Pas de Deux

Sardinië - Palma de Mallorca

We verlaten de Balearen

Ibiza, Baai van Portinatx, 16 juni 2013

Gisteren, zaterdag 15 juni werd een schitterende zeildag. Om 09:00 ging de Gennaker omhoog en die ging niet meer naar beneden voordat we even over 2 uur 's middags voor Portinatx lagen. De windrichting bleef stabiel, het bleef windkracht drie, de zon scheen en we zeilden als in een leunstoel naar Ibiza. We deden over de afstand van bijna 52 mijl, ondanks de lichte wind, maar 8 uren. De baai van Portinatx ligt op het uiterste NW van Ibiza, diep tussen de heuvels en biedt een schitterende omgeving en een perfect beschermde ankerplaats. Azuurblauw water over helder zand. We vonden een mooi plekje voor het anker op zwemafstand van het strand. We zwommen om de boot heen. Het onderwaterschip kreeg een poetsbeurt. De terrasjes bij het strand lokten ons naar de wal. Even tussen de vakantie vierende badgasten op het door manoeuvreren en we keken met een glas koel bier in de hand onder de schaduw van de bomen op het terras naar de spelende badgasten.

Twee kleine jongens trokken onze aandacht, omdat ze met hun ouders op een leuke manier met een bal aan het spelen waren en omdat ze Nederlands spraken. Eerst kregen ze opdracht van hun ouders om ons met rust te laten, maar dat wilden wij helemaal niet, want de jongens, met de namen Morris en Tijn, een tweeling van 4 jaar, hadden ons van alles te vertellen. Een halfuur later, schoven we alle stoelen bij elkaar, zaten de jongens bij ons op schoot en vertelden ons honderduit. Het werd een heel bijzondere avond met deze Hollandse familie. Op het terras eten leek ons een betere optie dan zelf terug naar de boot te gaan. De inhoud van de ijskast blijft nog wel een dagje goed. Morgen koken we weer zelf. Vanavond blijven we met Bianca Maas en John Zwiers, de ouders van Tijn en Morris, op dit terras. Het werd niet heel laat, maar het werd al donker toen we afscheid van elkaar namen en wij terug naar de boot roeiden. Wat een bijzondere avond en wat een leuk gezelschap waarin we die avond verkeerden.

Op zondag ochtend waren we al vroeg onderweg naar Javea op de Costa Blanca en om ca. half negen ''s ochtends varen we langs de baai van San Antonio waar onze nieuwe vrienden van gisteren avond in een vakantie appartement wonen. We sturen, zoals afgesproken, een SMS bericht, als we in zicht zijn op de horizon gezien van uit hun vakantieverblijfplaats. Het antwoord komt prompt. "Jaaaa, we zien 2 boten, waarschijnlijk zijn jullie de boot die het verst weg is. De kids roepen naar jullie (iedereen is hier direct wakker -;) Goede vaart". Als wij de baai van San Antonio voorbij zijn en we voor hen weer uit zicht zijn, volgt nog een bericht. "Ze hebben net nog staan schreeuwen naar jullie en wij zitten nu aan het ontbijt, de jongens zitten vol met spannende verhalen over lava, de Etna, , boor, mast, vlaggetje, zee, water, kapitein, en jullie natuurlijk, Freek en Michiel. Thanks again!". Wij antwoordden: "Mooi! Jullie met zn 4-en ook bedankt. Voor ons was het net zo leuk als voor hen. Tot ergens een keer ziens".

Als dolende zeilers maakten we weer iets bijzonders mee.

Michiel en Freek

Helaas, helaas, is de SD kaart van mijn camera gecrashed, waardoor de foto's van onze gedenkwaardige belevenissen in de baai vaan Portinatx allemaal verloren zijn gegaan. We maakte wel veel foto's met onze ogen, maar die laten zich niet vermenigvuldigen voor deze website. John Zwiers en Bianca Maas maakten ook foto's die avond. Hopelijk sturen ze die nog aan ons door op michiel@pddeux.nl Bij voorbaat dank.

