Maine - New York

5 dagen life in the big city

 za, 13 okt 07 06:19
8 oktober 2007
 
Vanochtend zijn we weer vertrokken uit New York. Het lawaai van de grote stad vonden we allebei het meest opvallende aspect. New York was een geweldige ervaring. Het binnenvaren over de East River, een escorte van de Coast Guard omdat de UN assembly in session was, de skyline van New York, varend onder het vrijheidsbeeld, oppikken van een mooring aan het mooie Morningside Park bij het 79th street Boat Basin aan de Westside. Het is allemaal te veel om op te noemen.
 
En natuurlijk de stad zelf. Onze aankomstdag op 3 oktober gebruikten we om direct naar Ground Zero te gaan. Het is nu een enorme bouwput met daarom heen overal gedenkplaatsen aan 9/11. De displays vertellen dat er een nieuw WTC wordt gebouwd, maar dat is helemaal niet zeker. Er is een enorm gat in de financiering, mensen willen niet mee downtown werken en er is een hele nieuwe werkstad, inclusief wolken krabbers gebouwd aan de overkant in New Jersey. We wandelden van Downtown naar Canal street, met alle handeltjes, stalletjes en koopwaar op de straat. Daarna met de metro naar Washington square (ja dat plein met de imitatie Arc de Triomphe). Johannes van de Pol, lid van de KNZ&RV en vriend van mijn ouders, woont al meer dan 30 jaar in New York in een prachtig historisch pand aan de Noordzijde van het plein. Hij had veel koude biertjes voor ons klaar staan en we genoten van zijn gastvrijheid op het terras achter zijn huis. New York heeft toch echt een ander klimaat dan Nederland. Je loopt hier tot ‘s avonds laat in je polo op straat. Joost de Muinck Keizer, huisgenoot van Johannes, organiseerde voor ons plaatsen in een van de beste restaurants van Greenwich Village, waar we vervolgens in stijl onze hereniging met New York vierden. Times Square bij nacht konden we niet overslaan en we besloten een lange dag in het Hard Rock Café met een paar biertjes. Het brouwerij café waar ik samen met Peter Elmers ben doorgezakt op de avond na onze NYC marathon, bestaat helaas niet meer.
 
Donderdag werd de dag van “old times revisited”. Robert ging met zijn goede vriend, Cees Janneman, naar diens nieuwe weekendhuis, in upstate New York, kijken. Angèle en Michiel bezochten veel plaatsen die we goed kennen uit de jaren 1970/71 toen wij hier woonden. Ons vroegere appartement op Overlook Terrace (uptown Manhattan W 187th), Fort Tryon Park met de boom waaronder ik uren heb zitten studeren en werken, The Cloisters, Columbia University, de campus, de University bookstore, enz. Zelf liep ik nog een half uurtje rond in Uris Hall, het gebouw waar de B-school in is gevestigd. Het gebouw is gerenoveerd van binnen, maar de indeling en de sfeer waren nog precies gelijk, t/m de library, mijn meest regelmatige studeer plek toe. Samen met Robert en Cees waren we die avond weer in de Village in de muziek bar, The Red Lion. Vrienden van Cees traden daar “live” op met hun band die veel uit het repertoire van de Rolling Stones spelen.
 
Vrijdag werd onze culturele dag. Wandelen over 5th Avenue, het Guggenheim museum, Macy ’s department store, biertje drinken in het Empire State Building (niet boven, maar op de begane grond in de Heartland Brewery). We aten kaasfondue aan boord en gingen vervolgens naar het Shubert Theatre op 44th street en Times Square voor de voortelling van Monty Python ’s (ja, dezelfde die we kennen van de SPAM, SPAM, ……. SPAM imitaties van Flip de Jong) met de titel Spamalot, een persiflage op Camelot. Mooi theater, goed toneelspel en een geweldige ervaring om mee te maken. We besloten de dag in een van de bars op 42nd street.
 
