2011 Patras/Corinthië/Saronic

Windkracht 10 in de Saronische Golf

ma, 10 okt 11 18:08
10 oktober 2011

Vandaag liggen we verwaaid. Door een diepe depressie die uit Noord Italië deze kant op is gekomen hebben heel slecht weer. Voor vanavond en vannacht luidt de voorspelling dat het windkracht 10 zal gaan waaien uit het Noord Westen. Wij liggen veilig in de haven waar we eergisteren zijn aangekomen. Martin en Renée Timmermans zijn  hier ook. Zij maken hun boot klaar voor de winterstalling en we geven elkaar gezelschap bij de koffie 's ochtends, de borrel 's middags en 's avonds bij het eten. Tussen de onweers- en windbuien door is het soms even heel mooi weer. Dat gebeurde gisteren toen we naar het maritiem museum zijn geweest. We bezichtigden het slagschip "Averof" dat iets meer dan 100 jaar geleden werd gebouwd en tot 1983 in actieve dienst heeft gevaren. Het schip speelde een belangrijke rol in WO I en WO II, maar ook in de langdurige vrijheidsstrijd tegen Turkije.
Naast het slagschip ligt een geheel complete replica van een Trireem. Trireems werden door de Romeinen en de Grieken zowel als oorlogsschepen en als vrachtschepen gebruikt. Deze Trireem werd in 2007 (na)gebouwd. De boot telt 120 roeiers en is geheel op traditionele, 1000-en jaren oude, wijze gebouwd, incl. de bronzen ram en de ogen van Osiris voorop. De ram werd gebruikt om andere schepen tot zinken te brengen. Zo vernietigden de Grieken 500 jaar BC de Turkse vloot in de slag bij Salamis.

Lijkt me een uitdaging om dit schip met 120 hedendaagse roeiers voort te bewegen. Ik meen te weten dat het ooit gedaan is, maar dat het op een mislukking uitliep. Waarom en hoe dat mislukt is, weet ik niet. Nu ligt deze Trireem een monument te wezen, maar ziet er wel uit dat je er zo mee weg kunt varen. Aannemende dat je dan weet hoe dat moet worden gedaan.

Ondertussen regent het weer pijpenstelen. Donder en bliksem wisselen elkaar af en we liggen hier nog wel een dagje. De lila gekleurde pijltjes op het beeldscherm, op de foto hier naast, geven aan waar het windkracht 10 gaat waaien! Ondertussen hebben we wel een mooie vaarroute door de Cycladen uitgezet, want overmorgen zal het beter zijn.

Jan en Michiel

Athene, 9 oktober 2011

We hebben zojuist Mariska en Wendelien op de bus gezet naar het vliegveld. Lekker op tijd want de dames melden zojuist per sms dat hun vlucht 45 minuten eerder vertrekt dan volgens de dienstregeling. Gisteren nog een prachtige zeildag, veel zon en een lekker lopende wind, die ons om 15:00 in Athene bracht. Laatste stuk met een halve wind van 18 knopen, met zijn allen met de beentjes over boord in de rail. Geen dolfijnen meer gezien. Op onze lokroep sprongen wel de tonijnen uit de golven naast ons omhoog. Een mooie slot etappe van deze week samen met Hooij en Wijs.

We liggen in de haven waar in 2009 de IFDS Worlds werden georganiseerd en waar ik samen met Jacques Kellermann Slotemaker waarnemer was, met het oog op de door onszelf georganiseerde IFDS Worlds een jaar later in Medemblik. Het verwijsbord uit 2009 hangt nog langs de straat. Dit is ook de haven waar Renée en Martin Timmermans een vaste ligplaats voor hun boot hebben. Dankzij Martin hebben we hier een plaatsje gekregen, ondanks dat passanten hier normaal gesproken niet welkom zijn. De halte voor de bus, die rechtstreeks naar het vliegveld gaat, is hier voor de deur.

Gisteren na onze mooie zeiltocht veranderde het weer snel. Veel wind, later nog meer regen en onweer krijgen we ook nog. Ten Zuiden van ons waait het windkracht 9. Voorlopig liggen we hier goed en hopelijk verbetert het weer als deze meteorologische depressie voorbij is.

Gisteren avond een slotdiner in Piraeus aan de komvormige haven van de plaatselijke jachtclub, om een waardige afsluiting, van de week dat we met z'n vieren aan boord van de Pas de Deux waren, te vieren. Martin en Renée sloten zich bij ons aan en dat maakte alles met elkaar een mooie avond, ondanks het pestweer buiten op zee.

