Zwarte Zee (Oost)

De Poti Yacht Club

 za, 23 jun 12 09:57
Positie bij de Poti Yacht Club
42 gr 09,2' Noord en 041 gr 39,3' Oost
(de meest oostelijke positie van deze reis. Verder Oostelijk is de PdD nog niet geweest)

overgenomen uit her dagboek van Hans Beyer:

Donderdag    21 juni 2012   32 mijl van Batumi naar Poti

Klaren uit voor Georgïe en gaan op weg naar Poti, ook Georgïe overigens. Gaan weer op de foto en krijgen weer een indrukwekkend stempel in onze paspoorten. Waar al die poppenkast voor nodig is heb ik nog niet kunnen ontdekken. Na aanvankelijk geen wind krijgen we zomaar een heerlijke zeildag cadeau. Mooie wind, prettige koers en snelheid. Zalig. We worden al weer ingeklaard, zonder foto deze keer. Wel weer een heel regiment politie en wat have you. Poti heeft een echte jacht club, met wel ons meegerekend 5 jachten en wat motorboten, althans dat zijn de grootse`plannen. Er zijn gemakken, heel behoorlijk. Er is een douche verbonden aan de sportschool. Corien kan pas later. Eerst moeten de atleten. We denken voor 5 USD een douche abonnement voor ons vieren gekocht te hebben. Dat leek mij na de aanvankelijke USD 5 voor één keer douchen een redelijk compromis. Eten bij de jachtclub. Het lijkt er op of het een gewild plekje is voor de Potiërs.  Het is druk.
Krijgen na veel gebaren en een fles wijn en de bijbehorende vier glazen. Eten pizza en hebben het genoeglijk. Praten al wat over de grote sprong voorwaarts naar Jalta.

Michiel heeft een mooi wachtsysteem in elkaar gezet. Iedereen zit met iedereen op wacht en iedereen slaapt in principe elk etmaal één keer zes uur achter elkaar. Het heet een Zweeds systeem te zijn. Twee keer per etmaal zijn we allemaal tegelijk wakker en ontbijten of eten we.
Wie had nou ooit kunnen bevroeden dat ik de langste dag van enig jaar in Poti, Georgïe zou doorbrengen.

Vrijdag   22 juni 2912    Poti

Poti is ook een echte oliehaven, hoewel we gisteren tijdens het eten twee middelgrote dozenboten de nauwe bocht zagen nemen. Giga in deze omgeving en knap stuurmanswerk die bocht. Wel met sleepboot hulp.
Maken aan de hand van de planning van Michiel een maaltijd schema en aan de hand daarvan en boodschappenlijstje. Het lukt allemaal. Met de taxi naar een internet café en vervolgens de haven. Eten een boterhammetje en drinken heerlijke yoghurtdrank, die smaakt als echte ouderwetse karnemelk. Dat was na de troebel gootwater koffie van van morgen wel een traktatie. Gaan nog twee flessen halen. Moeten toch nog een brood scoren, we hebben iets te weing ingekocht.

Hans Beyer

Welcome to Georgia!

 za, 23 jun 12 09:54
positie in Batumi 41 gr 39,2' Noord en 041 gr 38,6' Oost
NB de breedte graad en de Lengte graad zijn nagenoeg gelijk!

Onderstaand verslag overgenomen uit het dagboek van Hans Beyer

Dinsdag   19 juni 2012   30,75 mijl  Hopa naar Batumi

We hebben een prachtig uitzicht op de eeuwige sneeuw van de Kackar mountans. Tegen negen uur verlaten we de haven van Hopa op weg naar Batumi. Geen wind althans tegen en zo weinig dat je niet kan varen. De vier Argonauten op weg naar het land van het Gulden Vlies, een totaal andere cultuur. Allereerst moeten we de officials tevreden stellen door  twaalf mijl in een rechte koerslijn te varen om Turkije te verlaten. Vervolgens weer twaalf mijl terug op een andere koers om Georgïe formeel binnen te komen. Zo varen we 10 mijl om op 20 mijl direct. Dat is best veel.
Hebben zo‚n zes mijl uit de kust veelvuldig contact op kanaal 16 met de Coast Guard. Dat levert niet altijd de juiste resultaten op. Na enige tijd komt er op volle snelheid een wit vaartuig op ons afstuiven. Dat is de Coast Guard.. Stop engine. Welcome in Georgia. Michiel voert het woord en wijst op de scheepsnaam, z‚n eigennaam etc. De kapitein van het CG vessel is een soort zeerover. Met brede arm gebaren, nadat is vastgesteld dat we met één vrouw en drie mannen zijn, mogen we doorvaren.

