07-09-2011 Otranto (ITA) - Ormos Ay Stefanos (GRE)
's Nachts is de wind verder geruimd naar het Noorden en de swell staat nu de baai van Otranto in. We liggen weliswaar goed, maar we worden er om 06:30 wakker van. We zouden kunnen vertrekken, maar het waait hard en we verwachten dat de wind vandaag tussen 4 à 5 Bf zal blijven en het is maar 44 NM naar Othoni Island, waar we in de baai aan de zuidkant, in de luwte willen ankeren. We draaien ons nog maar eens om. De deining neemt toe en we besluiten dan  toch maar om te vertrekken. Om 07:45 zijn we onderweg onder kotterfok en met één rif in het grootzeil, dat we er in hadden laten zitten van de dag er voor. Onderweg gaat het steeds harder waaien en na een uurtje steken we rif # 3. De Yankee is nog niet uitgerold geweest. Met ons kleinere grootzeil lopen we nog steeds ruim boven de 6 knopen. In de golven van 3 meter hoog willen we ook niet zo veel harder. We hebben immers geen haast. We worden begeleid door een school jonge dolfijnen die uit de zee om ons heen omhoog springen en een spel met de romp van de Pas de Deux lijken te spelen. Jan kan weer niet vissen, want we gaan te hard.
 Op een bepaald moment staat de windmeter boven de 35 knopen (true) en we lezen de pilot info over Othoni nog eens. Dat is niet bemoedigend (valwinden in de baai en swell die om het eiland heen kruipt). We twijfelen wat wijsheid is. Het zal hier morgen ook nog hard waaien. Wel van de goede kant, maar een mens wil ook rustig achter zijn anker kunnen slapen. De info over het volgende eiland, Erikoussa, is niet veel beter. We besluiten om het risico niet te nemen en besluiten om door te varen tot achter Corfu. Direct aan SB in het Corfu Channel is een leuke baai, Ormos Ay Stefanos, die erg goede beschutting biedt tegen NW wind en bovendien veel moois te bieden heeft. We zullen na zonsondergang aankomen, maar ankeren in het donker bij een bijna volle maan, moet niet al te moeilijk zijn. Het is wel 31 mijl verder, maar we gaan nog steeds hard.
 Als we de krijtrotsen van Corfu aan de Noordkust verkennen, zakt de wind er geleidelijk uit en de laatste twee uren varen we op de motor in een swell van 3 meter hoog. Alle zeilen omlaag en alles stevig vast gebonden rollen we de bescherming van Corfu in. We weten het nu zeker. We hebben een goed besluit genomen. Een half uur later liggen we onder maanlicht veilig voor anker in een rustige en doodstille San Stefanos Bay. We gaan potje koken en een glaasje wijn drink en. De rust duurt niet lang, want halverwege het koken is de gasfles leeg en bij het wisselen van de fles, spat de drukregelaar uit elkaar, en ligt er in het achteronder een zichzelf leeg spuitende gasfles. Drukregelaar er af, alle luiken en de motor ruimte open. Jan mag 24 uur niet roken aan boord en morgen ochtend kunnen we geen thee zetten.
De pasta met vlees is al warm en de paprika en de tomaat kunnen er ook wel koud in. De al gesneden rauwe ui, is voor de vissen. Het glaasje wijn drinken we, na de schrik van het gas, toch maar smakelijk zelf op.
We zijn in Griekenland, weer een mijlpaal bereikt.
Jan en Michiel |