Onderweg naar Ibiza

za, 15 jun 13 09:49

15 juni 2013, 08:00 uur in de ochtend

Vanochtend om 06:00 uur hebben we bij het ochtendgloren Mallorca verlaten zijn we begonnen aan onze oversteek naar Ibiza. In totaal bleven we drie nachten op Mallorca. Jl. woensdag in de loop van de middag kwamen we aan en eindigden we die dag met ons culinaire avontuur in de stad van Palma. Donderdag werd een klus dag waarin we samen met Frouk een aantal nuttige klussen afmaakten. Van de R/G navigatielantaarn voor op de preekstoel werd de gebroken kabel weer aangesloten. Er was een elektrische storing onder de zitting van de kaartentafel (oorzaak vocht) waardoor o.a. de pomp van de douchecel en de 12v stopcontacten achterin de boot het niet meer deden. Alles werkt weer en de aansluitingen zijn opnieuw met zelfvulkaniserend tape (in principe waterdicht) aan elkaar gezet. Pepe Gamilo, de technicus die André Gelderblom ons had aangeraden, kwam langs om naar de motor te kijken. Hij gaf een paar zeer bruikbare adviezen en op vrijdag, voordat we uit Palma willen vertrekken, komt hij nog een keer langs om de olie te verversen en de filters te vervangen.

We ruimden de boot van binnen op, maakten de kuipvloer schoon, Frouk pakte haar tassen in en we maakten ruimte voor Freek zijn bagage, want die arriveert aan het einde van de dag.

Om 16:00 keken we elkaar tevreden aan. Het hele lijstje was afgewerkt en het werd tijd voor een glaasje in de kuip. Frouk haar vlucht, terug naar Nederland, is pas om half tien vanavond en we deden een nieuwe poging om te gaan eten bij de Spanjaard aan de overkant van de straat. Gisteren zag het er naar uit dat hij "out of business" was gegaan, maar vandaag stonden er weer stoelen en tafels buiten. We troffen zowaar de uitbater, maar hij gaat pas om 20:00 uur open en dat was ons te krap, want we wilden om 20:30 in de taxi zitten naar de luchthaven. 500 m verder op een prima tent die ook open was, met garnalenkroketjes op de kaart. Flesje wijn er bij en proosten op het vertrek van Frouk. Het was fijn en vertrouwd om haar weer aan boord te hebben. Dit keer maakten we een paar "wilde" episodes door. We maakten drie stormen mee, waarvan we er in één ongewild terecht zijn gekomen. Maar de boot en ook Frouk hielden zich uitstekend en uiteindelijk went zelfs het uitrijden van een stormachtige zee, vooral als er een veilige nacht in een baai aan de Z-kant van Sardinië in het verschiet ligt. Doordat we de volgende aanval van de Mistral ontliepen maakten we een omweg langs de eilanden ten ZW van Sardinië en dat werd een hoogtepunt. De dank aan Frouk voor de solidariteit, de vriendschap en de assistentie aan boord van de Pas de Deux, is groot en hoort in dit verslag te staan.

De timing op vrijdag avond was perfect, want nadat Frouk was uitgezwaaid en door de security heen was, hoefde ik alleen maar één verdieping naar beneden te lopen om 5 minuten later Freek uit de deur van de aankomende passagiers te zien komen. Dat werd een blijde hereniging, want Freek was immers vorig jaar vanaf Kilada in Griekenland t/m het eiland Limnos in de Noordelijke Sporaden van de Egeïsche Zee, ook al aan boord. Dezelfde avond kon kon hij zich inrichten aan boord en om half elf dronken we een "welkom aan boord" biertje in de kuip. De slaap kwam spoedig daarna, gemakkelijk en snel.

Pepe Gamilo was kwam volgens afspraak de volgende ochtend. Motor helemaal nagelopen, perfect in orde bevonden, olie ververst, filters vervangen en afscheid nemen van Mercedes, de vrouw die op de haven in Palma weer een fijne gastvrouw was geweest. Ook dat hoort hier vermeld te worden, want zij is een bijzondere persoonlijkheid, waarmee zij er voor zorgt dat we ons hier welkom en thuis voelen. Om 12:00 uur kruisten we op de inmiddels opgekomen wind van zee de baai van Las Palmas uit. Buiten de baai viel de wind weer weg, maar er bleef een onaangename korte swell uit het ZO staan, die ons deed vrezen voor ons comfort op de ankerplaats die we op het oog hadden in de Cala Fornells. Die plek kenden we nog van twee jaar geleden toen we hier mooi hebben gelegen met Angèle en Frouk aan boord. Het zag er nog steeds mooi uit, maar de baai is open naar het ZO en dus met de swell er recht in. We staken over naar Santa Ponca aan de overkant van de baai en vonden daar, 1 mijl verderop, wel een heel mooie en rustige plek voor ons anker, samen met maar liefst 26 andere jachten. Eindelijk is de temperatuur van het water ook aangenamer geworden en we zwommen uitgebreid rond de boot. Mooie maaltijd gekookt. Klein glaasje wijn er bij en het leven is goed. Morgen 50 mijl naar de baai van Portinatx aan de N punt van Ibiza. De lopende bakstagwind van 10 knopen, die voorspeld werd, is zojuist ook gekomen. De Genaker staat er op. De motor is 10 minuten geleden uitgezet. Het is nu 10 over negen en we zeilen met een snelheid van ruim 5 knopen richting Ibiza, waarvan de eerste contouren al op de horizon te zien zijn.

