Zwarte Zee (West)

Ronde van de Zwarte Zee voltooid

 do, 02 aug 12 07:32
"STOP PRESS !"
------------------

Poyrazkoey, 30 juli 2012

Het is volbracht. Vanochtend vroeg om 03:50 uur plaatselijke tijd lieten we het anker vallen in de baai van Poyrazkoey, waar de Bosporus in de Zwarte Zee uit komt en waar we op 2 juni jl. om 08:00 uur plaatselijke tijd aan onze ronde om de Zwarte Zee zijn begonnen. Vandaag voltooiden we de ronde.

We legden in 59 dagen 1810 nautische mijlen af. Buiten mijzelf had de Pas de Deux ook vijf elkaar afwisselende opstappers aan boord. Te beginnen met Jan Dalhuisen en Hans Beyer. In Trabzon kwam Corien, echtgenote van Hans er bij. In Balaclava kwam Frouk Segaar aan boord, nadat Corien, Hans en Jan weer naar Nederland terug vlogen. Wouter Bergmann Tiest kwam er in Constanta bij, waardoor we vandaag met z'n drieën zijn.
We bezochten vijf verschillende landen in de volgorde Turkije, Georgië, Oekraïne, Roemenië, Bulgarije en weer terug in Turkije. Door gebrek aan medewerking van de Russen zijn we er niet in geslaagd om ook Sochi in de Russische federatie aan te doen. Een houding die de plaatselijke autoriteiten van deze stad, die in 2014 de Olympische winterspelen huisvest, onwaardig is.

We gebruikten 34 verschillende havens en ankerplaatsen en we waren 6 nachten op zee.

Het was een bijzondere ronde waar we met z'n allen een onvergetelijke ervaring aan hebben gehad.

We gaan nu nog een paar uurtjes slapen. Als het straks weer ochtend is, dan varen we, later vandaag, door de Bosporus naar Istanboel.

Michiel

Bijna rond

 do, 02 aug 12 07:29
29 juli 2012, 23:05 uur
positie 41 gr 31,1' Noord en 028 gr 42,6' Oost
Dat is op open zee 25 mijl ten NW van de Noord kant van de Bosporus.

Morgen is de cirkel van onze Ronde van de Zwarte Zee rond. De afgelopen dagen hebben we nog genoten van Bulgarije. Het "onbekende" land van de EG. Wij hadden het er erg naar onze zin. Na Nessebar waren we in Sozopol. Weer een leuke toeristische trekpleister, maar dit keer met een geheel andere uitstraling. Se sfeer in Nessebar lijkt op die in Volendam, maar Sozopol heeft veel weg van Enkhuizen op de dagen dat het daar kermis is. We zijn hier natuurlijk wel in een Oost Europees land, dus het ziet er wel anders uit. De sfeer is hetzelfde.

Na Sozopol voeren we de volgende ochtend 18 mijl naar het Zuiden, naar Tsarevo om uit te klaren. Tsareveo is ook een populaire vakantie bestemming, maar (nog) niet voor buitenlanders. De sporen van de vroegere "cultuur" achter het ijzeren gordijn, zijn hier nog duidelijk aanwezig. Het is een klein stadje. De typisch Russische appartement gebouwen (woonfabrieken) staan er nog verveloos te zijn en het beton verrot. Veel  winkels zijn dicht en zullen ook niet gauw meer open gaan. Boven de etalage van een modewinkel aan het centrale plein, staat nog het verveloze opschrift "Meubels" (in cyrillische letters).

Toch heerst er een opgewekte sfeer, met geïnteresseerde en behulpzame mensen. De vrouwelijke beamte van de immigratie dienst straalde toen ik haar antwoordde dat wij het zo naar onze zin hebben gehad in Bulgarije en dat we het een fijn land vinden.

We bleven maar een paar uurtjes in Tsarevo. Van onze laatste LEV's kochten we ijsjes en een paar flessen water. Overdag is het hier 35+ graden Celcius, ook op zee, ook aan dek en ook in de kajuit. Morgen verwachten we weer in Turkije te zijn. We varen al in de Turkse territoriale wateren.

Wordt vervolgd.

Michiel, Frouk en Wouter

We zijn in Bulgarije

 do, 02 aug 12 07:24
27 juli 2012, 15:30 uur lokale tijd
Onderweg van Varna naar Nessebar

Na nog een dag wachten tot de zee tot bedaren kwam na de NO storm aan het begin van deze week, konden we op 25 juli (jl. woensdag) 's ochtends vroeg uitvaren. Zeil zetten in de beschutting van Port Tomis en op volle vaart onder een hoek van 45 graden de branding voor de haven door. Het ging wonderwel en na een paar minuten waren we er door en kon de motor af. We voeren onder de kleine yankee, kotterfok en een rif in het grootzeil op een veilige koers naar het Zuiden. De swell was nog hoog, maar ook lang en zolang we er niet tegen in hoeven te varen, gaat het allemaal snel en comfortabel. We besloten om door te varen naar de eerste haven in Bulgarije, Balchik, ruim 68 mijl van Constanta. Dat leverde nog even een discussie op, via de VHF radio, met de de Roemeense grensbewaking, die ons alsnog de haven van Mangalia in wilden laten varen om ook op papier uit te klaren. In Constanta hadden de officials ons echter instructies gegeven dat een telefonische melding voldoende was, ook als onze volgende haven buiten Roemenië zou liggen. Wie er gelijk heeft zullen we nooit weten, want wij lieten de stem aan de radio weten dat we niet van plan waren om tegen wind en golven in terug te keren naar een Roemeense haven. Daar stemde de official uiteindelijk, enigszins mopperend, mee in. Wij gingen koffie zetten en hadden later op de dag in Balchik geen centje pijn.

