Costa Blanca - Gibraltar

Drie dagen op de rots

 zo, 30 jun 13 16:03
Gibraltar, zondag 30 juni 2013

We zitten in het sports-café, waar Freek naar de F1 race op Siverstone zit
te kijken (Hamilton die 1e lag krijgt zojuist een lekke band). Michiel
luistert met een half oor en gebruikt de omgeving van deze typische Britse
pub om een update voor de website te schrijven.

We nemen het hier in Gibraltar op ons gemak. Dat is niet zo moeilijk want
het is hier enerzijds leuk, met veel dingen om te doen en te bekijken en
anderzijds waait buiten nog steeds de stront van de dijken. Het is wel
lekker weer en het weer likt zich netjes te gedragen, want morgen willen
we hier weg (naar Barbate) en vandaag aan het einde van de dag gaat de
kracht uit de wind. We houden wel een matige Oostenwind over die ons
morgen, hopelijk comfortabel door de Straat van Gibraltar langs Tarifa
(daar waar de straat maar krap 8 mijl breed is) zal brengen.

Gisteren waren we echte toeristen op de Rock. We "deden"  Europa Point,
Het Non Plus Ultra monument, St. Michaels Cove, De apen op de top, de top
of the Rock, The Great Siege Tunnels, The Moorish Castle en de stad zelf.
We hadden een geweldige chauffeur die zich uitputte om alles uit den
treure uit te leggen in zowel het Spaans als in het Engels. Dat ging hem
uitstekend af, want hij is een Spanjaard en die praten graag snel, veel en
uitgebreid. De man heette Freddy en, "he made our day..". Het bijzondere
was dat we dit keer een geheel andere route over de rots reden dan bij
voorgaande gelegenheden dat we hier met de PdD waren en dat gekoppeld aan
de teksten van Freddy, maakt deze (toch min of meer standaard) tour, weer
een bijzondere ervaring.

Belangrijke leuke momenten zijn  ook de uitzichten over de havens waarbij
we van 400+ meter hoogte op Queens  Quay Marina, met daar in het stipje
van de PdD duidelijk herkenbaar. Vandaag begonnen we de dag met het
afwerken van een kluslijstje, want de PdD heeft toch af en toe wat "klein"
onderhoud nodig. Daar hoorde o.a. het ophalen en weer wegruimen van het
wasgoed bij, dat we gisteren naar de Laundry brachten. De valwinches zijn
schoongemaakt en lopen weer soepel. Veel nieuwe Gibraltar foto's voor de
site uitgezocht (gauw in het album kijken) en natuurlijk een mooi ontbijt
in de ochtend zon.

Zojuist is ook Vettel uitgevallen op Silverstone. We zijn nu bezig aan de
laatste 8 rondes en ik ga nu ook kijken.

Morgen gaan we weer varen.

Michiel en Freek

Gibraltar

 za, 29 jun 13 09:23
Gibraltar, 28 juni 2013

Vanmiddag kwamen we om twee uur aan in Gibraltar. Daarmee bereikten we
voorlopig onze laatste haven in de Middellandse Zee. Twee jaar geleden in
juni 2011 begonnen we hier met de PdD de reis, die ons o.a. naar
Griekenland, Turkije en andere landen aan de Zwarte Zee heeft gebracht. In
die zin was vandaag een belangrijke mijlpaal. Als we hier over een paar
dagen weer vertrekken zijn we echt op de terugreis naar Nederland.
Vanuit Ceuta was het niet ver, iets meer dan 15 zeemijlen in een rechte
lijn in drie uur tijd de straat van Gibraltar oversteken. Het blijft
echter een van de drukst bevaren scheepvaartroutes ter wereld, dus
uitkijken was het motto. De Levanter (Oostenwind uit de Middellandse Zee)
was vandaag wat milder en we kwamen vlot bij de rots van Gibraltar. Het
was heiig wat de oversteek bemoeilijkte, maar ongeveer halverwege werd de
rots goed zichtbaar met een duidelijke witte “Levanter-hoed”
(sigaarvormige witte wolk er boven) goed zichtbaar. We manoeuvreerden
tussen de 10-tallen op de rede voor anker liggende vrachtschepen door,
naar de Queensway Quay Marina, waar we, na enig debatteren met het
havenkantoor, een mooie ligplaats in de luwte, goed beschermd tegen de
nukken van de Levanter, kregen. Die luwte is welkom, want bij het aanlopen
werden we nog even vergast op een paar “gusts” van 33 knopen wind, die om
de rots heen kwamen blazen. Dat is een typisch verschijnsel dat bij de
Straat van Gibraltar hoort. Het waait hier of uit het Westen (Poniente) of
uit het Oosten (Levanter) en altijd hard.
We willen een paar dagen in Gibraltar blijven en dat komt goed uit, want
in de komende dagen waait het hier tussen de windkracht 8 en 10, dus we
willen ook helemaal niet weg. De verwachting is dat op 1 en 2 juli de wind
gat afnemen, zodat we op tijd in twee stappen in Cádiz hopen te kunnen
zijn. Daar zal Freek afstappen en terug naar Engeland gaan. Wouter zal
daar opstappen om mee te varen naar Zuid Engeland.

