zaterdag 22 september 2007
42° 31'N & 070° 42'W
Zeilend langs de zuidkust van Cape Ann, 16 mijl voor Boston.
Aanvankelijk zag het er naar uit dat we dit rak pal tegen een ZW wind van 20-25 kts in zouden moeten varen, maar de wind is ZZO 12 kts en we zeilen prachtig met een knik in de schoot onder vol grootzeil, kotterfok en yankee. De zonnepanelen staan naar de zon gedraaid, de watergenerator peddelt vrolijk mee. We hebben zojuist zweetvoeten gebakken en opgegeten (ja, met veel ketchup) en het leven bevalt ons best.
De afgelopen week begon met allerlei technische malheur (kapotte injector, alternator die het niet goed deed, boiler die niet warm wil worden, enz.) We lagen 60 uur op een uitstekende werf, Billings Marine & Diesel, in Stonington op Deer Island, ME., waar we goed zijn geholpen. We misten daardoor wel het window met NO winden om richting Boston te varen, maar onze spullen doen het gelukkig weer. Ondanks dat we heel weinig wind hadden en vaak ook pal tegen, konden we toch nog genieten van drie mooie ankerplaatsen die ons door onze vrienden van Deer Island waren aan bevolen. Woensdag aan het einde van de middag voeren we (met tegenwind op de motor) naar Vinalhaven Island aan de andere kant van Penobscot Bay. Om in de anker baai te komen moesten we heel precies tussen een aantal ledges door manoeuvreren, maar met Robert aan het beeldscherm achter de kaartentafel en Michiel aan het roer en de dieptemeter buiten, voeren we precies langs onze waypoints naar een soort binnenbaai, diep in het eiland. Een oase van rust. De purpoises zwommen snuivend rond de boot. Een biertje en een mooie maaltijd er bij, lieten ons het gedoe op de werf snel vergeten.
Donderdag (20/09) maakten we een lange dag van 48 NM naar Damariscove Island. Dit eiland ligt al half in de open Golf van Maine en heeft een offshore atmosfeer. Vroeger was het een belangrijke post voor de visserij en tevens een handelspost waar ook veel Nederlandse schepen (17e en 18e eeuw) handel dreven. Het is nu een natuurgebied, met prachtige trails om het eiland te exploreren. De Harbor aan de Z kant is heel smal en diep en we vonden een vrije mooring. Omdat 's nachts de wind zou draaien, hadden we daardoor ook een vrije swing rond de mooring. Een ander jacht dat heel diep in de baai een mooring had opgepikt moest 's nachts toch meer naar buiten verkassen, omdat er bij laagwater onvoldoende ruimte om te draaien overbleef. De dag was somber, maar toen we aankwamen was het heel mooi weer geworden en we konden voor het duister (dat hier al om half zeven valt) maakten we nog een mooie wandeling over het eiland. We zagen o.a het voormalige Coast Guard station, dat nu in particulier bezit is.
Vrijdag heel vroeg op met een schitterende zonsopgang. Aanvankelijk onder spinnaker naar de Isles of Shoals. Een groepje kleine rotsachtige eilanden precies op de grens van New Hampshire en Maine, ruim 6 NM buiten de kust. De anchorage wordt beschermd door een aantal kunstmatige dammen die vier van de eilanden met elkaar verbinden en zo gezamenlijk Gosport vormen. De Isles of Shoals zijn een bekend centrum voor allerlei schilders, schrijvers, dichters en andere artistiekelingen. Een van de eilanden herbergt een luxe resort en een ander een groot conference center "dedicated to the glory of God and the well being of Man; to the brotherhood of all earnest souls; to the untrammeled study and utterance of the truth; to the promotion of pure religion".
Nagenoeg overmand door religieuze gevoelens stapten we in Pasdeautje om aan land te gaan, maar een razendsnel opkomende mist redde ons en we keerden terug naar de veilige kuip van de PdD, met weer een mooie maaltijd en de afwas. T was een gedenkwaardige ankerplaats. Aan te bevelen aan allen die nog besluiten om deze wateren te gaan bevaren (wat op zichzelf in het algemeen al een warme aanbeveling is).
Vanochtend weer vroeg op voor de laatste 50 mijl naar Boston. Met het eerste daglicht en de laatste resten van de mist op de radar, GPS en elektronische kaart tussen de rosten door gemanoevreerd. Eenmaal op open zee, weer tegenwind, maar gelukkig veel minder dan waar we op hadden gerekend. Het werd dus comfortabel motorzeilen naar Cape Ann. En nu dus met een gangetje van bijna 6 knopen SOG naar Boston. We gaan ankeren in het verlengde van de runway van de Airport. Schijnbaar is er een subway station naast de ankerplaats. Daar halen we morgen ochtend Angèle van het vliegtuig. Van haar hopelijk veilige en goede aankomst doen we binnenkort weer verslag. Twee tevreden mensen groeten u van af de New England Coast van de USA. En ja, het is hier Indian Summer!!
Michiel & Robert
posted @ zondag 23 september 2007 09:45