Kleine Antillen

Zaterdag vertrekken we naar Bermuda

 do, 15 mei 08 16:40
Simpson Bay, St. Maarten, 15 mei 2008
 
Jl. Maandag vertrokken Emmy en Matthijs van St. Maarten weer terug naar Nederland. Het was een succes om de hele familie Lingl twee weken aan boord te hebben. Omdat het goed weer bleef hebben we een veel leuke dingen kunnen doen. We zeilden o.a. naar St. Barths, St. Eustatius en Anguilla. Jl. maandag duwden we hen af op Princess Juliana Airport.
 
Sindsdien zijn we bezig om de boot weer klaar te maken voor de Atlantische Oceaan. Stormzeilen komen weer aan dek, alle schoten weer gemonteerd, watermaker schoon gemaakt, accuwater bijvullen, en inkopen doen zijn een paar punten van een lange lijst met klussen. We liggen nu nog voor anker in de Simpson Bay. Morgen gaan we rond het middaguur naar Bobby’s Marina in Philipsburg om diesel, benzine en drinkwater in te slaan. Zaterdag vertrekken we naar Bermuda, 900 zeemijlen naar het Noorden.
 
Michiel en Robert

Terug op St. Maarten

 vr, 09 mei 08 22:34
Vrijdag 9 mei 2008
 
Robert, Matthijs en Emmy zijn vandaag naar Saba, waar de twee heren gaan duiken. Voor mij een dagje om nieuwe foto’s op de website te plaatsen, de watermaker te laten lopen en de accu’s een onderhoudsbeurt te geven. Vanavond gaan we naar L’ Escargot in Philipsburg. Dit theater restaurant kennen we nog van twee jaar geleden toen we hier met Tjabien, Reinier en Jan waren.
 
De voorgaande dagen waren prachtige zeildagen waarop we naar Sandy Island voor de kust van Anguilla voeren en weer terug naar St. Maarten. Sandy Island is een echt atol dat in 1998 hard getroffen werd door de orkaan Lenny. Alles werd er af geblazen en een schip als wrak er op gezet. 10 jaar later zijn de palmbomen weer terug, de bar is weer open, het wrak ligt er nog steeds, het snorkelen is nog steeds even mooi en de omgeving van deze kleine Caribische parel is ongeëvenaard. 's Nachts sliepen we in Road Bay op het eiland Anguilla, waar we de volgende dag per taxi overheen reden. We stopten bij het theater van Reggae star Bankie Banx, dat door hem zelf geheel van driftwood werd opgebouwd. Het is drie verdiepingen hoog, heeft drie bars, een winkeltje en alles is met loopbruggen en kleine platforms aan elkaar verbonden. Voorwaar, een inspirerende plek. Gisterenavond troffen we Richard en Leila (van Nebula) in onze favoriete kroeg Shrimpy’s aan de Simpson Bay Lagoon. We gingen met zijn allen eten bij Jimbo’s, ook weer een favoriet van twee jaar geleden. De “best burgers on the island” zijn nog steeds niet te versmaden en de sfeer was alsof we niet weg geweest waren. De komende dagen gaan we ons steeds intensiever bezig houden met het klaar maken van de boot voor de sprong naar Bermuda die we ca. 15 mei willen beginnen. Voorlopig trekken de fronten nog in hoog tempo vanaf Cape Hatteras de Atlantische oceaan op. Twee jaar geleden kregen we van die fronten en paar flinke tikken. Dit jaar gaan we daarom bijna drie weken later op weg. In de komende dagen zullen de weersverwachtingen en de posities van de hoge en lage druk gebieden onze interesse voortdurend hebben. Voorlopig blijft het maar mooi weer en hebben we het naar onze zin.
 
Michiel

Dodenherdenking op St. Eustatius

 di, 06 mei 08 20:47
6 mei 2008
 
Twee dagen geleden maakten we een bijzondere dodenherdenking mee op Fort Oranje op St. Eustatius. We zeilden op 4 mei met een mooie 5bf schuin van achteren van St. Barths naar Statia (de naam die de Amerikanen er aan geven). We waren eigenlijk net goed en wel over het “Slave Path” naar boven gelopen om voor het donker werd het fort te bekijken en in Oranje Stad rond te lopen, toen de eerste gasten verschenen en er een krans werd binnen gedragen. Op onze vraag of we mochten blijven kregen we een hartelijk “alsjeblieft” als antwoord. Zo stonden we daar samen met de gouverneur, de dominee, en andere vertegenwoordigers van het eiland het Wilhelmus te zingen en hielden we een minuut stilte voor de slachtoffers van WO II. Het was een bijzondere gebeurtenis. Bescheiden, stijlvol en heel emotioneel, maar tevens iets waar we trots op waren om bij te kunnen zijn. Er was een heel bijzondere band met Nederland die avond op Fort Oranje.
 
We zijn nu weer terug op St. Maarten, waar Robert en Matthijs hun volgende duik expeditie aan het organiseren zijn. Sinds het Carnavalsfeest zijn we heel ontspannen in prachtig weer aan het “cruisen” geweest. Van Philipsburg gingen we naar Orient Bay aan de westkust, waar het snorkelen bij Isle Pinel prachtig is en waar je heel beschermd achter een rif voor een tropisch strand, ook in de nacht, voor anker ligt. Via Oyster Pond gingen we terug naar Philipsburg. Onze pogingen om daar uit te klaren, om naar St. Barths te gaan, mislukten. Immigration was gewoon dicht, de politie kon het niet voor ons doen en pas op maandag zou immigration er weer zijn. We zijn maar gegaan en op St. Barths werd over het niet kloppen van onze papieren geen enkel probleem gemaakt. Op St. Barths bleven we twee dagen omdat Robert en Matthijs daar hun eerste duik expeditie ondernamen.
 
