Door de Bosporus naar de Zwarte Zee

Poyrazkoey, 1 juni 2012

Vertrek uit Yesilkoey.
log van vandaag 25,90 NM in 6 uur en 30 minuten
ankerpositie aan het einde van de dag:
41 gr 12,3' Noord en 029 gr 07,7' Oost

Vandaag voeren we naar Poyrazkoey, een baai, door een pier beschermd en tevens visserij haven, aan de uiterste Noord Oost hoek van de Bosporus. Om de hoek begint de Zwarte Zee. Het is de enige goed beschermde ligplaats voor jachten aan de Bosporus ten Noorden van Istanboel. Ondanks de soms sterke stroom, die in de Bosporus altijd naar het Zuiden gaat, waren we al om 14:30 op onze bestemming van vandaag, waar we werden verwelkomd door de Windless II van Johan Laperre. We hadden vandaag hier afgesproken en Johan heeft ons weer voor het diner uitgenodigd. De Windless II maakte reeds een korte vaart door de Zwarte Zee en keert na vandaag terug naar Istanboel en de Zee van Marmara, voordat hun reis naar thuishaven Antibes aan de Côte d' Azur begint.

Helaas vindt de visserscoöperatie die Poyrazkoey beheert, het niet goed dat we langszij de Windless II afmeren. We gaan ten anker in het midden van de grote havenkom en worden met de dinghy van Johan opgehaald. Naast ons ligt een Frans jacht, veel buitenlanders zijn er niet. Dit is nummer 1. We wandelen eerst omhoog in de piepkleine buurtschap, waar behalve één winkel en drie restaurants ook nog een kleine plaatstelijk bevolking huist. Men is nieuwsgierig. Zeiljachten komen hier niet vaak en ondanks de taalbarrière worden we op de weg aangesproken. Van elkaar weten we niet wat de vraag is, laat staan het antwoord, maar iedereen is heel vriendelijk en we krijgen zelfs de Wifi code van de visserscoöperatie.

Onze tocht door de Bosporus was spectaculair. Voor Jan en Hans geeft zo'n eerste dag aan boord natuurlijk gedoe, maar om 09:00 is het ontbijt verorberd en zijn we onderweg tussen de 100-en op de rede van Istanboel wachtende vrachtschepen. De lucht is dreigend met onweer, maar er gebeurt niets en we hebben aanvankelijk totaal geen wind. We varen, speciaal voor Jan en Hans toch nog maar een keer vlak onder de grote moskeeën en het Topkapi Paleis door. Klein uitstapje de Golden Horn in, voor het uitzicht op Istanboel en de Galata brug. Daarna Noordwaarts. Er is inmiddels wind. Grootzeil gaat op (meer durf ik niet met de grote hoeveelheid scheepvaart om ons heen) en we maken een flinke voortgang. Aan de vooruitstekende delen van de oever staat heel veel stroom (af en toe > 4 knopen), maar er tussen in is er weinig stroom en soms zelfs een neer. Ondertussen varen we wel mooi onder zeil op de Bosporus en dat kunnen toch niet zo heel veel andere boten vertellen.

De sensatie van Europa aan bakboord en Azië aan stuurboord blijft bijzonder. Aan de oevers van de Bosporus vinden we weer de bevestiging dat Turkije een welvarend land is. Alles is goed onderhouden. Kapitale villa's en andere buitenverblijven. Onder de beide > 70 meter hoge hangbruggen door. Maar steeds blijven opletten. De wind die in de versmalling van de Bosporus  vlagen geeft van 18+ knopen, draait ook alle kanten op. We varen voor de wind en we maken toch een klapgijp. Dat kost de verbinding van één van de blokken aan een bakstag, maar het reserve onderdeel is aan boord en zit na 10 minuten op zijn plaats om de gebroken harp te vervangen.

Het diner met Johan en Nina is als vanoud geanimeerd. Schipper Philip en kok Jordan van de Windless II zitten dit maal ook aan tafel en we wisselen veel informatie uit over de Zwarte Zee en de Zee van Marmara. Wij kijken er met een zeiljacht van ruim 11 meter met een cruising snelheid van 5,5 knopen toch iets anders tegenaan dan de Windless II met een lengte van 22 mter en een cruising speed van 25 knopen. Wij zijn dan ook een zeilboot.

Hans, Jan en Michiel