Malta en Gozo

Lampedusa

di, 21 mei 13 09:41

Lampedusa, 19 mei 2013

Onze tocht naar Lampedusa ging vlot en totaal niet spannend. We deden net geen twintig uur over net iets minder dan 100 mijl. De motor stond in totaal 14 uur aan omdat we op alleen de zeilen te weinig voortgang konden maken. We wilden niet na 12:00 uur 's middags aankomen, want er lagen twee onzekerheden in het verschiet. In de loop van de dag zou het weer veranderen doordat er harde wind en hoge golven uit het Zuiden zouden komen en de pilot niet helemaal duidelijk was over de ligplaats mogelijkheden, want de haven van Lampedusa is voor ons of te ondiep of onbeschut tegen wind en golven uit het Zuiden. Het liep allemaal gesmeerd. We waren er om 10:00 uur. We konden inderdaad geen goede ankerplaats vinden, maar we kregen een mooie plaats langszij van een grote charterboot voor toeristen, met vier meter water en beschermd achter de Ferry pier. Via hun loopbrug konden we ook nog comfortabel naar de vaste wal.

 

Lampedusa zelf mist elke uitstraling. Saai. Veel restaurants, die vrijwel allemaal dicht zijn. Kaal. Overal is stof. Niets wordt schoongemaakt of opgeruimd. Er ligt net zo veel afval op straat als in de vuilcontainers. In de straten loopt vrijwel niemand. Er zijn wel mensen op straat, maar die zitten in een auto of op een scooter en rijden rondjes door het plaatsje. Toch was het gek om op dit eiland te zijn, dat nog maar kort geleden wereldnieuws was door alle bootvluchtelingen uit Noord Afrika, waarvan er op enig moment enige 10.000-en tegelijk op dit Italiaanse eiland waren aangespoeld en niemand wist wat er met deze vloedgolf van asielzoekers moest gebeuren. Lampedusa kent zelf amper 4000 inwoners. Toch moet het eiland wel een toeristische trekpleister zijn. Er zijn heel veel hotels, restaurants en er is kort geleden een nieuw vliegveld gebouwd, waar we grote chartervliegtuigen op zagen landen. Bovendien schijnt het strand aan de Noordkust tot de mooiste stranden ter wereld te worden gerekend en is de onderwaterjacht er zeer populair.

 

Toch werd Lampedusa voor ons op een geheel onverwachte manier toch nog heel spannend. 's Middags kwam de eigenaar van de charterboot waar we langs lagen, vertellen dat hij niet wilde blijven liggen en elders ging ankeren. Hij was zenuwachtig geworden van het slechte weerbericht en de hoge golven die bij Lampedusa ook de baai waar hij in lag (en wij ook dus) op stelten zou kunnen zetten. Dat was vreemd want wij hadden juist de indruk dat we op de beste plaats lagen en ook andere boten kwamen juist aan de kade waar hij ook lag beschutting zoeken. De man nam maar geen beslissing, ging met zijn schipper, in de dinghy, de hele haven afzoeken. Hij kwam terug met het besluit dat hij zou blijven liggen, maar dat wij weg moesten, omdat hij toch wilde kunnen verhalen in een noodgeval. Dat was een belachelijk scenario, maar het was niet aan ons om dat aan hem duidelijk te maken. Het enige plekje dat we konden bedenken, was nog steeds achter de Ferry pier, maar nu direct met lange lijnen en veel stootkussens direct aan de pier zelf. We maakten één denkfout, door de boot met de neus naar het Zuiden af te meren, terwijl we wisten dat de wind in de loop van de nacht 180 graden zou draaien maar net zo hard zou blijven, met vlagen tot 40 knopen. Dat kostte ons een nachtrust. De harde wind uit het Zuiden kwam inderdaad, maar duurde niet langer dan een half uur. Helemaal geen golven in de haven, maar de 180 graden draai volgde meteen, waardoor we met de spiegel recht in de wind lagen, wat onder de achterzijde van de Pas de Deux een enorm geklots veroorzaakte, waar je echt niet doorheen slaapt. De boot omdraaien met deze wind langs een hoge kade waar de bolders 50 meter uit elkaar staan was geen optie. Ook de strategie om hier de volgende dag weer los van de wal te komen was een uitdaging.