Michiel en Freek

Palma de Mallorca

do, 13 jun 13 19:13

13 juni 2013

Na alle wilde weersomstandigheden her en der in het gebied van de Middellandse Zee, zijn er tekenen dat het weer zich meer volgens een normaal patroon zal gaan gedragen. Het Azoren hoog heeft een ferme uitloper naar ZW Frankrijk gekregen en ook de luchtdruk in onze omgeving is vannacht met zo'n 10 MB gestegen. Op maandag 10 juni, na onze excursies op Isla de Cabrera, voeren wij op een nog steeds woelige zee naar Sa Rápita, ca. 13 mijl naar het Noorden. Dat was weer eens een andere ervaring, want er was te weinig wind om normaal te kunnen zeilen. Alle zeilen sloegen heen en weer aan de mast, maar het was wel erg lekker weer. Door een beetje vaart te maken met behulp van de motor bleven de zeilen wel staan en lagen we drie uur nadat we los kwamen van onze mooring boei, aan de wal van de plaatselijke marina. Een moderne, goed geoutilleerde jachthaven en dat kwam goed uit, want we hadden een paar experts nodig voor de stuurautomaat en de beluchting van het koelsysteem. Het noodverband dat we zelf improviseerden werkte goed, maar is niet duurzaam.

Uiteindelijk bleven we hier twee nachten, want Sa Rápita werd ook de plaats waar Mariska en Wendelien helaas weer van boord stapten, want die moeten immers weer in Nederland gaan roeien. Hun vlucht was pas de volgende dag, dinsdag, en de maandagavond gebruikten we nog voor een lange onvervalste strandwandeling in de duisternis, met aan onze voeten het geluid van de brandende zee op het strand en boven onze hoofden oneindig veel helder brandende sterren aan de hemel. Wel grappig zo'n, volledig op zonnende badgasten ingesteld strand, waar als het eenmaal donker wordt niemand meer te bekennen is. Slechts de silhouetten van parasols en strandstoelen vormden het decor van het strand bij nacht. Behalve twee Duitse bunkers uit WO II, die kennelijk nu de behuizing van de strandwachten zijn geworden.

De aan ons beloofde experts, die zouden komen na het uitzwaaien van de taxi die Mariska en Wendelien naar de luchthaven bracht, lieten het afweten. De afspraken van 12 uur, 3 uur en uiteindelijk voor 6 uur, einde werktijd, bleven allen zonder gevolg. We waren er zelf van overtuigd dat het standaard klussen waren, maar om dat zeker te weten heb je nou net even het oog van de expert nodig, omdat je anders misschien iets sloopt dat je juist niet had moeten slopen. Dat bleek de volgende dag v.w.b. de stuurautomaat ook het geval, maar de ontluchter van het koelsysteem repareren, dat kon ik zelf ook wel, als ik maar een nieuwe had. Uiteindelijk met het corpus delicti een kwartier voor sluitingstijd naar de winkel. Ja hoor, het ding lag daar gewoon als een standaard ontluchter op het schap. Om 18:30 zat hij er in, inclusief een beschermdoosje er omheen om herhaling te voorkomen, en de motor van de PdD werkt weer volkomen normaal.

Onze ergernis over het uitvallen van de stuurautomaat werd de volgende ochtend binnen een half uur opgelost. Een losgesprongen verbinding in een van de draden van de roerstand aanwijzer was de boosdoener. Stekkers weer in elkaar duwen, opnieuw kalibreren, in je handen klappen, drie maal in de rondte, klaar.

