Piet laten weten dat we er om ca. 3 uur zouden zijn.

Piet had een tijdelijke ligplaats voor ons geregeld aan Ponton B van de Manoel Marina op Manoel Island tegenover zijn woonplaats in Ta'Xbiex. We hadden graag een winterligplaats in het water gehad, maar dat was, door de grote drukte hier in alle havens, niet goed mogelijk. Maar we kunnen wel op de kant. Maandag om 12:00 uur gaan we bij de Manoel Island Yard in de kraan en wordt de boot op het droge gestald. We hadden een lijstje met aandachtspunten voor Piet gemaakt, dat we direct met hem konden bespreken. De afspraken werden snel gemaakt en alles is duidelijk. De PdD krijgt o.a. nieuwe accu's (de capaciteit is nu zo ver gedaald, dat we met de huidige accu's eigenlijk niet meer zonder walstroom aan boord kunnen wonen), het lek in de boiler wordt hopelijk effectief gedicht en zo nog een aantal andere punten. Maar bovenal is de boot onder toezicht van vertrouwde ogen en handen.

We hebben ook weer een auto tot onze beschikking en dat is fijn. Het verkeer hier op Malta biedt de gebruikelijke permanente chaos, maar zonder een eigen vervoermiddel kun je hier niet veel, of het gaat je erg veel tijd kosten. Op vrijdagavond bekeken we eerst de wedstrijdvloot aan de drijfsteigers, probeerden we met de auto of het rijden, met een rechts stuur, aan de linkerkant van de weg, nog wilde lukken. We verdwaalden direct in de soms (zeer) smalle straten van Valetta. We aten een "happy landings" diner op de Black Pearl, de voormalige zeilende schoener, die nu als bekend restaurant op de kade van Msida, voor de RMYC staat.

Gisteren, zaterdag, eerst een aantal punten van onze klussen lijst aan boord afgewerkt, 's Middag naar Valetta waar we de, voor Joost als nieuwkomer verplichte, presentatie "The Malta Experience" bezochten. Pas als je die gezien hebt, begin je de, zeer complexe, geschiedenis van Malta een beetje te begrijpen. Naast de Malta Experience is het voormalige hospitaal van de Maltezer Orde. Prachtig gerestaureerd en het bekijken waard. We staken onze neuzen om de hoek en hadden geluk. Binnen was de receptie, ter gelegenheid va de prijsuitreiking van de Middle Sea Race, nog in volle gang. We zagen er voldoende "boatie" uit om niet als party poopers ontmaskerd te worden. Zo maakten we onze eigen rondgang door het voormalige ziekenhuis van de "Maltezer Hospitalers". En passant, zagen we ook de compilatie van schitterende video beelden, die waren opgenomen tijdens de Middle Sea Race, die overal op monitors werd vertoond.

Daarna wandelden we door de oude stad, langs de oevers van de Grand Harbour en vonden we, zowaar zonder problemen, de auto terug. Het helpt wel als je hier al eens geweest bent. Daarna naar Tarxien, waar we de opgravingen van de meer dan 5000 jaar oude tempels uit het Gigantija tijdperk bekeken. Daarna voor een biertje naar de vissers haven van Marsaxlokk, aan de ZO kant van Malta. Hier liggen veel in opvallende kleuren geschilderde Maltese vissersboten en bootjes. Allen met de ogen van Osiris op hun boegen om  hen tegen kwaad en onheil te beschermen. Terug aan boord kookte Joost van onze langzamerhand  afnemende  voorraden nog een mooi maal. We dronken er een glaasje rode Maltese wijn bij. Daarna nog twee uurtje de handen uit  de  mouwen om o.a. de watermaker te  conserveren en zo winterklaar te maken. Daarna ging het licht, letterlijk een figuurlijk uit.

Vanochtend nog een verrassing. Joost had een grote wens over om ook op Malta een paar scuba duiken te kunnen maken. Gisteren bezochten we een bekende dive-shop in St. Julians, een paar km naar het Noorden langs de kust (ongeveer waar de toren van het Hilton  hotel boven alles uit steekt). Het lukte om nog een plaats te krijgen in een groep die vandaag twee duiken gaat maken. Joost zou er om half tien moeten zijn. I.v.m. de chaos van het verkeer zaten we al om 08:45 in de auto. Maar het was nog doodstil op de weg. We kwamen al om 5 voor 9 bij de duikshop, waar tegelijk met ons één duikinstructeur aan kwam. Hij had dezelfde fout als wij gemaakt. Vandaag gaat niet alleen in Nederland maar ook op Malta de wintertijd in en we waren niet een half uur, maar ruim anderhalf uur te vroeg. We kregen koffie en lachten er om. Joost mag een uurtje de duikspullen in de winkel bekijken en Michiel zit aan boord en heeft ook opeens een uur over. Dat komt mooi van pas, om deze posting te kunnen schrijven.

Michiel en Joost

Voor anker in de Blue Lagoon bij Comino Island

zo, 28 okt 12 16:48
26 oktober 2012
36 graden 00,8' Noord en 014 graden 19,4' Oost

We liggen nu nog in de Blue Lagoon, maar we zullen zo meteen anker op gaan om vandaag naar Ta'Xbiex op Malta te varen. Ta'Xbiex is de thuishaven van Piet Kok met wie we hebben afgesproken dat hij zal inspannen om een ligplaats voor de boot te organiseren, zodat de PdD op Malta kan overwinteren. Ta'Xbiex ligt aan de Marsamxett Harbour. Dit is de zeearm ten noorden  van het Schiereiland waarop de Maltezer ridders hun hoofdstad Valetta hebben gesticht.

Gisteren zeilden we naar Comino waar we, na ons vertrek uit Dwejra, al na vier uren varen ons anker lieten vallen op wind zand onder helder blauw water van de Blue Lagoon. Het is nog steeds prachtig weer. Gozo is maar een klein eiland. Eromheen zeilen is spectaculair maar het zijn maar 13,4  zee mijlen om van Dwejra hier te komen. Comino is nog veel kleiner, maar heel populair als bestemming voor dagtoerisme. Blue Lagoon ligt vol met watertaxi's, charterschepen met veel passagiers en allerlei andere, vaak kleine, dag- en visbootjes. Wij ankeren op 4 meter water met 20 meter ketting. We zwemmen, poetsen het onderwaterschip en we zien, aan het einde van de middag, de dagtoeristen geleidelijk vertrekken naar hun hotels op Gozo en Malta.

Als het rustig in de lagoon is geworden, gaan we aan land en lopen we door  het ruwe landschap naar de Santa Marija Tower, die als een voormalige militaire wachttoren vanaf de ZW punt van Comino over de doorvaart tussen Malta en Gozo waakt. Comino ligt er precies tussenin. Het eiland is onbewoond, behalve enige uitbaters van de mobiele snackbars en de verhuurders van strandstoelen, die kennelijk een onderkomen hebben georganiseerd in de barakken van het garnizoen dat  hier vroeger was gelegerd. Er zijn geen wegen, behalve sommige stukken die op een voetpad lijken en een pad waarover de mobiele snackbars zich verplaatsen. Het is hier volkomen ongerept. De kliffen zijn hoog en verticaal en  bieden een schitterend uitzicht over zowel land als  water. Het is hier in alle opzichten spectaculair mooi. En behalve een Engelstalige toeriste, die in bikini met een snorkel in haar hand over het eiland loopt te dwalen, zien we niemand. Beneden ons liggen in de luwte van de kliffen nog een paar jachten, maar als we terug keren naar de Blue Lagoon, zijn we daar nog alleen over. De rest is naar huis, of in ieder geval verdwenen van hier. Het kan niet beter.