De witte Coast Guard boot blijft aan bakboord achterlijker dan dwars met ons meevaren. Vluchten kan niet meer. Hebben contact met de haven en mogen ook van deze instantie doorvaren naar de jachthaven. Daar staat een compleet ontvangstcomité van politie, havenmeester en douane klaar staat.  Michiel krijgt eerst van de haven meneer, die later van alles voor ons zal regelen, op zijn flikker waarom hij de haven niet heeft gecontact. Daar krijgt de CG radiomevrouw de schuld van. Zij is er tenslotte niet, wel zo makkelijk. Iedereen krijgt een hand en Welcome in Geogia. Vervolgens worden onze paspoorten en wijzelf gefotografeerd en krijgen van een aardige politievrouw ons paspoort met en stempel op de allerlaatste bladzijde een stempel. Al weer met een Welcome in Georgia.
Liggen uiteindelijk op dezelfde plaats als de opstellers van de pilot. Zie foto op bladzijde 119 (...van de Zware Zee pilot). We lopen wat in de rondte. Vinden een ATM. Corien trekt 500 Lari's uit de muur. Ook hier werkt het. Het is overigens een veel Europeser land dan de noordkust van Turkije, al was het maar dat je heerlijke koffie kunt krijgen. Corien nodigt ons allemaal uit eten. Ze heeft een prima plek gevonden,op de eerste verdieping met uitzicht op de baai.
We bestellen van alles en eten te veel maar wel heel lekker. De bediening schenkt de helft van de wijn in Jan z‚n kruis maar dat is een kleinigheid. Het restaurant heeft overigens geen WC voor zijn gasten. Dat kan op straat waar een keurige faciliteit is, wel betalen, voor alle etablissementen. We dwalen wat door de oude stad en lopen een prachtig mislukt Hollywood decor binnen en op een prettige binnenplaats drinken we heerlijke koffie. Dit etablissement heeft wel een WC voorziening en wat voor één. De volgende dag blijkt dat de hele stad in een soort retro stijl wordt opgeknapt. Wansmakelijk! Ze richten op toeristische ontwikkeling voor de Golf regio
Corien en Michiel hebben een uitje geregeld met de havenmeester. Naar het klooster Sabema en naar de botanische tuin. Dat gaat best lukken.

Woensdag  20 juni 2012 Batumi

Ik ben vroeg wakker en zie rond zes uur een man wat mistroostig de ladder opklimmen van zijn project, een enorme motorboot die volgens Michiel op de bodem heeft gelegen. Langzaam zie ik hem hoger klimmen en uiteindelijk met nog verder afgezakte schouders in de stuurhut verdwijnen. Het is ook wel een project.
We ontbijten aan boord en trekken vanwege het bezoek aan de monastry  lange broeken aan. Jan leent er een van mij. Corien zorgt voor bedekte schouders. Rond 10.00 uur is de havenmeester er met een Opel jeep om naar het hoog gelegen klooster te rijden over wat echt een slechte weg is. Het is behalve het uitzicht een desillusie. Er wordt een geheel nieuwe klokkentoren en kerk gebouwd. Weer retro. Het nabij gelegen, wel oude, vrouwenklooster is niet toegankelijk, ook niet voor Corien. Retour en naar de prachtige botanische tuin die prachtig in de kustbergen is aangelegd. Lopen en kijken. Ik neem speciaal een foto van de Camera Lantarna. Vind ik een leuke plant voor onze tuin.  Deels worden we door de immense tuin gereden en deels lopen we.

Na afloop worden we gedropt bij een fantastisch café  met echt heerlijke koffie en een mooie club sandwich met lekkere zalm. Als of je in een oud Weens café bent. We zitten in  een prettige temperatuur buiten en maken allemaal ons eigen verhaaltje bij de langskomende mensen. Waar gaat de  zwarte krullenbol heen met de vier vrouwen die er allemaal anders uitzien en van zeer verschillende bouwjaren zijn. In een Renault terwijl hij daar voor in een rode polo alsmaar in en uit een Mercedes stapte. Je ziet hier overal de vlag van Adjara een autonome republiek binnen Georgïe. De vlag is een kruising van de Georgische vlag, de Maas vlag en de Griekse vlag. Uit de reclames is op te maken dat de Georgiërs vinden dat ze bij Europa horen. Bij het Georgische Constitutionele Hof hangt naast de Georgische vlag een blauwe Europese met de sterren cirkel. Curieus.
Wat betreft het aantal hotels kan naar mijn mening van een echte varkens cyclus gesproken worden. Gek is dat er wel een jachthaven is maar verder geen enkele voorziening. Black Sea magic denk ik.
Nadat we aan boord  gegeten hebben, lopen we de stad in voor het kunstwerk van Batumi. Een man en een vrouw opgebouwd uit horizontale vlakken. Beide staan op een ronddraaiend plateau, dat op zich weer op een excentriek staat. Op één plek zijn ze geheel „verstrengeld‰ en dan draaien ze weer uit elkaar. Lopen veder langs een prachtige waterpartij. Eindelijk iets echt moois. Hoog in de donkere hemel houdt Medea het Gulden vlies vast.
Wel een booming town maar met veel kitsch. Drinken nog wat bij het terras met de mooie plee. Er komen Russen naast ons zitten. Het is op zich geen prettig gezelschap en wij vertrekken. De Russen waren voor mij een versterking van het gevoel dat er veel fout geld in Batumi van kleur verandert.