Integendeel, de inklaring in Bulgarije liep heel soepel en snel. Onhandig was dat we aan een heel kort laag betonnen steigertje moesten komen, met scherpe uitsteeksels van zowel beton als van ijzer, waar we door de wind op werd geblazen. Met veel gemier kon ik zelf van boord om de uiterst vriendelijk douane beambte te woord te staan en onze papieren te geven. 10 minuten later waren we weer los met een machtiging voor alle havens in Bulgarije en een brief voor de laatste haven om mee uit te klaren. Balchik is een kleine zeehaven, maar heeft ook een uitstekende marina, waar havenmeester George de baas is. George was zelf jarenlang 1e officier op een container schip en was uit dien hoofde vaak in Nederland. De jachthaven ligt aan de boulevard met alle hotels, restaurants, terrassen en vakantiegangers. Er heerste een vrolijke sfeer en nog maar weinig herinnert aan de tijd dat ook Bulgarije achter het ijzeren gordijn lag. Wij konden in het Engels communiceren. De menukaarten zijn allemaal meertalig en ook in de supermarkt spreekt de caissière gewoon Engels. Om te vieren dat we de gevaarlijke swell van de Zwarte Zee goed doorstaan hadden, werd er die avond, naast de marina, vuurwerk af gestoken. Of dat echt voor ons bedoeld was, valt te betwijfelen, maar het kwam prima uit. We zaten er bij en keken er naar in onze eigen kuip, met een biertje/wijntje in de hand.

Onze positie in Balchik: 43 graden 24,3' Noord en 028 graden 09,7'  Oost

Balchik was leuk, maar de volgende ochtend, na een wandeling door het plaatsje en langs de heel mooi aangelegde promenade en de stranden voor de zonaanbidders, gingen we weer de zee op, want we willen nog meer van dit land zien. Onze volgende bestemming is Varna de belangrijkste zeehaven van Bulgarije, met een actieve Yacht Club incl. marina. Het werd een schitterende zeiltocht. Het weer wil kennelijk iets goed maken voor de waardeloze omstandigheden van een paar dagen terug. Gisteren was al mooi, vandaag nog veel beter. Mooie ZO wind kracht 2-4 bf, snelheid 5,5 knopen continue. Veel zon, binnen te warm, buiten in de wind was 29 graden heel lekker. Binnenkomst in Varna heel efficiënt, professioneel en vriendelijk. Mooie haven en er liggen zo waar ook enige buitenlanders met wie we contact krijgen. Het leukste contact met Kai Granholm en zijn vrouw uit Helsinki, lid van de NJK. Bovenal meermaals ervaren Ostar en Two-star zeiler. Vriend van Jan van Donselaar van onze eigen vereeniging en ook bevriend met Ben de Ruyter een van de charter schippers uit Muiden en vroegere boat-man van de Pas de Deux. Kai heeft in de 80-er jaren een aantal jaren met zijn oceaan racer als gast in de haven van de KNZ&RV gelegen. Hij heeft tegenwoordig een klassiek motorjacht van 12 meter, waarmee hij de Donau is komen afzakken. De swell op de Zwarte Zee bevalt hem niet met zijn huidige boot. Hij wilde naar Istanboel, maar de golven zijn hem te veel en hij is nu op de terugweg naar het Noorden en weer via de Donau. Een opmerkelijke kennismaking, die maar weer eens mijn stelling bewijst, dat de wereld een dorp blijft waarin je elkaar steeds weer kunt tegenkomen. Vanochtend hebben we hen uitgezwaaid toen wij Zuidwaarts gingen en hij Noordwaarts naar Sulina. Tot ziens in 2013 als hij weer langs komt in Muiden. Hopelijk is dan ook de Pas de Deux weer terug in haar eigen thuishaven. Zo niet, dan kan hij vast rekenen op de gastvrijheid van enige van onze andere leden die inmiddels ook met de NJK in Helsinki bekend zijn.

Onze positie in Varna: 43 graden 11,4' Noord en 027 graden 55,3'  Oost

Vandaag op ons gemak naar Nessebar een bijzonder schiereiland op de kust van Bulgarije op de Noordelijke hoek van de Burgas baai. Eerste paar uur nog geen wind (nog steeds de vermaledijde swell uit het NO, maar wij hebben gelukkig geen rollende motorboot). Na het middaguur komt de wind van zee op en kunnen we zeilen. Na kaap Yemina kan de spi er ook bij. We hebben 16 knopen wind van achteren en we lopen met bijna 8 knopen over de grond naar het wonderlijke dorp van Nessebar. Wonderlijk om een aantal redenen. Nessebar is het Volendam van Bulgarije. Veel kleine straatjes. Het stadje is heel oud. In het oude stadje alleen staan 14 kerken. De oudste uit de 6e eeuw AD, de nieuwste ook minstens enige eeuwen oud. Een smeltkroes van van volkeren en hun culturen, die hier door de eeuwen heen elkaar hebben opgevolgd. Ook Nessebar was eeuwenlang een belangrijke handelspost op de Zijderoute naar China. Vandaag is het stadje een magneet voor het toerisme. In dit hele gebied, met een buitengewoon goed klimaat in de zomer, maakt de toeristische sector een pijlsnelle ontwikkeling door. Als wij Nessebar binnenvaren worden we per VHF naar de andere kant dan waar de marina ooit lag, geleid. Er wordt hier een compleet nieuwe marina aangelegd, met excuses dat de toiletten en de douches nog niet klaar zijn, maar wel met gloednieuwe drijfsteigers, walstroom, water op de steiger en Wifi. We liggen pal onder het oude stadje, waarin we ons vanavond geheel hebben ondergedompeld. En dat was een genoegen op zich.

Onze positie in Nessebar 42 graden 39,4' Noord en 027 graden 43,8' Oost.

Wouter kookte vanavond een mooie Chili. We dronken er een van onze laatste flessen Chardonnay uit Inckermann in Ukraina bij. Frouk deed de afwas. En Michiel hield zich bezig met het schrijven van deze posting voor de website. Morgen naar Sozopol aan de ander kant van de Burgas baai.

