Bozcaada
39 graden 50,2' Noord en 026 graden 04,5' Oost
Vanochtend is het voor Wouter eerst uitpakken van de cadeautjes die mee waren gekomen uit Nederland. Daarna verjaardag's ontbijt, dat niet afwijkt van het gewone ontbijt, dat aan boord van de PdD, traditie getrouw, met zorg en aandacht wordt bereidt en gegeten. We hebben een stevige wind recht van achteren en op alleen het grootzeil stuiven we de Dardanellen af. De Zwarte Zee, achter ons, loopt leeg via de Dardanellen en we hebben een bak stroom mee.
De GPS geeft snelheden tot 9,2 knopen over de grond en de zeeschepen lopen ons maar langzaam op. Het is wel opletten geblazen, want in deze nauwe zeestraat draait de wind voortdurend en we hebben geen zin in een klap gijp met zo veel druk in het zeil. Alles gaat goed en nadat we via een kruispeiling op de ZO oever de heuvel van Troje hebben verkend, waar we gisteren op hebben gestaan, draaien we bakboord uit de Aegeische zee in. Die laat meteen een van haar nukken zien, want de wind valt totaal weg. Een wind wak, zo gezegd.
Motor bij, want we zitten nog steeds in een drukke scheepvaart route en na precies vier uur varen liggen we vast aan de kade van Bozcaada.
Wouter en ik hebben in de vele malen dat we samen gevaren hebben ook de gewoonte ontwikkeld om iets te beklimmen. Dat is deze reis nog niet gebeurd. Wouter krijgt vandaag als extra verjaarstractatie een voettocht omhoog op de Göz Tepe die direct achter het dorp Bozcaada ligt. Het is warm, we hebben maar nauwelijks genoeg water bij ons, maar eenmaal boven is het schitterende uitzicht een beloning.
Noordwaarts kijk je naar de uitgang van de Dardanellen, waar we een paar uur eerder uit gekomen zijn. Naar het Zuiden langs de kust van Anatolië zijn de contouren van Lesbos in de eeuwige nevel van Griekenland herkenbaar. Beneden ons ligt het eiland dat een immer populairdere vakantie bestemming aan het worden is. Veel inwoners van Istanboel hebben hier een tweede huis. De stranden zijn prachtig en voor de surfers staat er altijd wind.
's Avonds vinden we onder de verkoelende bomen in het centrum van het dorp een klein restaurant, dat niet alleen maar vis op de kaart heeft (wij houden allebei van een mooi stukje vlees).
Ze schenken wel de eigen wijn van het eiland, die een goede reputatie heeft, maar bovenal uitstekend smaakt. En zo proostten wij, op Bozcaada, op het volgende levensjaar van Wouter. Een mooie verjaardag die ook weer een belevenis op zich was.
Morgen varen we weer in de Oostelijke Sporaden. De Griekse eilanden voor de Westkust van Turkije. We moeten nog uitklaren en ons Turkse transit-log inleveren, maar dat doen we pas overmorgen.
Michiel en Wouter
posted @ maandag 13 augustus 2012 13:00