Michiel en Joost

Dwejra

zo, 28 okt 12 16:48
Dwejra, 25 oktober 2012
36 graden 02,9' Noord en 014 graden 11,5' Oost

We liggen voor anker op een van de mooiste plekken op aarde. We liggen aan de Westkant van Gozo in een volledig door 25 meter hoge kliffen omgeven baai. Er zijn twee smalle openingen naar open water, met voldoende diepte om in de  baai te komen. De bodem is is zand en ca. 9 meter diep, dus ideaal om te ankeren. De wind komt uit het Oosten. Bij Westenwind als er deining staat op de twee smalle ingingen dan verandert Dwejra in een whirlpool, maar niet vandaag.

We zijn hier gisteren heen gevaren omdat we de ervaring van ankeren en de nacht doorbrengen in  de baai van Dwejra wilden meemaken en ook omdat Joost een arrangement maakte om, op een kwartiertje lopen van hier, te gaan duiken in het z.g. Blue Hole en de Inland Sea bij „Ras id Dwejra". In deze buurt bekend om het "Azure Window", een boogvormige rots in zee met een azuur blauwe zee er onder door. Vorig jaar waren we hier al met een auto, maar nu op eigen kiel met de Pas de Deux.

Joost maakte twee duiken met een instructeur van de duikschool en een Duitse man en vrouw als „buddy's". Het werd een groot succes, waardoor onze missie  naar Dwejra nog beter geslaagd werd.

Vannacht werd het nog spannend, omdat een zeer  zwaar onweer zich recht boven ons ontlaadde. Veel harde windvlagen uit allerlei verschillende richtingen, maar vooral met  heel veel water uit de hemel. Het regende zo hard, dat het water massief uit de lucht kwam vallen. We lagen echter goed en veilig en behalve dat er rond om ons heel veel natuurgeweld was, gebeurde er niets, behalve dat Michiel zijn kleding onder een openstaande dekventilator had gelegd, waardoor die kleddernat werd.

Ondanks dat de dinghy, vol geregend en wel nog achter de boot hangt, gaan we vandaag niet nog een keer aan wal. Duiken is er niet bij, want door het van de rotsen afgespoelde kalk is het zicht onder water heel beperkt geworden. Het water om ons heen kleurt crème wit. We gaan zo meteen het anker ophalen en zijn van plan om rond Gozo te zeilen naar Comino, een klein eilandje ten Zuiden van Gozo, waar de op alle toeristen folders vermelde „Blue Lagoon" is, waar we zullen ankeren, zwemmen, snorkelen, het onderwaterschip schoon maken en waar we ook de nacht zullen door brengen.

Morgen meer.

Michiel en Joost

Gozo

wo, 24 okt 12 10:27
Gozo, 24 oktober 2012
36 graden 01,6' Noord & 014 graden 18,1' Oost

We liggen op het eiland Gozo in de Marina van Mgarr. Gozo ligt net ten Noorden van Malta. We kunnen Malta vanaf onze ligplaats zien aan de overkant van de smalle  straat tussende beide eilanden. Het is nu 10 uur en we zijn klaar om te vertrekken naar een spectaculaire baai met hoge rotswanden aan de Westzijde van Gozi. Joost  heeft vanochtend een afspraak kunnen maken om daar te  gaan duiken met een andere groep. We brengen de Pas de Deux naar deze baai, Dwerja genaamd  en we gaan daat voor anker tussen de steile kliffen. We willen ook proberen om daar de nacht  door te brengen. Spannend.

Michiel en Joost.

Onderweg naar Malta

wo, 24 okt 12 09:58
23 oktober 2012, 16:56 MET, 7 mijl voor het eiland Gozo (het kleine zusje van Malta).
Positie 36 graden 05,0' Noord en 014 graden 24,3' Oost

Vanochtend om 07:30 vertrokken we uit de baai bij Porto Palo, op de uiterste ZO punt van Sicilië. De afstand naar Gozo is 56 mijl en het weerbericht beloofde ons geen wind. Gelukkig werd het in werkelijkheid anders. We voeren al toen de ontbijttafel in de kuip nog gedekt werd en we kregen toch meteen wind, plus de  bijbehorende deining. Dus theekopjes vasthouden, anders krijg je de hete thee in je schoot, Maar na de yoghurt met Muesli en twee koppen warme thee, snel de zeilen omhoog, motor uit, zonnepanelen op de zon gericht, Spinaker erbij, hoe comfortabel kun je het hebben. Vannacht ging het goed met de accu's. Alles afgezet wat uit kon. Ons ankerlicht was een olielamp en vanochtend nog spanning zat in de batterijen. Dat was een meevaller. Wat een mooie zeildag. De wind is nu afgezwakt en omdat we voor donker in Mgarr willen zijn staat de motor er nu wel bij en kan de computer aan om dit bericht te schrijven en zo meteen aan jullie te verzenden.

Eergisteren was ons wal-programma in Syracuse Het werd een comedy of errors. Auto huren om naar de Etna te gaan? Nee hoor, op zondag zijn alle autoverhuurbedrijven in Syracuse gesloten. Dan maar fietsen op de culturele route  door Syracuse? Ook niet, want alle fietsen zijn al opgeruimd en verder kun je alleen fiersen huren bij de autoverhuurder en die zijn gesloten. Zelfs het Toeristen bureau was nog gesloten. Maar om 10 uur was ons plan toch klaar. We gaan naar het archeologisch Museum in het Noorden van de stad met daar vlak  naast een Oud Romeins Amfitheater en een Oud Grieks Theater. Het werd een fantastische dag. Niks geen Etna, niks geen cultuur fietstocht. Dit was gewoon  beter. Het museum is een geweldige ervaring, die je, als je ooit in Syracuse komt, niet mag missen. Wat een culturele rijkdom vertegenwoordigd het eiland Sicilië. Het ligt op het kruispunt van alle handels routes van de oudheid en ook nog van het heden.  Een mengeling van heel veel verschillende culturen die ook al  in de archeologische vondsten is terug te zien. Een vredelievend land, dat welgevaren is dankzij de strategische positie midden in het Mediterrane gebied. Een zeer rijke fauna. Wie wist er, dat er een paar duizend jaar geleden olifanten leefden op Sicilië en ook op Malta? Wij nu wel.

het amfitheater is indrukwekkend, zoals alles wat uit de Romeinse tijd stamt, grootsheid, macht en rijkdom uitstraalt. Vlak er naast een groot Grieks Theater, als het ware een recreatie park uit de oudheid. Vlak er achter immens grote grotten, waarvan er één vernoemd is naar de Tirannieke Dionisius. Je hebt niet  heel verbeelding nodig om je zelf terug te wanen in de oudheid. Zeker na de inhoud van de archeologische drinkbeker die we eerder op de dag al genoten hebben, in het museum. Deze bijzondere dag sloten we af op de boulevard aan de Westkant van Ortigia, de oude stad van Syracuse. Met een biertje in de hand genieten van de zonsondergang over de baai van Syracuse. We sluiten de dag af op het plein voor de Duomo van Ortigia, waar het zwart is van de mensen. Weinig toeristen, veel bewoners van de stad zelf, die komen kijken naar het marionetten theater en andere optredens, maar vooral ook naar elkaar. Wij eten een pizza Calzone en een pizza 007 in de Pizzeria del Duomo. De deuren van de basiliek gaan dicht en wij rollen moe en tevreden onze kooien in, aan boord van de PdD.

Op maandag varen we naar Porto Palo. 28,5 mijl prachtig zeilen. Of de accu's het houden is toch even spannend. maar het gaat uiteindelijk allemaal prima. Nu op weg naar Gozo en Malta.