Michiel, Frouk en Wouter

Port Tomis, Constanta, Roemenië

 do, 02 aug 12 07:22
Constanta, 24 juli 2012
positie 44 gr. 10,6' Noord en 028 gr 39,8' Oost

Gisteren aan het einde van de dag hebben we Wouter Bergmann Tiest opgehaald van de luchthaven en zijn we nu met z'n drieën aan boord. We liggen hier nu verwaaid, want het mooie weer in Nederland wordt veroorzaakt door een groot hogedrukgebied boven midden Europa en wij liggen aan de Oostkant van dat hoog. Daar blaast de wind onverbiddelijk hard uit het NO en recht op Constanta. Op lager wal dus. We liggen achter een ruim 6 meter hoge betonnen muur langs de recreatie haven Port Tomis, die ons wel beschermt tegen de wind, maar niet geheel tegen de golven, waarvan de toppen van de brekers over de muur heen slaan op de wandelpromenade naast de boot. De haven geeft ons overigens volledige bescherming en veiligheid, maar het gebrul van de golven aan de andere kant van de muur naast ons is indrukwekkend. Van uitvaren is geen sprake. Te gevaarlijk en bovendien woei het vannacht en vanochtend windkracht 8. De wind nam wel af in de loop van de dag, maar de zeegang die over een afstand van 200+ mijl op ons afkomt, is niet afgenomen en blijft hoog, stijl en gevaarlijk. Buiten de pieren is het maar 6 meter diep en daar staat dus gewoon een rollende branding, waar we hopelijk morgen pas zonder gevaar door heen kunnen.

Onze tocht hier naar toe was bijzonder in veel verschillende opzichten. We vertrokken op vrijdag. Het werd geen gehaktdag, maar wel "hakdag". We hadden immers tegenwind. Niet zo veel dat we moesten reven, maar wel met een nijdige hoge en steile golfslag op de neus. We kregen ook nog een pak stroom tegen. Waarschijnlijk door een "neer", die langs de kust stond, onder invloed van de zuidelijke wind. Door het gespring en geklots van de boot, in combi met de sterk schiftende wind, kon de stuurautomaat, die op de windrichting was ingesteld, het niet meer aan. Om nog een normale voortgang te houden moesten we met de hand gaan sturen. Dat ging op zich prima, maar slapen was moeilijk om dat je in je kooi regelmatig heen en weer, en ook met flinke rukken, op en neer werd verplaatst. Gelukkig kromp de wind enigszins naar het Oosten, waardoor we met de motor er bij genoeg hoogte konden maken om de monding van de Donau bij Sulina aan te lopen. We waren in Odessa, door de perikelen met Customs, al veel tijd kwijt geraakt en dat speelde ons nu parten. De Donau aanlopen in het pikdonker, zonder plaatselijke bekendheid is geen goed idee. Even kwam de gedachte op dat we misschien wel een tweede nacht, al klotsend en botsend, op zee zouden zijn.

Met het laatste licht vonden we de havenmond, waar een loodsboot, die net een zeeschip naar buiten had begeleid, ons de weg naar binnen wees. Eenmaal tussen de pieren, werd het snel heel donker, maar de laatste 5 mijl tussen de pieren, waren niet moeilijk meer. Eenmaal bij het stadje, waarvan de haven bestaat uit een paar km lange kade langs de rivier, lieten de Roemeense grens en haven autoriteiten zien hoe het ook kan. Op de Town Quay werd we verwelkomd met een vriendelijk woord, twee schijnwerpers van twee officials die persoonlijk onze lijnen aannamen. We konden meteen mee naar hun kantoor op 25 meter van onze ligplaats, waar alle diensten (haven, grenspolitie, immigration en de douane) al voor ons klaar zaten. 15 minuten later waren we al terug aan boord. We mochten daar blijven liggen tot de volgende ochtend. Moe maar heel tevreden "dronken we nog een een glas, deden we een plas en lieten de zaak zoals die was". Morgen zien we wel verder. We blijven hier zeker een dag, want het is hier bijzonder en leuk tegelijk.
Positie in Sulina 45 gr 09,7' Noord en 029 gr 39,6' Oost

Sulina heeft een bunkerboot, waar we langszij konden gaan om nieuwe gasolie te tanken. Eerst 400 Lei uit de flappentap getrokken, zonder dar we wisten wat die precies waard zijn. De gok was goed want dat was precies genoeg voor ruim 67 liter brandstof en daar mee waren alle tanks weer vol. We moesten wel meteen daarna weer naar de ATM om nieuwe Lei's te "tanken". We vonden een vrije ligplaats aan een mooie kade voor de terrassen van twee restaurants en naast de supermarkt. Sulina is zeer de moeite waard. Het ligt midden in het natuurgebied van de Donau Delta. Je kunt er alleen per boor komen, want er zijn geen wegen die tot Sulina gaan. We ontmoetten o.a. een Nederlands echtpaar die op de fiets vanuit Boedapest hier heen waren gekomen, maar het laatste stuk vanaf Tulcea met de veerboot moesten gaan, want er is ook voor fietsen geen weg. We wandelden, door het stadje, dat in de oudheid een belangrijke handelspost was en nog steedse de enige echte "open" verbinding tussen de Donau en de Zwarte Zee is. Ook Klaas van der Vloed, kwam via Sulina op de Zwarte Zee terecht, toen hij in 2006 met zijn "Alberdina" onder de vlag van de KNZ&RV van Nederland binnendoor naar de Zwarte Zee voer. We kregen van hem een "welkom in Sulina" e-mail bericht toen we er eenmaal lagen. Klaas had ons via "Real-Time-AIS" gevolgd. Hij ligt nu zelf met mechanische panne en met veel te veel wind in Gdansk, Polen. Het blijkt weer waar te zijn. "De wereld is en blijft een dorp, waar je elkaar steeds weer tegen komt!". Klaas, we hopen dat je snel weer op pad bent. Het hogedrukgebied boven midden Europa, komt langzaam jouw kant op en zal ook in de Baltic een weersverbetering brengen.