Hans Beyer

Hopa, onze laatste haven in Turkije

 vr, 22 jun 12 13:41

Hopa, 18 juni 2012

41 gr 24,4' Noord en 041 gr 25,7' Oost

Zojuist ben ik uit de mallemolen van de uitklaring van Turkije gekomen. Gisteren bij onze aankomst in Hopa kreeg ik uitgebreide instructies (ook een verhaal op zich) hoe we dat moesten doen. Vanochtend eerst stempels halen op ons Transit log bij de havenmeester. Dat kostte twee uur. Doordat ik naar het verkeerde gebouw was gestuurd/gelopen, had ik wel het geluk dat ik van een schijnbaar hoge haven authoriteit (de enige die ik vandaag Engels heb horen spreken) een adjudant met zijn auto mee kreeg. De havenmeester heeft een uur in het transitlog zitten bladeren en ook een vol uur zitten bellen. Daarna was het "no problem" en na een glaasje Turkse thee konden we naar de grenspolitie. Dat ging fout, want de adjudant bracht mij eerst naar de douane. De dienst doende douane ambtenaar zat weer een uur in mijn transitlog te bladeren, totdat de politie mij in de gaten kreeg en duidelijk maakte dat ik eerst met hen mee moest. Daar gingen twee allervriendelijkste politie agenten weer een uur zitten bellen. Ondertussen kreeg ik in de gaten dat ze in dat kantoor Wifi hadden en ik kreeg de code, dus ik kon me bezig houden met de analyse van de weerberichten en de weer situate  op lange termijn op mijn androïd telefoon. Toen moest het stempel van de Pas de Deux op hun document, maar dat lag aan boord. Gelukkig was mijn handtekening ook voldoende. Daarna de douane. Eerst weer thee. Maar hij wilde wel mijn stempel zien. Dus in de auto van de adjudant naar de boot. Stempel halen. En "low and behold", de PdD was uitgeklaard. Net terug komt de tankauto met Corien, Jan, Hans en 60 liter mazot (=diesel) aanrijden. We kunnen er weer tegen. Het was vandaag heel slecht weer met veel wind, regen en een gigantische swell buiten de haven. Geen weer om te varen. Niks verloren dus. En nog een mooie rondgang door Hopa gemaakt, dat aanvankelijk niks bezienswaardigs leek te hebben, maar als je twee km langs de kustweg naar het Zuiden liep, lag daar het echte centrum met veel kleine winkeltjes, terrasjes, nauwe straatjes en veel volk op straat. Als afscheid van Turkije kochten we in de plaatselijke patisserie, echt Turks Baklava gebak voor het toetje van vanavond, na het hoofd gerecht dat uit verse zalm bestaat.

Morgen verlaten we de Territoriale wateren van Turkije, naar Georgië, niet een klein beetje spannend, maar wel heel spannend!

Michiel

Ons laatste verslag eindigde met ons vertrek uit de smerige industrie haven van Trabzon. Vandaar voeren we eerst 37,35 NM naar de alleraardigste vissershaven Rize. Een grote havenkom, met langs de oevers tientallen vissershuisjes, keurig onderhouden en goed georganiseerd. In het midden van de haven kun je ankeren. Net toen we het anker aan het klaar maken waren, werd er vanaf een werfje naast de ingang van de haven naar ons gefloten en gebaard, dat we bij hen langszij konden komen. De joviale werfbaas, Sam, was niets te veel om het ons naar de zin te maken. We kregen alles, wal stroom, wifi, thee bij hem op de werf, gebruik van zijn douche en veel vriendschap en gezelligheid. Weer een voorbeeld van de Turkse gastvrijheid, die geen eind lijkt te kennen. We lagen vorstelijk langs zijn eigen visboot en omdat het water van de haven heel schoon was konden met steun van de wal stroom, onze eigen watermaker aan het werk zetten en twee propvolle watertanks maken. Sam was een voorbeeld van een echte Turkse self-made-man. Hij is alles tegelijk. scheepsbouwer, scheepsmotoren onderhoud, visser, houder van een stal vol jonge kalveren direct achter de werf en waarschijnlijk nog een aantal andere bezigheden, die we niet ontdekt hebben. Hij is het voorbeeld van het soort mensen dat het zo leuk maakt om langs deze kust van Turkije te varen, waar je, jammer genoeg, vrijwel geen andere zeilers tegenkomt. Die hebben allemaal ongelijk. De paar zeilers die hier wel varen, weten waarom.

