2012 Lesbos - Istanboel

Naar Eregli

 di, 05 jun 12 10:12

Eregli (spreek uit als Ereeli), 3 juni 2012

07:35 uur los van de kade in Kefken
log van de dag 57,1 NM in 10 uur en 55 minuten
Naar Eregli op 41 gr 17,2' Noord en 031 graden 24,6' Oost

Langs de Noord kust van Turkije naar Trabzon is vanaf de Bosporus ruim 500 NM. Op 15 juni halen we daar Corien Beyer, de echtgenote van Hans, van het vliegveld. Aan het eerste deel van de Noordkust is niet zo veel te beleven en er zijn ook minder geschikte havens of aanlegplaatsen. Het komt daarom goed uit om de eerste dagen van deze maand juni wat meer mijlen te maken, zodat we enerzijds op tijd in Trabzon kunnen zijn en we anderzijds meer tijd hebben voor de, interessantere, tweede helft van deze kust. Gisteren en vandaag varen we daarom twee stevige etappes die ons een flink eind op weg helpen.

Nog een beetje mottig van gisteren avond, zijn we toch vroeg op pad. Het is heel rustig weer. We krijgen wind mee, maar in de tweede helft van de middag zal de wind naar verwachting gaan draaien en krijgen we 18 knopen wind van voren. Dat pakt ook zo uit en vanaf 14:00 draait de wind van NNW naar NE en varen we in een aanschietende zee met alle zeilen bij naar Eregli. We halen het net niet in één klap naar de haven ingang maar in de luwte van het hoge land, valt de wind weg en kunnen we het laatse suk op de motor naar de haven karren.

Eregli is een heel grote haven die uit twee delen bestaat. De Zuidelijke haven is geheel bestemd voor de scheepvaart i.v.m. de grootste staalfabriek van Turkije die hiet staat. Het Noordelijke deel is deels marine, deels visserij en er is een (heel kleine) jachtclub. We mogen weliswaar aan de visserskade liggen, maar we willen vanavond niet meer
persé de wal op en we kiezen voor de anchorage voor de jachtclub. Daar krijgen we na een uurtje spijt van, want naast de jachtclub blijkt een disco tent te staan die om 20:00 begint en alleen pauzeert als er vanaf de minaretten voor het gebed wordt opgeroepen. Maar we liggen verder prima en Turken zijn gelukkig geen nachtbrakers en om 23:00 is alles weer rustig. Vandaag was weer eens een echt mooie zeildag, waarin de Pas de Deux weer eens kon laten zien wat zij kan. Alles is betrekkelijk. Een cruiser hoort niet aan de wind te zeilen, maar het geeft wel een lekker gevoel als je ondanks de tegenwind toch zo mooi deze prachtig gelegen haven aanloopt.

Morgen willen we niet zo ver varen. Eerst een beetje nieuwe dieselolie kopen aan de kade, daarna ook hier de stad bekijken en verse groeten en fruit kopen.

Hans, Jan en Michiel

Istanboel, een avond in Taksim

 wo, 30 mei 12 17:14

 

Yesilkoey, 28 mei 2012
40 gr 57,3' Noord en 028 gr 49,5' Oost

Hallo allemaal,

Nadat we 's ochtends na een bakje koffie door Johan en de crew waren uitgezwaaid voeren we wederom de Bosporus op, nu in omgekeerde richting. Gelukkig was het inmiddels weer droog geworden (het had tot dan toe flink geregend). Nu we opnieuw de Golden Hoorn passeerden besloten we van de gelegenheid gebruik te maken deze op te varen om de toeristische hoogtepunten vanaf het water te benaderen. We struikelden bijna over de vele grote ferries/rondvaartboten (maat XXL veerboten Terschelling). Het vergde een en ander van Michiel's alertheid en zeemanskunst ons er veilig doorheen te loodsen en tegelijkertijd ook nog wat foto's te nemen.
Bij de Galatabrug moesten we op onze privé rondvaart 180 graden van koers doen veranderen, konden we niet verder, want wij zijn met mast hoger dan de brug, die een doorvaarthoogte heeft van maar 6 meter. Dus ging het weer richting Aya Sophia en Blue Mosque. Die zijn zeer fotogeniek vanaf de waterkant. We passeerden de wachtende liggende vloot grote zeecontainerschepen nu van de andere kant en inmiddels hadden we veelbelovende zwarte luchten in het vooruitzicht, dus de mannen deden de dikke regenbroeken maar weer aan. Vergezeld van onweer en dikke bui kwamen we in de haven van Yeslikoey aan. Daar werden we heel hartelijk en met veel zorg door Zeki Karadeniz en zijn mannen aan een ligplaats geholpen en in zijn boot met koffie ontvangen kunnen we hem voor allerlei zaken om praktische raad vragen.