Mariska en Wendelien, we bedanken jullie voor jullie vriendschap, vrolijkheid, inschikkelijkheid aan boord en bovenal voor jullie kameraadschap. We denken dat het ook voor jullie een geweldige week is geweest, waarin we veel ondernomen en beleefd hebben met elkaar. Wij vinden van wel.
Hopelijk tot gauw.

Jan en Michiel

Angistri

za, 08 okt 11 11:56
7 oktober 2011

Vandaag hebben we een luie dag. Eerst nog eventjes in Perdeka aan het werk, want we kunnen hier water tanken en ook de diesel tankwagen verschijnt op de kade. Daarna Capucino Freddo drinken met Renée en Martin Timmermans aan de haven. Zij gaan vandaag terug naar hun vaste ligplaats bij Athene. Wij gaan vandaag nog naar het eilandje Angistri, met een piepklein haventje aan de NW punt. Het is vandaag nog prachtig weer en we ankeren eerst in de baai ten N van Moni Island, vlak bij Perdeka, om te zwemmen en te lunchen. Mariska en Wendelien hebben bij de bakker in Perdeka Griekse Baklava als lekkernij gekocht. Na het zwemmen en snorkelen (veel visjes vlak onder het wateroppervlak en platvisjes op de zandbodem) maken we onze eigen Café Latte met de Baklava.

Het weer begint een beetje te veranderen en er komt een windje opzetten uit het ZO. Daarmee kunnen we onder zeil naar Angistri. Het blijft nog steeds mooi weer, ook al weten we dat het hier a.s. zondag heel ander weer zal worden met regen en veel wind. Voorlopig deert ons dat niet en zondag zijn we in Athene.

Het haventje van Angistri biedt nog plek genoeg en met het oog op de a.s. verandering in het weer trekken we het anker extra diep in de grond en gebruiken we lange lijnen achter naar de wal. De wandeling door het dorpje is leuk, maar hier zien we voor het eerst duidelijk met eigen ogen, dat de crisis niet alleen in de grote steden zijn sporen na laat maar ook op sommige eilanden. Hotels staan te koop. Er is vrijwel geen toerisme meer. Geen dagtoerisme van het vaste land. Er zijn verschillende gebouwen in aanbouw, maar er wordt kennelijk niet meer aan gewerkt. Bij sommige bouwprojecten zijn letterlijk de hamers neergelegd, toen er kennelijk geen geld meer was. Het is daardoor wat troosteloos hier.

Aan boord gaat vanavond alle eer naar Jan, die drie dagen lang heeft gewerkt aan het voorbereiden van een echte Souvlaki maaltijd. Hij oogst die voor zijn vasthoudendheid, want ons avondmaal is uitstekend en we genieten daarmee een prachtige avond aan boord . Morgen varen we naar Athene. Het zal bewolkt zijn met tamelijk veel wind, maar die komt van achteren. Hopelijk zijn we daar voor het gaat regenen.

Mariska, Wendelien, Jan en Michiel

Spetsai, Hydra en Perdeka

za, 08 okt 11 11:52
4 - 6 oktober 2011

Op 4 oktober vinden we ongeveer een uur voor het hier donker wordt een ligplaats bij het eiland Spetsai. Spetsai is een van de meest populaire bestemmingen in dit deel van Griekenland. Ondanks dat het al naseizoen is, vinden we maar met moeite een goede plek, anker voor, lange lijn achter op de wal, tussen een grote NL catamaran en een 64 voets Engelse Moody. De dinghy is onze shuttle tussen de wal en de boot. Spetsai is een plek die lijkt weggelopen uit een spannend Grieks verhaal. Rommelig, maar met een heel eigen karakter. Alles is hier ingesteld op de zee. Vissers, scheepswerfjes, opgelegde watertankers in de haven, maar alles is kleinschalig. We zwerven wat door het stille stadje, drinken een veel te duur betaalde karaf wijn (wijn wordt hier per kilo verkocht) op een terrasje aan de haven, maar we vinden uiteindelijk toch het gezelligste restaurant van het dorp. We bestellen alles wat we lekker  vinden op de kaart en dat werkt geweldig. Mooie, onvergetelijke avond in deze eettent, waar we later van horen dat dit inderdaad "the place to go to" is. Michiel zei in eerste instantie dat hij in deze piazza tent niet wilde gaan eten, maar bestelde, uiteindelijk juist daar, een van de lekkerste pizza's die er bestaan.