We zitten nu in de Lounge bar aan de haven, want dat is hier de enige plek
waar we op een normale manier een internet verbinding kunnen gebruiken.
Handig en niet hinderlijk met een glaasje bier er bij. Morgen maken we met
een taxi de sightseeing tour over Gibraltar. Tot dan.

Michiel en Freek

Ceuta

 vr, 28 jun 13 10:21
28 juni 2013

jl. dinsdag aan het einde van de ochtend verlieten we Melilla voor een etappe van 130 zeemijlen naar Ceuta. Het woei stevig, maar de wind was niet ons probleem, de zeegang vormde een veel grotere uitdaging. De Levanter blaast al een paar dagen uit dezelfde, Oostelijke, richting en dat zorgde voor een hoge ruwe zee met een swell van 3 à 4 meter hoog met daardoor heen een rommelige golfslag, veroorzaakt door het getij. Nu we weer in de buurt van de Straat van Gibraltar komen zijn eb en vloed weer duidelijk merkbaar. Na een onrustige nacht werd bij de nadering van de Straat de zee verder verward en ruw. Met de wind recht van achteren en een sterk getij recht van voren, maakten we maar heel weinig voortgang naar de kaap van Monte Hacho, de zuidelijke "Pilaar" van de Straat. De baai van Ceuta ligt daar direct achter. Het duurde tot de wisseling van het tij voordat we om het Punta de Santa Catalina heen konden komen. Dat was een verademing. Van het ene op het andere moment waren we in rustig water en even later om half twaalf in de ochtend lagen we vast in de Marina Hercules van Ceuta. Tevreden, na een enerverende tocht met een voortdurende verstoring van ieders slaappogingen om de twee uur. De gemiste slaap haalden we snel in.

Ceuta zelf was een leuke ervaring. Weer een Spaanse enclave in Marokko, op de Noordkust van Afrika. Het is ongeveer even groot als Melilla, maar er heerst een geheel andere cultuur en atmosfeer. Dit wordt onder meer veroorzaakt doordat Ceuta een smeltkroes is van bewoners met vier verschillende etnische achtergronden. Ceuta gaat er prat op dat het een tolerante samenleving is van Christenen, Hindoes, Joden en Islamieten. Dit is al de gehele geschiedenis het geval tot en met de dag van vandaag. Een ander verschil met Melilla is dat Melilla van ouds her voornamelijk een handelspost was en is gebleven, terwijl de betekenis van Ceuta in de eerste plaats militair was aan de Zuidkant van de Straat van Gibraltar. Het vormt de Spaanse tegenhanger van het Brits georiënteerde Gibraltar er recht tegenover.

Wij bleven hier twee volle dagen. We bekeken de gehele stad, die nu voornamelijk van het toerisme leeft. In de winkelstraten zijn een groot aantal Tax free shops, net zo als in Gibraltar. De stranden aan de Zuidzijde zijn aantrekkelijk en liggen beschut van de Straat, al zijn deze kunstmatig aan gelegd. De gerestaureerde bastions, forten, kathedralen en gouvernement gebouwen zijn indrukwekkend en de moeite van het bekijken meer dan waard.

Het is vandaag vrijdag 09:45 en we liggen klaar om te vertrekken. Om 10:00 uur kunnen we dieselolie krijgen bij de pomp van de marina. Daarna maken we de oversteek naar Gibraltar.

Als we daar zijn schrijven we weer verder.

Michiel en Freek

Melilla

 do, 27 jun 13 08:22
25 juni 2013, 10:00 uur 's ochtends

Over een uur willen we vertrekken we uit Melilla, om naar Ceuta te gaan, 130 mijl naar het Oosten. Het weer is een beetje grimmig. Het waait niet echt hard, maar wel stevig uit het Oosten. Volgens het weerbericht krijgen we te maken met een ruwe zee. Omdat we in WNW richting zullen varen krijgen we de wind en de golven mee, dus moet het wel te doen zijn. Kleine zeiltjes, zodat we niet te hard gaan en we vannacht kunnen slapen. Morgen in de loop van de dag hopen we in Ceuta aan te komen.