Na onze lunch aan boord gingen we ons voorbereiden om te stad te bezoeken. Om half vijf met de Dolmus mini bus uit Yesilkoey op weg naar het Taksim plein. Het was leuk om in de 8 persoons bus door de stad te scheuren. Na een klein half uur stonden we in het grote stadscentrum aan de Aziatische kant van Istanboel. We liepen door de Istiklal Caddesi, een prachtige winkelstraat, overvol met voornamelijk jonge voetgangers. De sfeer leek op die van de Amsterdamse binnenstad, maar dan op zijn Turks. We bezochten restaurant 360, waar men op de bovenste etage buiten iets kan drinken en rondom op de stad neer kan zien. Het is een chique restaurant. Na de liften en de trap naar de bovenste verdieping worden we begroet door een aardige mejuffrouw die de rugzakken voor ons wil bewaren. Maar, als ze Harmen gekleed in een 3/4 broek ziet, laat ze ons vriendelijk en beleefd weten, dat ze hem zo niet naar binnen mag laten. Mijn 3/4 broek is geen bezwaar en mijn sjofele tasje van de Friesland Zorg Verzekering is ook geen punt, want dat kan ik over één schouder dragen, maar de regel is dat Harmen lange broekspijpen tot zijn enkels moet hebben. Harmen en ik danken dan maar weer weg te gaan, maar Michiel weet raad: laat je broek maar op je heupen zakken, dan zijn de pijpen immers wel tot dicht bij je enkels. Halverwege de trap maakt Harmen zijn riem en rits los. Broek daalt 20 centimeter, zijn T-shirt hangt hangt genoeg over, om de losse onderdelen aan het zicht te onttrekken. Daarna melden we ons weer bij de juffrouw, met de mededeling dat Harmen zich heeft omgekleed. Nu is Harmen deftig genoeg bevonden en wat ongemakkelijk lopend en voelend, zoeken we buiten een zitplaats. We sjouwen wat met stoelen om een betere plek te creëren, maar dat wordt niet goed gevonden. Uiteindelijk een zitplaats gevonden. Michiel en ik om Harmen heen, die met zijn toch weer half blote kuiten onder de tafel blijft zitten en wij wachten nogal al langdurig op een ober om onze pils en ananas sap te bestellen. Overigens blijken de 360 graden uitzicht er 240 te zijn. Als we tenslotte gelaafd zijn, verlaten we het pand weer, met een vriendelijke groet aan en van de rugzak bewaakster en trek Harmen zes treden lager op de trap zijn broek weer omhoog.

Nu verder door de winkelstraat en een leuk restaurant binnen genodigd. Om 11:00 's avonds weer met 9 personen in de Dolmus bus gepropt. Het betalen is een kwestie van onderweg, via alle handen van medepassagiers, geld biljetten doorgeven naar de chauffeur, die ondertussen gewoon door telefoneert en daarna het wisselgeld per kerende post terug laat doorgeven. Het systeem verloopt soepel, doelmatig en gemoedelijk. Veel beter dan de Nederlandse OV chip kaart, die je tig keren kunt vergeten om uit te checken, met alle gevolgen van dien.

Het hek van de jachthaven was al dicht toen we terug kwamen, gelukkig vonden we een sluiproute in het donke.

Nel

We bereiken Istanboel

 wo, 30 mei 12 09:54

27 mei 2012
Setur Kalamis Marina
40 gr 58,6' Noord en 0129 gr 02,1' Oost

"Nothing in the world can be as beautiful as the first moment
that you see this Muslim Capital city from miles away. What you
see as you approach Istanbul is beautiful beyond your wildest
dreams. Only when you see this view you can understand the
thrill offered by Eastern cities".

La Baronne Durand de Fontmagne, 1856

Bovenstaand citaat hebben we gevonden in het museum voor moderne kunst
"Istanbul Modern" dat in Istanbul aan de Noordelijke oever van de Golden
Hoorn staat.

