Miami, 24 januari 2008
Vandaag vlak na het ondergaan van de zon hebben we na een tocht van bijna 36 uur en 234 NM, ons anker neergelegd in het Sunset Lake in Miami. Dit meertje ligt tussen de villa’s aan de bayside van Miami op ongeveer een kwartier lopen van het strand. We liggen daar prachtig beschermd tegen harde N-wind die we vannacht en de komende dagen verwachten.
Onderweg hadden we prachtig weer, maar heel weinig wind. Het werd 100% motorzeilen. Onderweg toch nog twee avonturen. Net buiten de territoriale wateren van Cuba werden we aangeroepen door een patrouille boot van de US Coast Guard. Die ons ondervroeg wat waar waarom hoeveel en zo meer we uit Cuba kwamen. We beantwoorden alles eerlijk en volledig. Omdat we niet onder USA vlag varen kunnen ze ons, althans naar onze mening, officieel weinig in de weg leggen, maar het was toch een stukje machtsvertoon waar we ons niet helemaal happy mee voelden. De USA handhaaft een officieel embargo voor Cuba en probeert dat op allerlei manier te handhaven. We wisten dat we een dikke kans hadden dat dit zou gebeuren, maar toch….. Vlak voor Miami werden we weer door de Coastguard aangehouden en dit maal wilden ze aan boord van de Pas de Deux komen. Het bleek allemaal niets te maken te hebben met de omstandigheid dat we ons juist per telefoon bij US Customs en Immigration gemeld hadden en ook niets met Cuba als onze laatste Port of Call. Het was een veiligheidsinspectie en het ging allemaal heel vlot. Na een kwartiertje kregen we een verklaring dat we “as good as gold” waren bevonden. Het antwoord dat we uit Cuba kwamen maakte hen duidelijk geïnteresseerd, maar op een persoonlijke manier. Dat zouden zij ook wel een keer willen. Maar ja, zij mogen niet.
We moeten alleen morgen nog in persoon bij Customs en Immigration melden. Verder is alles “so far so good”,. We wandelden naar de boulevard bij het strand, aten een burger en dronken een bier. Vervolgens keken we elkaar en zeiden. “ja, zo zou Havanna er ook uit kunnen zien!” De tegenstelling tussen vandaag en eergisteren kon haast niet groter zijn. We waren moe. Het werd koud en het ging (hard) waaien ui het Noorden. Het Frente Frio was aangekomen. Wij waren op tijd binnen. We namen een taxi terug naar de boot. We sliepen binnen de minuut.
Wij lieten in Miami ons eigen nummerbord op een van de auto's plaatsen. Wie kan dat nou zeggen. Bovendien is Havanna maar een busritje verwijderd met de NZH. We zagen in daar een bus rondrijden die naar Amersfoort ging!
posted @ vrijdag 25 januari 2008 23:05