Tot later.

Michiel en Joost

Aangekomen in Siracusa

wo, 24 okt 12 09:57
Siracusa, 20 oktober 2012, 12:55 uur
Yachting Marina, positie 37 graden 03,7''  Noord en 015 graden 17,4' Oost

We liggen comfortabel in de Yachting Marina van Siracusa, aan de walstroom om onze geteisterde accu's rust te geven. We maakten een heel vlotte oversteek. Zo als dat heet " uit het boekje". Dat wil zeggen prachtig weer, bakstag wind. 285 NM in 52 uren. gemiddeld 5,7 knopen over de grond gemeten. Veel geslapen, lekker uitgerust. Wij zijn tevreden. Doordat we  veel zon hadden, konden de zonnepanelen voldoende extra energie opleveren en hoefden we, ondanks onze kreupele accu's, de motor maar spaarzaam te gebruiken. Vanmiddag maken we een wandeling door de oude stad van Siracusa, Ortigia. Morgen gaan we niet varen. We gaan straks plannen maken voor een uitstapje op de wal.

Wordt vervolgd.

Michiel en Joost

80 mijl voor Syracusa op Sicilië

vr, 19 okt 12 18:10
19  oktober 2012; 17:45 uur MET
37 graden 20,4' Noord en 017 graden 13,9' Oost

We maken een prachtige oversteek van Giekenland naar Italië. Het weer kan haast niet beter. Onbewolkt. Overdag 27 graden in de kuip en 's nacht alleen maar een dun jack boven je T-shirt en korte broek. De wind is NO, dus schuin  van achteren, met een  kracht van 3 à 4 Beaufourt. We worden heel comfortabel naar Sicilië  gewiegd. Ons wachtsysteem is 3 uur op en 3 uur af en doordat het allemaal  zo rustig gaat slapen we goed en  veel.

Er is één probleem terug gekomen, dat ons wel bezig houdt. De capaciteit van de  accu's is zo ver terug gelopen, dat we er vrijwel niets meer aan hebben. Doordat de zonnepanelen overdag zo veel zon krijgen en we ook de DuoGen (watergenerator) in het water hebben,kunnen we bij daglicht zonder motor varen. 's Nacht moet de motor ongeveer "3 uur aan / 3  uur uit" om de navigatiesystemen en de verlichting te laten werken. Hopelijk is  er straks als we in Malta zijn genoeg tijd en gelegenheid om dit heel vervelende euvel te laten  verhelpen. Het gekke is dat mijns inziens de accu's nog helemaal niet zo oud zijn. Waarom de capaciteit nu zo beperkt is, is vooralsnog een raadsel.

Desalniettemin hebben we het zeer naar ons zin. We lezen allebei weer eens een boek achter elkaar uit. En voor de innerlijke mens wordt uitstekend gezorgd. Behalve aan elektriciteit hebben we niets te kort.

We  melden ons later weer, naar verwachting vanuit Syracuas in Italië. Nog 80 mijl te gaan. Aankomst daar ca 0900 uur morgen ochtend?

Michiel en Joost

Onderweg naar Syracuas, Sicilië

do, 18 okt 12 17:01
18 oktober 2012, 10:00 uur MET
positie 37 graden 35,5' Noord en 020 graden 19,8' Oost
nog 243 NM te gaan naar Syracusa

Sind gisteren heeft het weer zich zeer verbeterd. Een groot Hogedruk gebied ligt over de Oostelijke Middellandse Zee. Het heeft er alles van dat we een week met heel mooi weer tegemoet gaan. Vrijwel geen bewolking, geen regen van enige betekenis, alleen ver ten Zuiden van ons nog  enige onweersdreiging en een matige wind tussen NW en NO. Ideaal voor onze oversteek. We zijn gisteren eerst nog naar Zakinthos gevaren, waar we diesel olie tankten en inkopen deden. De zeiltocht van 24 mijl liep als een zonnetje. Eerst nog een paar forse regenspetters, maar halverwege werd de lucht blauw, en ruimde de wind die ons op een precies bezeilde koers voor de haveningang bracht. We troffen daar wederom de Marianne met Marianne en Erik Plate. We hadden weer een zeer genoeglijke avond bij hen aan boord.

Onderweg besloten we om de uitstekende gelegenheid  voor  de oversteek naar Italië meteen te benutten en niet nog een dag op Zakinthos te blijven, c.q nog een bezoek aan de haven van Fiskardo te brengen op Ceffalonia, het eiland ten Noorden van Zakinthos in de Ionische Zee. We hebben weliswaar nog genoeg tijd over, maar "don't try your luck", was ons motto. Dus: "gaan met die banaan".

Vroeg op voor nog een paar boodschappen in de supermarkt. Gisteren gingen we, tegen beter weten in, zonder lijstje naar de winkel en dan vergeet je paar dingen, zoals dit keer het brood, de tomaten en extra Coca Cola. De haven heeft wel Wifi voor een internet verbinding, maar die deed het niet, zo vertelde de havenmeester ons, maar aan de kade was wel een intenetcafé met goede koffie en Wifi. Berichtje naar huis dat we vandaag vertrekken en om 09:00 lijnen los, anker op en weg. Op de Marianne heerst nog diepe rust.

We zetten onze horloges een uur terug. Onze Griekse beleefdheidsvlag wordt gestreken en we lopen ruim zes knopen met een bakstag wind ten Zuiden van Zakinthos langs. In lij van het eiland valt de wind vrijwel geheel weg en we moeten toch nog drie uren op de motor puffen. We hebben nu een Noorden wind van gemiddeld 10-11 knopen. We varen onder de grote Yankee, de kotterfok en het volle grootzeil met 6,5 knopen SOG (i.e. Speed over Ground). Als dit zo doorgaat dan zijn we zaterdag morgen bij zonsopgang al op Sicilië. We rekenen daar maar niet op, want in de loop van vrijdag neemt de wind af en draait naar recht van achteren. Dat zal ons nog wel wat vertragen. Voorlopig gaan we wel lekker een snel op ons doel af.


Michiel (die op wacht is) en Joost (die ligt te slapen)

Verwaaid, veronweerd en verregend in Katakalou

wo, 17 okt 12 09:13
Katakalou, 16 oktober 2012
Positie 37 graden 38,9' Noord en 021 graden 19,1' Oost

Het onweer dat we drie dagen geleden, kregen voor dat we vertrokken uit Pylos, was de voorbode van een periode met slecht weer. We liggen nu in Katakolou, op de W-kust van de Peloponnesos en ca. 25 NM ten ZO van het eiland Zakinthos. Sinds onze aankomst hier heeft het een paar maal flink gestormd, kregen we dagelijks ten minste één zware onweersbui, en tussendoor regende het, soms hard.