We waren twee dagen in Melilla en dat heeft ons niet gespeten. Het is een bijzondere stad met een heel rijke geschiedenis. Al voor onze jaartelling was dit een belangrijke handelspost en dat is het eigenlijk altijd gebleven. Vooral de Phoeniciërs en later ook de Romeinen brachten Melilla tot bloei. Ook in de 17e eeuw speelde de plaats een belangrijke rol in de handel met de Levant. De citadel, met de oude stad, is prachtig gerestaureerd en een bezoek waard. Vanuit de jachthaven hebben we er uitzicht op. Wij bleven er bijna een hele dag. We wandelden ook langs het strand tot aan de grens met Marokko. Die is hermetisch gesloten met veel hekken, wachttorens en slechts één grensovergang tussen Melilla en Marokko, 3 km ten Noorden van de kust, buiten de stad. Melilla is onderwerp van veel politieke disputen. Marokko beschouwd het, net zo als Ceuta en de Peterselie eilanden, als, door Spanje bezet gebied. In 2005 probeerden 1000-en werkeloze Marokkanen, om de hekken naar Melilla plat te lopen om in de EG te kunnen komen en als politieke vluchtelingen aangemerkt te kunnen worden. Deze rel met werd werd veel geweld van zowel Marokkaanse als van Spaanse kant neer geslagen. Vandaag is Melilla een vredige stad met 80.000 inwoners, die leeft van het toerisme. Het is een mooie stad met brede winkelstraten en wandel parken met veel groen. De bouwstijl is een mengeling van Spaanse en Noord Afrikaanse herkomst. Veel balkonnetjes, veel ramen en deuren en platte daken, waarop zich ook een deel van het gezinsleven afspeelt.

Wij hadden het hier zeer naar onze zin en zijn blij dat we dit deel van de kusten van Middellandse Zee niet hebben overgeslagen. Dit is 100 keer beter dan de vermaledijde Costa del Sol met zijn veel te dure en slechte havens en met veel te veel luidruchtig toeristisch geweld.

Michiel en Freek

9 mijl voor Melilla

 zo, 23 jun 13 13:13
23 juni 2013, 10:55 uur MET
35 graden 25,3 minuten Noord
002 graden 50,8 minuten West

We kunnen onze bestemming op de Noordkust van Afrika al zien. We zijn zojuist Cabo Tres Forcas gepasserd en we varen nu langs de kust van Marokko. De overtocht ging voorspoedig, al moesten we lang wachten totdat de Oosten wind waarop we naar de overkant kwamen werkelijk doorzette. We vertrokken gisteren om 4 uur 's middags uit San José, met aanvankelijk een mooie ONO wind van net iets meer dan 10 knopen. Dat viel mee en gaf hoop op een flink stuk zeilen en slapen zonder een motor naast je. Dat was iets te vroeg gejuigd, want na een uur viel de wind weg. Afgezien van twee pogingen om alleen onder zeil verder te gaan in de loop van de nacht, duurde het tot 3 uur vanochtend voordat we weer zonder mechanische voortstuwing voldoende snelheid konden maken.

We zijn benieuwd want deze Spaanse enclave op de kust van Marokko voor ons in petto heeft. We willen hier twee dagen blijven. Morgen wordt waarschijnlijk toch een dag met veel wind en bovendien zijn we nieuwsgierig naar wat er in Melilla te zien en te beleven valt. Groeten aan het thuisfront in Nederland. Hopelijk duurt de periode met regen  aan de kust van de Noordzee niet al te lang en wordt het ook bij jullie een keer zomer.

Michiel en Freek

Via Carthagena naar San José

 zo, 23 jun 13 10:12
21 juni 2013

Vanavond om 20:00 zijn we aangekomen bij de Club Náutico in San José.Twee jaar geleden vierden we hier mijn verjaardag. Vandaag  bereikten we dit punt om morgen in één keer te kunnen over te steken naar de Spaanse enclave Melilla op de Noordkust van Afrika. We maken de oversteek een dag eerder dan gepland, omdat er over twee dagen een Levanter met wind vlagen tot 35 knopen sterkte wordt verwacht. Dat is weliswaar een bakstag wind, maar zo veel wind willen we toch liever vermijden dan opzoeken, zelfs als het wind mee is. De Middellandse Zee en het Westelijke deel daarvan heeft veel streken op zak, die we niet over ons heen willen hebben.