Morgen gaan we naar Anguilla. Met, uiteraard, een tussenstop op Sandy Island. Tot dan.
 
Michiel, Robert, Emmy en Matthijs

Carnaval op St. Maarten

za, 03 mei 08 18:59
Orient Bay, Îlet Pinel, 30 april 2008
 
Een min of meer chronologisch verslag van onze avonturen sinds ons vertrek uit de BVI. Op 24 april vetrokken we van de Bitter End Yacht Club op Virgin Gorda en zeilden ´s nachts naar Saba. Twee jaar geleden konden we daar dankzij de deining niet ankeren en aan land gaan. Dit keer was het weerbericht gunstig en bij de zonsopkomst van 25 april lag Saba als een indrukwekkende steenklomp scherp op de horizon. In Ladder Bay was een vrije mooring en na het inklaren in Fort Baai maakten we kennis met Billy, die onze taxi chauffeur en gids werd voor deze dag. Saba is een juweel. Alles is er bloedstollend steil. De wegen, die de vier buurtschappen op het eiland met elkaar verbinden, zijn van het water af niet te zien. Stuk voor stuk wonderlijk hoe deze wegen ooit gebouwd konden worden. De ingenieur die verantwoordelijk was voor de aanleg van de weg tussen Bottom (de hoofdstad) en Westside (het economische en toeristische centrum) had wegenbouw gestudeerd op een schriftelijke cursus. Met veel volharding en een onbeperkt vertrouwen dat, “the road that could not be build” toch gerealiseerd kon worden, slaagde hij in zijn opzet en verwierf eeuwige roem. We lieten ons onder het hoogste punt van het eiland afzetten en wandelden door het tropische regenwoud op de flanken van Saba terug naar beneden. Het kost even moeite, maar Saba is een eiland dat je niet wil missen.
 
Daags daarna voeren we onder zeil met een mooie lopende wind in 4 uur de 25 mijl die ons nog scheidden van St. Maarten. Het was net of we niet twee jaar weg geweest waren. De Jachtclub, de brug ernaast, happy hour, Budget Marine, Island Water World, alles onveranderd. Het inklaren ging, zo waar, heel vlot en nog dezelfde dag kon Robert naar de kapper, de was doen en de inkopen ter voorbereiding van de komst van Emmy en Matthijs twee dagen later. Ondertussen waren er ook weer een paar onderdelen van de boot stuk/versleten, maar op St. Maarten deert dat niet, want alles is hier onder handbereik. Ergo: de dekschijnwerper doet het weer; we hebben onderdelen om de overloop van de grootzeilschoot te herstellen; we konden nieuwe filters voor de watermaker kopen; de mast kreeg een complete inspectie; het scheurtje in de kotterfok is (provisorisch) gerepareerd; de vlaggen kregen nieuwe zomen; enz. Bovendien maakten we de boot eens een keer echt goed schoon.
 
Het weerzien met onze maatjes van onderweg was bijzonder we dronken bier en rum punch met Carl en Cheryl (Mystique), Richard en Leila (Nebula) Jake en Carol (Offline), Adrian en Vicky (Lalize). Susie op Pharos, voer met ons mee naar Saba. Een we liggen vlak achter elkaar in Simson Bay.
 
Op maandag 28 april was op Princess Juliana Airport de hereniging van de familie Lingl (twee bleekgezichten en één paar bruine benen). Zij vielen met hun neus in de boter, want behalve dat Emmy en Matthijs meteen werden opgenomen in de hele groep die al weken met elkaar opvaren, was op 29 april de Carnaval parade in de straten van Philipsburg. Veel (oorverdovend harde) muziek, veel dansende buiken en billen, nog meer veren, pracht en praal, gratis bier vanaf sommige praalwagens. Het feest spoot er vanaf. Dansend, juichend, zingend, lachend en met een erg goed gevoel gingen we die dag ten onder. Terug aan boord suisde alles nog na in onze hoofden.
 
Vanochtend toen we wakker werden maakten we kennis met Paul en Harriet Bartels uit Muiden, die met hun Kalliste naast ons voor anker lagen in groot Baai voor Philipsburg. We hadden hun boot al wel een paar maal gezien, maar steeds niemand aan boord getroffen. Gelukkig bleek weer eens dat de aardbol waarop wij leven toch gewoon een dorp is, want we konden de groeten doen aan mijn roeimaatje Hans Terwee en aan Marcel Hoogenstein, die deze website voor Pas de Deux bouwde. Beide goede bekenden van Paul en Harriet. Zij gaan volgende week al naar Bermuda en wij pas de tweede helft van mei, maar we zien of horen ze vast nog wel ergens onderweg.
 
Na al het feestgedruis van gisteren, deden we het vandaag kalm aan, we voeren naar îlet Pinel in Oriënt Bay aan de Oostkant. Het strand, de strandtenten en het snorkel rif kunnen zonder mankeren dienen als decor voor een Caribische commercial. Weer een plek die we sinds twee jaar geleden niet vergeten waren. We gaan nog een tijdje door als vakantie boot op en rond St. Maarten. Blijf lezen, dan blijven wij nog even varen!
 
Robert, Emmy, Matthijs en Michiel