Op zondag de 14e oktober zeilden we met een stevige wind van achteren snel en comfortabel de 30 mijlen van Kyparissia naar Katakolon. Het plaatsje ligt net achter een schiereiland met een haven voor (heel) grote cruise schepen, waarvan de passagiers van hieruit de archeologische site van Ancient Olympia kunnen bezoeken. Ja, dat is de plek waar vanaf de 4e eeuw BC de oorspronkelijke Olympische spelen werden gehouden, totdat die in de 4e eeuw AD werden verboden. Noord van de kades voor de cruise schepen ligt een jachthaven. Althans dat was vroeger een redelijk goed uitgeruste marina met drijfsteigers. Bij onze aankomst merkten we dat daar niet veel meer van over is. De steigers weden enige jaren  geleden door een storm zo beschadigd dat ze werden weggehaald, om daarna nooit meer vervangen te worden. Wat overbleef is een grote ca. 100 bij 100 m grote betonnen bak met verticale betonnen kades. Het wordt een enorme wasmachine als de wind uit het ZO komt en als die dan naar het O draait dan wordt de situatie bijna onhoudbaar. Dat gebeurde ons de eerste nacht. We konden geen havenmeester vinden en we hadden al afgemeerd, zo ver naar het Z als we konden, want daar kwam de wind toen nog vandaan. Na weer een zwaar onweer, draaide wind echter naar het  O en lagen we aan lager wal in de volle golfslag van het open water. De  havenmeester verscheen toch nog en adviseerde ons te verkassen naar de NO hoek, waar we twee mooringlijnen mochten gebruiken om ons van de kant te houden. Dat was geen overbodige luxe. We lagen te  springen alsof we op een wild paard zaten, maar andere schepen hadden het nog veel slechter. Behalve dat we slecht sliepen gebeurde er gelukkig verder niets, maar de beschrijvingen van deze haven in de verschillende pilots, behoeven dringend aanpassing. Niet dat dat veel zal helpen, want alle havens in de omgeving zijn open naar het O en ZO, dus er is geen alternatief voorhanden. Behalve 30 mijl terug tegen windkracht 7 in, door een wilde zee, naar Kyparissia, dat, in tegenstelling tot wat er in de pilots staat, sinds de verbouwing, uitstekende bescherming biedt. Maar ja, daar kwamen we net vandaan.

De weersverwachtingen  voor de komende twee dagen blijven waardeloos. Vrijwel zeker dagelijks een zwaar onweer en een ruwe zee. Uiteindelijk lagen we eigenlijk wel  goed en op de momenten dat 's nachts de wind ging liggen ging  het prima. We maakten van de nood een deugd, haalden de mooringlijnen nog wat strakker,  we vierden de vier springen die we zowel aan BB als aan SB hebben uitstaan nog wat op, zodat we niet zo liggen te rukken aan de achtertrossen en we een veilige  afstand tot de wal hielden, en we besloten om in de trein naar Olympia te  gaan. Dat leek een beter, interessanter, comfortabeler en ook in alle andere opzichten een beter besteding van onze dag dan te gaan varen naar een haven waar we ook geen bescherming zouden hebben.

Het station ligt op nog geen 100 m van de boot. De  treinrit kost 45 minuten en Ancient Olympia is fantastisch. Een prachtig gepresenteerde archeologische site, een heel mooi museum, dat alles wat er op de site  te zien is in een tijdsperspectief zet en bovendien de verbanden tussen de Griekse goden verering, de sport en de maatschappij uit die tijd heel duidelijk maakt. Meest opmerkelijke conclusie na ons bezoek is, dat in Ancient Olympia de sport ten dienste stond van de goddelijke verering. Olympia is meer een heilige plaats (sanctuary), en dan vooral een venue waar de sport wordt beoefend ter ere van de goden, vooral Zeus en Hera. Naar het begin van onze jaartelling toe en ook in de eerste eeuwen AD, kwam het primaat steeds meer bij de sport  te liggen, waardoor de oorspronkelijke waarden van Olympia eigenlijk verloren zijn gegaan. Zoals ook de goddelijke verering zoals de oude Grieken die beoefenden, verloren is gegaan. Een heel mooie dag voor ons, waarop we ook nog eens veel leerde begrijpen van de Griekse oudheid.

Na onze uitgebreide bezoeken wilden we de trein terug naar de haven nemen, want we hadden immers, tegen gereduceerd tarief twee retourtjes gekocht. De treinen tussen Katakalou en Olympia kennen echter geen spoorboekje, want ze rijden als de cruiseboten er zijn, resp. als die gaan vertrekken. De laatste trein was al om twee uur 's middags en het was al 4 uur. Het was ons wel opgevallen dat het zo stil  was in Olympia, alsof er een gevaarlijke ziekte was uitgebroken. Nee hoor, de laatste trein van die dag was weg. Via de uitbaatster van de bar naast het station, die aan haar bar hing te slapen, kregen we de plek aangewezen waar de bus naar Pyrgos zou stoppen en in Pyrgos konden we dan overstappen op een andere bus naar Katakalou. Eigenlijk was het wel zo leuk. Bij nader inzien kostte het de helft en we reden door de dorpen en het prachtige landschap van de Peloponnesos.

terug op de haven zagen we mensen aan boord van een ander Nederlands jacht, de Marianne een 50 voeter ontworpen door Hoek, uit Muiden. We raakten in gesprek, werden uitgenodigd aan boord bij Erik en Marianne Plate, die 10 jaar met hun boot in Muiden hadden gelegen, naast onze eigen thuishaven van de KNZ&RV, om zich voor te bereiden op hun reis rond de wereld die nota bene in 2005 begon. Hetzelfde jaar waarin de PdD voor het eerst vertrok. We hadden elkaar veel te  vertellen die avond en ook de avond er na. Het weer wil maar niet beter worden. Maar morgen hopen we dan toch naar Zakinthos te varen met gewoon goed weer, zoals dat hoort. Ook Erik en Marianne vertelden ons vanavond dat ook zij morgen hopen naar Zakinthos te gaan. Een paar markant feiten: Erik Plate was in 1966 een paar maal bij ons thuis  op de Bachlaan in Hilversum. Hij had toen een relatie met mijn nichtje Lideke. Hij kent ook de Aemilia II, het schip van de familie Prins, als ook de Jonas, het schip van mijn ouders dat nog immer in Muiden ligt.

Ik blijf het zeggen. De wereld is een dorp, voordat je het weet kom je elkaar weer tegen.

Michiel en Joost

Katakalou

wo, 17 okt 12 09:13
Katakalou, 16 oktober 2012
Positie 37 graden 38,9' Noord en 021 graden 19,1' Oost

Het onweer dat we drie dagen geleden, kregen voor dat we vertrokken uit Pylos, was de voorbode van een periode met slecht weer. We liggen nu in Katakolou, op de W-kust van de Peloponnesos en ca. 25 NM ten ZO van het eiland Zakinthos. Sinds onze aankomst hier heeft het een paar maal flink gestormd, kregen we dagelijks ten minste één zware onweersbui, en tussendoor regende het, soms hard.

Op zondag de 14e oktober zeilden we met een stevige wind van achteren snel en comfortabel de 30 mijlen van Kyparissia naar Katakolon. Het plaatsje ligt net achter een schiereiland met een haven voor (heel) grote cruise schepen, waarvan de passagiers van hieruit de archeologische site van Ancient Olympia kunnen bezoeken. Ja, dat is de plek waar vanaf de 4e eeuw BC de oorspronkelijke Olympische spelen werden gehouden, totdat die in de 4e eeuw AD werden verboden. Noord van de kades voor de cruise schepen ligt een jachthaven. Althans dat was vroeger een redelijk goed uitgeruste marina met drijfsteigers. Bij onze aankomst merkten we dat daar niet veel meer van over is. De steigers weden enige jaren  geleden door een storm zo beschadigd dat ze werden weggehaald, om daarna nooit meer vervangen te worden. Wat overbleef is een grote ca. 100 bij 100 m grote betonnen bak met verticale betonnen kades. Het wordt een enorme wasmachine als de wind uit het ZO komt en als die dan naar het O draait dan wordt de situatie bijna onhoudbaar. Dat gebeurde ons de eerste nacht. We konden geen havenmeester vinden en we hadden al afgemeerd, zo ver naar het Z als we konden, want daar kwam de wind toen nog vandaan. Na weer een zwaar onweer, draaide wind echter naar het  O en lagen we aan lager wal in de volle golfslag van het open water. De  havenmeester verscheen toch nog en adviseerde ons te verkassen naar de NO hoek, waar we twee mooringlijnen mochten gebruiken om ons van de kant te houden. Dat was geen overbodige luxe. We lagen te  springen alsof we op een wild paard zaten, maar andere schepen hadden het nog veel slechter. Behalve dat we slecht sliepen gebeurde er gelukkig verder niets, maar de beschrijvingen van deze haven in de verschillende pilots, behoeven dringend aanpassing. Niet dat dat veel zal helpen, want alle havens in de omgeving zijn open naar het O en ZO, dus er is geen alternatief voorhanden. Behalve 30 mijl terug tegen windkracht 7 in, door een wilde zee, naar Kyparissia, dat, in tegenstelling tot wat er in de pilots staat, sinds de verbouwing, uitstekende bescherming biedt. Maar ja, daar kwamen we net vandaan.