De volgende ochtend zijn we, na onze koffie op weer een ander terrasje aan de haven, nog getuige van de tewaterlating van een prachtig gerestaureerde vissersboot, die met vet ingesmeerde, houten planken met een lier over het wegdek wordt gesleurd. We hoeven vandaag niet ver. Dat komt goed uit want er is weer eens geen wind. We doen nog een poging door de hoezen van de zeilen af te halen, maar als het 3 uur 's middag is zijn ze nog steeds niet omhoog geweest. We willen naar Hydra op het gelijknamige eiland. Voordien ankeren we in de Ormos Mólos 3 mijl voor dit oude stadje. Aldaar zwemmen, snorkelen en een late lunch. Hydra is de plaats voor de jetset van Athene. Autovrij, wel veel last ezeltjes en poezen. Heel veel poezen, die nu allemaal hebben kennis gemakt met Mariska en Wendelien die hen hebben uitgenodigd voor de poezen WAO in Nederland. Het is aandoenlijk. Van onze prachtig gekookte lende biefstuk van die avond worden de iets minder malse stukjes zorgvuldig bewaard voor het poezen festival de volgende ochtend. Hydra is vol. Sommige schepen ankeren drie dik, niet langszij maar allemaal met ankers vooruit, c.q achteruit, in de lengte. Wij liggen goed tussen de boegen van een Gin Palace en een 45 voets Jeanneau. Iedereen werkt mee en onze buren zijn super aardig. Als we voor een paar uurtjes aan de wal gaan, halen we het anker een beetje strakker en vieren onze achterlijnen waarmee we aan hun boegen liggen een beetje op. Het leven in Hydra bestaat uit geven en nemen. De volgen de ochtend verkennen we dit historische stadje dat tegen de rotsen en heuvels is aangeplakt. Jan heeft hier in Griekenland een antipathie voor trappen ontwikkeld en dat komt hier slecht uit. Hydra is steil, bloedsteil en we vinden Jan gelijkvloers terug op het koffie terras aan de haven, waar de muilezels de vracht van de dagelijkse veerboot aan het afvoeren zijn. Het is een fascinerend beeld dat je anno 2011 niet meer verwacht te zien.

Op het terras en terug aan boord is het anker festival een belevenis. Velen halen behalve hun eigen anker ook ankers van anderen op. Niet alleen ankers van liggers aan deze kan van de haven maar ook van gene zijde. Vermakelijk. Wij zijn blij dat wij lekker laat vertrekken en niet opgejaagd worden door boten die achter ons liggen. De vermakelijkheid is bijzonder en vooral voor ons comfortabel. Als wij vertrekken met onze eigen "Anchor Man" Jan voorop, gaat dat allemaal heel vlotjes en soepel. Op aanwijzing van Mariska een klein tikje naar rechts om ons eigen anker onder de ketting van de Supermotorboot, tegenover ons, weg te trekken. We gaan op weg naar Perdeka, waar Jan en Michiel al geweest zijn, maar een plek die we Mariska en Wendelien niet willen onthouden. De binnenkomst is uitbundig, vooral omdat de Farside XL van Renée en Martin daar al blijkt te liggen. Het haventje is bomvol, maar we vinden toch een vrij plekje aan de drijfsteiger (veel beter dan aan de pier waar we de vorige keer aan lagen), een boot verder dan Renée en Martin. Borrel in de kuip van de PdD is snel georganiseerd. Veel verhalen over en weer over de wederzijdse belevenissen sinds Póros.  Martin weet, hoe kan het anders, weer het goede eethuis aan te wijzen en wij zijn, zelfs zonder natte vinger, te lijmen. Jan's Souvlaki vlees blijft nog 24 uur langer in de marinade. Weer een bijzondere avond.

Morgen weer verder.

Mariska, Wendelien, Jan en Michiel

Argolikos Golf

wo, 05 okt 11 12:28
2 - 4 oktober 2011

Terwijl ik schrijf zeilen we op een WNW windje van 2 Bf onder Genaker van Navplion, aan de N-kant van de Golf naar het eiland Spetsai in het Zuiden. Het is de 3e dag dat we met z'n vieren aan boord zijn en we hebben al veel mee gemaakt.