 

Het liep allemaal goed af. Met veel verstand, denkwerk en goede wil verzonnen we een methode om 's middags, toen de wind begon af te nemen, om de boot op een voor spring zo ver met zijn achterzijde in de wind te draaien dat we achteruit manoeuvrerend vrij, van de kade en van de voor ons liggende veerboot, konden komen. Omdat we 's middags toch niets anders te doen hadden dan wachten tot de wind zou afnemen, maakten we een lange wandeling door Lampedusa. Ondanks dat het zondag was, ging de plaatselijke supermarkt 15 minuten voor ons open, om onze voorraad brood, tomaten, cervelaatworst en pasta aan te vullen. We zaten in een alleraardigst koffie tentje aan de haven met verschrikkelijk aardige mensen. Die heel erg probeerden om ons te begrijpen, want ze spaken alleen Italiaans en wij niet. Vanuit het dorp dat op een heuvel ligt hadden we gezien dat er aan het einde van de baai een soort scheepswrakken kerkhof was. Dit bleek een stuk land te zijn waar alle wrakke boten en bootjes naar toe waren gesleept die 10.000-en vluchtelingen op het eiland hadden gezet. We konden er gewoon tussendoor lopen en ons verbazen over wat we hier met eigen ogen hebben aanschouwd. We maakte een aantal foto's van dit huiveringwekkende scheepskerkhof, waarvan ik er ook enige in het fotoalbum van deze website zal zetten.

 

Na onze manoeuvre om vrij van de kade te komen, vonden we een veilige ankerplaats in de lij van de bebouwing en wachtten tot de wind buien van 25 knopen in de baai er niet meer waaien. Om 18:00 uur was het zo ver. We keken naar buiten. De zee zag er niet overdreven ruw uit en na eerst een potje chicken curry met rijst naar binnen te hebben gewerkt gingen we om 7 uur 's avonds anker op voor een stukje zeilen van ruim 90 mijl naar Monastir op de Oostkust van Tunesië.

 

Michiel en Frouk.

Toerisme op Malta en Gozo

vr, 02 sep 11 11:37
27 - 30 augustus 2011

Zaterdag en zondag bleven we op Malta en verdiepten we ons in cultuur en geschiedenis van het eiland. Op aanraden van Piet Kok beginnen we met een bezoek aan de Maltese Experience, een geluid/film/dia show, die de geschiedenis van Malta in beeld brengt. De eerste bewoners waren hier al meer dan 5000 jaar geleden en de Engelsen verkregen het eiland nadat Nelson het van Napoleon afpikte met volledige instemming van de Maltese bevolking. De belangrijkste gebeurtenissen hebben steeds weer te maken met de Maltezer kruisridders. De orde van St. John. Vrijwel alle Europese grootmachten hebben hun invloed hier op een of andere wijze laten gelden. Nederland dat op heel plaatsen in de wereld steeds veel invloed had, speelt in de geschiedenis van Malta geen rol van enige betekenis. Na onze inleiding in het wel en wee van Malta, slieren we door Valetta. Voorzichtig, want het is nog steeds kokend heet. tussen 11.00 en 15:00 zie je weinig mensen op straat, de winkels zijn dicht. De mensen zitten binnen of ten minste in de schaduw, als het maar uit de zon is. Het is te warm. Wij kruipen, na een tosti in de schaduw tegenover de St. Paul's Co-Cathedral, in onze auto met A/C en gaan naar het Zuiden, waar de opgravingen van heel oude tempels te bezoeken zijn. Helaas mogen we op zaterdag en zondag niet de Kathedraal in. De rijkdom en de pracht en praal van de kerken zullen we elders gaan bekijken. De horizon van Malta is bezaaid met Kathedralen, basilieken en andere, meestal heel grote, kerkgebouwen en koepels.