We zagen dit al een  paar dagen aankomen en in Carthagena, waar we gisteren waren, besloten we om vandaag de 75 mijl naar San José non-stop af te leggen, waardoor we Garrucha op de Costa Blanca hebben overgeslagen en we morgen, hopelijk met een veel rustiger Oostenwind, naar de overkant kunnen zeilen. Bovendien zal de Levanter (de Oostenwind die waait in het meest Westelijke deel van de Middellandse Zee tot voorbij de Straat van Gibraltar) langs de Costa del Sol, veel sterker zijn, dan langs de Noordkust van Afrika. Als we in de buurt van Gibraltar komen, omstreeks 28 juni, dan is de meeste kracht er hopelijk wel weer vanaf en anders blijven we gewoon een dagje langer aan de Afrikaanse kant.

De vorige update bij ons van boord kwam uit Torrevieja, waar we de volgende ochtend om 08:00 al los van onze mooring waren, want we wilden aan het einde van de dag nog wat tijd over hebben om rond te kijken in Carthagena. Het verhaal van deze dag is kort. We legden 37,5 mijl af. Er was geen wind. het was schitterend weer. Overdag (heel) warm, zodra de zon weg is moet je een trui aan trekken (ongelooflijk voor deze tijd van het jaar, maar echt waar). We voeren vlak langs enige gigantische fish-farms, waar een hoop bedrijvigheid was. De kust ten Zuiden van Torrevieja is niks aan. Veel hoge flats voor de toeristen. Cabo de Palos is een spectaculaire kaap. Daarna is de kust tot aan Carthagena spectaculair mooi (bekijk de foto's). Je schrikt als je om de hoek bij Carthagena komt. Daar ligt de lelijkste haveninstallatie die je ooit gezien hebt, schril te contrasteren met de natuur en het landschap. Voor de zekerheid staat er ook een rokende en milieuvervuilende olie raffinaderij bij.

Carthagena zelf daarentegen is leuk en indrukwekkend. Een stad vol historie. Hannibal vertrok hier voor zijn tocht over de Alpen naar Rome. Twee jaar geleden waren we hier ook al. Het herstel van historische gebouwen is voortgegaan. De restauratie van het enorme Romeinse amfitheater middenin de oude stad is vrijwel klaar en het theater wordt weer gebruikt. De winkel-wandelstraat is nog steeds prachtig, ook realiseer je je dat de voorgevels in oude glorie zijn hersteld, terwijl er achter veelal moderne gebouwen zijn neer gezet. Als je goed kijkt, dan kun je ook zien, dat sommige gevels alleen nog maar gevel zijn en dat er achter de ijzeren balkonnetjes en de jaloezieën voor de ramen, niets anders zit dan een parkeerplaats voor auto's of een braak terrein. We waren er al om 16:00 er we slierden tot 10 uur 's avonds door de stad. We trakteerden onszelf weer op een Tapas menu in een klein, enigszins achteraf gelegen, restaurant dat ons was aangeraden door de dame in het jachthaven kantoor.

We gingen vroeg slapen, want we wilden bij het allereerste daglicht varen naar San José. We deden er 14 uur over. Weer een dag zonder vermeldenswaardige dingen. Heel weinig wind, vaak helemaal niets, waardoor de motor niet uit is geweest. We hesen nog wel de zeilen, maar dat was voor de vorm, want die hadden net zo goed onder hun dekkleedjes kunnen blijven. Voor donker lagen we keurig aan de mooring bij de Club Nautica. Freek kookte zijn kip specialiteit onderweg. We lazen allebei een heel boek. Je zag niks, want het was nog heiig ook. Lang leve de AIS, waardoor we goed van de drukke beroepsvaart vrij konden blijven.

San José was, net zo als twee jaar terug, leuk. Kleine maar gezellige Club Nautica. Een geweldige lounge bar op het dak van de club, waar we ons welverdiende biertje van de dag gingen drinken. Morgen blijven we hier een groot deel van de dag. De wind die ons naar de overkant moet brengen komt pas in de loop van de middag. We gaan de nacht gebruiken om daar te komen en we willen niet in het donker aan komen. Dus, morgen ochtend lekker slapen, douchen bij de duikschool, inkopen doen in het dorp, toeristen bekijken en genieten van het aangename sfeertje hier. We hebben het weer best.