Zondag ochtend vroeg zwaaien we eerst Frank en Hetty uit op hun tocht naar Kilada. Na ons ontbijt en een wandeling door en over Porós (veel trappen) drinken eerst nog koffie met de anderen in het Yacht Café aan de kade en om 12:00 varen de Pas de Deux en de Farside XL tegelijk weg uit Porós. Als we vertrekken is het heel lekker weer met een matige wind uit het NO-en. Het zijn de laatste zuchten van de Meltemi die ons twee weken heeft bezig gehouden. Helaas, blijft het weer vandaag niet mooi. Boven de Peloponnesos wordt de lucht onstabiel en we zien de onweerswolken, die er volgens de weerberichten niet zouden zijn, naar ons toe drijven. De wind draait. Gennaker moet er af en 10 minuten later zitten we in de hoos regen met een paar donderklappen en bijbehorende valwinden uit de heuvels ten N van ons. Het duurt niet lang, maar in Griekenland is de zomer  voorbij. Althans, aan de enorme hitte overdag is een einde gekomen. Als we Ermioni aanlopen is het alweer helemaal rustig, de restaurant houders staan met bezems het regenwater van de straten te vegen en we vinden een mooi plekje aan de kade. Ermioni is een vissersdorp, dat nog niet ten prooi is gevallen aan het massa toerisme. We maken een wandeling door het stadje die eindigt in het oudste, zeggen de uitbater en de tekst in het menu, restaurant van de Pelopennesos, Tevarna Genosses aan de haven.

Voor de maandag hebben we een dubbele agenda. We willen zwemmen in  Porto Kheli en we willen daarna naar Navplion om daar aan de kade te overnachten. Porto Kheli is een vrijwel geheel door land omsloten baai, met azuurblauw water. Aan de oevers staan een paar grote resorts en er liggen veel superjachten voor anker. Een plek voor de rijken. Maar, daar komen wij niet voor. Wij liggen in een kleine baai op zij, waar we zwemmen en lunchen en ook de waterlijn en het onderwaterschip wordt van groene aanslag ontdaan. Het moet er wel een beetje netjes uit blijven zien. Porto Kheli is leuk, maar we willen verder en om 14:30 gaat het anker weer op. De wind is nog steeds NO en we gaan deels onder zeil, en als de wind achter de hoge kust weg valt, deels op de motor, de laatste 20 mijl naar Navplion. Bij het laatste licht vinden we een prachtige plek aan de kade. We liggen langszij en hebben dus geen anker nodig. We vergisten ons eerst door met een anker voor en onze spiegel naar achteren voor een hotel te gaan liggen. Wat overal elders mag, kan in Navplion kennelijk niet. We zijn er inmiddels erg handig in en het deert ons dus niet. Jan heeft een mooie pasta maaltijd gekookt. Glaasje wijn er bij en de Capuccino Freddo in de stad. Navplion is veel groter dan we dachten en het is er leuk, echt leuk dus. Heel veel te beleven. Veel cafeetjes, koffiebars, restaurants en de stad  is mooi. Heel veel oude, majestueuze gebouwen, knots dikke en grote olijfbomen op de pleinen en een machtig groot fort op een rots 220 m hoog boven de stad. Dat wordt ons eerste doel voor de volgende ochtend.

Vanochtend langs een bloed steile, naar zeggen 900 treden lange trap, die eigenlijk een aaneenschakeling is van oude stenen trappen, omhoog. Het fort is indrukwekkend, de uitzichten zij groots en het avontuur is mooi. We raken elkaar tussen de muren, poorten, grachten, bastions, enzovoort, kwijt, maar om 11:00 uur is iedereen weer aan boord. Het weer is prachtig, beetje weinig wind, maar we kunnen toch stukken zeilen van de 25 mijl die we naar het eiland Spetsai varen. Morgen meer.


Wendelien, Mariska, Michiel en Jan

Van Salamis Island via Perdeka naar Póros

zo, 02 okt 11 16:09
28 september  - 1 oktober 2011

Op woensdag ochtend (de 28e) hebben we helemaal genoeg van Salamis Island. We willen hier weg. De haven is een gat, waar niets te beleven valt. De valwinden die de haven teisteren zijn heel vervelend. De wind snelheidsmeter schiet regelmatig boven de 30 knopen en we liggen te rukken en te dansen aan onze lijnen aan lager wal.
Gelukkig komen de mannen met onze watermaker om 09:30 en het ding zit er binnen 10 minuten weer in. Hij doet het weer prima, na wat kleine reparaties. Helaas is het resultaat niet bevredigend, want de kwaliteit van het water laat te wensen over. We hebben een nieuw membraam filter nodig, want dit filter heeft zijn uiterste houdbaarheidsdatum bereikt. We spreken met de mannen af dat ze een nieuw filter zullen bestellen, dat we dan over anderhalve week in de buurt van Athene zullen komen ophalen. We zijn niet bereid om nog een keer naar Salaminá te komen.  We vertrekken direct daarna en buiten zijn we vrijwel direct buiten de valwinden en het is lekker zeilweer, weliswaar een stevig bries van 6 Bf, maar we hebben de wind mee en we zetten alleen de beide voorzeilen.

