Kuna Yala

Ustupu, 16 januari 2014

Het is avond en we liggen voor anker in de luwte van het eilandje Ustupu
in de San Blas archipel. De San Blas eilanden vormen een bestuurseenheid,
met een status aparte, binnen het land Panama. De naam is Kuna Yala. Het
grondgebied omvat de gehele kust vanaf de grens met Colombia tot pakweg
100 km voor Colòn, waar het Panama kanaal in de Caraïbische Zee uitkomt,
inclusief de 100-en eilanden, eilandjes en riffen voor die kust. Kuna Yala
wordt bevolkt door de Kuna Yala indianen, een etnisch bevolkingsgroep in
Midden Amerika. De status aparte is een verworven recht van deze
bevolkingsgroep dat door alle landen in Zuid en Midden Amerika wordt
gerespecteerd.

Gisteren aan het einde van de ochtend vertrokken we uit Cartagena. Eerst
kregen we nog bezoek van Willemijn Eppenga, een volle nicht van Lida. Zij
kwam hier aan voor een rugzak tour door Colombia en Ecuador van 2 maanden.
Haar eerste nacht in Colombia sliep zij aan boord van Samantha, wat zowel
voor haar zelf als voor Lida een erg leuke omstandigheid was. Van
Cartagena voeren we 160 zeemijlen non-stop naar Isla Pinos (Tupbak in Kuna
Yala taal). Dat deden we in 22 uur. Kortom een snelle, comfortabele en ook
mooie zeiltocht. Het ging van een leien dakje. Iedereen goed geslapen en
gegeten. Niemand vergeten om de eerst dosis van de Malaria Profylaxe in te
nemen. Ondertussen was het weer wel enigszins veranderd. Het woei 4 à 5
bft uit het NW. We lagen weliswaar goed beschermd achter de riffen, maar
wel in de volle wind en we besloten om hier niet de nacht door te brengen.
Maar ons eerste Kuna Yala eiland konden we niet zonder voet aan wal te
zetten weer verlaten. We dwaalden door het indianen dorp en verbaasden ons
over de totaal andere vorm van samenleving dan wij in West Europa gewend
zijn. We gaan nog veel meer van Kuna Yala zien, dus aten de foto's in het
album op deze website maar het verhaal doen. Plaatjes zeggen immers meer
dan 1000 woorden. Ten minste als het lukt om die plaatjes op de site te
krijgen (nu of later).

Om 1400 gingen we anker op. Recht tegen de wind in gekruist tussen de
riffen door (spannend!) naar het Kuna Yala dorp Ustupu op het gelijknamige
eiland. Voor de grap gingen we kijken of er vanaf on ankerplaats, tussen
de rieten hutten/huisjes een internet signaal te vinden zou zijn. Mobiele
telefoons werken hier, tegen de verwachting in, niet, maar internet is
hier, nog meer tegen de verwachting in, wel beschikbaar. Kuna Yala is een
bijzonder land, dat weten we nu al. We gaan hier vast nog veel meer
beleven. Morgen eerst hier aan wal. Als er een internet verbinding is dan
laten we jullie meteen delen in ons verhaal, maar anders komt dat
misschien na een beetje geduld.

Mieke, Lida, Fred en Michiel