Zaterdag deden we het wat rustiger aan. Eerst uitslapen, daarna China Town, met een lunch met veel dim sums en met echte chopsticks in restaurant Jing Fong op de Elizabeth Street. Omdat het zaterdag was, aten er met name ook veel chinezen “en famille”. Wandelend door China Town, verzeilden we ook in een park, waar chinezen Mahjong speelden, Chinese dansers bezig waren en er op allerlei vreemdsoortige instrumenten, nog veel vreemdsoortiger muziek werd gemaakt. Niet om aan te horen, maar wel heel leuk. Een paar blokken verderop is “little Italy” Op een terrasje genoten we van het mooie weer van de Indian Summer in NY en van het gekwetter (in het Amerikaans, dat wel) van de Italianen in de bar. NYC is echt een multiculturele samenleving. ’s Avonds aten we met z’n drieën op het terras van het Boat Basin met uitzicht op de Pas de Deux die onder een heldere sterrenhemel rustig aan de mooring op de Hudson lag te trekken. Weer een mooie avond.
 
Zondag werd de dag dat Angèle weer terug vloog naar Nederland. In de taxi zei Angèle dat het vrijwel precies op deze dag 37 jaar geleden was dat we inde taxi de andere kant op reden om hier anderhalf jaar te gaan wonen. Na ons vertrek in 1971 was zij hier niet meer terug geweest. Maar ook nu geldt weer: het leven bestaat uit cirkels waar door je steeds weer in je eigen geschiedenis kunt terug komen. Terug aan boord dronken we met Cees en Robert nog een biertje in het Boat Basin Café en richtten we samen de caravan Pas de Deux weer in als zeilboot die kan varen en bekeken het vaarplan voor de tocht naar de Delaware en Chesapeake Bays. Ons afscheid van New York deden we in The Garage op Bleecker street in Greenwich Village, met een paar mooie pastas en een mooie fles Merlot.
 
We vinden het allebei wel genoeg zo, het is tijd om weer te vetrekken. Wordt vervolgd als we weer op zee zijn.

Ze staat op de foto samen met de Pd2

 vr, 05 okt 07 01:29

3 oktober 2007, New York

Het is nu 12:00 uur EDT. We hebben 10 minuten geleden vast gemaakt aan een mooring bij het 79th street boat basin. We zijn op Manhattan! Weer een mijlpaal bereikt! We hebben, ondanks de lichte nevel heel veel foto's. Ook foto´s gemaakt vanuit Pasdeautje van Hare Hoogheid Het Statue of Liberty, met de Pas de Deux op de voorgrond, er naast, er voor, van links, van rechts, enzovoort. De foto´s zijn te zien in het album met de naam Maine - New York. Er zijn ook foto's bij van onze verdere belevenissen na onze aankomst. Teksten daarbij houden jullie te goed. We zijn nu te druk bezig met het leven in de grote stad.

Michiel, Angèle en Robert

We zijn in New York!

 wo, 03 okt 07 06:31
2 oktober 2007

We zijn weliswaar nog maar bij de Locus Point Yacht Club in The Bronx, maar we zijn in The Big Apple! De jachtclub waar we liggen werd in de pilot voorzien van een beschrijving van de leden als zeer hartelijk en gastvrij. Dat hebben we aan den lijve mogen ondervinden. De haven van de club ligt achter het vaste gedeelte van de Throgs Neck Bridge. Deze brug ligt waar de Long Island Sound over gaat in de East River.  De Cove ligt helemaal achterin verstopt achter een drempel waar met MLW maar 3 voeten water blijven staan. We kwamen aan met hoog water en morgen gaan we hier ook weer met hoog water weg. Een aantal leden stond met open armen voor ons klaar. Liggeld was niet nodig. Douches, Wc's, walstroom, zo veel als we maar wilden. Van Rich kregen we zijn telefoon nummer (hij woont om de hoek)  als we problemen met de code van het hek  zouden krijgen. Rich gaf ons ook een rondleiding door het clubgebouw dat helemaal met eigen handen van leden werd herbouwd nadat het werd verwoest in 1992 in de vloed van een heftige "Noreaster". Rich dronk graag een Heineken met ons in de kuip van de Pas de Deux en bood ons vervolgens een sightseeing aan in zijn auto door The Bronx en over City Island. Samen met zijn clubmaat Fred moest hij daar toch onderdelen halen voor een motorboot van een van de leden die zij renoveren. Allemachtig leuk om eens een heel ander stuk van New York te zien en om over City Island te rijden met alle verhalen van twee geboren en getogen inwoners van "the better part of The Bronx". De oude glorie van de scheepsbouwers, zeilmakers en marina's is weliswaar echte oude glorie geworden (het zijn allemaal restaurants en condo's geworden), maar het was er niet minder leuk om.