Op het eiland Aigina zijn we al geweest, maar nog niet in Perdeka, een klein plaatsje met een heel leuke uitstraling, dat beschermd achter een landtong van Aigina ligt. Klein, maar met een mooi waterfront. Witte huisjes met rode daken en alleen maar vriendelijke mensen. Een aparte belevenis is onze tocht naar de slager. Je gaat naar links en dan iets verder naar rechts en  dan vind je het vanzelf. Maar niet heus. Toch slagen we in de missie en vinden, hoog in het dorp, waar je geen enkele winkel verwacht toch de slager. Een jonge vrouw met een vervaarlijk groot mes, die met twee ferme klappen twee mooie stukken vlees voor ons portionneert. We weten niet wat we gekocht hebben, maar het was meer dan verrukkelijk, nadat we in onze eigen kombuis aan het bakken en braden waren geslagen.

De volgende dag waait het weer hard, maar weer wind mee naar Porós, een populaire plaats op een schiereiland in een geheel beschutte baai. We hebben afgesproken dat we daar Renée en Martin Timmermans zullen ontmoeten die daar met nog een Nederlands echtpaar, Hetty en Frank Gribnau van de Bijl, al een paar dagen liggen. De ontmoeting en het weerzien is geweldig, wat een feest. We kennen Renée en Martin goed van de YSY de watersport vereniging in IJmuiden, waarvan zowel Renée als ikzelf een tijdje voorzitter zijn geweest. Zij varen al zes jaar met hun X-412 "Farside-XL", hier in Griekenland. We hebben hen ook ontmoet in 2009 toen ik samen met Jacques Kellermann Slotemaker in Athene was ter voorbereiding op de IFDS Worlds in 2010, die we onder de vlag van de KNZ&RV in Medemblik organiseerden. Frank en Hetty Gribnau van de Bijl kennen Jacques weer goed en lagen, met zijn aanbeveling, een tijdje met hun Beneteau 42 "Aeolus" als gast in onze haven in Muiden. Zo blijkt de wereld weer eens heel klein te zijn. We wonen uiteindelijk toch weer allemaal in hetzelfde dorp en dat maakt het leven, zeker nu weer, erg aangenaam.

Porós is prachtig, kijk naar de foto's in het album. Witte huisjes, rode daken, smalle steile straatjes, eigenlijk zijn het meer trappen en treden dan straatjes en veel zeilboten. Er is veel te doen en we vervelen ons niet. Bovendien moeten we aan de slag. Boot op ruimen, kuisen, inkopen doen, want we krijgen straks een week lang twee gasten aan boord. Mariska Hooijmans en Wedelien Wijsman, zijn al in Pireaus en komen hier om 6 uur aan het einde van de dag met de veerdienst Flying Dolphin naar toe.
Mariska en Wendelien zijn twee roeisters uit het Dames 1 team van de Scheveningsche Roei Vereeniging (ja, ook zij met twee e's), waar mee ik in april/mei jl. op de Scilly Isles, ter gelegenheid van het WPGC 2011, was. Wie niet weet wat WPGC 2011 is, moet maar een beetje terug bladeren op onze website, want een van de categorieën is geheel aan dit roeifestijn gewijd. Dit maal gaat het voor hen eens niet over roeien, maar wel over zeilen in Griekenland. Het weerbericht lijkt er op te wijzen dat het in de komende week wat minder hard gaat waaien. Wij hebben er zelf ook wel een beetje genoeg van. Zeilen met veel wind is leuk, maar niet altijd.