Het is een passende omschrijving van onze beleving van deze dag. Istanboel
ontrolt zich letterlijk onder je ogen. De magnitude van deze
multiculturele stad met meer dan 18 miljoen inwoners, wordt pas duidelijk
als je er voorbij vaart. Een stad met 3000 moskeeën.

We deden alles op de motor, omdat er gewoon geen wind was. Eerst door meer
dan honderd zeeschepen voor anker op de rede. Daarna het aanzicht van de
stad, de Blauwe Moskee, de Aya Sophia, het Topkapi paleis en dan, ... kijk
je de Bosporus in met de enorme hangbrug die deze natuurlijke grens tussen
Europa en Azië overspant. We voeren door naar Fehnerbahce aan de
Aziatische kant waar we een rendez vous hadden met de Windless II, het
motorjacht van de zwager van Michiel Johan Laperre uit Antibes in Zuid
Frankrijk. We wisten van elkaar dat we elk een vaar¨plan hadden dat ons
waarschijnlijk in de laatste week van mei in Istanboel zou brenegen. Met
telefonisch contact zorgden we dit rendez vous ook tot stand kwam. Net zo
als vorig jaar in Olbia op Sardinië was Johan weer een geweldige gastheer.
Zijn partner Nina was ook aan boord evenals Philip de schipper. De
tijdelijk kok van de Windless II maakte een heerlijk maal overspoeld met
een mooie wijn uit de kelders van de Windless II.

Na een dag met bijna te veel indrukken om door een gewoon mens op één dag
te kunnen verwerken, rolden we bewusteloos onze kooien in. Morgen meer van
Istanboel. We gaan waarlijk proberen om door de Golden Hoorn te varen.
Daarna gaan we naar Yesilköy om daar kennis te maken maken met Zeki
Karadeniz.

Nel, Harmen en Michiel

Silivri

 wo, 30 mei 12 09:37
26 mei 2012
41 gr 04,3' Noord en 028 gr 14,5' Oost

De regen en wind van gisteren in Tekirdag zijn weer verdwenen. Vandaag is de wind naar het ZO gedraaid en waait zwak met een kracht van 2 à 3 bft. Onze koers is net Noordelijk van Oost en we kunnen een dag lang prachtig zeilen. Eindelijk zijn we weer eens helemaal een zeilboot. Knik in de schoot, zon aan dek en op de zonnepanelen, die hun werk opperbest doen. Een van de controllers van de zonnepanelen moest even tot de orde geroepen worden, maar die ging het na een paar eenvoudige handelingen met de schroevendraaier ook weer doen. En als de zon maar schijnt dan is onze energie huishouding geen probleem.

Onderweg worden we verrast met een school dolfijnen, maar ze zijn niet nieuwsgierig genoeg en blijven ons niet volgen. Toch blijft het leuk om gezelschap van te krijgen, al was het dit maal kortstondig. De KNZ&RV standaard, die bij ons op een eigen stok met draai mechanisme, van de top van de mast wordt gevoerd, is aan vervanging toe. De punt is er uit gewaaid en we hebben nog twee verse wimpels aan boord. Met wat DIY werk weten we de oude wimpel te vervangen door een nieuwe en van de mislukte hengel van vorig jaar maken we een nieuwe stok. Na een uurtje klussen staat alles er weer netjes op.

Ondanks de lichte wind leggen we de 35 mijl van Tekirdag naar Silivri in 7 uur af en om 4 uur 's middags maken we vast met de achterkant aan de kade, ons anker vooruit in de bodem van de haven, tussen een visser en een motorjacht. De lokale vissers helpen ons weer met het aannemen van de achterlijnen. Dat is tevens de geruststelling dat we niet op de plaats van een andere visser zijn gaan liggen die nog buiten aan het vissen is.

Silivri is een vissers haven die weggestopt ligt achter een paar grote handelspieren. De haven is toch tamelijk groot en vormt een mengelmoes van veel vissersboten, plezier jachten, drijvende restaurants, een dorp met veel toerisme, dus veel taveernes, theehuizen, bars, winkels, e.d. aan het waterfront. De kade loopt direct over in een groot plein die als een boulevard alles aan elkaar verbindt. De relatieve welvaart van Turkije is hier goed te merken. Het gaat goed met dit land. Het is hier goed toeven. Ook in Silivri.