De volgende ochtend om 4 uur uit de veren en om 04:05 uur, lokale tijd, waren we onderweg. De zon kwam snel op. De wind was gedraaid naar het Noorden en de spinnaker kon er op voor 85 mijl naar Constanta. Het werd een snelle rit en om 18:30 uur liepen we bij Constanta naar binnen. We werden weer geplaagd door een rollende en soms erg steile zee, maar we beginnen zo langzamerhand aan de nukken van de Zware Zee (het is hier soms net het Hoornse Hop in het heel groot) te wennen en het scheelt veel als het van achteren komt. Bovendien was het zondag en hoefden we geen omwegen te varen om vrij te blijven van de talloze militaire schietoefeningen die hier op alle andere dagen van de week worden gehouden.

Constanta heeft een geheel eigen sfeer en karakter. Het is een van de 10 grootste zeehavens van Europa. We bezochten het archeologische museum op het Ovidi plein, waar Ovidus behoedzaam op de stad neer ziet.Vlak er naast werd een prachtig vloer mozaïek uit de Romeinse tijd bloot gelegd en opengesteld voor het publiek. Constanta heeft een zeer oude, lange, bewogen en zeer interessante geschiedenis. Het is vandaag ook zichtbaar nog een grote oude (dus vervallen) stad uit de communistische tijd. Er wordt veel verbouwd en gebouwd. Heel veel werk is nog niet af of weer halverwege gestopt. Er mankeert nog van alles, mooi opgeknapte musea in mooie gebouwen staan naast half in elkaar gezakte en verkrotte bouwvallen. De wegen zitten vol met gaten. Maar de stad leeft. Er zijn veel jonge mensen. Het leven op straat is liberaal en vrolijk. Met deze stad komt het ook wel goed. Welkom in de EG!


Michiel, Frouk en Wouter

De bureaucratie van Ukraina krijgt ons toch te pakken

 za, 21 jul 12 21:58
20 juli 2012, Onderweg van Odessa naar Sulina in Roemenië

We zijn uitgeklaard uit Ukraina en onderweg naar Sulina in Roemenië, maar dat ging bepaald niet zonder slag of stoot. Op maandag 23 juli willen we Wouter Bergmann Tiest in Constanta in Roemenië ophalen en aan boord van de Pas de Deux verwelkomen. Ons plan is om eerst naar Sulina, een zeehaven aan een van de mondingen van de delta van de Donau, net over de grens met Ukraina, te gaan. Samen met Victoria, van de Odessa Yachclub, hadden we op 18 juli al de hele papieren rompslomp, die op zich al verschrikkelijk is, voor bereid, om op 19 juli in de loop van de dag te kunnen vertrekken. Want, het is nog 200 mijl naar Constanta, met alleen Sulina als tussenliggende havenplaats. Van onze laatse 50 Grivna's kochten we in het Sverdski plark voor Victoria, nog een bos oranje rozen om haar te complimenteren met de geweldige manier waarop ze onze gastvrouw was. Om 12:30 was de afspraak om naar customs, immigration en de haven authoriteietn te gaan. We zouden daar ca. een half uur voor nodig hebben. We konden dan nog een goed maaltijd aan boord eten en om 14:00 vetrekken, voor 120 mijl naar Sulina. We zouden de hele weg tegenwind hebben, maar zelfs in het meest pessimistische scenario, zouden we voor donker de monding van de Donau kunnen invaren.

Dat pakte geheel anders uit. Immigration hief de handen ten hemel in een gebaar van "we didn't do it", maar customs was onvebiddelijk. Wij hadden op grove wijze de wet avn Ukraina overtreden en we hadden een "major problem"! Het kostte ons even tijd om te begrijpen wat er aan de hand was. Begrijpen, in dit verband, is een "overstatement" van jewelste, want we begrijpen er tot op dit moment nog steeds "geen zak" van. Wat was er aan de hand. We kwamen op 26 juni Ukraina in. We kregen een cruising permit van 3 weken en zouden dus op 17 juli Ukraina weer uit moeten zijn. Dat laatste ging niet lukken, want Frouk raakte haar bagage kwijt, war een week duurde voor die weer boven water was. De consequentie was dat we waarschijnlijk niet voor 17 juli Ukraina zouden hebben verlaten en we een verlenging van ons verblijf moesten aanvragen. We togen naar immigration in Sebastopol en verkregen ook de vereiste verling en zelfs tot 7 augustus. Op mijn vraa in Sevastopol of ik nog andere dingen meost ondernemen werd ontkennend geantwoord. "No you will not have any problems. "You are free to go and we wish you good sailing". Onze agent in Jalta bevestigde dit nadat zij persoonlijk met elkaar via mijn telefoon, in het kantoor van immigration in Sebastopol, met elkaar hadden gesproken.

Niets was minder waar, bleek op het moment dat we probleemloos en snel wilden vertrekken, want de extension gold voor de personen en niet voor de boot. De boot had dus op 17 juli Ukraina uit moeten zijn. De personen mochten tot 7 augustus blijven. Mijn  verdediging was, dat ik dat in Sevastopol had gevraagd of ik nog meer moest doen, maar daar een ontkennend antwoord op had gekregen. Ook onze agent in Jalta (gelukkig had ik dankzij Paul Taxi, inmiddels een prepaid Ukrainisch telefoonnummer), kon aan de hele situatie niets meer veranderen. Vervolgens werd ongeveer de hele bureaucratische staf van Odessa er bij gehaald. Mannen met veel strepen en sterren en heel erg lelijk kijkende (Russische?) vrouwen, die je eigenlijk alleen maar in slechte films of commercials ziet. Victoria die hulpeloos en totaal verward in dit ambtelijk geweld ten onder ging. Iedereen was het met elkaar oneens, vooral wij. We zeiden, dat we konden bewijzen dat we een verlenging hadden en dat we gevraagd hadden of we nog meer moesten doen waarop we een ontkennend antwoord kregen, want we hadden dan wel een verlenging voor de personen, maar daar stond wel een handtekening, maar geen stempel op en die was dus eigenlijk ook ongeldig.

