|
2 mei 2012
Positie 39gr 12,7’ Noord & 025 gr 50,9’ Oost
Vanochtend vroeg uit de veren. Elle vertrekt ook om 0700, want die gaan naar Skyros en PdD heeft 50 NM voor de boeg naar Lesbos. Afscheid nemen is nooit leuk, maar we hebben tijdens de periode van het onbetrouwbare weer, op Limnos, wel een leuke tijd met elkaar gehad en we zien elkaar misschien later dit jaar nog terug op Kreta. Zelf doe ik eerst nog een poging om een jerrycannetje diesel olie te verschalken bij de enige brandstof pomp op het eiland, maar die poging faalt omdat de pomphouder, ondanks toezeggingen dat hij er nu echt elk moment zal zijn, gewoon niet opduikt. Wel lekker koffie gedronken in het café met de locale vissers. Niemand spreekt Engels. Ook een keer leuk.
Het wordt een schitterende zeildag. Zo’n dag waar je het allemaal voor doet. Eerst nog voorzichtig met gereefd grootzeil. Ik ga benedenwinds van Agios Efstratios door en je weet maar nooit wat er over het eiland, dan wel er achter vandaan, kan komen. Maar het blijft allemaal rustig. De atmosfeer lijkt ook te stabiliseren en ook de temperatuur is heel, korte broek, geen sokken in je schoenen meer nodig, aangenaam. De koers is net iets Zuidelijk van Oost, de wind Noord kracht 4 en de PdD bruist er vandoor met een SOG van 6 knopen onder Yankee, Kotterfok en Grootzeil. Weer veel dolfijnen om de boot. Vandaag staat de AIS ook aan, want ik wil de scheepvaart route naar de Dardanellen oversteken en dat is na het Engelse kanaal en de straat van Malakka, een van de drukste scheepvaart routes ter wereld. Er is hier geen Traffic Separation Zone en ze kunnen dus overal vandaan komen.  Dat klopt ook want ik krijg bijna 100 targets op mijn scherm waarvan ten minste 10 met een CPA kleiner dan 2,0 NM. Ik moet een paar maal uitwijken. Kies veiligheidshalve meestal voor de route achterlangs. Voorlangs alleen als de afstand groter dan 1,0 NM blijft. Indrukwekkend gezicht. Je hebt het er maar druk mee. Lang leve de AIS. Wat een geweldig ding is dat.  Helaas verbranden de uien daardoor ietsje te veel in de wok, maar ach met de verse pepers en het gehakt er bij merk je daar niet zo veel meer van.
Sigri ligt achter een langwerpig N/Z liggend eiland, voor de kust van Lesbos en is daardoor heel goed beschermd. Er is eigenlijk geen haven, maar een ankerbaai, met slechte ankergrond en een kade, die schijnbaar ook af en toe door de Griekse Marine wordt gebruikt. Om ca. 16:00 loop ik Sigri aan en berg de zeilen. Ik kies voor de kade, waar inderdaad een Grieks fregat ligt. De matrozen zien mij aankomen. Ik maak een vragend gebaar of ik benedenwinds aan de kade haaks voor hen mag liggen en er springen drie matrozen op de wal om mij te helpen. Dat zit dus kennelijk wel goed. Benedenwinds aan een 2 meter hoge kade aankomen gaat prima, als je met z´n tweeën bent, maar alleen is dat een uitdaging. Met hulp en een beetje ellebogenstoom van de nationale Navy, lukt het allemaal. Als ik lig, verschijnt er een jonge diender van de havenpolitie, die mij vertelt dat ik daar weg moet, want daar komen vannacht twee grote vissers hun vangst lossen. Ik mag wel voor het fregat. Da’s weliswaar een hoop werk, maar met de wind recht van voren moet dat redelijk makkelijk gaan. Hij helpt mij vanaf de kade en 15 minuten later is dat klusje ook weer geklaard. Totdat er eentje van de Kustwacht uit zijn hok komt, om te vertellen dat de Kustwacht boot van Mytilini er aan komt om daar te bunkeren aan de slang van het fregat . Hij heeft daar een uur voor nodig, maar in de tussentijd moet ik terug naar waar ik vandaan kwam, maar als die klaar is mag ik daar een week blijven liggen. Da’s even meer werk. Maar ja, weinig keus, dus daar ga ik weer terug naar de plek waar ik een uur geleden na veel moeite aan de wal lag. Ondertussen geeft de havenpolitie mij een lift in zijn auto, voor de formaliteiten. Het is tenslotte en Marine haven en dat kost mij € 3,42 (geen schrijffout) en ik krijg een kop koffie van hem. Aardige kerel die mij en passant de politieke en economische situatie in Griekenland uitlegt. Je krijgt toch wel medelijden met de gewone mensen in Griekenland. Zij kunnen er niks aan doen, zijn wel het slachtoffer en de werkloosheid stijgt alleen maar verder. Proost.
  Terug bij de boot nog een keer verhalen en om 20:00 kan ik het dorp in voor een biertje, zicht op een schitterende zonsondergang en een wandeling door dit bijzondere dorpje dat tegen de rots werd geplakt op deze outpost van Griekenland. Aan de overkant ligt Turkije en dat is meteen de verklaring waarom ze hier zo precies zijn. Al is het dan uitsluitend historisch bepaald, Grieken en Turken houden, politiek gezien, nog steeds niet erg van elkaar. Net zo als gisteren is ook hier de tijd stil blijven staan, met dat verschil dat alle Taveernes in Griekenland nu Wifi hebben. Ook in Sigri. De bemanning van het fregat is uiterst vriendelijk en behulpzaam. Ik maak er maar geen foto’s van want ik voel aan mijn water dat zoiets verkeerd uitpakt. ’s Nachts nog wel geluidsoverlast, omdat ze wacht lopen aan boord en de wisselingen steeds ingeleid worden met een zeer luide scheepsfluit. Om vier uur is het klaar en met een hoop gefluit, gebrom van de generatoren om de motoren te starten, zijn ze even later weg. Wat een rust. Ik slaap lekker uit, want morgen wil ik maar 20 NM varen naar Mythemna op de N-punt van Lesbos.
Michiel
|