Woensdag ochtend de 12e, waren we doordat de monteur er inderdaad om 08:00 uur was, snel klaar om te vertrekken. Weer heel mooi weer. Na de monteur, eerst een mooi kopje koffie met opgeschuimde melk, vers broodje gehaald, dieselolie getankt. Alleen, ................ geen wind. Geschikte omstandigheden om de motor en de stuurautomaat te testen, maar het zeil kon pas omhoog halverwege onze etappe naar Palma. Dankzij onze vriendschap met de familie Gelderblom, hadden we een ligplaats kunnen reserveren aan de de Pantalan de la Cuarentena. Dezelfde ligplaats waar we twee jaar geleden ook al gebruik van maakten. We maakten gisteren dus weer een cirkel vol. André Gelderblom had ons al voorbereid dat het mooie Italiaanse restaurant aan de overkant van de Paseo Martimo er niet meer was, maar dat er nu een Spaanse uitbater in het zelfde pand zit, die zo mogelijk nog beter is. Helaas NOT. Die is er ook al niet meer. we wandelden door de oude stad met haar windmolens op het bolwerk (prachtig uitzicht over de baai en alle jachthavens), naar Plaza d' España. Ondertussen hadden we nog steeds geen plek om mooi te gaan eten en dat waren we wel van plan. We kozen voor een hedendaagse oplossing via Google maps op onze telefoons. Vervolgens zoeken naar restaurants in de omgeving (dat zijn er heel veel), en ons oog viel op een culinaire tent met de naam, Tasca Blanquerna, 350 m van ons terras op het Plaza.

We liepen er op de aanwijzingen van Google maps naar toe. Dat was een uitstekende actie, want we kregen daar een hoogstaand vijf gangen menu voor 29 Euro's de man en een heel mooie culinaire ervaring. Het is even zoeken, maar dan heb je ook wat.

Michiel en Frouk

Isla de Cabrera

wo, 12 jun 13 09:17

10 juni 2013
Isla de Cabrera is het grootste van een aantal eilanden en uit de zee omhoog stekende rotsen, die met elkaar een kleine archipel vormen, pal ten Zuiden van Mallorca. Het hele gebied van de archipel, inclusief een flink stuk van de zee er omheen, is een beschermd natuurgebied.

Je mag er eigenlijk niks, behalve dat je er naar toe en weer vandaan mag varen. Aan land gaan mag alleen op één plaats in de baai midden in het grootste eiland, Isla de Cabrera (Geiten eiland). Ankeren is verboden. Je bent verplicht om één van de ca. 50 moorings te gebruiken. Zo'n mooring boei moet je van te voren reserveren. Wij hadden dat ook gedaan, maar we kregen nooit antwoord op ons verzoek en ook telefoon en mails aan het beheerskantoor in Palma bleven onbeantwoord. We gingen dus op goed geluk en vonden een vrije mooring in het gedeelte van de baai dat bestemd is voor jachten met een lengte < 12 m.

Vanochtend meldden we ons met een ernstig schuldbewust gezicht bij het kantoortje van de beheerders, met in onze hand de fc van onze aanvraag. Er werd ons alleen gevraagd, wanneer we aan gekomen waren en wanneer we weer weg gingen. Dat ging zo waar eens niet in het Spaans, maar in het Frans.

De ambtenaar berustte en zei, dat we er toch al waren en dat het goed was. De klim naar het oude kasteel hoog boven op de rots mochten we doen zonder gids en dat was ook precies wat we wilden.

Het was een hoogtepunt in alle opzichten. Hoog boven de baai, waar de PdD helemaal achterin aan haar mooring boei lag, zagen we zoveel verschillende schakeringen van de kleur blauw, dat we er niet op uitgekeken raakten. Geiten zijn er helemaal niet, maar wel 100-en hagedissen, die lang niet zo schuw zijn als je zou verwachten. Eentje knabbelde zelfs ontspannen aan de vinger van Mariska.

Terug beneden is er voor de bezoekers, die ook per veerboot van Mallorca naar het eiland kunnen komen, een kleine bodega, waar we koffie, cola en appelsap dronken en waar Mariska zichzelf trakteerde op een nieuwe strooien Cabrera hoed versierd met het silhouet van een hagedis.

De vreugde van ons bezoek aan dit prachtige eiland deed ons de twee tegenslagen vergeten die we op weg hier naar toe kregen. Door een defecte roerstandaanwijzer doet onze stuurautomaat het niet meer. Bovendien brak de afvoerslang van de ontluchter van de motorkoeling af, waardoor we ongemerkt 100 liter zeewater in de bilge hadden gekregen.