Jan en Michiel

We zijn nu met z'n vieren aan boord

1 oktober 2011

Vandaag begint als klusdag. Beddengoed verschonen, Michiel naar de kapper (eindelijk), keuken poetsen, toilet poetsen, stof zuigen en de was doen. Plus nog een tiental andere kleine klusjes op ons To-Do-lijstje. Jan maakt zijn grote werk af, door al het RVS te poetsen en we, ten minste voor weer een tijdje, van de vieze bruine aanslag en vlekken op onze bling bling zijn verlost

Mariska en Wendelien komen aan het einde van de dag met de Flying Dolphin op Porós aan. Ze vallen direct met hun neus in de boter want we zijn met z'n allen uitgenodigd voor de borrel op de Aeolus van Frank en Hetty. 's Avonds is het nu een stuk minder warm dan de weken hiervoor, maar de temperatuur 's avonds is nog prima om in de stad op het terras met elkaar te gaan eten. We zijn met z'n 10-en. Iedereen bestelt iets anders en we ruilen onderling de Griekse gerechten en hapjes. Een blij en waardig welkom voor de twee dames uit Nederland. Het is tevens de laatste avond dat we samen zijn met de hele groep waarmee we de afgelopen dagen op Porós zo'n leuke tijd hebben gehad. Frank en Hetty gaan naar Kilada voor de winterberging. Zij liggen bij dezelfde werf waar wij over een paar weken ook naar toe gaan. Kim en Trish stappen op bij de Farside XL en gaan samen met Martin en Renée naar Hydra. Wellicht zien we hen weer over een week in Athene. Wij gaan ook naar het Westen op de Peloponnesos. Onze bestemming wordt Ermioni om daarna te gaan toeren in de Argolikós Kólpos (de Argolikos Golf ten Z van Navplion).

Na een uitbundig diner zijn we toe aan onze bedden. De beide dames delen de eigenaarshut en Jan en Michiel slapen in de hoofdkajuit. We moeten even schuiven met alle tassen. We zijn niet zo veel bagage gewend, maar het past allemaal wonderwel en bovendien namen ze een paar dingen voor ons mee uit Nederland die we hard nodig hadden. Het waait die nacht nog hard, maar we slapen allemaal diep en morgen zal het beter worden. We verheugen ons op de komende week met z'n vieren aan boord.

Jan en Michiel

Salamis eiland

wo, 28 sep 11 09:19
26 en 27 september 2011

Het blijft maar hard uit het Noorden waaien in Griekenland. In de Aegeïsche zee ten Oosten van ons zelfs windkracht 8. Bij ons gemiddeld 5 met uitschieters naar 6, maar over een betrekkelijk vlakke zee. Ondanks dat het er al eigenlijk te laat in het seizoen voor is, krijgen we toch de volle laag van de Meltemi. Dit is de harde Noordelijke wind die in Griekenland, met name in de zomer maanden, waait tussen de lage druk boven Zuid Azië (Pakistan) en de hoge druk boven de Azoren, die de W-lijke Middellandse zee beïnvloedt. Normaal gesproken neemt het effect van de Meltemi wind rond deze tijd van het jaar af, maar nu nog even niet.

We varen een stevig stuk aan de wind, waarbij Jan zich bekwaamt in het, hoog aan de wind, hard varen met de Pas de Deux. Hoe dichter we bij het vasteland van Griekenland komen, hoe wispelturiger de wind wordt, zowel qua richting, als qua vlagerigheid. Eenmaal in de Ormos Salamis (Ormos = baai) moeten de zeilen er af en doen we de laatste mijlen op de motor terwijl de valwinden van de heuvels voor ons, naar benden komen denderen.

Salamis is een grote haven met een kade die voor ons diep genoeg is, maar die pal op de wind ligt. We zijn anderhalf uur bezig, voordat we eindelijk een beetje behoorlijk liggen. Maar dan hebben we ook twee ankers vooruit en twee 40 mm trossen achteruit op de wal. Maar we liggen en de wind waait, althans in de valwinden, somtijds met een kracht van 30+ knopen.

Onze watermaker man meldt dat hij in de middag van 27 sept de boel komt installeren. Maar ........, dit is Griekenland en om 5 uur stuurt hij zijn knecht met de mededeling dat hij pas morgenochtend om 9 uur zal komen. We zijn benieuwd. Ondertussen hadden wij ons er al op in gesteld, dat het wel eens anders zou kunnen lopen. We hadden een eigen programma zoals kleine reparaties, schoonmaak klusjes, RVS poetsen, nieuw vaarplan maken, opruimen, de administratie bijwerken, lunch maken, eten koken enz. enz.

