 Uitgerekend vandaag is het de eerste dag, sinds 8 weken, dat het regent op IJsland.  We laten ons niet van de wijs brengen en samen met Arjen ga ik om 08.00 uur, met de fietsjes van de Lyra, onze huurauto ophalen. Om 09.00 zitten we met een thermosfles van Rian, vol met koffie, met de ruitenwissers aan, in een nieuwe Toyota Yaris, want van de eerste bleek de accu leeg te zijn. We laten ons verrassen want alleen Rian weet wat we allemaal gaan doen vandaag. Zij heeft een heel strijdplan uitgestippeld, als een gemiddelde van onze individuele wensen.  We rijden eerst naar de Þingvellir, de vallei waar de AlÞingi of parlement bijeenkwam in de periode 930 –1262/1264 AD. Een indrukwekkende vallei met grote scheuren (gevolgen van aardbevingen en erupties) die het hele gebied een eigen karakter geven.  Zowel de geologie als de geschiedenis worden uitgelegd in een bezoekerscentrum op grote borden die e.e.a. illustreren. De mistige dag geeft een extra mystiek cachet aan het geheel. Je hoeft je fantasie niet op de proef te stellen om een beeld te krijgen hoe het daar meer dan 1000 jaar geleden aan toe ging. Ook op deze plaats werd omstreeks 1000 AD op democratische wijze besloten om het christendom officieel in te voeren in IJsland.
 We verlieten steeds de route, als we ergens iets vermoeden wat de moeite waard was. Zo zagen we verschillende kleine kerkjes, de een nog mooier dan de ander en zo kwamen we, geheel onverwacht bij het Laugarvatn.  Dit is een groot meer dat aan de randen een door de natuur gecreëerd stoombad is. De sauna aan de oever werkt geheel met warmte uit het meer. Als je met schoenen en al in het water gaat staan, voel je de warmte in je voeten trekken. De waterdamp op de foto’s hangt niet samen met de regen.   Het was inmiddels droog geworden. We wilden ook wat eten en soms heb je dan geluk. Vlak achter ons zagen we een houten restaurantje, waar we een snelle hap wilden gaan halen. Dat pakte anders uit. We werden ontvangen door de eigenaar zelf. Die ons meenam door zijn kaart met o.a. forel uit het meer, klaar gemaakt naar eigen recept. Voor het nagerecht citeer ik uit de Lonely Planet:
   “Lindin is the best restaurant for miles. Its menu uses local and seasonal ingredients – fresh char from the lake, reindeer, goose and guillemot – and quiet jazz and candlelight create a relaxing atmosphere.
En Let OP!
Its Belgian dark chocolate mousse, with raspberry purée and watermelon pieces, is allegedly the best in the world – and, having tasted it, we won’t argue!”
Robert zal er nog een keer spijt van krijgen, terwijl hij elders op IJsland rond rijdt in een 4WD. Ook leuk, maar voor hem dit keer geen chocolade mousse.
  Vervolgens naar het plaatsje Geysir, waar de grootste geiser van IJsland zijn combinatie van heet water en stoom de lucht in blaast. Speciaal is de grote kookbel die eerst omhoog komt en die letterlijk openbarst als de stoom explodeert. Vlak er bij ligt de spectaculaire waterval van Gulfoss. (op de site passen maar een paar plaatjes. Klik op de link van het foto album van IJsland om er meer te zien) De waterval is eigenlijk een heel systeem van watervallen met meerdere etages en meerdere plaatsen waarvandaan het water toestroomt. Onderaan loopt alles door een diepe smalle canyon weer naar de bedding van de rivier die zich verderop in volle breedte voortzet.   Al het water is afkomstig van de gletschers op de bergen in centraal IJsland. We reden ook naar de vulkaan Hekla, die steeds om de ca. 10 jaar actief is. De wisselingen in het landschap naarmate je dichterbij de vulkaan komt en vervolgens er weer vanaf rijdt zijn spectaculair.
We reden terug naar de Zuidkust langs de andere kant van de Gletscher rivier. Overigens zagen we midden in dit woeste landschap dat IJsland ’s energie niet uitsluitend afhankelijk is van geo-thermie. Midden in het vulkanische maanlandschap was een grote waterkracht centrale gebouwd, die werd gevoed door stuwmeren, die als kunstwerken in de waterstromen en poelen uit de gletscher waren gebouwd.   Geen mens te zien. Alsof je in een landschap uit een boek van Tolkien rond waarde. De Orks kunnen hier zo maar met 100.000-en tegelijk om de hoek komen. Gandalf, met wapperende witte baard en tabberd, staat in je fantasie voor je op de flank van de vulkaan.
We reden langs de kust en verbaasden ons over de snelheid waarmee het beeld van het landschap veranderde. Van vulkanisch en woest naar vlak, groen en vruchtbaar met brede haffen in de kust en vervolgens weer steile kliffen met gesteente in allerlei tinten, groen, rood, geel, bruin, zwart enzovoort. Vlak voordat we weer naar het Noorden draaiden vonden we vlak aan de kust nog een heel bijzonder kerkje, genaamd Strandarkirkja, dat daar 100-en jaren geleden uit dankbaarheid is neergezet, door geredde zeelieden.  Het kerkje is een soort nationaal monumentje geworden, nadat het werd gerestaureerd met geld dat via een nationale inzamelingsactie werd opgehaald.
  De apotheose aan het eind van de dag was onze rit langs de oever van het Kleivarvatn, een meer dat opgesloten ligt in het lavagesteente. Schitterende uitzichten en Gandalf bleef ons in de gaten houden, vanaf de kammen van het gebergte, tot onze veilige terugkeer aan boord van de Lyra en de Pas de Deux.
|