Straks gaan we naar Sa Rápita, 12 mijl naar het Noorden waar we verwachten, een elektricien en een monteur te vinden, die ons kunnen helpen bij het opheffen van deze twee malheurs. Op de ontluchter hebben we inmiddels zelf een noodverband aangelegd, waardoor we niet meer onvrijwillig onze eigen boot staan vol te pompen. En zonder stuurautomaat kun je nog steeds mooi zeilen.

Nu eerst terug naar de bewoonde grote mensen wereld, na onze onvergetelijke bezoek aan dit sprookjesachtig mooie eiland.

Michiel, Wendelien, Mariska en Frouk

Twee dagen tegen wind en golven

di, 11 jun 13 21:54

Isla de Cabrera, zondag 9 juni 2013

Vanavond om 20:00 uur lagen we vast aan onze mooring in de veilige baai van Isla de Cabrera (Geiten eiland) ten Zuiden van Mallorca. Voordat we hier waren maakten we eerst twee dagen mee waarop de wind en de golven ons duchtig hebben bezig gehouden. Isla de Cabrera ligt ca. 70 mijl ten ZW van Ciutadella, waarbij de koers ongeveer parallel loopt met de ZO kust van Mallorca. We hadden het traject in twee etappes gepland. Op zaterdag 36 mijl van Ciutadella naar Porto Cristo en op zondag 31 mijl van Porto Cristo naar hier. We waren vroeg onderweg, want we zouden de hele dag tegenwind hebben en dus moeten kruisen, waardoor de door het water af te leggen afstand wel anderhalf keer zo lang zou kunnen worden. Bij ZW wind ligt Ciutadella op lager wal en is dan een slechte plaats om naar buiten te komen. Door de steile rotsen ter weerszijden van de uitgang van de fjord was het water een heksenketel, maar we kwamen er goed door heen. Na een half uurtje werd de zeegang regelmatiger, maar het bleef stevig waaien. We staken een tweede rif er bij en met yankee en de kotterfok voor de mast er bij, konden we redelijk zeilen. Zowel bij Wendelien als bij Mariska werden de eerste verschijnselen van zeeziekte zichtbaar. We wisselden af door af en toe de motor er bij te zetten om in de hoge golven goed koers te kunnen houden. De Oostkant van Mallorca is bij een straffe ZW wind geen prettig zeilwater, maar na 10 uur beuken tegen wind en golven lagen we even na 6 uur ´s avonds voor Porto Cristo. De rustige haven, met de mooie douches was voor de dames aan boord een verademing. Met enige beleid werd ook een mooie maaltijd gekookt en verorberd. De slaap overmande ons snel. Het was een dag met een mooie ervaring, maar zo moesten ze niet allemaal zijn.

De volgende dag zou de wind wat afnemen, maar omdat het ´s nachts was blijven waaien uit het ZW, was de zeegang niet afgenomen. Vandaag na een goed ontbijt en enige zeeziektepillen op het ontbijt menu, gingen we om 10:00 uur weer naar buiten met de bestemming Isla Cabrera, het beschermde natuureiland 10 mijl ten zuiden van Mallorca. Ondanks dat de wind straf bleef en we de laatste 15 mijlen ten Zuiden van Mallorca een lange hoge zeegang kregen, werd het een heel mooie zeiltocht. Watersport als sport op zijn best. Iedereen genoot. De beloning na het binnenlopen van de beschutten baai van Isla Cabrera was groot. Er stonden valwinden in de baai, maar we hadden de zeilen snel binnen gehaald en de soms verrassend harde vlagen waren ons niet tot last. We voeren helemaal naar het einde van de baai en vonden daar een vrije mooring, waar we een stevige lijn aan vast maken en zo hielden we het verder voor gezien vandaag. Wat een pracht dag. Een van de dingen die mooi uitpakten was dat we bij de winddraaiingen die normaal zijn in de wateren rond de Balearen steeds aan de goed kant zaten. De afstand over de kortste lijn was 31 mijl. We hadden aan het einde van de dag 43 mijl gevaren tegen de wind in. Dat waren er dus maar twaalf meer. Resultaat van regelmatig overstag te kunnen gaan op de momenten dat de wind draaide.

Morgen blijven we een tijdje hier, alvorens we naar Sa Rápita varen, waar Mariska en Wendelien ons op dinsdag weer zullen verlaten om terug naar Nederland te gaan.