Morgen koers naar de Bosporus en Istanboel!

Nel, Harmen en Michiel

Tekirdag

 za, 26 mei 12 08:59
25 mei 2012
40 gr 58,5 min Noord en 027 gr 30,9 min Oost

Vanmiddag zijn we in Tekirdag (spreek uit als Tèkierdaa) aangekomen, een vrij grote plaats aan de Noordkust van de Zee van Marmara. Achter een aantal grote pieren voor de grote handelsvaart ligt een klein vissershaventje verscholen. Het centrum van de stad is hier een steenworp vandaan en we liggen langszij de kade tussen twee grote visserschepen in. We liggen hier prima en de locale vissers hielpen on een handje met het manouvreren en afmeren.

Het weer blijft nog immer instabiel. Vandaag merkten we dat toen we goed en wel lagen en een kop zaten te drinken in de kuip. Vrijwel uit het niets kregen we een kortstondige heftige windhoos over ons heen. De zee buiten de haven spatte omhoog en sloeg over de hoge wandelpromenade. De wind draaide op slag van Zuid naar Noord en een enorme windvlaag drukte de PdD schuin tegen de kade, gelukkig op haar stootkussens. We keken elkaar verbaasd aan. na een paar minuten was het over en behalve dat Harmen zijn kop thee in zijn schoot lag, waren er bij ons aan boord geen andere gevolgen. De windvlaag in de haven was waarschijnlijk 50 à 60 knopen, maar alle apparatuur stond al af, dus nauwkeurig weten we het niet. Twee minuten later begon het te regenen. De regen werd allengs plensregen en dat bleef zo de rest van de dag. We lagen naast een visrestaurant, waar van we de uitnodining om 's avonds bij hen Sea-bass te koemn eten niet hebben af geslagen. Het toetje heette Sicak Helva (Tagín Helvesi) , was erg lokaal, dus zoet, en ook erg lekker. Met zijn drieén uit een pannetje. Het ging schoon op, net zo als de Sea-bass.

Onze zeiltocht hierheen was prachtig. We trokken vanochtend al om 08:00 uur het anker omhoog. Dat was vroeg omdat het weerbericht aangaf dat in de tweede helft van de middag de wind naar het NO zou draaien en dat was min of meer de kant waar we heen gingen. De wind bleef Zuid, zon er bij. Ons kwam een vloot van 16 charter zeiljachten tegemoet, kennelijk de vloot die een station krijgt aan de nieuwe kade van Paslimani. Het zeilseizoen is hier ook begonnen. We voeren daarna eerst ruime wind ten W van het eiland Marmara langs (weer uitzicht op de marmer quarries), daarna spinnaker er op (tot groot genoegen van Nel en Harmen, die nog nooit onder een spi gavaren hadden) tot aan de shipping lane naar Istanboel die we met een iets hanteerbaardeer zeilvoering kruisten.

Onze ankerplaats bij Adasi Pasilimani, waar we na ons vertrek uit Erdek naar toe zijn gevaren, krijgt nog een speciale vermelding. We kropen vlak onder de wal, geheel in de luwte van het buurtschap Harmanli. Dinghy opgeblazen en naar de wal, waar we over het eiland wandelden. Het was haasr een sfeer zoals we die alle drie wel kennen van de Nederlandse wadden eilanden. Veel bloemen, groen landschap, nauwelijks wegen, schitterend uitzicht over het water naar de andere eilanden van deze Archipel. Terug aan boord, mooi gekookt en bijn a een uur lang naar de zonsondergang gekeken op de de zacht muziek tonen van Celtic Myst. Als je nog een mooi plekje in Turkije zoekt? Wij hebben er weer een gevonden.

Nel, Harmen, en Michiel

Sarköy

 wo, 23 mei 12 12:36
20 mei 2012
Sarköy aan de Noordoever van de Zee van Marmara.

Na het prachtige weer van gisteren, is het vanochtend weer gaan regenen.
Weliswaar licht, maar het helpt wel om alle vuurwerkresten van het dek af
te spoelen. Later vandaag klaart het op en varen we weer in de zon. Er
komt zowaar ook een windje, waarop we kunnen zeilen, nadat we ter hoogte
van Galipolli, de zeer drukke scheepvaart route naar Istanboel en de
Zwarte Zee oversteken. Het lijkt de aanloop van Hoek van Holland wel. Bij
Gallipoli gaan de Dardanellen over in de Zee van Marmara en zitten we weer
op breed vaarwater.