De weersverwachtingen  voor de komende twee dagen blijven waardeloos. Vrijwel zeker dagelijks een zwaar onweer en een ruwe zee. Uiteindelijk lagen we eigenlijk wel  goed en op de momenten dat 's nachts de wind ging liggen ging  het prima. We maakten van de nood een deugd, haalden de mooringlijnen nog wat strakker,  we vierden de vier springen die we zowel aan BB als aan SB hebben uitstaan nog wat op, zodat we niet zo liggen te rukken aan de achtertrossen en we een veilige  afstand tot de wal hielden, en we besloten om in de trein naar Olympia te  gaan. Dat leek een beter, interessanter, comfortabeler en ook in alle andere opzichten een beter besteding van onze dag dan te gaan varen naar een haven waar we ook geen bescherming zouden hebben.

Het station ligt op nog geen 100 m van de boot. De  treinrit kost 45 minuten en Ancient Olympia is fantastisch. Een prachtig gepresenteerde archeologische site, een heel mooi museum, dat alles wat er op de site  te zien is in een tijdsperspectief zet en bovendien de verbanden tussen de Griekse goden verering, de sport en de maatschappij uit die tijd heel duidelijk maakt. Meest opmerkelijke conclusie na ons bezoek is, dat in Ancient Olympia de sport ten dienste stond van de goddelijke verering. Olympia is meer een heilige plaats (sanctuary), en dan vooral een venue waar de sport wordt beoefend ter ere van de goden, vooral Zeus en Hera. Naar het begin van onze jaartelling toe en ook in de eerste eeuwen AD, kwam het primaat steeds meer bij de sport  te liggen, waardoor de oorspronkelijke waarden van Olympia eigenlijk verloren zijn gegaan. Zoals ook de goddelijke verering zoals de oude Grieken die beoefenden, verloren is gegaan. Een heel mooie dag voor ons, waarop we ook nog eens veel leerde begrijpen van de Griekse oudheid.

Na onze uitgebreide bezoeken wilden we de trein terug naar de haven nemen, want we hadden immers, tegen gereduceerd tarief twee retourtjes gekocht. De treinen tussen Katakalou en Olympia kennen echter geen spoorboekje, want ze rijden als de cruiseboten er zijn, resp. als die gaan vertrekken. De laatste trein was al om twee uur 's middags en het was al 4 uur. Het was ons wel opgevallen dat het zo stil  was in Olympia, alsof er een gevaarlijke ziekte was uitgebroken. Nee hoor, de laatste trein van die dag was weg. Via de uitbaatster van de bar naast het station, die aan haar bar hing te slapen, kregen we de plek aangewezen waar de bus naar Pyrgos zou stoppen en in Pyrgos konden we dan overstappen op een andere bus naar Katakalou. Eigenlijk was het wel zo leuk. Bij nader inzien kostte het de helft en we reden door de dorpen en het prachtige landschap van de Peloponnesos.

terug op de haven zagen we mensen aan boord van een ander Nederlands jacht, de Marianne een 50 voeter ontworpen door Hoek, uit Muiden. We raakten in gesprek, werden uitgenodigd aan boord bij Erik en Marianne Plate, die 10 jaar met hun boot in Muiden hadden gelegen, naast onze eigen thuishaven van de KNZ&RV, om zich voor te bereiden op hun reis rond de wereld die nota bene in 2005 begon. Hetzelfde jaar waarin de PdD voor het eerst vertrok. We hadden elkaar veel te  vertellen die avond en ook de avond er na. Het weer wil maar niet beter worden. Maar morgen hopen we dan toch naar Zakinthos te varen met gewoon goed weer, zoals dat hoort. Ook Erik en Marianne vertelden ons vanavond dat ook zij morgen hopen naar Zakinthos te gaan. Een paar markant feiten: Erik Plate was in 1966 een paar maal bij ons thuis  op de Bachlaan in Hilversum. Hij had toen een relatie met mijn nichtje Lideke. Hij kent ook de Aemilia II, het schip van de familie Prins, als ook de Jonas, het schip van mijn ouders dat nog immer in Muiden ligt.

Ik blijf het zeggen. De wereld is een dorp, voordat je het weet kom je elkaar weer tegen.

Michiel en Joost

Chania, Kreta - Kiparissi, Pelopponessos

ma, 15 okt 12 10:08
13 oktober 2012, 15:21 uur Griekse tijd zone

We varen momenteel zonder wind in Noordelijke richting langs de Westkust de Peloponnesos van  Pilos, Marina naar de vissershaven Kiparissia. We hebben heel weinig wind, die wel schuin van achteren komt maar na twee pogingen om de genakker te zetten, varen we nu toch weer  op de motor. Hadden we in de eerste week steeds harde wind tegen, waardoor het zeilen moeilijk en uitdagend was, nu hebben we de wind wel mee, maar het is te weinig om te kunnen zeilen, althans als je ergens terecht wil komen.

Onze belevenissen  sinds 9  oktober:
Joost kwam jl. dinsdag enthousiast terug van zijn duikavontuur. Twee duiken in grotten, waarbij ze door onderwatertunnels zwommen, naar een hoger gelegen plateau onderwater, waarop, voordat de bodem door een aardbeving onder water kwam te liggen, mensen hebben gewoond. De potscherven op de zeebodem getuigden daar nog van. Het regende een groot deel van de dag, maar in de loop van de middag gingen de hemelsluizen weer dicht en konden we droog  een expeditie naar de supermarkt maken. Chania is een erg aardige stad. Er is veel te zien en te beleven, vooral op de terrassen langs het  water van de haven en tussen de oude gebouwen, weliswaar gedeeltelijk herbouwd, maar nog steeds met een historische uitstraling. Je waant je een deel van de rijke geschiedenis van dit deel van Griekenland. Bovendien voelen de bewoners van Kreta zich in de eerste plaats Kretenzers, meer dan inwoners van Griekenland.