Michiel, Frouk, Mariska en Wendelien

Onder spinakker naar Ciutadella

zo, 09 jun 13 12:03

Ciutadella, 7 juni 2013

Vandaag weer een prachtige zeildag. Om 9 uur 's ochtends anker op en, weer tussen de ondieptes door, de baai van Adaya uit. Dat was een stuk makkelijker dan de dag er voor, want nu kenden we de weg. Buiten op zee met een OZO wind de spi gezet en met een voortdurend wissselende wind (Mariska trimde de spi met de loefschoot) verder langs de Noordkust van Minorca. Voorbij Cabo Cavalliera, de N-lijkste kaap van Minorca wordt de koers W-lijk en moet de spi er af. We kruisen de laatste 7 mijl, hoog aan de wind, tot voor Ciutadella. Eenmaal binnenin de smalle fjord, kunnen we onze zorgen, of er wel een vrije ligplaats voor on is, direct vergeten. De hele kade voor de jachtclub is vrij. Binnen 10 minuten nadat we voor de wal kwamen, zijn we opgeruimd, geregistreerd bij de jachtclub, hebben we ons liggeld betaald en kennen de toegangscode voor het Wifi signaal. Alles is hier goed en supper efficient georganiseerd. Dat is ook goed te zien aan de manier waarop hier de watersport wordt bedreven. Veel kinderen die hier zeilinstructie krijgen. Hun bootjes en het materiaal zijn tot in de puntjes verzorgd. Alles is schoon en opgeruimd. Menige watersport vereniging kan hier een voorbeeld aan nemen.

De oorsprong van Ciutadella ligt al in de prehistorie. Door zijn strategische ligging en door de zeer goed beschermde natuurlijke havens, vooral Mahón en Ciutadella, ging de macht over het eiland frequent over in steeds weer andere handen. Aan het begin van de 18e eerw kwam Minorca, tegelijk met Gibraltar in Britse handen. Uit die periode stamt het Britse karakter dat je in steden als Mahón en Ciutadelle nog steeds kunt zien. We wandelden door de stad, in en uit inspiterende winkeltjes, zaten op terrasjes, dronken een drankje, genoten van het leven en besloten om aan het einde van deze schittrende dag mooi te gaan eten buiten in een van de nauwe straatjes van Ciutadella. Wel een restaurant met een mooie menukaart en dat bleek overeen te komen met de kwaliteit van onze maaltijden. Weer een dag die in het boek van mooie herinnerigen kan en het vergeetboek niet zal halen.

Michiel, Wendelien, Mariska en Frouk

Adaya

zo, 09 jun 13 12:02

Cala Adaya, 6 juni 2013

Zojuist weer terug aan boord nadat we een inspirerende wandeling maakten langs de oevers van de Cala (=baai) Adaya, een lange smalle baai die 1,5 mijl het land in gaat aan de NO kant van Minorca. De ingang is heel lastig omdat je tussen rotsen en ondieptes door moet manoevreren om de de toegang te vinden. Mariska en Wendelien voorop om bij de nog hoog staande zon de zeebodem in de gaten te houden en te waarschuwen voor gevaren onder water. Frouk binnen aan de zeekaart op het beeldscherm en Michiel aan het roer met een oog op de diepte meter. Het was prachtig weer en de beloning, nadat we veilig binnen waren, was groot. Om 3 uur 's middags lag het anker in de bodem op 5 m diep water, dinghy opgepompt en we wandelden bijna twee uur door een schoon, opgruimd, vrolijk geschilderd vakantie dorp en terug langs een door dennen overgroeid voetpad vlak langs de oever, naar de kleine jachtclub.

De tocht hier naar toe was schitterend. Hoog aan de wind langs de prachtige rotsformaties van Minorca. Precies bezeild naar het waypoint van waar we de baai in navigeerden. Het is leuk om weer met z'n vieren te varen. De stemming is opperbest en we hebben er zin in. Morgen naar Ciutadella op de W-punt van Minorca.

Michiel, Wendelien, Mariska en Frouk

Menorca

za, 08 jun 13 22:41

5 juni 2013,
Mahón, Marina Deportiva Menorca

Vandaag om 12:35 maakten we weer een cirkel rond op het moment dat we de aanloop tonnen van de fjord van Puerto Mahón passeerden. Twee jaar geleden op 26 juli 2011 vertrokken we hier in oostelijke richting naar Corsica. Vandaag kwamen we hier aan in Westelijke richting. Eenmaal in de fjord zagen we spoedig op het bolwerk van Mahón de zwaaiende armen van twee vrouwen die ons, hoog boven, verwelkomden, Mariska Hooijmans en Wendelien Wijsman, beide van de Scheveningsche Roei Vereeniging. Om 13:25 lagen we vast aan de wal en enige minuten later stapten zij aan boord.