Michiel en Freek

Costa Blanca, Alicante en Torreviejo

 do, 20 jun 13 15:28
19 juni 2013

Gisteren waren we voorbereid op 28 mijl stevig zeilen tegen de wind in naar Alicante. Het lijkt er steeds weer op, dat het weer in de Med net zo onbetrouwbaar is als de weersvoorspellingen. Niks geen harde wind bij het verlaten van Altea om 10:00 uur in de ochtend. We hesen nog wel het grootzeil, maar er was gewoon geen wind. Om kwart voor drie 's middags kwam er plotseling wind uit het Zuiden en toen ging het ook meteen van dik hout zaagt men planken. We stormden hoog aan de wind op Cabo de Los Huertos af, die we net konden bezeilen. De wind ruimde naar ZZW en na de kaap liepen we weer hoog aan de wind naar de grote haven hoofden van Alicante. De zee begon flink aan te schieten en voor de laatste twee mijlen liepen we verder op alleen de Yankee en de kotterfok. Om voor de laatste twee mijlen te gaan reven vonden we overdreven en we haalden het grootzeil naar beneden. Om half vier vonden we beschutting van de windvlagen tot 25 knopen achter de Oostelijke pier.

Alicante is een grote commerciële haven en de jachthavens liggen helemaal achterin aan de Noordkant van het havengebied, in het zicht van de boulevard met alle terrassen en toeristische attracties aan de waterkant. Twee jaar geleden was de Pas de Deux al eens te gast bij El Real Club de Regates de Alicante en we melden ons daar nu ook weer. Met de harde wind was het even klussen om achteruit onze mooring aan een van de steigers in te varen, maar met de hulp een van de Marineros die ons de lazy lines van de mooring aanreikte ging dat soepel en snel. RCRA is een mooie jachtclub, met klasse. De sportvoorzieningen zijn indrukwekkend. Roeien zeilen, wedstrijdzeilen, trainingslokalen, kleedruimtes, douches, 10-tallen ergometers, een krachthonk, dinghies, jeugdopleidingen voor zowel roeien als zeilen, en een zeilwedstrijdcentrum dat niet onder doet voor het RCM in Medemblik. Inchecken ging efficiënt en snel en voor 30 Euro waren we van harte welkom en voelden we ons op ons gemak. Alicante als stad is niet boeiend, maar de boulevard biedt een keur aan eet en snack gelegenheden. Wij gingen ons 's avonds te buiten aan echt lekker eten in een van de Tapas bars aan de boulevard, met zo waar Engels sprekende bediening en een dito uitleg bij het menu. Bij de vertaling van Pluma de Cerdo faalde de man. "It is not the same as the wings of a chicken, but you should try it, because it is good". Later bedachten we dat we waarschijnlijk geroosterde varkensstaart hebben gegeten, en het was inderdaad goed.

Vandaag (woensdag) begon veelbelovend met een voorspelling van een matige Z wind, met vlagen die niet boven de 16 knopen uit zouden komen. Weliswaar tegenwind, maar dat kan de Pas de Deux wel. Ook dat pakte weer anders uit. Het werd een schitterende zeildag. Recht tegen de wind in, die een mijl of 8 voor Torreviejo aantrok tot  5 à 6 Bf, waardoor we toch een rif in het grootzeil moesten zetten. We worden er handig in, voor zo ver we dat al niet waren. De wind en de zee stonden recht de haven ingang in en we kozen voor dezelfde strategie al bij Alicante. Grootzeil tijdig bergen en alleen op de voorzeilen bovenwinds van de hoge pierhoofden van de haven komen. Dat ging prima en eenmaal tussen de pieren werd het snel rustig.

Ook in Torreviejo meldden we ons weer bij de Real Club Náutico (RCNT), wetende dat we hier twee jaar geleden ook een prettige ligplaats hadden. Alles vergelijkbaar met Alicante, alleen kleiner van opzet. De stad Torreviejo is modern, schoon, opvallend netjes, maar biedt nauwelijks inspiratie. Kortom het is saai in de stad. De voorzieningen op de club zijn echter prima en de mensen erg vriendelijk en gastvrij. Freek kookte vanavond een mooi maal van verse kip aangemaakt met uitjes en in bier gekookte champignons, rijst en courgette. We trokken er een fles Rosso Grotto bij open die we nog over hadden van de wijnproeverij in Carloforte. Morgen gaan we verder naar het Zuiden, langs het grote Mar Menor (binnen zee op de ZW hoek van Spanje) en daarna om de hoek naar Carthagena. Tot dan.