De tempels staan bij Tarxien, Mna Jdra en Hagar Qim. Het is moeilijk voor te stellen dat er op Malta al een beschaving was in de 4e eeuw voor Christus. De tempels vormen het bewijs. Van de beschaving, waar deze gebouwen uit voort komen komen, is weinig bekend en is op mysterieuze wijze verdwenen. De gebouwen zijn meer dan 1000 jaar ouder dan Stone Henge in Zuid Engeland, zijn groot, met een stenen dak en hebben verschillende ruimtes, z.g. apses, van binnen. De oudste is de tempel op Gozo, bij Ggantija, 3400 B.C.. Volgens onze gidsen de oudste bekende stenen gebouwen ter wereld! We rijden langs de W-kust naar het Zuiden en we wanen ons in Noord Afrika. De hele omgeving, de gebouwen en de sfeer, incl. het droge en hete klimaat doet ons sterk aan Marokko en andere Arabische landen denken. We onderbreken onze auto rit aan de baai van Marsaxlokk, met 100-en voor anker liggende gekleurde vissersboten en bootjes, allemaal geschilderd in vrolijke kleuren en meestal op de boeg voorzien van het oog van Osiris, die over de vissers waakt om hen behoeden voor onheil en gevaar op zee. Terug in Valetta (ja, we verdwalen eerst weer in de wijken rond Valetta) hebben we geluk en we kunnen nog een plek krijgen op de Black Pearl, een oude driemaster die zowel met vracht als met charter passagiers op Australië voer, tot twee maal toe zonk in de haven van Valetta, door haar eigenaren werd achtergelaten en nu een restaurant is op de kade van de Msida Marina in Ta'Xbiex. Jan een een mooie pasta met spaghetti en Michiel een Maltese risotto, afgespoeld met een koele witte wijn uit Malta.

Op zondag gaan we naar Mdina en de verbintenis van Malta met de Arabische wereld wordt duidelijk. Mdina werd door de Arabieren gesticht en was de hoofdzetel van Malta, voordat Valetta bestond. De Arabieren speelden een belangrijke rol in Zuid Europa en brachten veel welvaart in de landen die zij veroverden, met name door hun kennis van de landbouw en van de katoenteelt in het bijzonder. Mdina, de "silent city", is een grote citadel, waarop vooral de grote St. Paul's Cathedral opvalt. Binnen de muren van de citadel woonden de rijken en welgestelden. Het overige volk woonde in de suburbs, ofwel Rabat. De naamgelijkheid is duidelijk geen toeval. Valetta werd pas in 1540 de hoofdzetel van Malta, na de komst van de kruisridders van de Orde van St. John, die door de Ottomanen van Rhodos werden verbannen en Malta kregen toegewezen als hun nieuwe verblijfplaats. Mdina ligt op een van de hoogste punten van het eiland en is zo gebouwd dat je vanaf de stadsmuren, rond de citadel, een volledig vrij uitzicht hebt op het land rondom. De horizon wordt opvallend vaak onderbroken door de silhouetten van de vele godshuizen in de alle dorpen op het eiland.

Om de hitte enigszins het hoofd te bieden rijden we naar Golden Bay en gaan daar zwemmen in de branding van deze prachtige baai en lunchen als echte toeristen in een strandtent met tosti's, cola en veel ketchup en zand aan je voeten. In verband met de zondag mogen we pas vanaf drie uur 's middag de St. Paul's Kathedraal in. We rijden daarom eerst verder rond het eiland en bezoeken o.a. St. Paul's Bay, waar de apostel Paulus, op weg naar Rome, schipbreuk leed. Zijn verhaal is te vinden in het Oude Testament. We rijden langs Mosta met de derde grootste koepelkerk ter wereld. Groter dan St. Paul's Cathedral in London, maar niet zo groot als de St. Pieter. (NB de 4e grootste koepelkerk ter wereld staat op Gozo). We volgen de kustweg langs Melieha Bay, in het Noorden en langs de Salina Bay. We zijn precies om drie uur voor de deuren van de Kathedraal van St. Paul en bij de derde slag van de klok zwaaien de deuren open en mogen we naar binnen. Het is adembenemend om te zien wat de R.K. kerk op dit eiland aan rijkdom ten toon spreidt. Jan en Michiel zijn allebei niet gelovig en zeker niet katholiek, maar je ontkomt niet aan de overweldigende indruk van de kerk hier.