Eigenlijk hadden we wel naar Galipolli zelf toe willen varen, maar dat
werd ons van verschillende kanten sterk ontraden. Heel erg druk, onrustig,
nauwelijks ligplaats mogelijkheden. Je kunt eigenlijk alleen op je eigen
anker liggen ten Oosten van de stad en als het rustig weer is, want de
ankergrond is niet al te best. Kortom daar zagen we vanaf,

In het havenkantoor van Canakkale maakte we kennis met taxichauffeur
Danny, die ons een ritje naar Troje aan bood. We hadden gisteren al
besloten dat we dat niet gingen doen, maar Danny had wel een goed advies
voor ons. Ga naar Sarköy aand de Noord oever. We hebben zijn kaartje met
tel. nr. om evt. in augustus te gebruiken op onze terugweg naar
Griekenland.

Het advies van Danny was heel goed. Kleine haven, schoon, veel ruimte,
wordt uit gebaat door een plaatselijke coöperatie van vissers. Iedereen
weer aardig en behulpzaam. Hartstikke leuk stadje met een lange
winkelstraat die erg lijkt op de Ramblas in Barcelona. Het was zondag en
dat is in Turkije een gewone werkdag. Alle winkels open, veel volk op
straat. Twee biertje in een kroegje aan de haven en het leven is vandaag
weer opperbest.

Morgen naar Port Marmara op het eiland Marmara in de het midden van de
gelijknamige zee. Ja, dat is de plaats waar al het marmer in de romeinse
tijden werd gedolven. En dat gebeurt daar schijnbaar nog steeds.

Nel, Harmen en Michiel

NB: Nel laat graag aan al haar familie leden weten dat: ".... de Pas de
Deux haar niet zeeziek kan maken!"

Çanakkale

 di, 22 mei 12 10:14
19 mei 2012
Çanakkale aan de Dardanellen

Vandaag wordt het een dagje toerisme in deze bijzondere plaats. Een uurtje
studeren in de Lonely Planet  leert ons dat we niet ver hoeven te gaan.
Genoeg te zien en te doen hier in Çanakkale. We overwegen om een Dolmus
Taxi (een soort openbare taxidienst) naar locatie waar Troje heeft
gelegen, te nemen. Dat ligt 30 km naar het Zuiden. Maar we zien er van af.
Over dat deel van de geschiedenis is meer te leren en te bekijken hier in
de stad, dan daar ter plaatse. Er is eigenlijk niks te zien, anders  dan
een paar geulen in de grond, door vele archeologen gegraven door de jaren
heen. Er staat wel een replica van het Paard, maar dat is zo nep, dat het
zelfs op een plaatje te lelijk is voor woorden. Een veel mooiere replica
van het Paard staat naast ons aan de jachthaven, met een instructieve en
interessant display van de ontwikkeling van Troje door de eeuwen heen en
met een schaalmodel van deze voormalige vestingstad,  er naast. Het
militaire museum is iets verderop met het origineel van de mijnen legger
Nusrat, die kennelijk beslissend is geweest is de strijd tegen de
geallieerde vloot, die voornamelijk uit Britse, slagschepen, fregatten en
kruisers bestond. Die maritieme overmacht werd op 18 maart 1915 door de
Turken bij Çanakkale listig verslagen.

Het is deze dag heel mooi weer en we slieren, heel gepast, als drie
toeristen met een rugzak en gewapend met fototoestellen door deze
interessante Turkse stad. We gaan steeds meer van Turkije houden. Het is
hier geweldig. Mooie stad, schoon, geen bouwvallen of maar half afgebouwde
gebouwen. Het leven op straat is druk, maar vooral gezellig. Bijna niemand
spreekt Engels, maar iedereen doet wel z´n best om je wegwijs te maken.
Sommigen die wel Engels spreken komen spontaan op je af en vragen of ze
ergens mee kunnen helpen of je iets kunnen uitleggen.