Gisteren waren we in Port Jefferson waar we op een mooring van de Sekautet Yacht Club konden liggen.Het stadje was op een steenworp afstand en we konden er boodschappen doen in de deli. 's Avonds kwam er een mooi klassiek jacht een paar moorings verderop naast ons liggen. Bij het daglicht vanochtend waren de lijnen van een echte Fife direct herkenbaar en het silhouet leek zo verdacht veel op dat van Belle Aventure, dat we er even langs zijn gegaan voordat we Port Jefferson verlieten. Het bleek inderdaad de Belle Aventure te zijn, op weg naar de Hudson om te overwinteren en voor (weer) een refit. De bemanning gaf toe dat ze hier in de Long Island Sound wel een heel eind af waren van de "beaten track" van Belle Aventure in de Middellandse Zee, wat de reden daarvan was bleef onverklaard. Hoe het ook zij, Hallowe'en was voor hen een zeer bekende en gewaardeerde concurrent.

Morgen vroeg op om het gunstig tij door de East River (o.a langs de UN) mee te kunnen nemen. Voor de tijwisseling aan het einde van de ochtend willen we downtown bij de Battery van NYC zijn. Vandaar een uitstapje naar Liberty Island. Pasdeautje ligt al opgeblazen op het voordek voor de fotosessie. 's Middags hopen we een mooring te kunnen oppikken van de marina bij de 79th st W en Riverside Park Drive. De UN Assembly is schijnbaar "in session". Dat betekent veel security op de East River. Wij moeten er vlak voor langs, want de route langs de andere kant van Roosevelt Island is voor ons niet mogelijk. Er ligt daar een vaste (te lage) brug. We zijn benieuwd.

Er staan nog weer 60 nieuwe foto's in het Album. O.a kun je Angèle zien optreden als kapster van mijn haardos terwijl Robert de show steelt met prachtig hamburgers op echte buns. Gegroet vanuit The Big Apple!

Michiel, Angèle en Robert

Port Jefferson, Long Island Sound

 di, 02 okt 07 02:58

1 oktober 2007

We zijn vanmiddag in Port Jefferson aangekomen, na een prachtige zeiltocht. Sinds ons onvrijwillige oponthoud in New Bedford hebben we alleen maar mooi weer gehad. Wind mee, niet meer dan 15 knopen, spinaker op, alleen maar zon en een prachtige omgeving.

Newport was, uiteraard, een aparte beleving. Het is en blijft het zeil-Mekka van de USA. Je merkt er echter niet veel van. Wel veel boten (ook hele mooie), maar nog veel meer toerisme. Het hele waterfront is ingenomen door restaurants en private "piers". Het is er stinkend duur, maar de paar terrasjes die er zijn waren zeer de moeite waard en een avondje bieren in een van de open lucht bars is niet te versmaden. Na Newport gingen we naar nog zo’n zeil-Mekka, Block Island. Helemaal ingesteld op de watersport. We hadden het eiland bijna voor onszelf. We konden kiezen uit de mooring die we wilde. Het seizoen loopt hier af en er wordt opgeruimd. Het was er wel prachtig.

Van Block Island, de hele dag onder spi in de zon, naar Old Saybrok, dat volgens de pilot zeer de moeite waard was, maar ook pilots hebben het soms mis. Er was geen zak aan, de haven was steenduur en het dorp was ruim een half uur lopen van de haven. Gelukkig was daar wel een echte Amerikaanse pub, met twaalf TV-schermen, waarop American football, car racing, baseball, college basketball, het weerbericht en het lokale news allemaal tegelijk werden vertoond. Bovendien stond er een soort van sjoelbak, waar iets wat op curling leek werd gespeeld en werden er op weer andere beeldschermen allerlei andere spellen gespeeld. Het was er bovenal gezellig en ook dit was heel erg de united states of America. Na de lange zeildag was de wandeling een aangename ontspanning en toen we langs de deli kwamen, ging die net dicht, waardoor we geen boodschappen meer konden doen en die dus ook niet de lange weg terug hoefden te dragen, want we waren de rugzakken vergeten mee te nemen.

