2011 Ionische Zee

Fiskardo

zo, 18 sep 11 16:29
17 september 2011

Morgen willen we de Golf van Patras invaren en daarmee verlaten we de Ionische zee met de alle Ionische eilanden en prachtige plekjes, uitdagende kusten, groene eilanden, mooie baaien, goede ankergronden en zo meer, van de Griekse Ionische archipel. We wilden dat niet doen voordat we ook in Fiskardo op de Noordpunt van het eiland Cefalonia waren geweest. Fiskardo is een van de mooiste plekjes in dit gedeelte van Griekenland en inmiddels kunnen we dat ook bevestigen. Het dorp ligt in een halve cirkel om de baai heen, die daarmee meteen de haven vormt. Geheel beschermd van de NW winden en de swell die daarmee gepaard kan gaan.

We vertrokken vanochtend om 08:30 uur al uit Vathi, want Fiskardo is een populaire plek om naar toe te gaan en het is vandaag zaterdag met mooi weer. Het is maar 14 mijl varen, vrijwel zonder wind. Het grootzeil is wel op en weer neer geweest, maar de voortstuwing kwam weer eens geheel van de motor. We waren er al om half twaalf en er waren nog twee plekken vrij aan de kade. Op de eerste plek was het aan de kade niet diep genoeg voor ons roer, dus verkassen naar een plek voor een ander terras, waar een van de obers klaar stond om met een grote glimlach ons te helpen bij het afmeren. Vanavond gaan we bij hem eten. Fiskardo spreekt tot de verbeelding. Het is ongeveer de enige plaats die niet verwoest werd door de aardbeving van 1953. Alles heeft vrolijke kleuren. Je ligt letterlijk aan de terrassen van de Taveernes waar mensen, zitten te ontbijten, lunchen, dineren of gewoon een glas met elkaar zitten te drinken. Wij hebben ons daar tijdens de warmste uurtjes van de middag ook bij gevoegd en bestelden in de schaduw, in een lounge stoel, een Freddo Capuccino Koffie voor Michiel en een Freddo Espresso voor Jan. Heerlijk zo een ijskoud glas koffie met een rietje. De ober sprak weer Nederlands om dat zijn moeder uit Diemen komt.

De jacht op een paar nieuwe Teva's voor onder de voeten van Jan is gesloten. We hebben de kapotte zool van mijn oude paar geplakt met Sikaflex, waarmee ook de naden in het teak dek gevuld zijn en ze doen het weer best. Jan heeft nu tenminste ook een paar sloffen, waar hij niet van die warme voeten in krijgt. Het kostte hem wel een paar pikzwarte vingers, maar na een uurtje poetsen zijn ook die weer toon baar.

We doen nu drie stappen van de uit de kuip van de PdD naar het tafeltje waar je vanavond met mes en vork en met een servet een mooie Griekse specialiteit gaan opeten.

Jan en Michiel

Ithaca

zo, 18 sep 11 16:25
16 september 2011

Vandaag varen we naar Ithaca met twee doelen. We willen op het eiland van Odysseus zijn geweest en we willen naar een haven waar we water kunnen tanken om onze geslonken voorraad aan te vullen. Het is nooit precies vastgesteld waar Oddysseus op Ithaca zijn paleis had, waar hij na 20 jaren terugkeerde als enige overlevende van zijn terugreis van Troje naar Ithaca, waar Homerus in zijn aangrijpende epos, de Odyssee, verslag van doet. Er zijn zelfs historici die menen dat het Ithaca van Homerus, feitelijk het eiland Lefkada is geweest. We zullen het waarschijnlijk nooit zeker weten. Feit is dat de buste van Odysseus aan de haven van Vathi op het huidige Ithaca aan de muur prijkt.