We zijn hier toevallig op de jaarlijks terugkerende feestdag van Ata Türk.
Overal vlaggen, parades, toespraken en ’s avonds is er vuurwerk naast de
jachthaven (wat ons een dek vol met vuurwerk overblijfsels, die uit de
lucht zijn komen vallen, oplevert). We maken een lange wandeling naar het
Archeologisch museum, wat op zich wel aardig is, maar de meeste informatie
naast de tentoongestelde dingen is in het Turks en dat helpt niet. De
wandeling door de stad is de moeite waard. Je voelt hoe een stad als deze
leeft. We gaan ook een paar winkels in om boodschappen te doen.  We hebben
alle drie het gevoel dat we nu echt in Turkije zijn. De ervaring is
prettig en daar zijn we blij mee.

Nel, Harmen en Michiel

De Pas de Deux vaart in de Hellespont

 di, 22 mei 12 10:13
Çanakkale, 18 mei 2012
040; 09,3’ Noord en 026; 24,3’ Oost

Het is blijven regenen en buiten is alles klets nat. Vannacht, kort na
onze aankomst ging het nog even hard waaien uit het Oosten. Volgens de
pilot een zeldzame windrichting in Bozcaada en de haven is naar die kant
geheel open naar zee. We lagen flink te stampen, maar we hadden de boot op
zijn mooring lijn een flink stuk van de kant getrokken en zowel aan BB als
aan SB een zware spring naar de wal. De boot maakte wat bokkesprongen,
maar een snelle inspectie (in de regen) aan dek leerde dat we prima lagen.
Rond middernacht werd het windstil en dat bleef het t/m de ochtend.

Bozcaada is leuk, zelfs als het regent. Vroeger een belangrijke militaire
post voor de ingang van de Dardanellen, maar nu een plek met een
ontluikende toeristen industrie. Weer veel aardige mensen, die
geïnteresseerd zijn in wie je bent, wat je bij hen brengt en ze vertellen
over hun eiland. Een enorm fort waakt hoog boven de haven. We dronken
koffie in een taveerne aan de piepkleine kom voor de lokale visboten. En
om 11:45 maakten we los van de wal om de Hellespont in te varen. In onze
aardrijkskunde les hebben we de naam Dardanellen geleerd, de Engelsen
spreken van de Hellespont en dit smalle vaarwater dat Europa en Klein Azië
van elkaar scheidt is in veel opzichten belangrijk. Het is een  van de
drukste vaarwateren van de wereld, en vormt de enigeopen verbinding met de
Zwarte Zee. In 1915 boorden de Turken bij Çanakkale de oppermachtige
Engelse vloot in de grond. De victorie van Ata Turk begon hier en de
Geallieerden vonden in WWI in Gallipoli hun Waterloo en dropen af in een
smerige veldslag die aan beide zijden tezamen meer dan 150.000 soldaten
het leven kostte. De Engelse noemen het de laatste Gentlemen’s War, omdat
beide zijden elkaar kennelijk wel respecteerden, maar het aantal
slachtoffers was er niet minder door. Het water dankt zijn naam Hellespont
aan de legende van Helle en de vliegende ram met de gulden vacht. Zij zat
samen met haar voor het offer bestemde broer Phrixus op de rug van het
ram, keek naar beneden, werd duizelig en viel naar beneden. Zij verdronk
in de Hellespont. Later begonnen de Argonauten onder leiding van Jason hun
zoektocht naar het gulden vlies, dat bewaakt werd door een nimmer slapende
draak.

Met de wind hadden we zowel pech als geluk vandaag. We waren Bozcaada nog
niet goed en wel uit, toen de wind opstak en met 14 knopen recht van voren
kwam. Een hinderlijke golf slag haalde de vaart uit de boot en met alleen
een grootzeil omhoog, wisten we met de motor bij nog net een SOG van 4
knopen te behouden. Bij de Zuidelijke kaap van de Hellespont draaide de
wind van NO naar het Noorden en konden alle zeilen er bij, de motor uit en
bonden we de strijd aan met de immer naar buiten lopende stroom. Het bleef
regenen, maar de zeilwind was prima en vlak naast de zeevaart in het
verkeersscheiding stelsel schoten we prima op. Op het smalste deel van het
water, drie mijl voor Çanakkale nam de stroom toe tot >3 knopen en
begonnen de wolken vervaarlijke vormen en kleuren aan te nemen. Een enorme
onweersbui was van plan om haar lading recht boven ons te lossen. En zo
geschiedde. We hadden alle zeilen keurig op tijd weg. Het weerlichtte
vervaarlijk aan beide oevers. De regen kwam met bakken naar  beneden en
wij kropen met nog maar 1,5 knopen SOG in de gemeentelijke jachthaven van
Çanakkale naar binnen. Waar we keurig werden opgevangen door de
havenmeester en we een plekje kregen naast de Princess van Hans en Anne
Lise, die we een paar weken geleden in Methemna (op Lesbos) hadden leren
kennen.