Morgen willen we een stukje naar het Zuiden varen. Zal het dan nog steeds windkracht 7 waaien? Het is met de wind mee en het haventje waar we morgen naar toe willen ligt achter een landtong die het beschermt tegen wind en golven.

Tot dan.

Jan en Michiel

Aigina op Aigina

wo, 28 sep 11 09:18
25 september 2011

We hebben nog geen bericht van onze watermaker service man gekregen, maar we schatten dat hij een dezer dagen ons zal vragen om naar het Noorden te komen. Zijn bedrijf zit op Salamis Island en dat is vlak bij Athene. Het weerbericht duidt er op dat we in de komende week veel harde wind uit het Noorden zullen krijgen en we besluiten om vast een beetje Noord te maken naar het eiland Aigina met de gelijknamige hoofdstad. Als we aan het einde van de ochtend ons favorite haventje Vathí verlaten, vergissen we ons in het weer. We zijn ingesteld op veel wind met twee reven en alleen de kleine fok, maar we liggen in prachtig zeilweer met een NNO wind van 3 bf te stampen met veel te weinig zeil op. Gelukkig is uitreven gemakkelijker dan andersom en we varen, onder vol tuig, een mooi kruisrak over de ondieptes tussen de eilanden Aigina en Angistri, naar de hoofdstad van Aigina. Grote veerhaven, veel verkeer, veel passanten en weinig plaats. We zoeken naar een plek waar we bovenwinds kunnen afmeren en dat lukt in het uiterste NO-lijke hoekje van de haven, waar nog net een plekje aan de kade vrij is. Even goed mikken, dat we het anker aan de ene kant precies naast de moorings van de visbootjes en aan de andere kant, niet over het anker van onze buurman heen, neerleggen. Het lukt in één keer goed. We worden er handig in. De boot is opgeruimd in 15 minuten en onze passerelle (loopplank) ligt op de kade.

Aigina is een levende stad met veel toerisme en veel handel op straat. We dwalen wat door de stad op zoek naar de grote kathedraal die er moet zijn, maar die we niet vinden. Voor vandaag doen we het met het interieur van twee, ook grote, Grieks Orthodoxe kerken. Aigina is kennelijk het Zandvoort van Athene, want de dagjes mensen stromen in rijen naar de veerboten voor hun reis terug naar Athene. De rust keert weer en, na een potje bier op de boulevard, koken we ons eigen potje op de Pas de Deux. De watermaker reparateur meldt zich per sms dat hij overmorgen, op Salamis Island, de, kennelijk gerepareerde, watermaker wil komen plaatsen in de boot. We hebben het weer best. Mooie zeildag. Niet meer zo heet en een leuke omgeving. Morgen naar Salamis Island. Tegen de wind in, maar het is maar 20 mijl en wij zijn niet naar de Cycladen, ten Zuiden van ons, gegaan, waar het windkracht 7 uit het Noorden waait.

Jan en Michiel

Mijn moeder wordt a.s. dinsdag 89!

zo, 25 sep 11 10:27
zaterdag 24 september 2011

Op 27 september is mijn moeder jarig. Zij wordt dan 89. Vandaag viert mijn moeder dat in haar eigen huis in Hilversum. Jan en ik feliciteren haar met een zelf gemaakte verjaardagskaart vanuit Griekenland.

Palaia Epidavros

zo, 25 sep 11 10:25
Vrijdag 23 september 2011

Het is maar 9,5 mijl van Korfos naar Palaia Epidavros. We vertrekken om 11.00 uur en liggen al om 12:30 afgemeerd aan de kade. Na een snelle lunch in de kuip, is de taxi chauffeur, om ons naar het beroemde amfitheater te rijden, snel gevonden. Deze middag zijn we toeristen met een camera onze nek om vooral veel plaatjes te maken van een van de mooiste en best bewaarde monumenten van de oude Griekse cultuur. We zijn getuigen van verschillende gidsen die demonstreren hoe goed de akoestiek in het openlucht amfitheater is. De geluiden van het doorscheuren van een papiertje, met bolle wangen lucht uitblazen en het vallen van een munt op de grond, hoor je duidelijk tot op de bovenste rijen van het theater. Kijk voor de foto's in het album "Patras/Corinthië/Saronic" op deze website.