Onze positie in Rize 41 gr 01,9' Noord en 040 gr 31,0' Oost

Voordat we in Hopa konden uitklaren moesten we op zondag 17 juni (de dag waarop het Ned elftal uit het EK, in Oekraïne, werd geknikkerd) nog 49,09 NM naar Hopa. Het werd een rare tocht, waarin we aanvankelijk begonnen met een lekkere NW 3 die ons onder zeil lekker op weg leek te zullen brengen. Niets daarvan. De wind viel weg en kwam die dag niet meer terug. Maar, doordat het de afgelopen dagen ten W van ons steeds hard is blijven waaien, stond er een enorme swell, die zich van West naar Oost over de volle lengte van 650 NM Zwarte Zee kan opbouwen. Een swell die vergelijkbaar is, met wat je ook op de Atlantische Oceaan kan vinden. Golven van 4 meter hoog zijn geen uitzondering. Ze zijn echter wel korter en dus steiler. Zonder wind maakt dat het leven aan boord toch minder gemakkelijk. Onze binnenkomst in Hopa ging heel gemakkelijk, we vonden een mooie plaats helemaal achterin de vissershaven, heerlijk rustig. Totdat op maandag ochtend vroeg zich in Hopa enige honderden grote vrachtwagens met opleggers met drie assen gaan verzamelen. Zij wachten allemaal op de in/uit klaringspapieren van hun agent. De grens met Georgië ligt 12 km verderop. Hopa is de laatste/eerste douanepost bij de grens. De nieuwe snelweg langs de Noordkust van Turkije heeft het maritieme vrachtvervoer vrijwel geheel vervangen. Een prachtig aangelegde weg, maar wel veel vrachtwagens op het haventerrein naast onze boot. Wonderlijk genoeg waren er op maandagavond vlak voor de zonsondergang nog maar een paar van over.

Corien, Hans, Jan en Michiel

We zijn met z'n vieren aan boord

 zo, 17 jun 12 22:26
Trabzon, 15 juni 2012

Vertrokken uit Tirebolu om 07:15 uur
log 45,46 NM in 8 uur en 55 minuten
positie in Trabzon: 41 gr 00,1' Noord en 039 gr 40,7' Oost

Vanavond landde Corien, de echtgenote van Hans, precies volgens haar vluchtschema om 19:45 op het vliegveld van Trabzon. Wij zijn nu met zijn vieren en met deze bezetting willen we tot en met onze aankomst in de Ukraine varen. Een beman-/vrouwing van vier, vergt enige aanpassing in de indeling en de leefomstandigheden aan boord. Maar het is eerder gedaan en we hebben tenslotte vier comfortable kooien aan boord. Het blijft uiterst onzeker of we over een paar dagen wel naar Sochi in de Russische Federatie willen e/o kunnen. Vooralsnog is het liggeld van $ 1200 - $ 1400 voor vijf dagen liggen een ontmoediging. Voorts lijkt de kans dat we in de jachthaven mogen liggen klein.

Voor nu vieren we de aankomst van Corien aan boord op een van de dakterras restaurants in Trabzon aan het Meyhan plein in het midden van de stad.

Over de vaardag van Tirebolu naar Trabzon valt weinig wetenswaardigs te vertellen. Weer een dag zonder wind en dus saai. We vertrokken vroeg omdat we geen duidelijk idee hadden hoe we in Trabzon terecht zouden komen. De pilot gaf weliswaar aan dat we aan de kade van de Coastguard zouden kunnen liggen, maar dat is in een militair bewaakt deel van de haven, dus no-go area.. De grote commerciële haven heeft niets waar je een zeiljacht kunt vast maken en de plaatselijke marina is gesloten, is ernstig in verval en weert bezoekende jachten aktief. Het werd een avontuur, waarbij de ene partij in het Engels probeert om de Turken te begrijpen en de andere partij helemaal niet wil begrijpen waarom wij in Trabzon zijn. Uiteindelijk komen we er uit doordat een van de burgers bij de kustwacht goed Engels spreekt en de voorman, die het laden van schroot regelt, iets verder op aan de kade waar we liggen, het goed vindt dat we in het kleinere basin van de grote haven blijven liggen. Uitindelijk is iedereen weer aardig en komen we met elkaar tot een oplossig. Maar we liggen nu in het havengebied (free zone) en we mogen er alleen met z.g. surpasses in en uit. Gedoe, maar het komt goed. Trabzon zelf is leuk, moderne bruisende stad. Een enorm plein in het midden als een soort centre of the universe. Terrassen, turkse thee huizen, restaurants, winkels rondom. We willen ook nog een wasje doen en zoeken de laundry. We hebben wel een adres, maar hoe vindt je dat. Uiteindelijk spreekt Jan gewoon een voorbijgamger aan, drukt hem het papiertje met het adres onder zijn neus en, ja hij weet waar dat is. Hij brengt ons tot in de winkel, legt iets in het Turks uit. De Laundry man begrijpt het en we kunnen morgen om 4 uur ons wasgoed schoon, gedroogd en gevouwen komen ophalen.