Na de regen kregen we vanaf 10 oktober een periode met heel ander weer. Over een uitgestrekt gebied zijn de drukverschillen minimaal. Het werd heel mooi weer, met temperaturen overdag van ruim boven de 30 graden, maar helaas met heel weinig wind. Op woensdag 10 oktober, bij het eerste daglicht, namen we afscheid van Chania voor een lange etappe van 66  mijl naar het eiland Khitera ten NW van West Kreta.  Er gebeurde eigenlijk niks deze dag. We zagen geen dolfijnen. De zeilen gingen wel omhoog, maar dat was een tamelijk nutteloze oefening. De motor ging twee keer uit, maar dat duurde nooit lang. Spectaculair was het scheepswrak dat we op de ZO hoek van Khitera half bovenop een eiland zagen staan. Het leek wel of de kapitein met opzet geprobeerd had om zijn schip midden bovenop dat eilandje te krijgen. De waarheid bleek daar niet zo ver vanaf te  zijn. Een van de locals op de kade vertelde ons, dat het die nacht prachtig stil weer was. De kapitein en zijn maat waren stomdronken toen zij werden gered door de plaatselijk vissers. Zij  waren inderdaad met vol vermogen bovenop het eiland gevaren. Het wrak staat er al  7 jaar en het zit nog steeds in de verf. We meerden af achter de veersteiger van Dhiakofti aan de W kust van Khitera. De omgeving hier is prachtig, maar er is geen barst te doen. Behalve in de ca. 10 minuten die de (heel grote) veerboot uit Piraeus er over doet om af te meren, passagiers, vracht en auto's te lossen, idem weer te laden en weer af te varen. Een super efficiënte operatie, waar je met open mond naar staat te kijken. Er is één kroeg op de kade en die is open van een uur voor de veerboot tot een uur er na. Daarna is er volstrekte rust en een immens parkeerterrein dat helemaal leeg is. De rij met achterlichten van alle auto's die aan land kwamen verdwijnt langzaam in de contouren van de nachtelijke heuvels van Khitera. We maakten gebruik van de volstrekte rust  door een diepe boerenslaap op de Pas de Deux te maken. Het water is kraakhelder en de sprong over boord in alle vroegte van de nieuwe morgen was heerlijk. Onze positie op Khitera 36 graden 32,5' Noord en 022 graden 23,4' Oost.

11 oktober (donderdag) van Dhiakofti op Khitera naar de Mezapo baai aan de W-kust van de Peloponnesos.

Vandaag hebben we tussen de windstiltes door ook mooi kunnen zeilen. We volgden ten Noorden van Kithera, de belangrijke scheepvaart route die ten Zuiden van de Peloponnesos loopt van Kaap Malea naar Tainaro Point, onder de drie naar beden wijzende vingers van het Peloponnesos schiereiland langs. Na Tainaro Point draaiden we op een NW koers langs de W-kust van de  middelste  vinger en kon de genakker er op. De wind draaide als een dolle onder de hoge heuvels op de kust bovenwinds van ons, maar we hielden vol. We hadden nu wel genoeg op de motor gevaren. Juist voor donker liepen we  schitterende baai van Mezapo binnen onder de immens indrukwekkende Kaap Grosse. Mezapo is een voormalig piraten nest met een piepklein haventje. We wisten dat we daar waarschijnlijk niet in konden vanwege alle permanente moorings van de vissers en de zeer beperkte ruimte, maar naast de ingang is een steile rots  waar volgens de pilot een paar bolders op staan. Anker vooruit in de grond, 60 meter anker ketting en tros en twee  lange lijnen aan de bolders op de wal die er inderdaad stonden. We kregen aanwijzingen van een plaatselijke visser die twee woorden Engels sprak. Te weten: "No Problem, no problem!' De man bleek ook de uitbater van de enige plaatselijk taveerne te zijn. Eigenlijk was het meer een soort huiskamer met een groot terras aan de achterzijde, waar we later op die avond een biertje konden drinken. Behalve de prachtige omgeving, de spectaculaire ligplaats en eerder genoemde visser/uitbater was er in Mezapo helemaal niets, of het moeten die twee zich volkomen schor blaffende honden zijn geweest toen we een wandelingetje  maakte op de bloedsteile straatjes van het uitgestorven dorp. Kortom een hoogtepunt in alle opzichten. We doken overboord, maakte kort kennis met de Franse boot, die op gelijke wijze aan de rots naast  ons afmeerde, we snorkelden en maakten het onderwaterschip schoon van aangroei en vuil. Je moet er niet aan denken dat je hier ligt terwijl het hard gaat waaien vanuit zee. Dan is er maar één alternatief. Maak dat je weg komt als het  nog kan. Wij hadden een kalme nacht, sliepen uit, gingen weer zwemmen en haalden om half tien onze achter trossen in, haalden het anker op en vertrokken richting  de jachthaven Pilos 45 mijl naar het Noorden.

12 oktober pechdag.
Deze dag begon slecht, de pechduivel sloeg steeds maar toe, maar eindigde toch goed. 's Ochtends bij het binnenhalen van de achtertrossen, bleek een van mijn nieuwe zware nylon trossen op een scherp stukje steen van de rots waar we aan vast hadden gelegen, voor meer dan 50% te zijn door geschavield. Een half uur na ons vertrek, we  hadden net de  motor afgezet, accu-alarm op zowel de navigatie apparatuur als op de GPS, nog weer 10 minuten later ook oliedruk alarm van de motor, nadat we die, vanwege ontbrekende stroom op de apparatuur, maar weer hadden aangezet. De accuspanning was gedaald tot 9,5 volt en dan doet niets het meer aan boord. De motor heeft een eigen accu en die kan altijd gestart  worden. Maar hoe komen die twee grote service accu's, met 360 Ah, leeg? We zullen het raadsel wel  nooit helemaal oplossen, maar na een hele dag zoeken naar allerlei oorzaken en verklaringen kwamen we er achter dat de diepvries installatie op een volstrekt lege diepvrieskist aan stond. Hoe lang die aan heeft gestaan en waarom die  dan zo idioot veel stroom vreet weten we niet. Misschien, hoewel onwaarschijnlijk, begint toch de capaciteit van de twee grote  accu's terug te lopen. We weten nu dat we dusdanig op onze stroomvoorziening kunne vertrouwen. dat we wel in Malta aan zullen komen voor het einde van deze maand. Dat is een geschikte plaats om de hele zaak eens goed te testen en te vervangen waar dat nodig mocht zijn.

Het  olie alarm is al net zo'n onwaarschijnlijk verhaal. De motor was kort tevoren uitgebreid geserviced  op Kreta. Bij controle van het peil van de olie bleek dit niet te laag  te zijn, maar wel te hoog,  ruim boven het max. merkje op de peilstok. Hoe dat kan blijft voor eeuwig een raadsel. Iemand heeft een  fout gemaakt, maar waarom krijg je een alarm dat er te weinig olie is, terwijl er te veel in zit. Welnu, we pompten er een liter uit. Dat bleek later een halve liter te veel te zijn, maar die was snel aangevuld. Het olie alarm was daarmee over en we konden aan de motor met alle beste wil van de hele wereld niet iets verkeerds ontdekken. Wat de gebroken tros betreft is  gelukkig  Joost aan  boord en die kan met een splits  van twee stukken touw weer één sterk stuk maken. Als je het  niet weet  moet je goed kijken om het te zien. Dus die  doet ook weer.
De dag eindigde in de nieuwe, maar nu al vervallen, jachthaven van Pilos aan de Navarinou baai. Omgeven door spectaculaire rotsformaties, waar je tussendoor kunt varen. De geschiedkundigen onder jullie zullen weten dat hier op 20 oktober 1827 de geallieerde vloot van 27 schepen, onder commando van de Engelse Admiraal Codrington, de bijna  gezamenlijke Turks-Egyptische vloot met 89 schepen in de grond boorde. De geallieerden verloren geen enkel schip. De Turks-Egyptische vloot verloor 75 schepen. Na deze slag kon de onafhankelijkheid van Griekenland tot stand komen. Weer zo'n gebeurtenis die in de geschiedenis ook  zeer bepalend is geweest voor de ontwikkeling van NW Europa, incl. Nederland. Ik kan me ten minste niet herinneren daarover iets te hebben geleerd in mijn geschiedenis lessen op school. Maar dat is ons al vele malen eerder opgevallen tijdens onze reis dit jaar door de wateren van ZO Europa. Stel je voor dat  het  in de  Navarinou baai anders was gelopen. Dan hadden we nu misschien wel gezeten met een Griekse Lira, in plaats van een Griekse Euro!