Ondanks alle tegenstroom en tegenwind, waren we, vooral doordat we ook zo
mooi hadden kunnen zeilen met een snelheid die regelmatig >7 knopen door
het water was, toch nog om 18:00 uur op onze bestemming.

Tevreden, weer een doelstelling bereikt. We liggen in de Hellespont! De
maaltijd was een feestmaal. Het biertje er bij een goden drank gelijk.

Nel, Harmen en Michiel

De mallemolen van de inklaring in Turkije

 di, 22 mei 12 10:11
17 mei 2012
39 gr 50,1 min Noord en 026 gr 04,6 min Oost

Vanochtend, met goed gevolg, de mallemolen van de inklaring in Turkije
doorlopen. Om 09:00 moesten we met z'n drieën klaar staan om naar de
paspoortcontrole, die een paar km naar het Noorden ligt, te gaan. Maar dat
bleek niet nodig, want het was toch genoeg als de captain alleen met alle
paspoorten, weliswaar samen met de inklaringsagent, meeging. Ik weet de
volgorde der dingen niet meer, maar dat was ook niet te volgen. Je
verstaat nergens iets van. Je kunt de teksten niet lezen. Niemand, behalve
de agent spreekt Engels. Maar de rit in de openbare taxi en de voettochten
door Ayvalik waren leuk. Eigenlijk ging alles heel vlot. Althans zo leek
het. Totdat een van ambtenaren, ik begreep de Health Officer, niet op het
afgesproken tijdstip in zijn bureau was. Agent getrakteerd op een kop
koffie. Terug naar de Health Officer. Die was er nog steeds niet.
Wandeling door de Bazaar gemaakt. Balen dat Nel en Harmen op de haven
waren gebleven, want die Bazaar was leuk en ook heel groot. Daarna was de
Health Officer er nog steeds niet. Weer bellen. Op de stoep gaan zitten en
ja hoor, daar kwam hij aan slenteren. Je hebt nog nooit iemand zo lanzaam
op een toetsenbord zien werken en vervolgens 18 stempels met zes keer zijn
handtekening zien maken. Om 11:30 waren we terug. Afrekenen met de Marina,
diesel olie getankt en eindelijk, om 13:20 waren we los van de wal.

Inmiddels was het flink gaan waaien, maar gelukkig wel van de goede kant.
We begonnen met twee reven en de kleine fok en liepen 7 knopen over de
grond. Dat was nodig ook want we wilden die dag nog naar Bozcaada, ruim 54
mijl verder. Tussen Lesbos en Turkije ging het (voorspelbaar) mis met de
wind. Draaiingen van 90 graden. Vlagen van 25 knopen, afgewisseld met
windstiltes. Dreigende buien in het Zuiden. Het was duidelijk dat we te
maken kregen met een naderend front. Weliswaar met veel regen, maar niet
met veel wind. Er waren een paar alternatieven. Methemna, op de Noordpunt
van Lesbos, was er zo een, maar dan gingen we terug naar Griekenland. Een
kleine haven aan de Turkse kust, maar daar stond de swell van de Z-wind
recht naar binnen en we zouden daar op ons eigen anker liggen. Het werd
toch doorvaren naar Bozcaada en de regen voor lief nemen. Het viel best
mee. Motor er bij om voldende snelheid te behouden en om 22.20 lagen we
met de spiegel aan de kade. Het laaste uurtje werd spannend omdat heel
veel kleine beroeps vaart (een stuk of acht) besloten om tegelijk met ons
tussen Bozcaada en de vaste wal door te varen. De AIS maakte overuren.
Door alle lichten om ons heen en alle verlichting van de Taveernes op de
wal, was de haven ingang moeilijk te verkennen. Maar we liepen keurig naar
binnen en op de kade kwam de havenmeester op zijn scooter aanrijden om ons
de mooring lijn aan te geven. 5 minuten later lagen we vast onder
kletterende regen. Nel kookte nog een prachtige maaltijd voor ons en na
een glaasje wijn bij het eten maakten we een weddenschap wie er de
volgende ochtend het laatste wakker zou worden. Harmen heeft gewonnen.