Wij vonden een prachtige ligplaats aan de kade van Vathi, met uitzicht op de bronzen kop van Odysseus. Alsof het afgesproken was, verscheen op hetzelfde moment een tankauto met vers water op de kade. Onze drinkwater behoefte was daarmee snel gelenigd. Vahti ligt (alweer) in een baai die aan alle kanten wordt omsloten door hoge heuvels. De wind die in Griekenland pas 's middags opsteekt, blijft daardoor tot 's avonds laat van de hoge heuvels de baai in waaien. Gelukkig niet hinderlijk, maar wel verkoelend. Vahti is een mooie plaats, maar heeft ook en heel vriendelijk karakter. Ook hier werd vrijwel alles verwoest door de aardbeving van 1953. De wederopbouw die daarna plaats vond heeft het aanzicht van het stadje geen slecht gedaan, ook al zijn er nog nauwelijks oude gebouwen.

In het plaatselijke levensmiddelenwinkeltje dat we vonden (de naam super market is niet op zijn plaats) hadden we een leuke ontmoeting met de uitbater van de zaak. We hadden eigenlijk alleen nieuw afwasmiddel nodig en dat had hij. Als we de trap opgingen en zelf het licht wilden aandoen, dan vonden we vast wel wat we nodig hadden. Wij spraken onderling gewoon Nederlands en vroegen ons niet af, hoe de man ons zo goed had begrepen. Dat bleek later aan de kassa, toen de bejaarde winkelier een stapel beduimelde foto's tevoorschijn haalde. Foto's genomen in Rotterdam in 1953, toen hij daar was met een van de schepen van Onassis om in Pernis olie te lossen. De man bleek ook nog enig Nederlands te spreken en het werd een hilarisch gesprek met herkenning van plaatsen op zijn foto's (bijv. de Rochussen straat). En hij maar mensen aanwijzen die allemaal bosses of captains waren, resp. hun echtgenotes, waarmee hij in bekende Rotterdamse restaurants samen zat.

Hij en wij hadden er een leuke avond aan. Ik moest onwillekeurig ook denken aan ons verblijf op de Kaap Verdische eilanden, alweer 6 jaar geleden, toen we ook steeds mensen ontmoeten met een zuster of een oom in Rotterdam. De wereld is nog steeds een dorp. Ik blijf het zeggen..

Michiel en Jan

Levkas - Nydri - Meganissi

za, 17 sep 11 14:56
15 september 2011

Vandaag gaan we toeren in het water en eilanden rijke gebied tussen Lefkada en het vaste land. We maken eerst nog een wandeling door Levkas. Vinden daar weer geen Teva's voor Jan. We drinken Capucino Freddo, dat is lekker als het zo warm is!, op een terras aan de haven en we gaan pas om 11.00 uur op pad. We gaan lunchen bij Nydri, een leuk dorp met alleen maar een lange kade, waar we een plaatsje vinden naast de rondvaartboten. Het is weer bloedheet vandaag en de zon is onbarmhartig aanwezig. Het stadje is leuk, we kopen een grote hoorn met soft ice, goed tegen de warmte, maar je krijgt er vreselijk dorst van. We vinden bijna nieuwe Teva's voor Jan, maar de maat is niet goed. Mooie lunch in de kuip van de Pas de Deux met uitzicht op de boulevard langs de kade waar ruim geflaneerd wordt. Alle passagiers van de rondvaartboten moeten toch ook iets anders doen dan alleen de tientallen plaatselijke Taverne's bezoeken. Het is er gezellig en de sfeer is ontspannen. Om half vijf 's middags vertrekken we weer om te gaan overnachten in een van de mooiste baaien van dit gebied, aan de noordkant van het eiland Meganissi. Op weg er naar toe passeren we het eiland van wijlen Aristotelos Onassis en we varen langs het favoriete strand van Jacky Onassis. Het privé jacht (zeeschip) van Onassis had hier tussen de eilanden zijn eigen moorings, maar het jacht is er niet meer. De eilanden zijn goed onderhouden parken geworden en je mag er niet aan wal gaan.