We blijven hier niet lang. Daarvoor biedt onze ligpaats toch iets te weinig gerief. Er wordt op minder dan 100 m bij ons vandaan schroot geladen, dat met enorme vrachtwagens en veel stof en vuil, maar bovenal met veel lawaai, wordt gedaan. Het is wel vermeldenswaard dat we niet de enige tijn die in deze trabzon val zijn gelopen. Vlak voor ons ligt een 33 voeter uit Frankrijk, die we al eerder op zee hadden gezien. Een lotgenoot. Het is na de Zwitsers in Konakli Liman al de tweede zeilboot die we zien. We kunnen hun met enige raad bij staan, want wij hebben al een vaag idee wat hier wel en niet kan. Weinig dus. Wij gaan morgen gauw door naar Rize. Corien is aan boord. Onze business hier is gedaan.

Groet van Michiel, Hans en Jan en nu ook met Corien er bij.

Pas de Deux gaat dit jaar niet naar Rusland

 zo, 17 jun 12 18:48
"Onderstaand afschrift van een brief aan de Russische inklaringsagent
agent (Mr. Zhernovoy) en de commodore van de Sochi Yacht Club (Mr.
Alexeev), ontvangen van de Pas de Deux".

Dear Mr. Alexeev, Dear Mr. Zhernovoy

After careful considerations and deliberations with the crew, I have made
the decision not to come with my boat to Sochi. This is a disappointment
for us. However, after we had made most of out preparations for a
succesful landing in Sochi, there were  two major concerns left:

1. Knowing that there is a good facility available for a yacht to come
ashore, the authorities would not allow to use it. This would have forced
us to use the commercial harbour. We were not convinced that the
commercial port would be a safe place for our boat. And safety shall
always be a priority.

2. The harbour and mooring fees that were quoted for my boat to come to
the commercial port of Sochi are prohibitive. We are a crew of friends and
we are sailing for pleasure. We cannot afford the harbour charges of Sochi
Port officials.

We sincerely hope that it will be possible in the near future for other
foreign yachts to come to Sochi, on acceptable terms. We know from our
investigations that Sochi is a beautiful place and we are sorry to miss
it.

We shall thank you for all your advice and efforts, that have been a great
help and support for us.

Michiel C. Poulie
S/V Pas de Deux NED 4388
Captain

Lahmacun in Tirebolu

 vr, 15 jun 12 10:31
Tirebolu, 13 juni 2012

Vertrokken uit Samsun om 08:20 uur
log 53,39 NM 10 uur en 10 minuten
positie in Tirebolu: 41 gr 00,5' Noord en 038 gr 49,0' Oost

Het mooie zeilen is er af. Hopelijk tijdelijk. Gisteren trokken we omdat we een zeilboot zijn het grootzeil nog wel omhoog, maar de hoes van de Yankee bleef om het zeil en ook de kotterfok bleef in zijn slaapzakje. Er is totaal geen wind en vandaag blijven alle zeilen onder hun kleedjes. De temperatuur stijgt overdag ruim boven de 30 graden celcius en dat voelt erg warm aan, vooral in combinatie met windstilte. Bovenal is het saai. Vandaag is al de tweede dag dat we voor 100% motorboot zijn. Dat geeft wel tijd en gelegenheid om iets aan de planning te doen. Alle aanwijzingn in de pilots nog eens goed doorlezen. Afstanden in de kaart uitzetten. Documenten voor het in- en uitklaren (z.g. General Declarations en Crew lists) gecontroleerd. Alle officiële stempels van de boot en haar captain tevoorschijn gehaald en gecheckt of ze de voorgeschreven vorm en inhoud wel hebben (ze zijn aanpasbaar). Voordeel is dat je binnen kunt zitten en dat is beter dan in de zon.

Vanochtend om 09:00 kwamen we netjes van onze mooring constructie af. Onze fanclub had zich kennelijk verslapen. Gelukkig ook in Giresun geen wind. We lieten de vervaarlijk boven het wateroppervlak uitstekende mastpunt netjes liggen voor  het volgende "visiting yacht that will be welcomed in Giresun".

Tirebolu heeft een knots van een haven, maar ook hier weer leeg. Kennelijk is de NATO, toen Turkije binnen de verdragsorganisatie kwam, haastje rep je, alle havens gaan uitbreiden en inrichten, zodat de hele geallieerde oorlogsvloot, mocht die ooit naar de Zwarte Zee willen komen om de Russen terug naar de overkant te duwen, er in past. Wij vinden het prima, want ook hier is het vinden van een ligplaats geen uitdaging.

's Middags de mast in voor de periodieke mast inspectie en om het 3 kleuren top licht dat het soms wel/soms niet doet, tot de orde te roepen. Ook de Groen Rode navigatie lantaarn voor op de preekstoel wordt onder handen genomen. Jan is daar goed in en na zijn behandeling doet ook die het weer.