Vandaag halverwind met het volle tij mee, diep de Long Island Sound in. Port Jefferson werd de bestemming. Een diepe inham in de Zuidkust, ooit het winterhoofdkwartier van het circus Barnum. Ook hier weer veel historical sites, zoals overal in New England. We wandelden door de stad, deden nu wel boodschappen, met onze rugzakken, de jachtclub, die er wel heel leuk uitziet, was helaas dicht op maandag, maar we vonden weer zo’n Amerikaanse bruine kroeg. De dag werd besloten met een paar uurtjes internetten en site updaten in het Port jefferson Village centre en een door Robert gemaakte nep nasi maaltijd, die helemaal niet zo nep was. Kortom weer een leuke dag, waarvan we er al zo veel hebben.

New York ligt nu op steenworp afstand. Overmorgen hopen we onder het Statue of Liberty voor de Battery Park van Downtown NY langs te varen. Tot dan!

Michiel, Robert en Angèle

T liep weer goed af, maar t kost wel

 za, 29 sep 07 14:42

28 september 2007, onderweg van New Bedford, MA naar Newport, RI

 

Het goede nieuws is dat mijn moeder gisteren 85 is geworden. Ik had haar aan de telefoon via de satelliet en het gaat haar gelukkig heel goed. Zij leeft enorm met ons mee, en dat is steeds weer erg leuk om te merken.

Wij zelf gingen, de laatste drie dagen, door een periode van extreme ups en downs. Op dinsdag gingen we 's ochtends eerst heel gezellig op bezoek bij het nieuwe huis, hier vlak bij in Dartmouth, van Marieke en Joe Reis-Visser. Indrukwekkend, zowel qua ligging in het bos, als qua project, waarin ze het hele huis met eigen handen aan het herbouwen zijn. Vervolgens trakteerde Joe ons op zowel een rondrit door Dartmouth, New Bedford en omgeving, als op een Real American Breakfast (Pancakes, maple syrup, sausages, bacon, eggs, tomatoes, toast, hash potatoes, fries, kortom the works!).

Joe en Marieke hadden beide een dag vrij gekregen en 's middags gingen we de Pas de Deux samen met hen naar Newport zeilen. Angèle reed graag de auto naar Newport, want het was 20 NM in de wind. Iedereen blij. Om 12 uur gingen we weg. Althans dat dachten we, tot het moment dat alle lijnen los waren en we gewoon bleven liggen op de grond. Het was die dag LWS en het was eb ongeveer op ons tijdstip van vertrek, terwijl de beloofde 7 voeten water er gewoon niet waren, met veel gedraaid, gesleep en geworstel waren we een uur later toch los en onderweg. Het zeilen was prachtig. Mooi weer, veel wind, Pas de Deux zeilde als een speer, ook al hadden we inmiddels behalve de wind ook het tij tegen gekregen. Om niet na donker aan te komen wilden we de motor bijzetten en toen ging het mis. Ongeveer alle alarmen gingen min of meer tegelijk af. De batterijen laadden niet meer op. De oliedruk was weggevallen en er was een temp alarm op de motor. Er klotste ook 4 liter motorolie door de bilge.

 

Het technische verhaal wat er op volgt zal ik jullie onthouden (uitsluitend op dringend verzoek is het verslag, dat er wel is, beschikbaar) We gingen, met de wind mee, terug naar New Bedford, waar gelukkig een aantal technische specialisten bereid waren om ons snel (na twee dagen sleutelen) uit ons lijden te verlossen. De oorzaak lag waarschijnlijk voornamelijk in de dynamo die we in Groenland hebben geïnstalleerd. Het blijft een mysterie hoe alle olie uit de motor in de bilge is terecht gekomen. Alle pogingen om een olielek te vinden of om andere, inclusief de onorthodoxe, verklaringen te vinden, blijven tot nu toe vruchteloos. Alles doet het weer. De batterijen laden op als nooit tevoren, de oude dynamo zit er weer in, nu wel op de juiste manier, met de goede draden op de goede plaatsen, aangesloten. We varen, als laatste ultieme test, op dit moment op de motor, tegen wind en golven in, naar Newport en we hebben geen problemen, terwijl we nu een uur of vier onderweg zijn. Zoals ik al vaak gezegd, en nog vaker gedacht heb, zal ik nooit vrienden worden met techniek. Laten we het er maar op houden dat wij elkaar niet begrijpen. Ik leef er maar mee dat het zo zal blijven. Een troost voor mij is dat de technici het ook niet begrijpen, maar dat iedereen het er nu wel over eens is at het geen toeval kan zijn dat deze dingen allemaal tegelijk op deze boot gebeuren. Hora est! (zegt de HBS-er)