Meganissi is een idylle. Bijna geheel door land omsloten met alleen het geluid van de lichte deining die tegen de rotswand aan het einde van de baai loopt. 's Nachts gaat de wind, zoals altijd, geheel liggen en drijven we in deze prachtige omgeving achter onze eigen spijker in de grond. Samen met een twintigtal andere boten, maar er is plaats genoeg. Hiernaast liggen er op ditzelfde eiland nog vijf van zulke baaien. We zwemmen veel en we proberen om de watermaker van zijn laatste kuren af te helpen. Dat lukt, maar met één belangrijk verschil. Hij doet het nu helemaal niet meer. We gaven het ding een grondige schoonmaakbeurt en dat was kennelijk te veel. We hebben inmiddels contact met de dealer in Giekenland en gaan proberen een afspraak met hem te maken als we over een paar dagen in de Golf van Corinthe zijn.

wordt immer vervolgd.

Jan en Michiel

Levkas op Lefkada

za, 17 sep 11 14:55
14 september 2011

Vandaag weer eens een mooie zeildag. Om 10:30, na een bezoek aan de supermarkt, met een NO 3 wind en alle zeilen bij, de Golf (Ormos) van Vonitsa uit.
Voor Preveza, valt een half uurtje de wind weg, maar de stroom staat hard naar buiten.  Eenmaal uit de luwte van Preveza varen we naar de ingang van het Levkas kanaal, op een zuidelijk koers, met een dikke WNW, krimpend WSW, wind. Het eiland Levkada is via een ponton brug met het vasteland verbonden. Levkas is van het Noorden uit alleen via het kunstmatig gegraven Levkas Channel te bereiken. De brug draait voor jachten alleen maar op de hele uren, dus we moeten een half uurtje wachten, achter de zandbank voor de ingang van het kanaal (die daardoor vrijwel niet te zien is) en voor het, in de middeleeuwen gebouwde, Ayios Mavros (Santa Maura) fort, aan het begin van het kanaal. Later werd het fort zowel door de Turken, als later Venetianen gebruikt.

We vinden een vrije plaats aan de kade voor de stad en we meren weer af op de inmiddels vertrouwde manier. D.w.z. anker met 30 m strak getrokken ketting voor op en dubbele lijnen op de schootwinches naar de kade. Zonder loopplank begin je niets hier.

Van het oude Levkas is niets meer over na een verwoestende aardbeving in 1953. Het nieuwe Levkas is een bijeen geraapt zooitje van oude en nieuwe gebouwen, smalle straatjes, zonder enig herkenbaar patroon, maar het is wel een bruisende stad. Niet mooi, maar wel heel leuk. Alles is tot 's avonds laat open en wij slieren de middag en de avond door de stad. We zijn o.a. op zoek naar nieuwe Teva's voor Jan. Zijn oude slippers, van een onbekend merk, zijn stuk en op Dubarry's rond lopen is te warm.

De avond eindigt op een terras aan de haven, met Souvlaki, Tzaziki en een groot glas bier. Dit was echt een dag zoals het moet zijn.

Michiel en Jan

Vonitsa

vr, 16 sep 11 20:13
13 september 2011

Vandaag zullen we echt het binnenland van Griekenland in varen. Vanochtend met heel weinig wind om 08:00 uur vertrokken uit de Mogonissi Baai op Paxos. Om goed wakker te worden, wel eerst een rondje om de boot gezwommen. Aanvankelijk motorzeilen over een volkomen vlakke zee.  Later draait de wind en kunnen we een stuk zeilen, weliswaar niet hard, maar we hebben vandaag tijd zat. Voor Preveza moeten we via een smalle gebaggerde geul, de Kolpos Amfrakikos in varen. Een lagune die ongeveer zo groot is als het Markermeer, maar met uitzondering van de straat van Cleopatra bij Preveza, geheel door land omsloten is. De bergen en heuvels om deze golf geven een onherbergzame indruk, maar aan de Zuid oever ligt Vònitsa met boven op de heuvel bij het stadje een groot kasteel, gebouwd door de Venetianen, in hun glorie tijd. De Venetiërs bouwden hun kasteel op de fundamenten van een voormalig Byzanthijns fort.