Michiel en Freek

Costa Blanca, Javea en Altea

 wo, 19 jun 13 17:53
17 juni 2013

Onze etappe naar Javea was inspiratieloos. Het duurde lang (bijna 12 uur over bijna 66 mijl). Het zicht was matig tot slecht. We zagen op de horizon wel de grijze contouren van de massieve Cabo San Antonio en Cabo de la Noa, maar meer dan grijs werd het niet. Er was nauwelijks wind. Van de 12 uren die we onderweg waren stond de motor er 11,5 aan. Er waren geen hoogtepunten, behalve natuurlijk het verzorgde ontbijt, de verzorgde lunch, het slaapje onderweg en de aankomst in Javea.

Javea is leuk. Er is wel toerisme, maar van de meer ingetogen soort, de boulevard langs het strand is niet groot en burgerlijk gezellig. Veel kleine kroegjes, bars en eettentjes. Kortom, in Javea heerst een aangenaam en vrolijk sfeertje. Freek liet zich verleiden met baby squid in olie en garlic sauce en een tonijnsteak en Michiel met een foie gras en een riz curry. Het uitzicht over de baai is mooi. De haven en het dorp liggen als het ware onder de steile rots van Cabo Antonio geplakt.  Aan de andere kant van de baai de enorme steenklomp van Cabo de la Noa, de meest westelijke punt van de Costa Blanca.

Opvallend in alle Spaanse jachthavens is de netheid en de discipline. Ieder haven heeft zijn Club Náutico, waar de boten er keurig bijliggen, met veel faciliteiten voor jeugdopleiding en wedstrijdzeilen. Overal gastvrijheid in de clubhuizen, inclusief gebruik van douches, kleedruimtes, toiletten en meestal ook een self service laundry. Ook in een kleine plaats zoals Javea is dit opvallend. Nergens ligt rotzooi. Alles is opgeruimd en de boten en bootjes zijn vaarklaar.

De volgende dag  een etappe van 27 mijl naar Altea. We wilden eigenlijk naar Moraira, waar we twee jaar geleden zeer aangenaam verbleven, maar met het oog op de weersverwachting met veel wind uit het ZW (onze vaarrichting), kozen we voor Altea, dat 10 mijl zuidelijker ligt. Daarmee zou Alicante onze volgende bestemming, op 29 mijl ten ZW van Altea, ook met harde tegenwind nog een behapbare etappe kunnen worden. Het weer in ons deel van de Middellandse Zee wordt momenteel bepaald door een lage druk gebied dat van Noord Algerije naar de Balearen trekt en de wind wordt aangejaagd door de straat van Gibraltar over de Westelijke Middellandse Zee.

We kwamen omstreeks 4 uur in de middag de haven van Altea binnen varen. Na een gebruikelijke spraakverwarring over de VHF radio met de Club Náutico (wij spreken geen Spaans en zij geen Engels) kregen we een keurige ligplaats aan een van de pontons. De watersportverenigingen in dit deel van Spanje hebben vaak ook een actieve roei afdeling. Zo ook in Altea. We maakten kennis met een van hun sloeproei- teams en kregen uitleg over hun manier van roeien en de competities die er tussen de verenigingen aan de kust worden geroeid. Hun seizoen loopt van November tot eind April. Daarna is het te warm. In de zomermaanden wordt er wel getraind en instructie gegeven. Ook Altea heeft een goed georganiseerde Club Náutico waar we te gast waren. Na ons avondmaal aan boord, maakten we een wandeling langs de boulevard en dronken koffie in dezelfde tent, waar we twee jaar geleden ook zaten.

Morgen naar Alicante. Dat kan nog een verrassing worden, want de harde ZW (tegen) wind zit nog steeds in het weerbericht. Als we ons op de GRIB files baseren, dan zou het hier morgen vlak onder de kust wel mee kunnen vallen. Tot dan.

Michiel en Freek

We verlaten de Balearen

 di, 18 jun 13 14:30
Ibiza, Baai van Portinatx, 16 juni 2013

Gisteren, zaterdag 15 juni werd een schitterende zeildag. Om 09:00 ging de Gennaker omhoog en die ging niet meer naar beneden voordat we even over 2 uur 's middags voor Portinatx lagen. De windrichting bleef stabiel, het bleef windkracht drie, de zon scheen en we zeilden als in een leunstoel naar Ibiza. We deden over de afstand van bijna 52 mijl, ondanks de lichte wind, maar 8 uren. De baai van Portinatx ligt op het uiterste NW van Ibiza, diep tussen de heuvels en biedt een schitterende omgeving en een perfect beschermde ankerplaats. Azuurblauw water over helder zand. We vonden een mooi plekje voor het anker op zwemafstand van het strand. We zwommen om de boot heen. Het onderwaterschip kreeg een poetsbeurt. De terrasjes bij het strand lokten ons naar de wal. Even tussen de vakantie vierende badgasten op het door manoeuvreren en we keken met een glas koel bier in de hand onder de schaduw van de bomen op het terras naar de spelende badgasten.