We zijn ook weer op een plaats waar Jan en zijn familie in de 80-er jaren al eens is geweest. Toen was het nog mogelijk om op het P-terrein te kamperen. We vinden het grasveld, dat toen de Dalhuisen Camping vormde, herkenbaar aan een rijtje bomen, terug. Tegenwoordig is alles, zelfs in Griekenland, veel meer aan regels gebonden. Een groot bord maakt duidelijk dat kamperen hier niet meer mag. Maar een foto maken van deze voor Jan bijzondere plek kan natuurlijk wel en het moment van herkenning is leuk.

Terug in de haven hebben we nog tijd voor wat huishoudelijk werk. Boodschappen doen, naar de slager voor vers vlees, laundry zoeken, de was er heen brengen en een andere methode bedenken om onze foto's te bewaren. Sinds de laptop het niet meer wil doen, werken we met een externe harde schijf, maar dat leidt regelmatig tot problemen van een vastzittende navigatie PC en foto's die beschadigd raken. Bovendien is het op die manier veel te veel en vooral tijdrovend werk. Dat moet anders. De rest van de middag en de volgende ochtend is Michiel bezig om dit voor elkaar te brengen. Het lukt, met een aantal krachttermen. We werken nu met een andere losse harde schijf met een eigen voeding en nu gaat het veel sneller en zonder fouten. We zijn qua fotowerk weer op orde. Back-ups zijn gemaakt. Alle plaatjes voorzien van een label en datum stempel. En tot slot ook weer de website kunnen voorzien van de plaatjes die bij de verhalen horen.

Epidavros (Palaia = oud) is een plaats die we niet hadden willen missen.

Jan en Michiel

Kanaal van Corinthe

zo, 25 sep 11 10:23
Donderdag 22 september 2011

Het kanaal is maar 3,2 mijl lang. Je wordt gevraagd om een minimale snelheid aan te houden van 6 knopen. Het is in een half uurtje voorbij, maar wat een hoogtepunt. Een geweldige ervaring. Indrukwekkend, fascinerend, mooi en inspirerend. Je vaart tussen wanden van 70 meter hoog.
Het kanaal is kaarsrecht en maar 25 meter breed. Bij de ingang kun je de andere kant al zien. Door een speling van het licht lijkt het net of het water daar op houdt en je aan het einde van het kanaal achter de rand van het water zult verdwijnen.
De bruggen liggen ook 70 meter hoog boven je;



en de kijkers op de    brug staan enthousiast naar ons te zwaaien.






Aan het begin en aan het einde van het kanaal liggen lage bruggen voor het locale verkeer. Om het verkeer op het kanaal te laten passeren zinken deze bruggen naar de bodem van het kanaal, zodat je een vrije doorvaart hebt. Je moet wel wachten tot de lampen groen zijn, want je kunt het brugdek niet meer zien.

Aan de andere kant volgen de administratieve handelingen bij een vriendelijke kanaalbeamte die goed Engels spreekt. Hij vraagt zowaar om onze Cruising Permit, waar we in Patras zo veel moeite voor hebben moeten doen. Die moeite is dus niet voor niks geweest.

17 mijl naar het Zuiden ligt Korfos, op de Oostkust van de Peleponnesus en we meren af aan het terras van een van de taveernes. We worden in het Nederlands aangesproken en maken kennis met Ben Brunet de Rochebrune. Hij is een Nederlandse ondernemer in Griekenland met 69 boten in de zeilcharter business. Hij maakte deel uit van de staf van het blad Zeilen, in de tijd van Eduard Rijnja en hij is bekend als auteur van de Vaarwijzer voor de Griekse wateren en van de wereldwijde chartergids. Hij ligt naast ons met een van zijn schepen met een charter gezelschap aan boord waar hij zelf schipper voor is. Van hem krijgen we veel tips, do's en dont's voor Griekenland.

Van onze mooie ligplaats maakt Michiel gebruik om naar de top van de mast te klimmen voor een mast inspectie en om de lamp van ons ankerlicht te vervangen. Jan bracht naar Malta een nieuwe lamp mee, maar die moest er nog steeds in gezet worden en je hebt niet elke dag genoeg zin om 17 meter omhoog te klimmen.
Vandaag is het er dan toch van gekomen. Korfos zelf is weer een hoogtepunt op onze tocht. Klein dorp met een ontspannen sfeer en prima faciliteiten. Door een lek in de waterleiding verderop in het dorp staat er nauwelijks druk op de waterleiding, maar met wat geduld kunnen we toch onze tanks weer vullen. Velen tipten ons voor een bezoek aan Korfos. Wij zijn er blij mee.

Jan en Michiel

Full 2011 Patras/Corinthië/Saronic Archive