We hebben een bestemming gekozen, die de bareboat charters, nog niet ontdekt hebben en we vinden een prachtig plaatsje (anker voor, kont aan de wal), in een half lege haven, naast een Oostenrijker en een Nieuw Zeelander, die ons helpen bij het aannemen van onze achterlijnen. Vònitsa heeft een uitstraling van gezelligheid en vriendelijkheid. Het kasteel is weliswaar op slot, maar de ketting hangt zo los, dat je gewoon naar binnen kunt. Het is inderdaad een groot kasteel dat de gehele baai voor het stadje (Ormòs Vònitsa) overziet.
Het loopt tegen zonsondergang en het spel van de kleuren van het avondlicht, op de omgeving en het kasteel zelf, is prachtig. Weer een mooie plek bezocht, dit maal dankzij Fred Duin, die deze uithoek een paar jaar geleden met Samatha heeft ontdekt.

Morgen gaan we naar Levkas, terug naar het grote Griekse watersport gebeuren in deze mooie oude stad. Alles ademt hier cultuur en historie.

Jan en Michiel

Paxos Island

di, 13 sep 11 12:03
12 september 2011

Het begint met uitslapen. Vandaag is Jan als eerste wakker en zet thee. Gaios op Paxos bij daglicht is nog veel leuker, en ook mooier, dan gisteren avond in het duister. Of konden we misschien zelf niet meer zo scherp zien gisteren avond. We overleggen wat we vandaag zullen doen. De wind is gunstig om richting Préveza te varen, maar het idee om het vandaag maar eens kalmpjes aan te doen spreekt ons beiden nog steeds aan. Na het ontbijt maken we dus een lange wandeling door Gaios en dat valt niet tegen. We drinken een Caffee Cryo in het dorp en Jan gaat vers brood kopen in een bakkerij die hier op zijn Grieks "fornuis" betekent.

Er is een Wifi netwerk aan de kade dat onze antenne bereikt, dus we kunnen ook weer eens onze foto's uitzoeken, van labels voorzien, en voor het thuisfront, op de website zetten.

Om twee uur 's middags trekken we ons anker omhoog en varen helemaal 2,4 mijl naar de uiterste zuidpunt van Paxos naar Mongonissi. Dit is een nagenoeg aan alle kant beschermde baai, die ook weer hoog scoort op de  verschillende lijstjes van favoriete plekjes op de Ionische eilanden. Dat blijkt terecht te zijn. We zijn ruim op tijd om één van de beste plekjes in het midden van de baai te kunnen bezetten. We stemmen nog af met het echtpaar op het Engelse jacht voor ons dat ook zij op 30 meter ketting liggen en Jan trekt, inmiddels daar in zeer handvaardig geworden, het anker vast in de bodem van de baai.

Er rest ons nog wat schoonmaak- en herstelwerk van het ongenode zeewater, dat gisteren door het midden luik naar binnen kwam. Jan gaat daarna vissen (het resultaat laat nog even op zich wachten) en Michiel brengt wat orde terug in de nagenoeg tot papier maché verworden inhoud van zijn portemonnaie. De baai nodigt uit tot veel zwemmen. Een uitnodiging die wij niet afslaan en tegelijkertijd doen we een poetsbeurt aan het onderwaterschip van de Pas  de Deux, om daar wat algen te verwijderen.

Om 18.00 is de dinghy weer opgepompt en gaan we naar de enige Taveerne die deze baai kent. Dat valt niet tegen en onze tweede Griekse maaltijd wordt een feit. Begonnen met Tzatziki, wat Jan heerlijk vindt, maar aan Michiel's voorkeur niet beantwoord. Daarna gegrild varkensvlees, Souvlaki, dat Jan maar matig vond, maar weer geheel aansloot bij de smaakvoorkeur van Michiel. Het uitzicht van het terras, bij de langzaam ondergaande zon, was onovertroffen en als je ooit de kans hebt om hier zelf te komen, sla Mongonissi dan niet over.


Morgen willen we 38 mijl varen naar Vonitsa, in de Amfrakikos Golf, varen. Met de wind mee. Dat wel. Tot dan.