Twee kleine jongens trokken onze aandacht, omdat ze met hun ouders op een leuke manier met een bal aan het spelen waren en omdat ze Nederlands spraken. Eerst kregen ze opdracht van hun ouders om ons met rust te laten, maar dat wilden wij helemaal niet, want de jongens, met de namen Morris en Tijn, een tweeling van 4 jaar, hadden ons van alles te vertellen. Een halfuur later, schoven we alle stoelen bij elkaar, zaten de jongens bij ons op schoot en vertelden ons honderduit. Het werd een heel bijzondere avond met deze Hollandse familie. Op het terras eten leek ons een betere optie dan zelf terug naar de boot te gaan. De inhoud van de ijskast blijft nog wel een dagje goed. Morgen koken we weer zelf. Vanavond blijven we met Bianca Maas en John Zwiers, de ouders van Tijn en Morris, op dit terras. Het werd niet heel laat, maar het werd al donker toen we afscheid van elkaar namen en wij terug naar de boot roeiden. Wat een bijzondere avond en wat een leuk gezelschap waarin we die avond verkeerden.

Op zondag ochtend waren we al vroeg onderweg naar Javea op de Costa Blanca en om ca. half negen ''s ochtends varen we langs de baai van San Antonio waar onze nieuwe vrienden van gisteren avond in een vakantie appartement wonen. We sturen, zoals afgesproken, een SMS bericht, als we in zicht zijn op de horizon gezien van uit hun vakantieverblijfplaats. Het antwoord komt prompt. "Jaaaa, we zien 2 boten, waarschijnlijk zijn jullie de boot die het verst weg is. De kids roepen naar jullie (iedereen is hier direct wakker -;) Goede vaart". Als wij de baai van San Antonio voorbij zijn en we voor hen weer uit zicht zijn, volgt nog een bericht. "Ze hebben net nog staan schreeuwen naar jullie en wij zitten nu aan het ontbijt, de jongens zitten vol met spannende verhalen over lava, de Etna, , boor, mast, vlaggetje, zee, water, kapitein, en jullie natuurlijk, Freek en Michiel. Thanks again!".  Wij antwoordden: "Mooi! Jullie met zn 4-en ook bedankt. Voor ons was het net zo leuk als voor hen. Tot ergens een keer ziens".

Als dolende zeilers maakten we weer iets bijzonders mee.

Michiel en Freek

Helaas, helaas, is de SD kaart van mijn camera gecrashed, waardoor de foto's van onze gedenkwaardige belevenissen in de baai vaan Portinatx allemaal verloren zijn gegaan. We maakte wel veel foto's met onze ogen, maar die laten zich niet vermenigvuldigen voor deze website. John Zwiers en Bianca Maas maakten ook  foto's die avond. Hopelijk sturen ze die nog aan ons door op michiel@pddeux.nl  Bij voorbaat dank.

Onderweg naar Ibiza

 za, 15 jun 13 09:49
15 juni 2013, 08:00 uur in de ochtend

Vanochtend om 06:00 uur hebben we bij het ochtendgloren Mallorca verlaten zijn we begonnen aan onze oversteek naar Ibiza. In totaal bleven we drie nachten op Mallorca. Jl. woensdag in de loop van de middag kwamen we aan en eindigden we die dag met ons culinaire avontuur in de stad van Palma. Donderdag werd een klus dag waarin we samen met Frouk een aantal nuttige klussen afmaakten. Van de R/G navigatielantaarn voor op de preekstoel werd de gebroken kabel weer aangesloten. Er was een elektrische storing onder de zitting van de kaartentafel (oorzaak vocht) waardoor o.a. de pomp van de douchecel en de 12v stopcontacten achterin de boot het niet meer deden. Alles werkt weer en de aansluitingen zijn opnieuw met zelfvulkaniserend tape (in principe waterdicht) aan elkaar gezet. Pepe Gamilo, de technicus die André Gelderblom ons had aangeraden, kwam langs om naar de motor te kijken. Hij gaf een paar zeer bruikbare adviezen en op vrijdag, voordat we uit Palma willen vertrekken, komt hij nog een keer langs om de olie te verversen en de filters te vervangen. We ruimden de boot van binnen op, maakten de kuipvloer schoon, Frouk pakte haar tassen in en we maakten ruimte voor Freek zijn bagage, want die arriveert aan het einde van de dag.