Uiteindelijk heeft een van de mannen met veel strepen en sterren mij een verklaring gedicteerd die geheel afweek van de werkelijkheid, waarin ik schuld bekende, waarin ik een boete zou betalen, waarin ik afzag van veschijning voor de rechtbank (sic). De boete bedroeg, omgerekend, 87 Euro. We zaten inmiddels 4,5 uur in dit godvergeten douane hok, waar iedereen ruzie met iedereeen leek te hebben. Niemand sprak Engels, behalve wij, Victoria en de tolk die we toegewezen hadden gekregen (die het overigens voor 100% met ons eens was). Ik riep ten einde raad; "Please!!!, let me go to the ATM, I'll get you your 850 Grivna"s, but get me out of here now!!!!".

Het werd 18:00 voordat we eindelijk los gooiden uit deze mooie stad vol met lieve en behartenswaardige mensen, maar ook met een aantal k....zakken, die alles voor hun land en landgenoten weten te verzieken. Dit Ukraina hoort niet in Europa. Dit is Afrika in haar slechtste vorm.

Het zal wel bij the cruising life horen, maar voor ons mogen ze deze mensen meteen naar een werkkamp sturen met daarin een stevige cursus "sociaal gedrag en toegeven aan je eigen fouten". Want vijf dingen staat vast. 1. Wij deden niets fout. 2. Onze agent deed niets fout. 3. De officals in Sevastopol blunderden. 4. Wij moesten daarvoor de boete betalen en tenslotte, 5. zaten wij 4,5 uur opgesloten in een bedompte ruimte waar niemand een woord behoorlijk Engels sprak.

En toch willen we wel terug naar Ukraina, al was het alleen maar om te zien dat dit niet houdbaar is, zelf niet in het "Oude Rusland".

Michiel en Frouk

Odessa 2

 za, 21 jul 12 21:58
Odessa, 18 juli 2012

Dat Odessa een bruisende stad is, waar je gemakkelijk je tijd verdrijft en waar je enorm kunt genieten van "Het Nieuwe Rusland", schreven we al in ons bericht van 16 juli. We bleven hier 5 dagen en dat was geen minuut te veel. De stad wordt terecht "The Pearl of the Black Sea" genoemd. Als er dan al een minpunt is, dan is het dat bijna niemand Engels verstaat of spreekt. Nu hebben wij Nederlanders over het algemeen wel andere methoden om duidelijk te maken wat we willen, wensen of vragen. Wij waren daarop geen uitzondering, wat soms in winkels of in restauarants hilarische taferelen opeleverde, vooral als de tegen partij tot de ontdekking kwam, wat we eigenlijk vroegen.

Een belangrijke uitzondering hierop was onze gastvrouw bij de Odessa Yachtclub, Victoria. Zij is de dochter van een van de vrouwelijke managers, Natalja, en behalve dat ze jong is, uitstekend Engels sprak, ook een zeer prettige persoonlijkheid is. De hele marina leek te worden gerund door vrouwen, want ook de baas is een, peentjes roodharige, vrouw met veel haar op haar tanden. Dit weer i.t.t. Victoria die met al haar jeugdigheid zo een cursus in sociale omgangsvormen kan geven.

We slierden veel door de stad, Debranskaya Boulevard is een absolute aanrader, met alle terassen muziekbars, winkel galerijen, enz. Het is weliswaar een stukje lopen naar het echte centrum van Odessa, maar hier voel je het hart van het (nieuwe) Ukraina kloppen. Met dit land komt het wel goed. Zodra de oude (sterk mafiose) generatie is opgeruimd, staat de nieuwe generatie klaar voor de toekomst van dit land. Voorbereid via internet, gretig om te leren en ondernemend. Als iets niet gaat zoals het moet dan moet het maar zoals het kan. Een halve generatie terug, zou je hiervoor, bij wijze van spreken, in de gevangenis worden gezet. Nu straalt de ondernemingsgeest en net nieuwe initiatief van de jonge mensen af. Het valt voor Ukraina te hopen dat de nieuwe generatie de kans krijgt om zich te ontplooien en niet door de oude "aparatchiks", via de politiek van het land, terug in de hoek zal worden geschopt.

Want dat merk je ook volop. De bureaucratie en de corruptie vieren hier nog hoogtij. Niet meer openlijk, want ook Ukraine wil graag deel van de EG worden, maar in de blik en houding van veel mensen zie je de instelling van "Het Oude Rusland" nog terug.

Odessa is ook een schone stad. Hier ruikt het niet naar niet geleegde vuinisbakken of open riool. De stad is prachtig hersteld in haar oude 18e eeuwse glorie. De afwisseling van het stadsbeeld met fontijnen en parken is heel prettig. Het stand beeld van Ekaterina de Grote wijst met haar hand nog immer naar de toekomst van dit land. Zij bedoelde dat Odessa het St. Petersburg van het Zuiden zou worden. De schrijvers van de Black Sea Pilot, een cruising echtpaar uit de USA, merken de overeenkomsten tussen de sfeer en uitstraling van Odessa met Washington (DC) op. Een beter compliment, zij het dan hedendaags, kan het initiatief  van Catharine de Grote om Odessa te stichten, niet krijgen.

We gaan geen toeristisch handboek voor Odessa schrijven. Dat doen de uitgevers van Lonely Planet veel beter dan wij, maar als je ooit nog gaat lunchen in Odessa, ga dan zeker langs bij de "Fat Mozes"en bestel hun skillet with assorted meats.

Frouk en Michiel

La Traviata

 ma, 16 jul 12 12:51
Odessa, 16 juli 2012

Odessa is niet alleen een stad vol historie, maar is ook een culturele stad. De Opera is wereldberoemd, maar was jarenlang gesloten i.v.m. met een zich zeer langzaam voortslepende renovatie. Gelukkig werd dit prachtige gebouw in 2007 in volle glorie heropend. We hadden al op ons verlanglijstje staan om te proberen om een voorstelling bij te wonen. Doet er niet toe wat als we maar binnen komen.