Michiel en Jan

Syvota - Loutsa - Gaios

di, 13 sep 11 12:02
11 september 2011

We vertrekken om half negen 's ochtends uit Syvota. Zwemmen als ochtendgymnastiek is er vandaag even niet bij, behalve voor Jan die de lijn waarmee we aan de kant vast zitten, gaat losmaken, en daarna pas onder de douche mag, om het zout af te spoelen. Het begin is saai met weinig wind. Dat zal later op de dag anders worden. Nu varen we op de motor naar Fanari Bay, net ten N van de monding van de Acheron rivier. De rivier van Hades naar de Griekse onderwereld, die de Dallen en de Poulies in 1985 verkend hebben. Dit gebied staat bol van de Griekse mythologie, want de Acheron vormt ook de toegang tot het Orakel van de Doden, verderop in het binnenland. Wij volstaan met het oppompen van de dinghy en varen tegen de stroom de rivier monding op. Hoe kan het anders, er staat inmiddels wind die de rivier in blaast en ja, we worden dus nat, maar de camera's niet, want die zitten in een waterdichte tas.

We landen in het dorp Amoudia, waar Jan alleen de met riet begroeide oevers herkend. In 1985 was hier één taverna, nu zijn er twintig. Toch is het massa toerisme aan deze plek voorbij gegaan en is het een gezellig dorp gebleven, dat een prachtige plek blijft voor vertier met kinderen aan het strand. Wij verkiezen het restaurantje waar de meeste mensen zitten, en waar we een lekkere Mousaka met gebraden kalfsvlees verorberen. Het is leuk om te bedenken dat Jan en zijn gezin, inclusief mijn zus Margreet, hier 36 jaar geleden ook al waren. We gaan niet terug aan boord via de rivier mond, wat daar is het inmiddels te ruig geworden. We dragen de dighy naar het strand aan de andere kant van de pier en 1, 2, 3, we komen, min of meer droog weer aan boord van de PdD. Het waait inmiddels 5bf uit het Westen. Dat betekent dat we in tegenstelling tot het weerbericht tegen de wind in naar Paxos zullen moeten zeilen.

We willen echter eerst nog langs het strand bij Loutsa varen, toentertijd een klein dorp met een groot breed strand, voor de olijf bomen, waar de familie Dalhuisen hun tent had opgezet. Tegenwoordig wordt het strand overheerst door een mega resort, Het dorp is verdwenen, althans niet meer herkenbaar, maar we varen er toch langs, al was het maar voor het gevoel.

Daarna koers Paxo over knobbelig water, beukend door de agressieve golfslag van de Middellandse Zee. Komt die veel grotere kracht van de golven nu door het hogere zoutgehalte van het zeewater of door iets anders? We weten het niet. Ondertussen krijgen we een breker dwars in, die door het openstaande midden luik in (dat eigenlijk altijd open staat) de kaartentafel weet te bereiken. Veel narigheid, die we aan het einde van de dag wel gedeeltelijk weten te herstellen, maar de mobiele telefoon (weliswaar het reserve exemplaar) en de computer muis lijken overleden. Ook de lader van de handheld VHF maakt knetterende geluiden, maar we weten, waarschijnlijk net op tijd, de stekker er uit te trekken. Ondertussen zijn we ook vergeten de overloop kraan tussen de watertanks dicht te zetten, waardoor we de helft van de inhoud na één van de watertanks verliezen, omdat die in de koelkast is gelopen. Kortom, de stemming werd er niet beter op. We verliezen door de veranderde windrichting ook nog eens veel tijd en we overwegen alternatieven, anders dan de haven van Gaios op Paxos.

Al motorzeilend, wat het comfort beslist niet verhoogt, maken we toch nog een redelijke voortgang en vinden we net na zonsondergang, nog een plekje voor ons achterschip aan de kade van Gaios op het eiland Paxos. Een idyllische plaats, maar daar zien we vandaag in het donker niet zo veel meer van. Voorlopig is de conclusie, dat we blij zijn dat we er zijn, dat we nog een plekje, aan het plein in het centrum van het dorp, hebben gevonden en dat we veel zullen moeten dweilen, vanavond nog. De dag krijgt toch een mooi einde op het terras van Gaios op 25 meter van de Pas de Deux. Wat een dag, met veel emoties, zowel van de goede als van de slechte soort. Morgen doen we het vast een beetje kalmer aan.