Een blij moment voor allen. Achteraf gezien was onze oversteek wel enerverend, door de zeegang en de gebeurtenissen onderweg, maar het werd nooit echt moeilijk.

Eenmaal aan de kant werden we weer eens geconfronteerd met een technisch probleem, waar deze boot een, ongevraagd, abonnement op lijkt te hebben. We worden er steeds beter in om dat soort gebeurtenissen maar te accepteren en ook handiger om oplossingen te bedenken. Dit maal weigerde de walstroom aansluiting om verbinding met de boot te maken en dat is niet leuk als je net twee nieuwe opstappers aan boord hebt gekregen. Via een van de Marineros riepen we de hulp van een electricien in en 30 minuten presenteerden zich twee Schotten bij de Pas de Deux.

Bijkomend voordeel, die spreken goed Engels. Na een uur zoeken en analyseren was het probleem gevonden en opgelost. Interne breuk in de walstroom kabel. Die is nu een paar meter korter, maar alles doet het weer.

Vervolgens met elkaar de stad in. Naar de overdekte versmarkten voor brood, groenten en fruit en daarna één verdieping naar beneden waar we in de supermarkt alles vonden wat we verder nodig hebben nu we een aantal dagen met zijn vieren aan boord zijn. De zit op het terras met een glas en een ijsje, met uitzicht over de fjord, was relaxed. Terug aan boord, met aller inspanning mooie maaltijd gekookt en gegeten en diep in slaap.

Morgen naar Adaya. Het weer bericht is veelbelovend.

Michiel, Frouk, Mariska en Wendelien

25 mijl voor Minorca, Mahón

za, 08 jun 13 22:40

5 juni 2013, 07:30 uur MET

We hebben tot nu toe een goede overtocht gemaakt vanaf het eilandje San Pietro bij Sardinië. De eerste helft was vooral door de ruwe zeegang, als gevolg van de harde Mistral in de voorgaande dagen, soms zwaar. Veel water over dek, veel gestamp en daardoor een moeilijke voortgang. De wind kwam zoals verwacht uit het NW, dus tegenwind, maar was niet overdreven hard. we begonnen met één rif in het grootzeil en met de kleine yankee voorop. Dat bleek de gepaste zeilvoering te zijn en gisteren kon aan het eind van de nacht het rif er uit en hebben we zowaar ook nog enige tijd kunnen zeilen, zonder dat de motor er bij moest staan om ons op koers te houden.

We zijn nu aan het einde van onze tweede nacht op zee en we hebben beide goed kunnen slapen. Gisteren avond was het rustig genoeg, zodat we, ondanks dat we toen nog steeds hoog aan de wind voeren, een mooie maaltijd konden koken. Vannacht is de wind helemaal gaan liggen en daarna 180 graden gedraaid. Er is niet veel wind meer over, maar wat we op dit moment hebben, komt recht van achteren.

We bleven tijdens deze overtocht niet helemaal verschoond van problemen. De stuurautomaat weigerde twee maal dienst. Oorzaak waarschijnlijk een slechte alignering van het elektronische kompas. We hebben midden op zee een procedure uitgevoerd om het kompas opnieuw te compenseren en opnieuw te aligneren. Vanochtend was het weer mis. Alle functies één voor één getest en alles lijkt goed, ook alle contacten aan de stuurcomputer met de hand aangedrukt en hij doet het weer normaal. Geen eureka, want het blijft een raadsel.

We verwachten rond het middaguur in Mahón aan te komen, waar we Mariska en Wendelien aan boord zullen nemen. Die wachten daar al twee dagen op ons. We hadden via e-mail en SMS al contact en ze meldden ons al dat ze het daar zeer naar de zin hebben, ook al is de PdD twee dagen te laten.

Wordt vervolgd.

Michiel en Frouk

Giro Tonno in Carloforte

ma, 03 jun 13 14:22

Carloforte, 1 juni 2013

We bleven maar één nacht en een ochtend in Portoscuso. Mooie haven, maar het vooruitzicht dat we hier misschien wel vier dagen zouden liggen, achter een betonnen kade, dus wel veilig, maar toch aan lager wal, boeide niet. Om half drie 's middags zijn we er klaar mee. Aan de overkant, vijf mijl naar het ZW ligt een klein toeristisch eiland, San Pietro met één dorp erop, Carloforte, maar wel met vier verschillende marina's. We halen alleen de hoes van de kleine yankee er af en halve wind op alleen dat voorzeil zijn we binnen het uur aan de overkant.