Michiel

Turkije

 do, 17 mei 12 14:41
Ayvalik, Turkije 16 mei 2012
39 gr 18,8 min Noord & 026 gr 41,2 min Oost

Gisteren na de lunch nog flink de handen uit de mouwen gestoken en de boot vaarklaar gemaakt. De grootste uitdaging was het terugpaatsen en weer aansluiten van de navigatie PC aan boord. Het ding was in een beschemende zak in de handbagage mee terug gevlogen. De PC dokter had de zoemende doos, na het vervangen van één van de cards die de communicatie poorten moeten aansturen, weer gezond en werkend verklaard. "The proof of the pudding lies in the eating". Gisteren avond laat deed hij het weer en vanochtend na de menselijke douche beurt op de marina, was het spannend of dat nog steeds zo was. En ..........., zucht van verlichting, hij doet het weer.

Even na achten 's ochtends, walstroom er af, lijnen los en naar de douane kade. Dat liep niet goed af. Lagerwal, stenen kade met om de zeven meter enorme smerige zwarte, van oude traktor banden gemaakte, fenders. Alle fenders straalden de boodschap uit, "Pas de Deux", we zullen je eens lekker verwennen met een paar flinke butsen in je blanke huid, die nadat je bij ons langs bent geweest er nooit meer blank zal uitzien. Kansloos dus. Douane stond er op dat we toch langs de kade kwamen, maar dat was ten ene male onmogelijk. Dan maar zonder uitklaring naar Turkije, want dit wordt alleen maar een enorme schade. We worden uiteindelijk naar de Port Police gestuurd, om daar stempels te halen. Port Police stuurt ons weer terug. wij zeggen weer: "dat doen we niet, want het kan niet". Kortom voettochten heen en weer. Paspoort control wil alle opvarenden in persoon zien. Maar uiteindelijk toch ook weer niet. Het wordt steeds moilijker om te blijven lachen. VHF van de douane doet het niet meer, of de vent die hem bedient weet niet hoe het ding werkt. Iedereen bemoeit zich er mee. Na twee uur en lang lopen, kunnen we dan toch weg. "Port Authority Mytilini, this is S/V Pas de Deux. Do you read me?". "We are now of the quay and ask permission to leave". "Yes Pas de Deux, you are all clear, Have a good sail". "We thank you for your assistance" (maar niet heus). "This S/V Pas de Deux standing by on VHF 12, out!" Om 10:30 zijn we eindelijk onderweg. Het wordt mooi weer in het Zuiden achter ons. Nog veel vlagen tot 23 knopen wind uit het Zuiden. We rollen alleen de Yankee uit en gaan koffie zetten.

In alle opwinding heb ik ook nog per ongeluk de watermaker aan laten staan op de stand schoon spoelen. De inhoud van één van de tanks ligt in zee en onze drinkwatervoorraad is gehalveerd. Maar, we gaan nu eerst koffie zetten. Turkije ligt aan de overkant. Al varend klaart alles op. Zowel het weer als ons humeur wordt steeds beter. Koffie helpt. KitKatje erbij. We zijn klaar voor het avontuur in Turkije. Vreselijke verhalen over inklaren daar, maar in Ayvalik gaat dat soepeler, wordt gezegd. Zo klunzig als in Griekenland kan het haast niet zijn.

Om 14:00 lopen we Ayvalik marina binnen. Wat een verademing. Alles klopt. Twee marineros die ons helpen bij het afmeren. efficiency in het havenkantoor perfect. inklaringsagent zit voor ons klaar. Morgen ochtend om 09:00 nog naar de paspoort controle en morgen voor de lunch zijn jullie weer op pad. Ayvalik ligt niet alleen in een ander land. Turkije is echt een ander land. Geen kapotte wegen en stoepranden. Alles oogt vriendelijk en gastvrij. Iedereen is aan het werk.Terrassen aan het water. Verse ardbeien, pistache noten en kersen worden in stalletjes op de kade verhandeld. Griekenland was leuk, maar toch vaak ook aandoenlijk en zielig. niks daarvan in Turkije. Volgens mij gaan we in dit land nog veel plezier beleven. Even een paar maanden geen Grieken. Harmen en Nel zijn het nu al met me eens.

Michiel

Full 2012 Lesbos - Istanboel Archive