Na de succesvol verlopen reparatie missie aan de motor, wandelden we eerst de Potemkin steps weer omhoog, via de Promorsky boulevard (i.e. de Ramblas van Odessa) langs het monumentale en prachtige stadhuis naar de schouwburg. De "baboeshka" aan de kassa sprak drie woorden Engels. Op het aankondigingsbord hadden we ontcijferd dat om 19:00 uur de voorstelling van La Traviata zou beginnen en we konden nog kaarten kopen. Geloof het of niet, maar voor 130 Grivni (13 Euro) de man hadden we stoelen in het midden van de grote zaal beneden, op ongeveer de 6e rij van de orkest bak. De plaatsen van 25 Grivni helemaal bovenin op het balkon vonden we een te geringe beloning voor onze inspanningen eerder op deze dag.

Woorden schieten te kort om te beschrijven hoe het was. Je bent in Odessa, niks bijzonders, toch? Wat ga je dan doen, naar de Opera, ja want iedereen raadt ons aan om dat te doen. Je kijkt wat er gespeeld gaat worden en je ziet La Traviata van Verdi. Hé, dat zou wel eens iets bijzonders kunnen worden. Je loopt naar binnen en je staat meteen in het midden van deze muzikale tempel. De voorstelling wordt gezongen in het Italiaans, logisch. De vertaling, in het Russisch, loopt mee in de lichtbalk boven het toneel. Daar heb je dus ook niks aan. Maar dat hoeft ook niet. La Traviata staat op zich. De voorstelling was meesterlijk. De zang van de solisten overweldigend, vooral van sopraan Larisa Zuyenko die de rol van Violetta Valéry, La dame aux Camélias, zong.

Zo rol je van de zee de haven binnen met een kapotte accu en zo zit je de avond van diezelfde dag in een van 's werelds mooiste opera gebouwen, naar een van 's werelds mooiste opera's te kijken en vooral te luisteren.

We hebben vanochtend lang uitgeslapen.

Michiel en Frouk

Odessa

 ma, 16 jul 12 12:07
Odessa Yacht Club, 16 juli 2012
46 gr 29,6' Noord en 030 gr 44,9' Oost

Eergisteren zijn we hier aangekomen na een lange etappe door de nacht van 13/14 juli vanaf Djarilgan Island. Het werd nog even heel spannend, maar daarover hieronder meer.
Op vrijdag de 13e (hoe bedenk je het) namen we met enige weemoed afscheid van onze mooie ankerplaats bij de Oostelijke punt van het eiland. We lagen hier twee dagen prinsheerlijk. We wandelden dwars over het eiland door het hoge gras, vonden daar sporen van waarschijnlijk elanden, of een ander soort grote herten. Dronken uit het water van de natuurlijke bron die aan het strand vrijelijk de natuurlijk in loopt. 's avonds zou de wind gaan draaien, nadat we alle dagen hiervoor een W-wind, dus tegen, hadden.

Om 17:00 trokken we ons anker uit de bodem, na een uitgebreide lunch en goed voorbereid voor een lange etappe van 120 mijl naar Odessa. De motor startte wat moeizaam, maar daar besteedden we toen nog niet veel aandacht aan. Toen het donker werd draaide de wind naar het NO en werd het een prachtige zeilnacht, volkomen heldere hemel met een duidelijk zichtbare melkweg boven ons. Bij het ontbijt om 07:30 was de wind nog verder geruimd naar het O en kon de Spi er op. Dat completeerde het feestje en we waren al aan het kijken hoe de windverwachting was, om eventueel nog een ankerstop te maken bij de vuurtoren van Tendrov's Kyi, de zanderige landtong aan de andere kant van het 100+ km strand waar we langs voeren. Maar de wind viel weg. Spi er af en we wilden verder op de motor. Maar dat ging helemaal niet. De start motor gaf een paar, goed bedoelde, zuchten, maar zonder enig resultaat. Conclusie: en geen wind en geen motor meer en nog 40 mijl te gaan naar Odessa. Gelukkig kan ik op de PdD de accu's parallel schakelen en zo kregen we de motor toch aan de praat en kwamen we om 16:00 de haven van Odessa binnen bij de Vorontskyi vuurtoren. Goed te merken dat Odessa een grote internationale zeehaven is. Marifoon verkeer gewoon in het Engels, efficient, behulpzaam en vriendelijk. Wat een verademing. Op de steiger stond een hele ploeg voor ons klaar, havenmesster, immigration, Yacht Club management en nog een handvol mensen, die ons allemaal wisten te vertellen hoe en waar we ons startprobleem konden oplossen. We hadden daar bij binnenkomst, voor de zekerheid, maar melding van gedaan en dat hielp.

Het inklaren verliep vlot en we maakten meteen een wandeling omhoog over de 192 treden van de Potemkin Steps. Odessa is een bruisende stad. Heel internationaal, veel historie, prachtig van aanzien en er is veel te doen. We waren wel een beetje moe na alle opwinding van de dag (en toch ook een beetje weinig slaap). Er waren zo veel afspraken over de reparatie van de motor gemaakt, dat ik het overzicht kwijt raakte. We vielen in slaap. Morgen zien we wel verder. Het bleek dat er op de haven twee min of meer rivaliserende partijen zijn Het vroegere management team en het nieuwe management team. Allebei proberen ze hun invloed op de liggers in de haven te handhaven en daar aan te verdienen. Net voordat we in de macht van de verkeerde groep naar de stad zouden gaan, werden we gewaarschuwd door Denis (Spreek uit als Dennis), schipper van een groot motorjacht naast ons. "Geef je niet aan hen over, want wat er moet gebeuren kunnen we best zelf en kost dan de helft of minder". Dennis had inmiddels zelf onze startaccu al getest. De diagnose was  helder en duidelijk. Die accu doet het niet meer, te oud en ook geheel versleten. Dennis vond snel de winkel waar ze precies dezelfde accu, die versleten bleek te zijn, verkochten. Zelfde merk, zelfde capaciteit, zelfde afmetingen. Geweldig aardige kerel, die ons met zijn eigen auto rond reed en ons ook als een vriendendienst naar de grootste, de beste en goedkoopste supermarkt in Odessa bracht. Hij wilde er absoluut niets voor hebben, anders dan dat we moesten beloven om hem te begeleiden als hij ooit naar Nederland komt. Juist verre vrienden zijn belangrijke mensen vooral als je goede buur zo ver weg is. Eind goed al goed en om 14:00 uur liep de motor weer, gestart op de nieuwe accu, laadstroom helemaal OK op 14,3 v.

