Deze vier dagen was onze route:
11 juli --> Puerto San José - Puerto de Garrucha 37,55 NM op het log en 31,10 NM op de GPS (heel veel stroom tegen)
12 juli --> Puerto de Garrucha - Yacht Port Cartagena 55,09 NM op het log en 48,31 NM opde GPS (nog steeds veel stroom tegen)
13 juli --> Yacht Port Cartagena - RCN de Torrevieja 43,33 NM op het log en 39,12 NM op de GPS (tegenstroom lijkt iets af te nemen)
14 juli --> RCN de Torrevieja - RCR Alicante 28,21 NM op het log en 26,59 NM op de GPS (we raken eindelijk uit de ongunstige stroom)
De stroom is een apart fenomeen, dat we niet helemaal kunnen verklaren. Volgens alle pilots zouden we een stroom in Oostelijke richting moeten hebben, maar het omgekeerde is het geval. We hebben hem steeds weer tegen. Getij is niet de verklaring. Wat dat wel is kunnen we alleen maar naar gissen.
De Costa Blanca is geheel anders dan de Costa del Sol. Aan de Costa del Sol is het moeilijk om over de gehele lengte van 160 NM een stukje te vinden van 500 m waar geen hotels, resorts, pretparken of restaurants, en bars gebouwd werden. Na Cabo de Gata verandert het landschap dramatisch met hoge steile rotsen die zich mijlen lang aan ons presenteren. Het is een indrukwekkend gezicht.  Tegelijkertijd realiseren we ons dat er op bijvoorbeeld het hele stuk van Puerto San José naar Garrucha geen enkle uitwijkplaats (baai, haven of soortgelijk) te vinden is. Hier te varen is mooi en indrukwekkend tegelijk, maar niet voor watjes. We komen dan ook weinig of geen andere boten tegen. Garrucha is een gemiddelde Spaanse kustplaa ts, een beetje "poor men's resort", vergelijkbaar met sommige Engelse badplaatsen, zoals bijv. Lowestoft. Een heel ander publiek, maar wel ontspannen en niet zo schreeuwend duur. Bovendien is Garrucha zowel een belangrijke haven voor de visserij als voor vrachtschepen.
Ook wordt duidelijk waar de Costa Blanca zijn naam aan dankt. Op meerdere plaatsen zien we grote witte vlakken in de rots, waarvan het op afstand lijkt alsof ze geschilderd zijn. In de pilot lezen we dat we ons niet moeten laten misleiden, doordat de witte (blanca) rotsen op afstand soms de indruk van een groot zeilend schip geven.
Cartagena is een van de oudste steden van Spanje. Zeer beschut in een baai met een smalle ingang tussen hoge r otsen. Daardoor uitstekend verdedigbaar in tijden van oorlog. Cartagena is nog steeds een belangrijke basis  voor de Spaanse Marine, die hier o.a. oefent met onderzeeboten. Ook in een ander opzicht is Cartagena opmerkelijk. Zoals zo vaak in Spanje, gaat het om het uiterlijk. In de binnenstad ziet alles er mooi en goed onderhouden uit,  maar zodra je daar even buiten komt wordt het anders. Cartagena blijkt een stad van facades te zijn. De gevels staan (nog) overeind, maar er achter is niets. Lege ramen die niet meer bij een gebouw horen, maar wel het straat beeld vormen. Soms staan er achter die antieke facades auto's of scooters geparkeerd, maar meestal is daar een lege bouwput met niks er in. Geen geld om er meer van te maken dan dat.
De Club Real ziet er wat troosteloos uit en we besluiten naar de naastgelegen Yacht Port te gaan. Een goed besluit, want via de Marineros (havenmeesters) vinden we iemand die RVS kan lassen en bereid is om onze zwemtrap te repareren.
 We moeten daar in de ochtend van de 13e juli even op wachten en gaan daarom niet in één keer door naar Alicante, maar maken nog een tussen stop bij de Real Club Nautico van Torreviejo. Door Fred Duin aangeraden, i.v.m. met de roeiclub daar. Het blijkt te kloppen er is daar een goed lopende roeivereniging en zo te oordelen aan de boten die we zien oefenen in de (heel) grote baai van de haven, kunnen ze er ook wel iets van. Wij maakten een prachtige zeiltocht hierheen en meerder pas om 7 uur 's avonds af. Geen riemen of ergometers voor ons dit keer.
Donderdag ochtend vroeg los van de ankers die ons vrij van de steiger houden en door naar Alicante waar we 's avonds Angèle van het  vliegveld zullen halen. In Nederland is het noodweer. Door het weer kunnen op Schiphol niet alle banen gebruikt worden, maar met een vertraging van ruim twee uren, komt Angèle toch nog om 23:30 uit de aankomst gate te voorschijn. Doordat we ruim op tijd in Alicante (weer met mooie zeil wind) aan kwamen, kon het schip van buiten worden schoon gespoten, van binnen gesopt, gezogen en geboend. We zijn klaar voor de volgende etappe naar de Balearen, waarop we met z'n drieën aan boord zullen zijn.
Michiel, Frouk en Angèle |