11 juni 2008, 08:45 UTC
32 gr 19 min Noord en 44 gr 40 min West
783 mijl van Flores
Zojuist heb ik het grootzeil weer gezet (nog steeds met een rif), de yankee voor de helft uitgerold en op de boom gezet en de zeilen opnieuw getrimd. Met een wind van 5 bft schuin van achteren, zijn we weer onderweg met een gangetje van 6,5 - 7 knopen, koers rechtstreeks op Flores. De depressie is een enorm groot storm veld geworden met een front dat, in de vorm van een omgekeerde S, loopt van Florida tot West Ierland. De storm is nog bij ons in de buurt, maar de wind is afgenomen en de golven zullen ook wel wat minder worden, later vandaag. Bovenal is het eindelijk gestopt met regenen. De laatste 36 uur waren, zacht gezegd, oncomfortabel. We zijn eerst zo snel mogelijk en zo ver mogelijk naar het Zuiden gevaren om het ergste van de storm te ontlopen. Aan de wind met een wind die geleidelijk kromp van W naar ZW, met steeds minder zeil, maar het ging prima. De golven vielen erg mee. De regen was troosteloos en deprimerend. Soms konden we geen halve mijl ver zien.
Op de 32e breedtegraad maakten we een scherpe bocht naar het Oosten en liepen met de wind schuin van achteren, voor de storm weg. Dat ging verbazingwekkend goed. snelheid regelmatig boven 8 knopen; drie reven in het grootzeil en alleen de kotterfok voor de mast. De golven van 5 meter waren spectaculair, maar geen probleem. We hadden één breker in de kuip, maar toen regende het al weer en was gelukkig de deur dicht. Later nam de wind toe van 33 naar 41 knopen en we haalden het grootzeil helemaal in. Alleen op het kleine fokje gingen we nog steeds 6 knopen over de grond (ook een beetje stroom mee). Pas toen het weer begon te regenen (hard) werd ons leven miserabel. Slapen werd een uitdaging, maar verder bleef alles eigenlijk goed gaan. Gisteren avond kregen we eindelijk van de grib files en van de onvolprezen weer goeroe Herb Hilgenberg (Southbound 2) de verwachting dat bij daglicht de wind zou gaan afnemen en dat we weer de zon zouden zien. En.........., zo is het precies gegaan. Vanochtend zagen we, eindelijk, de zon weer boven de horizon uit komen.
Tijdens de oversteek hebben we steeds radio contact met een Engelse boot, LALIZE. Adrian, schipper eigenaar, kenden we al van St. Maarten, waar hij een van degenen was in de groep die zich gaandeweg gevormd had, sinds de Bahamas en waar ook wij mee optrokken. Adrian vaart single-handed en gaat via de Azoren naar Lanzarote. Vooral onder de omstandigheden van de laatste dagen is het heel prettig om een buddy te hebben waar je, zij het via SSB, kunt praten. Het gaat eigenlijk nergens over, behalve dat de notities over het weer uitgebreid worden behandeld, maar het breekt de routine en voegt enorm toe aan het plezier van het varen op de oceaan. Tijdens de periode van slecht weer spraken we drie keer per dag. Ik heb mijn schrijfwerk even onderbroken, want ik realiseerde me opeens dat ik LALIZE om 0900 UT zou oproepen. Gelukkig was Adrian nog op de draad. Dus we hebben weer een half uurtje bij gepraat. We hebben vast plannen gemaakt voor al het bier dat we met zijn drieen op de Azoren gaan opdrinken.
De afgelopen dagen was er niet veel tijd voor iets anders dan de veiligheid van de boot en het buiten houden van het water. Vooral regen water. Een klein bijkomend voordeel is dat het zout nu wel overal af is. We gaan nu hopelijk weer een paar dagen mooi varen.
Michiel en Robert
posted @ woensdag 11 juni 2008 16:25