 

Jl. woensdag ging grotendeels heen met het praten met elektro technici en het vinden van een beschikbare Volvo monteur. Die vonden we aan het einde van de middag bij NIEMIEC Marine aan de overkant van de straat. Marty, de baas, was een reuze vent, aardig, behulpzaam, nam de tijd en stelde een van zijn monteurs aan ons beschikbaar. 's avonds diagnose gesteld, mede gevoed door de diagnoses van twee elektro technici. Twee dynamo's waren inmiddels op de testbank geweest, bij weer een andere shop. Angèle en Robert wandelden door New Bedford en 's avond bereidde Robert een grand diner aan boord van de Pas de Deux, waar ook Marieke en Joe bij aan zaten.

 

Donderdag mochten we de auto van Marieke lenen, waarmee Robert en Angèle naar Newport reden. Op dat moment wisten we nog helemaal niet hoe lang we misschien nog in New Bedford zouden moeten blijven. Gelukkig sprak monteur Chris aan het einde van de middag de magische woorden: "everything is working fine, I don't think that there is anything else I can do for you!". De testruns aan de steiger liepen naar onze zin. De testrun buiten slaagde ook. Afscheid van Marty en Chris van NIEMIEC Marine. Afscheid van Marieke en Joe met een etentje in de stad als dank voor het mogen lenen van de auto en vanochtend waren we weer onderweg. Ik houd nu op met schrijven, want nu lopen we Newport aan, we varen langs de New York Yacht Club en vele andere grote mansions. Ik ga naar buiten. Volgende keer verder. En, oh ja, er staat geen olie in de bilge en de alarm lichtjes zijn allemaal uit gebleven! Straks even met Marty bellen!

 

Michiel

 

Buzzards Bay

 di, 25 sep 07 14:21
24 september 2007, South Dartmouth, Massachusetts

We liggen bij de prestigieuze New Bedford Yacht Club en hebben zojuist Marieke Visser bij ons aan boord gehad die hier woont. Leuk en gezellig om een lid van eigen vereniging te treffen zo ver van onze thuishaven. Ze had ons haar telefoonnummer gegeven voor als we in de buurt waren en reageerde prompt nadat we ons vandaag per voice mail hadden gemeld. Morgen ochtend gaan we, voordat wij onze reis vervolgen naar Newport, R.I. nog met haar een echt US breakfast genieten.

We zijn inmiddels met zijn 3-en aan boord sinds we op zondagochtend Angèle van de Logan Airport in Boston hebben opgehaald. Op zaterdag voeren we naar Boston en kwamen terecht in de Park Pleasant Marina direct in het verlengde van de runway. Ons verblijf daar werd een belevenis op zich. De Park Pleasant Yacht Club bleek een watersport vereniging te zijn van vrijwel alleen (Grote!) motorboten met veel (Grote!) motoren en veel (Grote!) vis hengels, waar ze veel (Grote!) vissen mee vangen. Wij met onze zeilboot waren een bezienswaardigheid van jewelste en we zijn ontvangen als koningen. Geen liggeld, onze bar-rekening werd grotendeels door hen betaald, de vice-commodore kwam ons persoonlijk verwelkomen en we werden aan vrijwel alle leden persoonlijk voorgesteld. Het is eens iets anders om over je Atlantische avonturen te mogen vertellen aan een boeiend gezelschap van motorboot eigenaren. Getooid met petjes van hun vereniging en een verse burgee van de Park Pleasant Yacht Club, rolden we 's avonds laat onze kooien in. Als je ooit nog eens in Boston met je boot wilt overnachten, dan kunnen we de Park Pleasant Marina van harte aanbevelen. Houd er wel rekening mee dat je op één avond ten minste vijf uitnodigingen krijgt om bij leden thuis te komen eten, dat vijf of zes andere leden aanbieden om je rond te leiden door Massachusetts, dat je veel tattoos ziet, waarvan je ook wordt uitgelegd waar die van zijn. We ontmoeten ook een veteraan uit WOII, die in 1944 Hollandia op Nieuw Guinea een Nederlandse arts met zijn gezin uit Japanse krijgsgevangenschap bevrijdde. Fotokopieën van het verhaal zijn ter inzage op de Pas de Deux. Kortom een ervaring om niet te vergeten en een aanrader van jewelste.