Op maandag nemen we afscheid van Piet Kok en 's middags varen we 15 mijl naar Gozo. we hebben een ligplaats besproken in de Mgarr Marina aan de zuidkant van het eiland. Gozo heeft maar 30.000 inwoners, maar is qua geschiedenis en cultuur minstens zo rijk als Malta zelf. We lopen naar de ferry/bus terminal om te kijken waar we allemaal naar toe willen en hoe we ons de volgende dag het beste kunnen verplaatsen. We hebben geluk, want we worden aangesproken door taxi chauffeur Steve die ons aanbiedt dat zijn echtgenote, Marika, ons de volgende dag voor •50 zal rond rijden in haar eigen A/C Toyota Auris. Op eerdere reizen maakte we, op andere plaatsen, ook dit soort deals en daar hadden we nooit spijt van. Met een goed gevoel over de dag van morgen strijken we, met een echte Engelse Pint of Ale, neer op het terras, op de 1e verdieping van de "Glenn Eagles", de plaatselijke visserskroeg, met uitzicht op de kade en de over de hele haven.

Marika blijkt niet alleen heel aardig en goed bespraakt te zijn. Zij is een professionele gids, die de weg hier, in alle opzichten, heel goed kent. Dat hebben we dus weer eens goed geregeld en we hebben een prachtige dag. een opsomming. De hoofdstad is Victoria met een oude citadel als in Mdina, waar we twee uur rond dwalen, daarna naar het z.g. "Blue window", bij Dwejra waar een binnenzee tussen de rotsen is ontstaan en waar je van boven op de hoge kalkstenen rotsformaties door openingen in de rotsen de blauwe zee bekijkt. Vervolgens naar het bedevaart oord tevens basiliek Ta' Pinu (our lady of assumption), die ook bezocht werd door de Pausen Johannes II en Benedictus XIV. Wij zijn dan wel geen papa's, maar wel allebei opa's en we gaan dus naar binnen. Ook hier blijkt weer de enorme invloed van de RK kerk op de samenleving hier en in de geschiedenis van dit land. We bekijken de zoutpannen (nog immer een bestaande familie onderneming) in Qbajjar. Om de hoek ligt Marsalforn, waar Marika met de uitbater van Restaurant Neptunus heeft geregeld dat we een tafeltje aan het water krijgen, in de wind, in de schaduw onder de parasol, voor een prachtige lunch (de details geven we alleen op aanvraag).  Bovenop de rotsen van Ramla kijken we naar beneden op het strand van Calypso Bay, waar 's middags het zand, door de warmte van de zon, rood kleurt. We zien de oudste, nog rechtop staande tempel ter wereld, Ggantija. Daarna nog een windmolen bezocht, die ons verder weinig zei, want wij komen zelf immers uit een land van windmolens en toen was het wel genoeg. We gaan terug naar de marina. Het suizebolt door onze hoofden. We gaan maar weer een keer rust zoeken met een pint bij de Glenn Eagles. En morgen vertrekken we om 07:00 terug naar Italië, Porto Palo op de uiterste ZO punt van Sicilië.

Jan en Michiel

Malta

wo, 31 aug 11 11:19
Vervolg van zondag 24 augustus 2011

Door de goede voortgang krijg ik om 15:10 uur Gozo, het kleine eiland ten NO van Malta, in zicht. Helaas valt de wind weer weg en moet de gennaker weer terug in de zak. Het wordt weer motorzeilen, want met Piet Kok heb ik afgesproken dat ik voor donker in de Msida Marina op Malta zal zijn. Op 1 mijl voor de ingang van de Marsamxett inham (i.e. het water ten N van Valetta) meld ik mij telefonisch bij Piet Kok. Piet staat al klaar op de breakwater van de Marina en roept mij een enthousiast welkom toe en geeft mij K-14 als mijn voorlopige ligplaats aan. Even later maken wij kennis in de kuip van de Pas de Deux. Dar is leuk want ik had veel over hem gehoord als de hoeder op Malta voor menig Nederlands schip. Het is 19:15 uur en de Pas de Deux ligt in Ta'Xbiex, Msida Marina met de Maltese gasten vlag in het want aan stuurboord. Weer een mijlpaal bereikt.