In de pilot lezen we dat we hier in Giresun een Turkish Style Pizza, Lahmacun, moeten gaan eten. We denken dat Lahmacun de naam van het restaurant is, maar het is de naam van het gerecht. Maar allen aan wie we de weg vragen naar "Restaurant Lahmacun?", wijzen ons dezelfde kant op en uiteindelijk staan we voor een alleraardigst klein restaurant, terras boven de baai, jonge mensen in de bediening, Jan mag roken op het terras. We maken kennis met Lahmacun. Het is een kruising tussen een pizza en een wrap op dat lekkere dunne, warme Turkse brood besmeerd met pesto en het smaakt heelijk.

Michiel, Hans en Jan

Giresun welcomes visiting yachts!

 vr, 15 jun 12 10:31
Giresun, 12 juni 2012

vertrek uit Mersin om 08:20
log 30,81 NM 6 uren en 40 minuten
Positie in Giresun 40 gr 55,1' Noord en 038 gr 22,7' Oost

Vandaag naar Giresun, waarover zowel de Black Sea Pilot als de Turkey Lonely Planet positief schrijven. Grote stad met een voetbalstadion en er is ook een jachtclub. Weliswaar klein, maar schijnbaar met een eigen steiger, waaraan de enige twee jachten van de club liggen en er is plaats voor een bezoekend jacht. Dat klinkt veelbelovend. We komen aan bij het steigertje, dat kleiner dan klein is. Drie mannen staan heftig gesticulerend op de wal, en maken duidelijk dat we daar met onze kont naar de wal moeten gaan liggen. Van de boten van de jachtclub is niets te zien. Of toch? Midden voor de steiger steekt iets net boven de waterspiegel uit. Het is de top van een mast, maar helemaal overgroeid met algen en wier. We krijgen een veel te dunne lijn toegeworpen die aan een mooring blijkt vast te zitten, maar de lijn zit vol met vishaken en Jan zijn handen worden er mee vast gehaakt aan de lijn. Au! Aan de masttop blijkt een hele boot vast te zitten en die is gezonken. Beetje gevaarlijk om daar te gaan liggen. De mastpunt wijst vervaarlijk in de richting van onze onze waterlijn aan BB. De mannen houden vol dat we daar moeten gaan liggen. Het wordt een heel gedoe, maar we komen met twee lange springen aan SB en een zware tros van ons zelf op de mooring toch min of meer goed te liggen. Alles stijf doorgehaald en onze boeg kan niet meer naar de gevaarlijke, net boven water uitstekende, masttop komen. Achter liggen we met dubbele lijnen en veel stootkussen op een paar oude autobanden die aan het steigertje hangen. Welcome to the Gerisun Yacht Club. De pilot was duidelijk "Gerisun welcomes visiting yachts"! De drie mannen heten Mustafa, Ahmed en Jan. Of zij met elkaar de jachtclub vormen blijft onduidelijk. Aardig en behulpzaam zijn ze zeker, maar we willen wel weten of die boot onderwater nu wel/niet een visiting yacht is/was. We laten de foto van het steigertje in onze Black Sea Pilot zien. Ahaaa! Die boten kennen ze. De middelste ligt naast ons op de bodem van de haven. In een wraak actie in de fik gestoken en daarna gezonken. De linkse is naar Malta gegaan en vaart nu in die streek en de rechtse boot is die van de auteurs van de Black Sea Pilot. We nodigen de mannen uit voor een biertje in de kuip, want ze hebben ons wel erg geholpen en dat gaat nog verder, want we hebben ook dieselolie (mazot) nodig. Dat wordt geregeld en Jan en Ahmed komen terug met 54 liter in hun eigen jerrycans en nog meer koud bier. Mustafa houdt ondertussen ons gezelschap aan boord,. Hij spreekt goed Engels en dat is logisch, want hij had 35 jaar lang een restaurant in New Jersey. Eigenlijk is het allemaal erg vermakelijk. De kustwacht komt ook nog langs en die willen ons Transitlog en de paspoorten zien. Het gaat gemoedelijk. Later moet ik toch nog naar het bureau, want onze paspoorten moeten worden gekopieerd.

Mustafa, Ahmed en Jan willen ons ook voor een real Turkish Diner uitnodigen, maar dat slaan we beleefd af. Het kan ook te veel worden en dat willen we niet. Bovendien willen we op eigen benen de stad in en boodschappen doen. We vinden een uiterst prettig ogend restaurant met een terras op de 1e verdieping met uitzicht over de haven. Vanavond eten we gewoon een Peppersteak en twee Beef Teriyaki, met een lekker ijsje toe. Nou ja gewoon?