Dat is een ander verhaal. Marine Sifredi is een schitterende marina met aardige mensen, veel passanten met buitenlandse vlaggen. Heel goede laid moorings en een prima sfeertje op de kade direct achter de marina. Dat klopt, want vandaag begint hier het vierdaagse Giro Tonno, oftewel het Tonijn festival. We vallen met onze neus in de boter. Je moet je neus dan wel boven de boter houden en dat hebben we kennelijk gedaan met het besluit om hier naar toe te gaan en niet in het saaie Portoscuso te blijven. We hebben meteen contact met een aantal mede zeilers. Met name met een Brits koppel, David Blackburn en Julie Aspin, op hun 42 voets zeiljacht "Daq' Attack". David blijkt mee te hebben gevaren in de Flevo Race in het Engelse B-team in de team wedstrijden om de Canon Ball Trophy. Dat was in 1982 en David zijn geheugen is kennelijk nog heel goed, want hij meende mij te herkennen als de wedstrijdleider van dat jaar en dat klopte. We hadden een leuke tijd met hen en "We shall meet again in Muiden in a couple of years from now!"

Wat doet een zeiler in Carloforte zo al, als hij daar vier dagen stil ligt:
- Prioriteit 1 blijft het volgen van de weerberichten, het ontvangen en bestuderen van Grib files, praten over het weer op de haven enz.
- een andere prioriteit was dat onze bilge pomp niet goed meer werkte. De oplossing was simpel. Het filter was verstopt met vuil uit de bilge. Stom dat je daar niet meteen op komt. Moet je je hersens maar op tijd gebruiken!
- Verse AGF en vlees inslaan. Het gehakt uit de Carrefour in Tunis stinkt en gaat de vuilbak in
- Op jacht naar een nieuwe reserve hoeveelheid koelvloeistof (alles ging op in Tunis)
- We doen onze laundry in de was- en droogautomaten van de marina
- We laten de watermaker eens lekker lang en vol draaien en vervangen het voorfilter door een nieuw
- We mesten het hele vooronder uit, o.a. op zoek naar uit de schappen gestuiterde AGF, en laten het eens lekker door waaien.
- Vier jerrycans met diesel olie halen bij het tankstation langs de weg aan de kade en in de brandstof tanks gooien
- We zetten een nieuwe borg op het blok van de kraanlijn.
- Veel tijd aan de PC om foto's op de website te zetten, postings voor de site te schrijven en te versturen.
- In de stad bekijken we de kroegjes en cafés waar we soms koffie drinken, soms een pizza eten en op één van de avonden zijn we , heel prettig, gewoon lekker Italiaans gaan eten in een restaurant met stijl en waar de bediening je gewoon uitleg geeft bij de kaart.
- Alvast plaatsen reserveren in de marina's van Mahón en Palma, voor zover dat helpt.
- We brengen een bezoek aan de Chiesa dei Novelli Innociente, oftewel het kleine kerkje boven de stad waar de overlevering wil dat de kinderen die omkwamen tijdens een storm gedurende de Kinderkruistocht van 1272 begraven liggen.
- We bezoeken de tent van de tentoonstelling tijdens de Giro Tonno, waar we van een oude visser uitleg krijgen hoe de tonijnvangst gedaan wordt.
- We verblijven een paar uur in de stand van de wijn proeverij, die ook bij het festival hoort. Want bij Tonijn hoort immers een goede wijn en die wordt hier gemaakt, wis en drie.
- We wandelen langs de voormalige zout pannen van San Pietro. Dat is nu een grote watervlakte waar nog veel van de oude installaties aanwezig zijn, maar alles is daar nu in onbruik en het wordt nu als vogelreservaat bestempeld.
- Op een van de avonden staan we met enige verbazing te kijken naar een grote groep mensen die aan tafels voor een enorm podium zitten te eten en onder luidruchtige aanvoering van sprekers op dat podium steeds bordjes met nummers omhoog steken. De eters aan de tafels blijken een publieksjury te vormen die beoordeelt wie de beste tonijnhap heeft gemaakt. Een Japans echtpaar lijkt te hebben gewonnen, althans zo maken wij op uit het applaus en het buigen van de Japanse vrouw en man.
- enz. enz.

Michiel en Frouk