26 januari 2007
Iedereen kent, of heeft van gehoord van, Miami de stad van het mooie weer, de fotomodellen, Miami Beach, de Art Deco Restaurants langs de boulevards en de Jet set met hun snelle auto’s en boten. Miami is echter ook een wereld stad, met een eigen downtown, business district, een eigen skyline en de eigen wijken met allochtone inwoners. 
Dit Miami ligt aan de andere kant van Biskayne Bay een half uurtje met de taxi vanaf de Richesse van Miami Beach. Meer dan 50% van de bevolking is Hispanic en spreekt geen of slecht Engels. Wij gingen op zoek naar Little Havana, het stadsdeel waar de meerderheid van de uit Cuba gevluchte, Spaans sprekende, van oorsprong Cubanen, wonen. Nadat we in het echte Havana waren geweest, wilden we wel eens zien hoe de Amerikaanse tegenhanger er uit zou zien.
Het werd een troosteloze middag. We wandelende de kilometers lange Calle Ochoa eerst naar het Oosten en later naar het Westen af. We keken naar de oude van dagen die in het park, dat door speciaal voor is ingericht, hun domino speelden of schaakten. We probeerden in een kroegje met twee stoelen en een tafeltje op straat, een biertje te kopen. We werden als ongewenste vreemdelingen bekeken. Het vrouwelijke bediend personeel stond met de rug naar ons toe en sprak geen woord. Uiteindelijk keek een oudere man, die de wafelijzers bediende, ons vragend aan. Aarzelend vroeg ik om Dos Cerveza Negro, Por Favor. Hij vroeg of we geen Engels spraken. Welnu, “ Two Dark Beers, Please”, kunnen we ook wel en hij schonk twee flesjes voor ons uit in polystyreen bekers. We gingen met de bus terug, raakten bijna de weg kwijt omdat de overstapplaatsen van de bussen waren gewijzigd om de route voor de Miami Marathon, de volgende dag, vrij te maken.
Het was een bijzondere ervaring, maar we weten het nu zeker. Buiten het strand en in de Marinas is er in Miami geen zak te beleven. Het is een erg grote en vooral saaie, lelijke stad.
posted @ maandag 28 januari 2008 14:16