De volgende dag is het maandag en ik heb nog anderhalve dag voordat Jan Dalhuisen aankomt. Da's maar goed ook, want er valt nog al wat te klussen en te regelen. Voor de laundry heb ik twee machine ladingen met wasgoed. Ik heb een plaatselijke zeilmaker nodig om een nieuwe rits in de hoes van het grootzeil te zetten. Auto huren. Voorraden aanvullen bij de Supermarkt. Binnen en buiten krijgt de boot een flinke schrobbeurt met water en zeep. Inchecken bij de Marina en regelen dat we een paar dagen willen blijven. Nieuwe dieselolie (uit een tankauto op de kant). Filters schoon maken en vervangen. Enzovoort. Dankzij Piet Kok, die overal een snel en pasklaar antwoord op heeft, gaat alles heel vlot en kan ik 's middags al (met de auto met het stuur rechts) naar Valetta rijden, om dat te verkennen en bij het Tourist Office uit te vinden "what to do in Malta". Alles gaat goed, behalve dat ik, meer dan eens, hopeloos de weg kwijt raak, maar dat is schijnbaar de enige manier voor nieuwkomers om Malta te leren kennen. Ze rijden niet alleen zoals in Engeland, maar ook alles is éénrichting verkeer. Je komt dus wel overal, maar terug ho maar. Valetta is heel bijzonder. Een schiereiland tussen Marsamxett en Great Harbour dat tot op de laatste vierkante centimeter is volgebouwd. Veel prachtige oude kerken en cathedralen, maar vooral veel forten, kazematten en andere voormalige militaire kenmerken, die de belangrijke positie die Malta in de geschiedenis van dit deel van de wereld heeft gespeeld, nog steeds demonstreren.

Op dinsdag komt jan om 4 uur 's middags met een uur vertraging met een brede lach op zijn gezicht door de deur van de Arrivals op het vleigveld van Malta. Zijn vertraging geeft mij de gelegenheid om een flinke hoeveelheid foto's op de Pas de Deux website te zetten, want in de koffieshop is een internet verbinding beschikbaar. In mijn laptop staan veel foto's klaar om up te loaden en dat lukt ook. Weer een zorgje minder. Op de terugweg verdwalen we weer hopeloos met de auto, maar ik doe net of ik Malta al heel goed ken, maar ik faal hopeloos. Na twee uren vinden de boot en Jan kan zijn kwartier aan boord maken. We eten 's avonds op de plaatselijke Royal YC. De keuken is is goed, het eten smaakt uitstekend, maar de sfeer op de RMYC kan niet tippen aan die op de Sociëteit van de KNZ&RV in Muiden, noch aan die op woensdagavonden in de soos van de HRV Cornelis Tromp. Zelf hebben we het prima naar onze zin.

Morgen beginnen onze meer toeristische uitstapjes op Malta.

Michiel en Jan.

Onderweg naar Malta

wo, 24 aug 11 17:37
24 augustus 2011

Terwijl ik schrijf ben ik nog 18 mijl van Malta. Mijn ETA is ca. 19:00 uur MET (zouden ze op Malta ook BST hebben?). Van Licata naar Malta is 75 mijl, met niks er tussen in dan open water. Ik neem me voor om vroeg op te staan, maar ik verslaap me en het is al licht als ik wakker wordt. Even snel hndelen en het douchen maar onderweg te doen en om 07:00 lig ik toch vaarklaar met de zeileen omhoog buiten de pieren. Ik moet een beetje tempo maken, want ik wil nog bij daglicht aankomen. Dus weer motorzeilen. Dit keer helpt de natuur wel. Want de wind trekt aan tot 3 bf uit een richting tussen ZW en W. De Gennaker kan er weeer op en onder zeil gaat het zelfs nog een knoop harder dan al motorzeilen. Wat een meevaller, en ..... het is "maar" 31 graden in de schaduw. Windje er bij voor de koelte en een zeilfeestje. Inmiddels contact gehad met Pete Cook (in Nederland ook bekend als Piet Kok) en die heeft een ligplaats voor me geregeld in de Msida jachthaven bij Ta'Xbiex. Het contact met Pete Cook kreeg ik van Hans Cohen Rodrigues en van Gerhard Nederlof, die hem beiden goed hkenne uit de tijd dat zij met hun schepen in Malta hebben gelegen. Piet heeft er zijn beroep van gemaakt om te zorgen voor jachten in Malta van eigenaren in het buitenland. Ik heb hem zojuist ook door de telefoon gesproken en verheug me er op om hem ook te ontmoeten.

Wordt vervolgd als Jan Dalhuisen er is, overmorgen op 26 augustus, en mijn kortstondige leventje als solo zeiler weer voorbij is. Wel even 375 mijl weggepoetst in mijn eentje.

Michiel