Michiel en Jan

Van Corfu naar Syvota

ma, 12 sep 11 18:24
10 september 2011

Vandaag is een windstille dag. We zwemmen en ontbijten uitgebreid en halen het anker pas om 11.00 uur op. Er is nog steeds geen wind en we motoren 20 mijl naar het ZO en komen aan op het vasteland van Griekenland bij de Syvota eilanden. Een groepje hoge rotsen met smalle fjorden ertussen en mooie baaitjes waar  je rustig en veilig kunt ankeren we van de drukte van het stadje Moùrtos met een klein haventje. Sander en Marjet hebben deze plek, een paar weken geleden, ook al ontdekt en op de lijstjes met tips die we ook van anderen kregen, staat Syvota steeds bij. We ankeren in de kleine baai met ons anker in het midden en een lange lijn op de wal, zodat we min of meer in een vaste positie blijven liggen.

We gaan met het bijbootje naar Moùrtos en merken daar dat het hoogseizoen op de Ionische Eilanden voorbij is. Om vier uur 's middags kun je een kanon afschieten zonder het risico te lopen dat je iemand raakt. We strijken neer op een terras aan de haven waar de temperatuur aangenaam is (nog steeds wel onder een zonnescherm) en het bier koud. Voor onze ogen wordt een flotilla van 6 Bavaria's op een rijtje neergelegd en dat is een mooie voorstelling. Een levend bewijs dat flotilla varen voor velen een prima oplossing is als je nog relatief onervaren bent. De flotilla leiders hebben het prima in de hand, zonder geroep en geschreeuw liggen alle boten in een half uurtje, met een anker voorop, netjes met hun spiegel naar de kade.

We zijn nu in Ìpeiros, het gebied waar Jan en Lideke, met hun beide kinderen, zo'n 25 jaar geleden, vaak vakantie hebben gevierd. Ook mijn eigen zuster Margreet, met haar grote interesse in Griekse geschiedenis en cultuur, is met samen hen in dit gebied geweest. We maken een plan om morgen, vanaf het water, langs een paar plaatsen, waar Jan goede herinneringen aan heeft, te varen. We realiseren ons dat 25 jaar geleden, er in dit gebied nog nauwelijks toerisme was (op een paar kampeerders na). Tegenwoordig staat hier bij vrijwel ieder strandje een mega groot resort, of soortgelijke "tourist-trap". De olijfbomen aan het strand zijn vervangen door gestapelde stenen en beton en de strandwachten waken over de zwemmers in zee. Maar het gaat om het idee. Jan en zijn gezin hebben hier fantastische vakanties meegemaakt en ook nu Lideke er niet meer is is het bijzonder om nu hier te zijn. We laten de gelegenheid niet voorbij gaan. Morgen verder.

Jan en Michiel

Geluksdag in Gouvìa Marina

za, 10 sep 11 19:51
Corfu Island, 8 en 9 september

Het leven van cruisers bestaat uit lijstjes met klussen.
ons lijstje van vandaag voor twee dagen hard werken aan de steiger en aan de stekker ('t was te veel voor één dag)