Michiel en Frouk

We verlaten De Krim

 zo, 15 jul 12 21:42
12 juli 2012, in de middag
op onze tweede ankerplaats bij Dajrilgan Island
46 graden 01,0 ' Noord en 033 graden 04,1' Oost

Onze zeiltocht naar Skadovsk werd weer een mooie zeilervaring. Een kleine 50 NM naar Skadovsk, waar van een zeer groot deel onder Gennaker. Later kromp de wind en nam net zoveel toe dat we de Gennaker verwisselden voor de Yankee en de kotterfok, wat ons wel enige snelheid koste, maar het comfort aan boord aanmerkelijk verhoogde. Het ging gewoon te hard. Eenmaal bij de Oostelijke kaap van het Dajrilgan Island was het nog 10 mijl hoog aan de wind naar de havenmond van Skadovsk. De wind kromp geleidelijk waardoor we met een lange boogvormige koers precies voor de haven uitkwamen.

Dat viel een beetje tegen. Schijnbaar is Skadovs wel een aardig plaatsje, maar we zullen er weinig van zien. De haven is alleen toegankelijk voor zeeschepen. Jachten zijn niet welkom op straffe van een behandeling als een zeeschip. Dat is iets wat je in de zeer ambtelijke Ukraine voor elke prijs dient te vermijden. Er is een jachtclub met moorings naast de haven, maar dat was lagerwal. Terwijl er aan de andere kant van de lagoon wel een mooie ankerplaats is bij de veersteiger voor de badgasten op het (meer dan 80 mijl lange) Dajrilgan Island. We lagen daar weliswaar vrij van de onaangename "chop" van de ZW wind, maar wel "fully exposed" in de ZW wind. door het ondiepe water liggen we een halve mijl (bijna een km) van de dichtstbijzijnde oever en dat vinden we te ver om met de dinghy comfortabel en droog aan de kant te komen. Gelukkig ging bij zonsondergang de wind liggen en Frouk kookte een mooie maaltijd met verse worst (gekocht in Sevastopol), gebakken Zuchini en macaroni. Alles overgoten met een mooi Cabernet wijn uit Inkerman. We sliepen heel rustig en lekker lang. Skadovsk zijn we al weer vergeten.

's Ochtends waren er veel minder kwallen, waardoor het zeer aanlokkelijk was om na het ontwaken een duik overboord te maken. De hoeveelheid kwallen in de Zwarte Zee is een groot probleem. Kwallen zijn hier niet "indigenous" en hebben hier geen natuurlijke vijanden. Ze komen mee met de zeeschepen uit andere landen en planten zich, als konijnen in Australië, onbeperkt voort. Als het er niet zo veel zijn, dan gaat zwemmen wel en de temperatuur van het water is erg lekker, maar als je bij iedere zwemslag er een stuk of wat op zij moet schuiven en je ook wat lichte jeuk krijgt, dan vergaat de lust snel. We hebben wel onder de waterlijn kunnen poetsen, waardoor het mechanische log nu weer dezelfde uitlezing van de bootsnelheid en afgelegde afstand geeft al de GPS. Niet heel belangrijk, maar wel handig.

Bij de Oostelijke kaap is ook een mooie ankerplaats en daar kunnen we wel ankeren vlak bij de oever, bovendien is die plaats veel beter beschut tegen de de voorlopig nog voortdurende Westen wind. Om 12 uur trokken we het anker omhoog en voeren 9 mijl naar het Oosten, waar we een vrijwel perfecte ankerplaats vonden, vlak achter het eiland, min of meer in de luwte van wat bomen die daar om de vuurtoren staan. Morgen gaan we het eiland verder te voet verkennen. Met de dinghy is het nu een "fluitje van een cent" om naar de kant te komen. Michiel maakte al een korte verkenning.

Vandaag bleef het alsmaar mooi weer, veel gelezen, mooi geluncht. Straks weer een mooi avondmaal koken, waar bij de andere helft van de fles Inkerman Cabernet, wel een plaatsje zal vinden. We rekenen er op dat morgen aan het einde van de dag de wind via het N naar het NO zal gaan ruimen. We gebruiken dan eerst de nacht en een deel van de dag van 15 juli om naar Odessa te komen. 30 mijl voor Odessa is er bij de vuurtoren van Tendrov's kyi weliswaar ook nog een mooie en idyllische ankerplaats, maar die is open naar het N en NO. We zien wel hoe het er uit ziet als we daar eenmaal zijn. Voorlopig is onze koers nu gericht op Odessa, pakweg 120 NM van onze huidige ankerplaats.

Michiel en Frouk

Yevpatoria en Chronomorskoe

 zo, 15 jul 12 21:41
12 juli 2012, in de ochtend
op onze eerste ankerplaats bij Dajrilgan Island
46 graden 02,8' Noord en 032 graden 55.9' Oost

4 dagen geleden op  8 juli 2012 kwamen we keurig op tijd voor de haven van Yevpatoria, waar we totaal niet werden begrepen door de Havendienst.  De man aan de microfoon keek niet uit het raam en bleef ons aanzien voor een zeeschip, ondanks dat we in vele talen riepen dat we een "yacht/yat/jat/segelboot" waren.  Als je elkaar helemaal niet verstaat, in welke taal dan ook, dan geeft dat aanleiding tot vele misverstanden. Op enig moment vraagt de man ons naar onze nationaliteit, waarop ik antwoordde dat wij onder de vlag van "The Netherlands" varen. Ook dat begreep of verstond hij niet. Vervolgens geprobeerd als "HOLLANDIA"! Dat werd een echt probleem, want hij begreep "India". Zijn stem sloeg helemaal over van schrik. We werden verwezen naar een ankerplaats met een nummer, die ik na veel moeite vond op de kaart ongeveer 5 mijl buiten de haven, waar het 30 meter diep is. We hebben het zwijgen er maar toe gedaan en voeren gewoon  naar binnen naar de kade waar we de jachtclub vermoedden. Onze marifoonheld aan de andere kant begreep plotseling dat we niet een boot vol met illegale gastarbeiders of contrabande uit India waren, maar gewoon een zeilboot. We kregen het telefoon nummer van de jachtclub (nu opeens wel in het Engels) van hem. Dat hielp niet, want hoewel de telefoon wel werd aangenomen, ook daar alleen maar  Russisch antwoord. De kade was een wanhoop. Te hoog, kapot, vol met zware autobanden, vies, half tussen de zeeschepen, veel volk dat op ons neer keek. We zijn uiteindelijk voor anker gegaan tussen de moorings van de jachtclub, althans dat denken we, want de jachtclub zelf hebben we nooit kunnen vinden. Positie: 45 graden 11,5 minuten Noord en 033 graden 22,6 minuten Oost.