Om 16:00 keken we elkaar tevreden aan. Het hele lijstje was afgewerkt en het werd tijd voor een glaasje in de kuip. Frouk haar vlucht, terug naar Nederland, is pas om half tien vanavond en we deden een nieuwe poging om te gaan eten bij de Spanjaard aan de overkant van de straat. Gisteren zag het er naar uit  dat hij "out of business" was gegaan, maar vandaag stonden er weer stoelen en tafels buiten. We troffen zowaar de uitbater, maar hij gaat pas om 20:00 uur open en dat was ons te krap, want we wilden om 20:30 in de taxi zitten naar de luchthaven. 500 m verder op een prima tent die ook open was, met garnalenkroketjes op de kaart. Flesje wijn er bij en proosten op het vertrek van Frouk. Het was fijn en vertrouwd  om haar weer aan boord te hebben. Dit keer maakten  we een paar "wilde" episodes door. We maakten drie stormen mee, waarvan we er in één ongewild terecht zijn gekomen. Maar de boot en ook Frouk hielden zich uitstekend en uiteindelijk went zelfs het uitrijden van een stormachtige zee, vooral als er een veilige nacht in een baai aan de Z-kant van Sardinië in het verschiet ligt. Doordat we de volgende aanval van de Mistral ontliepen maakten we een omweg langs de eilanden ten ZW van Sardinië en dat werd een hoogtepunt. De dank aan Frouk voor de solidariteit, de vriendschap en de assistentie aan boord van de Pas de Deux, is groot en hoort in dit verslag te staan.

De timing op vrijdag avond was perfect, want nadat Frouk was uitgezwaaid en door de security heen was, hoefde ik alleen maar één verdieping naar beneden te lopen om 5 minuten later Freek uit de deur van de aankomende passagiers te zien komen. Dat werd een blijde hereniging, want Freek was immers vorig jaar vanaf Kilada in Griekenland t/m het eiland Limnos in de Noordelijke Sporaden van de Egeïsche Zee, ook al aan boord. Dezelfde avond kon kon hij zich inrichten aan boord en om half elf dronken we een "welkom aan boord" biertje in de kuip. De slaap kwam spoedig daarna, gemakkelijk en snel.

Pepe Gamilo was kwam volgens afspraak de volgende ochtend. Motor helemaal nagelopen, perfect in orde bevonden, olie ververst, filters vervangen en afscheid nemen van Mercedes, de vrouw die op de haven in Palma weer een fijne gastvrouw was geweest. Ook dat hoort hier vermeld te worden, want zij is een bijzondere persoonlijkheid, waarmee zij er voor zorgt dat we ons hier welkom en thuis voelen. Om 12:00 uur kruisten we op de inmiddels opgekomen wind van zee de baai van Las Palmas uit. Buiten de baai viel de wind weer weg, maar er bleef een onaangename korte swell uit het ZO staan, die ons deed vrezen voor ons comfort op de ankerplaats die we op het oog hadden in de Cala Fornells. Die plek kenden we nog van twee jaar geleden toen we hier mooi hebben gelegen met Angèle en Frouk aan boord. Het zag er nog steeds mooi uit, maar de baai is open naar het ZO en dus met de swell er recht in. We staken over naar Santa Ponca aan de overkant van de baai en vonden daar, 1 mijl verderop, wel een heel mooie en rustige plek voor ons anker, samen met maar liefst 26 andere jachten. Eindelijk is de temperatuur van het water ook aangenamer geworden en we zwommen uitgebreid rond de boot. Mooie maaltijd gekookt. Klein glaasje wijn er bij en het leven is goed. Morgen 50 mijl naar de baai van Portinatx aan de N punt van Ibiza. De lopende bakstagwind van 10 knopen, die voorspeld werd, is zojuist ook gekomen. De Genaker staat er op. De motor is 10 minuten geleden uitgezet. Het is nu 10 over negen en we zeilen met een snelheid van ruim 5 knopen richting Ibiza, waarvan de eerste contouren al op de horizon te zien zijn.

Michiel en Freek

Full Costa Blanca - Gibraltar Archive