- Dieselolie, 60 liter getankt (als je maar zeilt, dan is een zeilboot best wel zuinig))
- Wal stroom checken, want na Leuca, wisten we nog steeds niet zeker of wij, c.q. de haven in Leuca een probleem had. Nadat we de hoofdzekering weer hadden geactiveerd is de uitslag 1 - 0 voor de PdD. Wal stroom werkt normaal.
- Nieuwe Camping Gaz drukregelaar, was in 5 minuten geregeld en 1 minuut later hadden we weer onze eigen Café Latte. Score 2-0
- Verse groeten en fruit en brood uit de supermarkt op de haven
- Eindelijk een goede snelle internet verbinding waardoor we onze foto's weer kunnen publiceren (de details van het kunstje met de software houd ik voor mezelf)
- foto's uitzoeken, labelen en publiceren; postings schrijven; mail ophalen en beantwoorden. het lijkt wel een kantoor hier aan boord met veel overuren na 5 uur 's middags.
- Olie in de motor en in de Saildrive controleren. Diesel olie controleren op mogelijk  vuil en water. Alles is OK.
- De koppeling van de windgenerator is eergisteren in de harde wind gebroken. Uit oude onderdelen van de Duo-Gen maken we een nieuwe koppeling en krijgen de boel weer aan elkaar. We denken zelfs dat het nu sterker is dan ooit tevoren. Stand inmiddels 3 - 0 voor de PdD.
- Twee volle machines vuil wasgoed in, en weer schoon uit, de wasserij.
- de hoofdklus (dubbele punten waard) werd de watermaker. Hij blijft kuren houden en we hebben hem al meer dan een week niet meer gebruikt. Goed drinkwater is lang niet overal vrij beschikbaar in Griekenland en we willen het ding aan de praat krijgen. We hebben hem nu zo vaak in en uit elkaar gehaald, dat het routine wordt. We doen het dit keer heel zorgvuldig, buiten, in het volle licht van de zon. En ja hoor, we vinden dat in een van de vier terugslag kleppen in het hogedruk deel van de machine een zitting verkeerd om zit. We vervangen ook alle O-ringen in de slagzuiger (wat een pokkenklus). Onderwijl telefonisch advies en goede raad van de leverancier, Rob Wink in Nederland. Geloof het of niet, maar na een hele ochtend sleutelen, zat hij weer geïnstalleerd in het vooronder. Starten, ontluchten en LOPEN kreng! Het is gelukt. Hij heeft 2 uren zonder haperingen gelopen en 60 liter water gemaakt. Heeft er nog iemand klachten over een Schenker watermaker, we kunnen u nu van dienst zijn.

Alles is gelukt. Het was met recht onze geluksdag. Wat wil je ook met een 5 - 0 overwinning op onszelf.

Om 14:00 uur lijnen los en rustig 5 mijl verderop in de beschutting van het fort van Corfu stad voor anker. Motorretje achter de bijboot. Naar de kant. Corfu stad is leuk. De mensen zijn aardig. Wat een verschil met Italië. geef ons Griekenland maar. We zitten aan het grote grasveld onder een parasol naar de jeugd van Corfu te kijken, die daar een training in het edele spel Cricket krijgt.
 Iets verderop is de sportvereniging waar wordt geroeid, gezeild, gezwommen en waterpolo wordt gespeeld.

We zeggen tegen elkaar, dat we een tevreden en gelukkig gevoel hebben zoals we daar zitten. Het schemert, de bijna volle maan komt op en we gaan terug aan boord voor een lekker potje warm eten. Ja, met een glaasje Griekse wijn.

Het laatste, heel erg goede, nieuws is, dat het niet meer zo stervens heet is. Overdag gewoon 29 graden Celcius en 's nachts 20 (da's toch gewoon?)

Michiel en Jan

San Stefanos Bay (Ormos Ay Stefanos)

za, 10 sep 11 19:48
Sander Leeman zeilde met zijn familie, een paar weken geleden, ook  in deze omgeving rond. Ik vroeg hem om ons vooral zijn favoriete plekjes te laten weten. Bovenaan stond de San Stefanos Baai. We konden hem laten weten, dat hij daar gelijk mee heeft, wat een mooie plek. Later, nadat wij hier weer weg waren en Sander op onze website de foto's van de baai had bekekene, adviseerde hij ook nog dat we vooral het terras met de lekkere lounge stoelen, die op mijn foto's stond niet moesten overslaan. De koffie is daar zo lekker. Welnu, ook dat hadden we al uitgevonden. Voor iedereen die nog gaat varen bij de Griekse Ionische Archipel: Ga koffie drinken op het terras met de lounge stoelen in San Stefanos Bay.

Na een uitgebreide zwem partij, ontbijt met appelsap in plaats van warme thee zijn we hier toch maar anker opgegaan, 7 mijl naar het Zuiden ligt Gouvìa Marina, een van de grootste marina's in Griekenland, met alle chandleries en andere diensten (Laundry!), die we hard nodig hebben. Het gas is weer helemaal uit de boot weg, maar we hebben wel een nieuwe drukregelaar nodig.

Michiel en Jan

Full 2011 Ionische Zee Archive