We hebben de dinghy opgeblazen en zijn naar de kant gegaan. Yevpatoria zelf is wel aardig, maar maakt geen diepe indruk. Een heel lang strand, helemaal van beton, net een soort tribune, met heel veel mensen er op. Waarom alle stranden in Rusland van beton zijn en allemaal "City Beach" heten, weten alleen de Russen, die waarschijnlijk betonnen stranden veiliger vonden om de vijand buiten te houden dan zandstranden. Die zijn er wel en ook veel, maar allemaal verlaten en ook met een betonnen borstwering er achter. Tussen het strand en de boulevard is ook in Yevpatoria een hoge betonnen balustrade. Daar achter kan de Russische militair kennelijk schuilen en op de vijand schieten, zo die vijand er ooit zou komen en zou besluiten om op zo'n city beach te willen landen. Gekkigheid kent geen tijd en heeft kennelijk ook geen grenzen.

Op de boulevard was een kilometers lange kermis met 1000-en mensen. Yevpatoria is een geliefde vakantie en weekend verblijfplaats. Wij liepen daar op een zondag avond.  We keken onze ogen uit. De Krim is kennelijk toch ook een multicultureel gebied, want we zagen ook weer moslims en een grote moskee, compleet met jammerende luidsprekers op de minaretten. Grappige combi met de muziek uit alle kermistenten op de boulevard direct voor de moskee. Door al het leeswerk, weten we inmiddels dat Ukraina, inclusief  de Krim, nooit een autochtone bevolking heeft gehad. Door de eeuwen heen zijn hier nomadische volkeren binnen getrokken, weer verjaagd of uitgemoord, weer terug gekomen en vervolgens gedeporteerd. Ingewikkelde, morbide geschiedenissen, waar o.a. Catharina de Grote, Stalin en Hitler kwalijke rollen in speelden. Yevpatoria ziet er leuk uit, maar het heeft geen karakter. Nog een versnapering gedronken op een lommerrijk terras in het dorp daarna gingen we vroeg slapen onder de tonen van de muziek van de kermis.

Onze laatste haven op de Krim werd Chronomorskoe, een door de Russen verlaten marine basis, 62 mijl verderop. We ankerden voor de vervallen kazernes, in elkaar gezakte, verroeste, haven pieren en naast de gezonken wrakken, van schepen die ooit tot de Russische oorlogsvloot behoorden? Er lagen nog drie als voormalige marine schepen herkenbare boten, die tot visboten waren getransformeerd. Onze ankerplaats was echter prima beschut. Positie  45 gr. 30,9' Noord & 032 gr41,7' Oost.

De enige last die we hadden, kwam van speedboten en waterscooters die met hoge snelheid kinderen op allerlei drijvende en soms ook vliegende contrapties rond sleurden en onder meestal luid gegil. Chronomorskoe is weer een heel populaire vakantie bestemming aan een grote baai, dit keer wel met een prachtig zandstrand er voor. In de baai duizenden zwemmers. De speedboten hebben in het water van de voormalige marine haven, naast de grote baai, volop de ruimte voor hun spectaculaire stunts. Het enige object was de PdD die enigszins aan de zijkant voor anker lag,twee roestige wrakken en de enige zwemmers daar, waren wij zelf en een niet onaanzienlijke hoeveelheid kwallen!

In de verschillende pilots die we van de Zwarte Zee hebben staat dat dit gedeelte bij uitstek geschikt is om goed te zeilen. Wat ons betreft klopt dat helemaal. Zowel naar Yevpatoria als naar Chronomorskoe konden we prachtig zeilen. De zon laadt onze accu's op en we gebruiken de motor nauwelijks. In tegenstelling tot de Noordkust van Turkije waar we veel langdurige windstiltes hadden en vaak de motor niet uitging als we onder weg waren.

Op 10 juli vierden we mijn verjaardag in Chronomorskoe. Via SMS berichten, FaceBook, Linked-In en e-mail kreeg ik veel felicitaties en goede wensen. Te veel om allemaal te kunnen beantwoorden, maar ik wil iedereen via deze website er graag voor bedanken. Het is leuk als je op je verjaardag, via een Russisch toetsenbord in het internet café, je mailbox opent en er blijken 75 bericht in te zitten, waarvan de meeste voor mijn verjaardag. We liepen die dag over het strand, slierden door het dorp en bezochten de plaatselijke supermarkt. Het zou kunnen zijn dat onze volgende inkoop mogelijkheid pas weer in Odessa is en daar zijn we pas over een dag of vijf. Aan de baai waar de PdD voor anker lag is een uitstekend restaurant met uitzicht op de boot, waar we een verjaardagsmaaltijd aten. Overgoten met Ukrainse droge witte wijn (Uit het wijngebied van Inkerman) en geholpen door een uitstekende bediening, die erg hun best deden om ons in het Engels te woord te staan wat zowel zij als wij leuk vonden. Op het terras een podium met twee muzikanten die er voor ons een mooie avond van maakten.

Morgen verlaten we de wateren rond de Krim en gaan naar het NO richting de haf kust bij Skadovsk.

Michiel en Frouk

Full Zwarte Zee (West) Archive