De hereniging met Angèle was gelukkig en voorspoedig. Eenmaal aan boord kwamen snel alle verrassingen en andere goede zaken die ze voor ons uit Nederland had meegebracht tevoorschijn. Stroopwafels, Engelse drop, brieven van thuis, allemaal heerlijk om te krijgen. De nieuwe transformator konden we meteen aansluiten. We hebben weer walstroom! Voor alle andere nieuwe onderdelen en uitrusting vinden we later wel de tijd en rust om die te installeren. Iedereen zeer bedankt voor alle inspanningen om voor ons als ANWB, pech onderweg en hulpdienst in het algemeen te spelen. Het is fijn als je zo op je thuisfront kunt rekenen. Het was gelukkig ook heel mooi weer en we besloten om toch maar de big city van Boston nog die dag te verruilen met het charmante Scituate 20 mijl en 4 uurtjes varen in de zon, verder naar het zuiden. We krijgen verderop in deze week een periode met veel ZW (dus tegen-) wind. Vandaag was het weer schitterend met een lekker windje met een kalme zee. Omdat we graag wat meer tijd in Newport willen spenderen besloten we om in een keer door te varen naar Buzzards Bay door het Cape Cod Canal. In het kanaal hadden we 4 knopen stroom mee en dat schoot lekker op. Je kunt wel merken dat het seizoen hier op z'n eind loopt. Er is hier niks te doen. Prachtige jachtclub, maar buiten de havenmeester is er niemand. Veel leuke winkeltjes, maar allemaal dicht. Er is één goed restaurant, dat op maandag is gesloten. Kortom morgen gauw naar Newport waar nog wel genoeg leven in de brouwerij is. Morgen verder.

Michiel, Angèle en Robert



        

Soms zit het tegen soms zit het mee

 zo, 23 sep 07 09:45
zaterdag 22 september 2007

42° 31'N & 070° 42'W
Zeilend langs de zuidkust van Cape Ann, 16 mijl voor Boston.
Aanvankelijk zag het er naar uit dat we dit rak pal tegen een ZW wind van 20-25 kts in zouden moeten varen, maar de wind is ZZO 12 kts en we zeilen prachtig met een knik in de schoot onder vol grootzeil, kotterfok en yankee. De zonnepanelen staan naar de zon gedraaid, de watergenerator peddelt vrolijk mee. We hebben zojuist zweetvoeten gebakken en opgegeten (ja, met veel ketchup) en het leven bevalt ons best.

De afgelopen week begon met allerlei technische malheur (kapotte injector, alternator die het niet goed deed, boiler die niet warm wil worden, enz.) We lagen 60 uur op een uitstekende werf, Billings Marine & Diesel, in Stonington op Deer Island, ME., waar we goed zijn geholpen. We misten daardoor wel het window met NO winden om richting Boston te varen, maar onze spullen doen het gelukkig weer. Ondanks dat we heel weinig wind hadden en vaak ook pal tegen, konden we toch nog genieten van drie mooie ankerplaatsen die ons door onze vrienden van Deer Island waren aan bevolen. Woensdag aan het einde van de middag voeren we (met tegenwind op de motor) naar Vinalhaven Island aan de andere kant van Penobscot Bay. Om in de anker baai te komen moesten we heel precies tussen een aantal ledges door manoeuvreren, maar met Robert aan het beeldscherm achter de kaartentafel en Michiel aan het roer en de dieptemeter buiten, voeren we precies langs onze waypoints naar een soort binnenbaai, diep in het eiland. Een oase van rust. De purpoises zwommen snuivend rond de boot. Een biertje en een mooie maaltijd er bij, lieten ons het gedoe op de werf snel vergeten.