Michiel, Jan en Hans

Mersin een parel aan de Turkse Noordkust

 do, 14 jun 12 16:57
Mersin, 11 juni 2012

vertrek uit Uenye om 09:45
log 27,51 NM 5 uren en 45 minuten
Positie in Mersin 41 gr 07,0' Noord en 037 gr 45,8' Oost

Vandaag varen we een korte afstand naar Mersin. Het wordt een van de
mooiste zeildagen tot nu toe. Weliswaar tegenwind maar met een kracht van
4 bf voelt de PdD zich volstrekt in haar element. We kruisen rond Kaap
Jason, waar volgens de legende Jason vluchtte voor de Amazones op deze
kust. De Argonauten moesten hollend het strand verlaten voordat de
Amazones hen te grazen konden nemen.

Vandaag niets meer van te zien en met twee lange aandewindse slagen lopen
we de buitenpier van Mersin aan. De hoofdprijs ligt binnen in deze kleine
haven op ons te wachten in de vorm van een Arcadische omgeving. Het is
hier prachtig. Aan de ene kant een grote pier waar we ruim aan kunnen
liggen. Aan de andere kant vele visbootjes die een ligplaats vinden in het
struweel aan de overkant. Die overkant is bezet met enige kleine
ambachtelijk scheepswerfjes, waar nog op geheel traditionele wijze de
houten caiques (visboten) worden gebouwd. Alles op het oog. De planken
worden ter plaatse uit de eikenhouten stammen gezaagd. Veel nieuwbouw,
maar ook renovatie en ondehoud. We lopen over één van de werven en krijgen
meteen gezelschap van enige werf mensen. We kunnen elkaar helaas niet
verstaan, maar met gebaren maken we duidelijk dat we ernstig onder de
indruk zijn van wat hier gemaakt wordt. Boven langs loopt een soort
provinciale weg, waaraan enige kleine winkels liggen. Langs de weg worden
we aangeroepen door een familie (Opa, Oma, Vader, Moeder en enige
kinderen) die kersen aan het plukken zijn van de bomen die hier gewoon
langs de weg staan. De jongste dochter komt naar ons toe met enige takken,
die nog vol beladen zijn met kersen en biedt ons die devoot aan.
Onmogelijk om dat af te slaan, al was het maar om de blik in de ogen van
het kind. We maken een foto van de hele familie onder de kersenboom, die
daar op hun beurt weer heel blij mee lijken te zijn. Vervolgens weer het
bekende ritueel bij de bakker, de groentenboer en de Büfe (kleine winkel)
waar ze bier verkopen. Terug aan boord breidt jan de oogst aan plaatselijk
verworven spullen nog uit met een pak met schelpen die hij van een groep
duikers krijgt die hun oogst van de zeebodem naast ons lossen op de kade.
Ze gaan de pan in. Dat stinkt aanvankelijk een uur in de wind, maar met
het deksel erop valt het wel mee. Hans en Jan smikkelen er met smaak van,
inclusief de stukjes krab die er ook bij geleverd werden. Ik sla het
beleefd af en houd mij aan de kersen van het meisje met de lieve ogen.

Wat een mooie plaats hier. Als je ooit naar Noord Turkije gaat? De plaats
heet Mersin.

Michiel, Jan en Hans

We zijn in de geboorteplaats van Sinterklaas

 do, 14 jun 12 16:56
Uenye, 10 juni 2012

Vertrokken uit Samsun om 08:20 uur
log 53,39 NM 10 uur en 10 minuten
positie aan het einde van de dag in de haven van Uenye: 41 gr 06,8' Noord
en 037 gr 20,7' Oost

Sinterklaas woont dan weliswaar in Spanje, maar hij is ooit in Turkije
geboren. Ergens in de 7e eeuw na Christus en het was in Uenye, waar
vandaag de Pas de Deux in de haven ligt. Er is weinig dat hier aan de
goedheiligman doet denken. Geen stoomboot, geen zwarte Pieten en ook geen
maan die door de bomen schijnt. Wel een prachtige zonsondergang over deze
grote maar verder niet erg drukke haven. Er is een scheepswerf, en er
liggen een paar vissers aan de verder lege kades, die hun schepen hier
onderhouden. Het is geen visseizoen in de Zwarte Zee. In deze maanden
wordt er onderhoud aan de schepen gedaan. In de hoek is het goed
onderhouden gebouw van de vissers coöperatie, voor de vissers mer kleine
boten. Er is hier wel een grote loswal voor zeeschepen voor en van de
grote cementfabriek die naast de haven aan de kust staat.