Aan het einde van deze lange dag gingen we lekker Grieks eten in een naamloos familie  restaurant boven de haven. Onderaan de trap klonk het gezellig en daar gingen we dus Giros eten, met Fried Zuchini en Fried Patatas. Een karaf met een kilo van de locale dry white wine er bij en onze dag was weer goed.

Onze positie in in Pilos aan de  Navarinou baai 36 graden 35,1' Noord en 021  graden 42,0' Oost

Vandaag 13 oktober 2012

Vandaag gaan we niet ver. We  maken eerst de boot goed schoon. Ook in de motorkast was nog wel wat schoonmaakwerk over. Ondertussen woedt er  buiten een enorme onweersbui. Wij liggen nog lekker aan de kade van de haven. Als  het weer droog is een wandeling door de stad met bezoeken aan de plaatselijke slager, groenteman, bakker en supermarkt en we zijn weer klaar om te vertrekken. Eerst door de smalle opening in de spectaculaire rotsformaties door naar open water. Vannacht was  ons stroomverbruik weer minimaal, dus we kunnen snel de motor afzetten en de genakker er bij trekken. Maar het is vandaag weer halen en  brengen met de wind. Motor aan, motor uit. genakker op, genakker neer. Om 5 uur varen we na 27 mijl Kiparissia binnen. De beschrijvingen in de pilots zijn tegenstrijdig, maar de haven is zeer verbeterd. Er is  zelfs walstroom. We meren af langs een gloednieuwe kade, met walstroom, achter een Engels stel op een motorzeiler uit Poole, dat we al eerder ontmoetten in Rethimno en in Chania. We lopen het stadje in en vinden voor het eerst op deze reis een Nederlandse krant. De  Telegraaf van vorige week zaterdag. Het is de 3,80 Euro meer dan waard. We gaan nu koken en lekker eten van onze inkopen in Pilos

Onze positie: 37 graden 15,5' Noor en 021 graden 39,9' Oost

Michiel  en Joost

Van Oost naar West langs Kreta

di, 09 okt 12 14:06
Chania, 9 Oktober 2012, 13:20 uur
35 graden 31.1' Noord & 024 graden 01,2' Oost

Vier dagen en drie verschillende havens na ons vertrek uit Ayios Nikolaos. Het werden een paar ruwe ritjes, want de wind stond alle drie dagen stevig uit het Westen en er is weinig aan die kant die de golven tegen houdt. We zijn echter zonder al te grote problemen in Chania, onze laatste haven op Kreta aan gekomen. Vandaag varen we niet. Michiel wil een paar klusjes aan de boor doen en Joost wil graag hier op Kreta twee duiken maken. Maar misschien nog wel belangrijker is dat we nu eens een dag niet tegen wind en golven willen inbeuken.

De dag na onze aankomst op Kreta vertrokken we 's ochtends om 10:00 uur voor een etappe van 40 mijl naar Heraklion, de hoofdstad van Kreta. De baai uit ging prima. Beschut door de bergen om ons heen, was er bijna geen wind, behalve de rukwinden, die onverwacht van het land naar beneden komen. Joost is daar nog niet zo aan gewend, maar we waren er wel op voorbereid. Eenmaal op open zee, kregen we de natuur recht op de neus. Korte hoge golven van een meter of twee. De wind vrijwel recht van voren met een kracht variërend van 4 tot 6 beaufort. Voor ons is de windkracht deze dagen niet zo zeer het probleem. De Pas de  Deux zeilt uitstekend aan de wind, maar de golven zijn uiterst lastig en vermoeiend. De boot verliest na een paar flinke stampen steeds  weer vaart, komt dan schuin te liggen, water over dek, op naar de volgende smak. We liepen Iraklion om 7 uur 's avonds aan, gelijk met de zonsondergang. Gelukkig kregen we toestemming om een ligplaats te zoeken in de jachthaven, wat vroeger het seizoen niet mogelijk is. Het was zaterdag avond en het centrum van de stad bruiste van de activiteiten. Een prima sfeertje, volle terrassen en een mooie zomeravond. We hadden het zeer naar onze zin en het gestamp om hier te komen nemen we graag voor lief.

Onze positie in de jachthaven 35 graden 20,6' Noord en 025 graden 08,2' Oost

Op zondag kunnen we gelukkig wel vers brood kopen voor dat we om half elf vertrekken. De eigenaar van onze ligplaats wordt tussen 11 en 12 terug verwacht en we willen ook weg om door te varen naar Rethimno, 35 mijl verder op. Het wordt weer een vermoeiend kruisrak, maar met hulp van de motor er bij maken we voldoende voortgang om nog bij daglicht de havenhoofden aan te lopen. De havenmond van Rethimno is weliswaar heel breed, maar heeft een slechte reputatie als de wind aanlandig is en er veel golven kunnen staan. Geen plek om in het donker aan te lopen. Het wordt in deze tijd in Griekenland al om 7 uur donker en de periode tussen daglicht en nacht is niet meer dan 15 minuten. We varen op de 24-ste breedte graad en de lijn waar langs de zon hier onder gaat is veel steiler dan in NW Europa. Rethimno is een typische toeristen stad, maar het seizoen is al voorbij. De terrassen zijn desalniettemin allemaal vol met plaatselijke, voornamelijk jonge mensen. Het is vandaag zondag en overal is vertier. We wandelen naar de oude "Venetian" haven, die helemaal omzoomd wordt door Taveernes, kroegen, bars, etc. We zijn blij dat we hier niet liggen. De jachthaven is prima en heel veilig.

Onze positie in Rethimno is 35 graden 22,1' Noord en 024 graden 28,9' Oost

Op maandag  8 oktober wordt onze bestemming Chania een oude historische stad met idem haven, die zo mogelijk een nog slechtere reputatie heeft voor wat betreft het aanlopen van de ingang bij Noordelijke wind. Vandaag is de wind WNW, nog steeds variërende tussen 4 en 6 beaufort. Chania ligt weliswaar niet op een hoger wal, maar we wagen het toch maar. We moet eerst pal NW, maar de dag begint vrijwel zonder wind. Er staan wel golven van anderhalve meter hoog en die vormen altijd de  voorbode, dat de bijbehorende wind niet ver weg is. Dat klopte en na een uur varen we onder de kleine yankee, kotterfok en ongereefd grootzeil in 18 - 20 knopen wind wind een heel mooi kruisrak. Het is maar 30 mijl om de kaap heen. Rethimno ligt aan de ene kant en Chania aan de  andere. Door alle slagen die we maken leggen we toch een afstand over de grond van meer dan 40 mijl, maar pas in heet laatste uur zijn we het een beetje zat. Chania komt in zicht, de golven zijn toe genomen tot een hoogte van af en toe twee en een halve meter en we beginnen een beetje spannend gevoel te krijgen. Het zicht is slecht. We controleren de vaaraanwijzingen nauwkeurig, vergelijken de waypoints in alle pilots met onze eigen waypoints. Op 1 mijl van de aanloop zien we de golven op de kust omhoog spatten, maar als we een halve mijl voor Chania liggen wordt het opeens helemaal duidelijk. het deint flink, maar het valt reuze mee en we lopen eigenlijk heel gemakkelijk naar binnen en daar is meteen rust. Daar verlangden we zeker naar. Met hulp van een paar andere zeilers vinden we een ligplaats voor een van de Taveernes aan de kade, maar we hebben ons biertje meer dan verdiend. Joost flanst snel een heerlijke pasta in elkaar en het leven is plotseling helemaal goed. We wandelen door de oude stad, vinden de Duikshop voor Joost, die is al dicht, maar Joost kan ook telefonisch nog een plaatsje in een van de duikexpedities van de volgende dag, boeken. We lopen rond de haven van deze inspirerende stad. Hier zijn nog wel veel buitenlandse toeristen. Afzakkertje op het terras aan het water, met uitzicht op de prachtig verlichte toren op de hoek van de haven. We rollen om 11;00 uur onze kooien in onder de luid gezang en luide muziek op het terras achter ons. Joost kan de slaap niet vatten. Michiel slaapt er vast doorheen.