Donderdag (20/09) maakten we een lange dag van 48 NM naar Damariscove Island. Dit eiland ligt al half in de open Golf van Maine en heeft een offshore atmosfeer. Vroeger was het een belangrijke post voor de visserij en tevens een handelspost waar ook veel Nederlandse schepen (17e en 18e eeuw) handel dreven. Het is nu een natuurgebied, met prachtige trails om het eiland te exploreren. De Harbor aan de Z kant is heel smal en diep en we vonden een vrije mooring. Omdat 's nachts de wind zou draaien, hadden we daardoor ook een vrije swing rond de mooring. Een ander jacht dat heel diep in de baai een mooring had opgepikt moest 's nachts toch meer naar buiten verkassen, omdat er bij laagwater onvoldoende ruimte om te draaien overbleef. De dag was somber, maar toen we aankwamen was het heel mooi weer geworden en we konden voor het duister (dat hier al om half zeven valt) maakten we nog een mooie wandeling over het eiland. We zagen o.a het voormalige Coast Guard station, dat nu in particulier bezit is.

Vrijdag heel vroeg op met een schitterende zonsopgang. Aanvankelijk onder spinnaker naar de Isles of Shoals. Een groepje kleine rotsachtige eilanden precies op de grens van New Hampshire en Maine, ruim 6 NM buiten de kust. De anchorage wordt beschermd door een aantal kunstmatige dammen die vier van de eilanden met elkaar verbinden en zo gezamenlijk Gosport vormen. De Isles of Shoals zijn een bekend centrum voor allerlei  schilders, schrijvers, dichters en andere artistiekelingen. Een van de eilanden herbergt een luxe resort en een ander een groot conference center "dedicated to the glory of God and the well being of Man; to the brotherhood of all earnest souls; to the untrammeled study and utterance of the truth; to the promotion of pure religion". Nagenoeg overmand door religieuze gevoelens stapten we in Pasdeautje om aan land te gaan, maar een razendsnel opkomende mist redde ons en we keerden terug naar de veilige kuip van de PdD, met weer een mooie maaltijd en de afwas. T was een gedenkwaardige ankerplaats. Aan te bevelen aan allen die nog besluiten om deze wateren te gaan bevaren (wat op zichzelf in het algemeen al een warme aanbeveling is).

Vanochtend weer vroeg op voor de laatste 50 mijl naar Boston. Met het eerste daglicht en de laatste resten van de mist op de radar, GPS en elektronische kaart tussen de rosten door gemanoevreerd. Eenmaal op open zee, weer tegenwind, maar gelukkig veel minder dan waar we op hadden gerekend. Het werd dus comfortabel motorzeilen naar Cape Ann. En nu dus met een gangetje van bijna 6 knopen SOG naar Boston. We gaan ankeren in het verlengde van de runway van de Airport. Schijnbaar is er een subway station naast de ankerplaats. Daar halen we morgen ochtend Angèle van het vliegtuig. Van haar hopelijk veilige en goede aankomst doen we binnenkort weer verslag. Twee tevreden mensen groeten u van af de New England Coast van de USA. En ja, het is hier Indian Summer!!

Michiel & Robert

Tegenslag

 wo, 19 sep 07 17:29
Woensdag 19 september 2007-09-19
 
We liggen al een paar dagen bij een werf op Deer Island in Maine. We hebben wel het idee dat we bij Billings Marine & Diesel in Stonington, in goede handen zijn, maar we liggen sinds maandag ochtend stil. Ons grootste probleem is een lekkende injector waarvan de buis waarmee deze in de cylinderkop zit er niet uit wil. Voorts hadden we weer een probleem met de dynamo, die nog steeds niet voldoende laadstroom geeft. Door een van de monteurs hier is daar nu een kleinere poelie op gezet waardoor die meer toeren draait en zo meer stroom oplevert. De praktijk moet maar uitwijzen of dat ons probleem oplost. Ook wil onze boiler niet meer opwarmen als de motor draait. De oorzaak daarvan weten we nog niet.
 
Via onze nieuwe vrienden hier op Deer Island, Philip en Linda Glaser, kwamen we in contact met deze uitstekende specialisten en we hebben samen met Phil op maandag ochtend de boot omgevaren naar Stonington aan de Zuidkant van Deer Island. Het blijft gelukkig wel schitterend weer en Stonington is een plaatje dat zo uit een fotoalbum over New England lijkt te zijn weggelopen.
 