Wij gebruiken deze plek als een geschikte tussenstop, maar verder is hier
niet zo veel. Toch werd het aan de wal weer leuk, toen we in het
buurtschap dat aan de overkant van de snelweg ligt, boodschappen gingen
doen. We wilden eigenlijk alleen vers brood voor het ontbijt van morgen
ochtend, maar we kwamen terug met verse Koefte (een soort hamburgers van
schapenvlees, lambburgers zo te zeggen), 5 kilo "hausgemachter" yoghurt,
meer dan een kilo verse moerbeien, en ook nog een vers brood. Het was
hilarisch. Geen mens spreekt iets anders dan Turks, behalve één van de
winkeliers die zijn echtgenote steeds weer opdracht gaf om weer iets voor
ons te halen. Hij sprak twee woorden Duits: "SEHR GUT". Daarmee werd ieder
item opnieuw aangeprezen en werden wij steeds weer overtuigd dat we zijn
heerlijkheden en die van de groentestal van zijn buurman vooral allemaal
moesten meeenemen naar de overkant van de snelweg. De oversteekplaats
bestaat uit een vlonder over de vangrails en verder moet je goed uit je
doppen kijken en mikken.

Overigens had deze Turkse uitbater gelijk. ALLES WAR SEHR GUT. Onze
stemming ook. Dat compenseert "another day without any wind", ruimschoots.

Michiel, Hans en Jan

75 mijl naar Samsun

 ma, 11 jun 12 08:53
Samsun Yekel Spor Kulübü (SYK), 9 juni 2012

Vertrek uit Sinop om 07:00
afstand 74,49 NM in 12 uur en 15 minuten
positie in de jachthaven van Samsun aan het einde van de dag:
41 gr 19,2' Noord en 036 gr 20,1' Oost

We hebben 's ochtends een schitterend weer bericht. De onstabiliteit in het weer is weg. Ook de wolken boven de heuvels van het vasteland zijn niet meer zo dik. Weliswaar weinig wind in de voorspelling, maar we zullen en wat van proberen te maken. Na alle wind van de afgelopen dagen is het vooruitzicht op een vlakke zee, aanlokkelijk. Ons vertrek uit Sinop wordt enigszins vertraagd, doordat ons anker achter een andere ketting zit. Gisteren tijdens het zetten van het anker voelde Jan (onze eigen Anker-Jan) al dat het anker opvallend snel en stevig hield. Er zat ook geen beweging in toen we de kont van de boot naar de wal trokken om met de passarelle op de kade te komen. We waren dus gewaarschuwd. De "anchor-thief" lag al klaar en in een kwartiertje hadden we ons eigen anker weer terug en de eigenaar van de ketting kan die terug vinden op de bodem van de haven van Sinop, min of meer op dezelfde plek.

De kust is hier heel anders dan wat we tot nu toe gezien hebben. We passeren twee riviermondingen met daarom heen uitgestrekte z.g. "wet lands". De kust is zeer laag en vlak en de zeekaarten waarschuwen voor verzanding op grote schaal voor deze wetlands. We komen er twee tegen de eerste en de grootste is Bafra Burnu. Morgen varen we langs de Civa Burnu. Door het relatief ondiepe water wordt hier heel veel gevist. We zien tientallen kleine vissersbootjes. We hebben eigenlijk de hele dag nauwelijks wind. We halen het grootzeil wel omhoog, maar het draagt minimaal bij aan de voortgang. Na de Bafra Burnu komt er een heel dun Oostenwindje opzetten en onze koers wordt wat zuidelijker. In een volkomen vlakke zee kunnen we toch een paar uur zeilen met een vaartje van 5 à 6 knopen. Verder staat vandaag vooral de motor aan.

Om 6 uur 's avonds gaat de wind weer liggen en we zien de de zeeschepen op rede van Samsun, met de stad er achter, voor ons liggen. Vroeger had de Samsun Yekel Spor Kulübü haar clubhuis midden in de commerciële haven staan, maar dat is verplaatst naar een eigen jachthaven met een modern clubhuis met walstroom en douches. Achter ons zakt de zon sissend in de zee, begeleid door veel schakeringen van de kleuren geel, oranje en rood (in die volgorde). Juist voor het donker worden we welkom geheten door enige leden van de club, die ons helpen met afmeren, het aansluiten van de walstroom, de code sleutel van hun Wifi signaal en verwijzing naar het restaurant in het clubhuis. Om 21:00 zitten we op het terras met koel bier en een mooie fles witte chardonnay. De obers komen langs met tableaus waarvan je de gerechten kunt kiezen. We laten het ons lekker aanleunen. Vandaag legden we zonder dat het veel moeite heeft gekost 75 mijl af. Overigens was het besluit om het rondje Zwarte Zee tegen de richting van de wijzers van de klok in te varen, een goede keus. Sinds we de Bosporus uit zijn gekomen geeft ons log steeds weer 10% minder afsrand aan dan de GPS. Op de plaatsen waar we zeker weten dat er geen stroom staat is er geen verschil tussen log en GPS. We hebben dus aldoor tussen 0,5 en 1,0 knopen stroom mee. Zij die toch andersom willen varen, zijn gewaarschuwd. Het stroomt in de Zwarte Zee echt linksom.

Michiel, Hans en Michiel

Full Zwarte Zee (Oost) Archive