Positie 35 graden 31,1' Noord & 024 graden 01,2' Oost

Vandaag een lekkere lange kluslijst afgewerkt. Joost is om 9 uur naar zijn duik avontuur gegaan. Buiten regent het pijpenstelen, maat ik zit lekker binnen dit bericht te schrijven en Joost is toch al nat denk ik. Tijd om een eitje te gaan bakken.

Joost en Michiel

We vertrokken maar we gingen niet

zo, 07 okt 12 09:43
Agios Nikolaos 6 oktober 2012
ligplaats in de marina.

Op 4 oktober zou onze vlucht naar Heraklion om 14:40 uur vertrekken van Schihol, waardoor we nog met de bus naar Agios Nikolaos konden doorrijden om dezelfde dag 's avonds weer een boord van de Pas de Deux te zijn. Dat liep anders. Onze tassen stonden al op de bagage band, toen de grondstewardes ons verzocht om die er weer af te halen en ons eerst te melden bij de ticket balie van Corendon, de maatschappij waar we mee zouden vliegen. Zonder dat wij er van wisten waren wij omgeboekt naar een andere vlucht en die was om 05:00 diezelfde dag al vertrokken. Volgens de balie hadden wij gewoon onze vlucht gemist. Daar sta je  dan, met al je spullen en goede zin om weer aan boord te gaan. Het mondde uit in een tamelijk ordinaire ruzie, waarbij Corendon ons niets anders had aan te bieden dan hun volgende vlucht op 7 oktober. Daar namen wij geen genoegen mee. We vonden een vlucht van Transavia waarop nog plaatsen waren en waarmee we de volgende ochtend om 07:00 rechtstreeks naar Heraklion konden vliegen. Dus tassen in de bagage kluis, terug in de trein naar Joost zijn huis waar we de nacht door brachten. Omdat we toch in Scheveningen waren en er door de SRV ploegen werd geroeid, konden we tot grote verassing van alle SRV vrienden, nog een partijtje mee roeien. Een uitstekende gelegenheid om de frustraties van eerder op deze dag kwijt te raken. De nacht was kort, maar de slaap diep en half bewusteloos stapten we om 02:50 uur in de taxi naar Station HS, want we moesten om 04:30 al inchecken op Schiphol.

Vertrek precies op tijd en 3 en een half uur later stonden we weer op de grond  van Kreta. We mistten de bus op een minuut, maar na 15 minuten wachten kwam er onverwacht toch nog een bus die ons naar de boot bracht. Openbaar vervoer in Griekenland is chaotisch, onbegrijpelijk, maar het werkt wel. Lesje voor Nederland?

Het weerzien met de mensen van de marina was hartelijk en vriendelijk. De boot lag er perfect bij. De monteurs hadden hun werk aan de motor en de elektra van de stuurautomaat perfect uitgevoerd. Nog vier uurtjes bikkelen aan ons werklijstje en om 7 uur die avond stonden we bij de Port Police, met de betaalde rekening van de marina in de hand, om uit te checken en de volgende ochtend te kunnen vertrekken om, dit maal over het water, weer naar Heraklion te gaan. Om onszelf te trakteren gingen we dineren aan "The Lake", een klein, iddylisch binnen meertje, weliswaar in open verbinding met de zee, maar met de allure van een grote vijver. Volgens overlevering, baadden de Griekse goden zich hier. Aan de ene kant van het meertje een kade met veel restaurants en taveernes, aan de overzijde een hoge rots, begroeid met bos, daarboven de bebouwing van het stadje. Mooi en ontspannend met een groot glas bier erbij. Wij zijn klaar om morgen onze reis voortzetten en voor nieuwe belevenissen.

Joost en Michiel.

Een maand terug in Nederland

zo, 07 okt 12 09:43
Agios Nikolaos, 5 oktober 2012
35 graden 11,2' Noord & 025 graden 43,1' Oost
Afgemeerd in de marina van Agios Nikolaos sinds 31 augustus jl.

Er is inmiddels flink wat tijd verlopen na onze laatste posting, maar er is ook heel veel gebeurd in de tussentijd. Op 31 augustus werden we wakker in prachtig weer en was het geheel rustig op onze ankerplaats. Na een zwemoefening rond de boot om het onderwaterschip schoon te maken voordat de boot voor een aantal weken naar de ligplaats in de marina gaat, vertrekken we pas om half twaalf, na een uitgebreid ontbijt. We hebben geen haast en het wordt onze voorlaatste dag aan boord. We varen de Spinalonga lagoon uit in Noordelijke richting, want sinds gisteren weten we dat er ten Zuiden van ons een vast bruggetje ligt. Ondanks de kleine zeiltjes, want buiten waait het nog steeds hard, krijgen we bij het uitvaren van de lagoon nog een paar Griekse verassingen mee. Over de berg donderen een paar enorme valwinden, uit het schijnbaar niets, naar beneden met een  windsnelheid van 36 knopen (windkracht 8). De Pas de Deux kan niet snelgenoeg accelereren en loopt uit het roer. Er gebeurt verder niets maar het gaat wel met geweld van de natuur. Om ons heen zien we een paar echte Williwaw's (kleine wervelwinden)  het water om ons heen spiraalvormig verstuiven. De zeilen die we net gezet hebben, gaan voor de zekerheid er maar af. Alleen de kleine fok blijft staan en we houden de motor, die nog liep, er maar bij. Een half uur later is alles voorbij en hebben we weer  gewoon 10 knopen wind en een roerige zee. We laten het maar zo en om 14:15 maken we vast in de ons toegewezen box in de marina.

De dag er na ruimen we op, maken het schip schoon en klaar voor een maand rust. Deze marina is uitstekend. Vriendelijke professionele mensen, goede steigers, effectieve bewaking en een uitstekende bootmotoren shop, die voor ons een paar kleine reparaties en onderhoud aan de motor gaat doen. Op zondag stappen we, met onze bagage, 's ochtends in de bus naar Heraklion. We vinden nog tijd om naar Knossos heen en weer te gaan en eindigen de dag in het marina café aan de haven van Heraklion. Daar treffen we onze Turkse vriend Fathi met zijn vriendin weer, die hier inmiddels zijn aangekomen.

De vlucht naar huis gaat voorspoedig en om 1 uur in de morgen pikt Angèle ons op van Schiphol. We zetten Arjen thuis in Hoofddorp af en moe maar voldaan vallen we allemaal thuis in een diepe slaap. De maand in Nederland was hectisch, druk, veeleisend en had niets met zeilen e/o Griekenland te maken. Dit is niet de plaats om daar uitgebreid verslag van te doen, maar twee gebeurtenissen waren voor voor enerzijds Arjen, die zijn moeder verloor en op tijd terug was voor haar uitvaart, en anderzijds voor mijzelf, erg bepalend. Het huis waar mijn ouders bijna 60 jaar in hebben gewoond kon, na de verhuizing mijn moeder, heel snel verkocht worden en moest op 1 oktober leeg en bezemschoon opgeleverd worden. Een zowel tijdrovende als emotionele klus. Alles is gelukt en goed verlopen. En op 4 oktober troffen Joost Bicker Caarten en ikzelf elkaar op Schiphol om de boot weer op te halen en in deze maand naar Malta te zeilen.

Michiel