Als dank voor alle hulp hebben we 4 grote kreeften gekocht die we maandagavond bij Phil en Linda thuis hebben opgegeten. Het was maar een klein gebaar van dank voor alle hulpvaardigheid en adviezen die deze mensen ons hebben gegeven, bovendien was het ook nog eens heel gezellig.
 
Gisteren waren we de hele dag op de werf en hebben we ons zelf bezig gehouden met klussen. We haalden o.a. de benzine generator uit elkaar, maakten die eens goed schoon en vernieuwden een aansluiting in het brandstofsysteem, en zo waar, het ding loopt schijnbaar weer ongestoord. Dat is een geruststelling want door onze eigen fout hebben we onze transformator, die de walstroom van 110 v in de USA omzet naar 220 v bij ons aan boord voor de acculader, laten verbranden.
 
Het goede nieuws is dat Angèle a.s. zondag naar Boston komt en dat zij twee weken met ons mee zal varen, hopelijk t/m ons a.s. verblijf in New York. Wij hebben in 1970-1971 bijna anderhalf jaar in de Big Apple gewoond. Bovendien heeft Angèle, dankzij een succesvolle speurtocht van Arjen, straks een nieuwe transformator in haar bagage bij zich. Op dit moment hoor ik naast mij een angstaanjagend geluid, waarmee de voering van de injector uit de motorkop wordt geboord. Jullie zien het, voor elk probleem is er altijd wel een oplossing. Hoe dit probleem gaan eindigen is echter op dit moment nog onzeker. Lees verder later. Tot dan.
 
Michiel & Robert

Dear Island, Maine

 zo, 16 sep 07 18:36

16 september 2007

Wij zitten in het huis van Philip en Linda Glaser, een Amerikaans echtpaar dat we hebben ontmoet in Nova Scotia, zij wonen aan een cove op Deer Island in Maine, vlak achter de Eggemoggin Reach. Wij mogen niet alleen gebruik maken van hun guest mooring, maar werden gisteren middag na onze aankomst om 4 uur 's middags ook uitgenodigd voor het eten, om te komen douchen en om de was te doen in hun wasmachine en droger. Geweldig wat een gastvrijheid. Het cruisende leven is al mooi, maar zo wordt het nog veel mooier. Gisteren was een saaie dag met veel regen en geen wind. Vandaag is het schitterend weer onder de invloed van een hogedruk gebied dat schijnbaar een aantal dagen bij ons in de buurt blijft. Phil en Linda zijn zeer ervaren cruisers en komen oorspronkelijk uit dit gebied. Van hen krijgen we ook adviezen en goede raad voor het vervolg van onze reis langs de kust van de USA, die zij zo goed kennen.

We blijven waarschijnlijk nog een weekje op de kust ten N van Boston. In de week daarop varen we o.a. via Newport en door de Long Island Sound naar New York.

Michiel en Robert

Ingeklaard in de USA

 vr, 14 sep 07 22:09
Bar Harbor, Maine 14 september 2007
Het is gelukt. We hebben de barrière van de US-Customs weten te nemen. We moesten lang wachten omdat er tegelijk met onze aankomst in Bar Harbor, een groot cruise schip, de Maasdam met thuishaven Rotterdam, zijn anker liet vallen. De inklaring zelf was een fluitje van een cent (nou ja, een paar US-dollar, maar dat mocht de pret niet drukken) We zijn daarna meteen in het stadje een Turkey sandwich en een Crab Roll gaan eten, met een biertje erbij om te vieren dat we in de USA zijn aangekomen. Verdere verhalen volgen z.s.m. De overige foto's staan in een nieuw album met de naam Main - New York. O.a. van onze ontmoeting op het mooie motorschip AluMerciA van Marinus Bos en zijn vrouw Liz. We kregen een leuke rondleiding aan boord. Zij zijn al 6 jaar onderweg en het schip heeft inmiddels meer dan 100.000 NM gevaren. Op 60.000 van die mijlen was Marinus als eigenaar zelf aan aan boord. Zijn boot vaart gewoon onder de Nederlandse vlag.
Michiel en Robert

Full Maine - New York Archive