Woensdag 24 oktober 2007
Gisteren (dinsdag) haalden we ons anker in Broad Creek vroeg uit de grond, want die dag zou het nog heel mooi weer zijn. Morgen begint een periode van veel overtrekkende fronten, warme fronten doorgaans gevolgd door koufronten, die samenhangen met lage druk zowel ten zuiden als ten Westen van ons. Het Hoog is vandaag nog bij ons en vertrekt daarna naar de oceaan ten Oosten van ons. Ergo, vandaag even wat mijlen maken nu het zo gunstig is. 
Het werd eigenlijk een doodsaaie dag, want we zagen voornamelijk water. Op de Albemarle Sound zie je als je in het midden bent, geen oevers. De aansluitende Alligator River is ook heel breed en het Alligator River – Pungo River Canal is 21 mijl rechtdoor, weliswaar met heel mooie oevers, maar vooral veel van hetzelfde. We zeiden het geloof ik al eerder het is net als de hele USA, alles is groter, langer en meer, meer, meer. 
Halverwege het kanaal was volgens de pilot van Skipper Bob het Fairfield Canal met de mogelijkheid om te ankeren dan wel langs de oever te liggen in 8 -10 voet diep water. 
Helaas, het Fairfield Canal is tegenwoordig minder dan een baggersloot, waar, zelfs voor dat je er in bent, minder dan 1 meter water in staat. Ankeren in het Kanaal is geen optie, dus dat werd doorvaren na zonsondergang naar de eerstvolgende ankerplaats in een kreek aan de Pungo River. Begeleid door de bijna volle maan, vonden we een prachtig beschutte ankerplaats tussen een hele vloot andere ICW-gangers op weg naar Florida. Na een biertje en een kaasfondue keken we tevreden terug op een ontspannen dag waarin we toch nog 60 mijl, geheel op de motor, de goede kant op gingen.
Vandaag werd onze bestemming Oriental aan de Neuse River, nog altijd in North Carolina. De weersverandering liet zich meteen ’s ochtends merken met een enorme plensbui. Dat was meteen de test om te zien of de achterkooi niet meer lekte en die test slaagde. Verder werd het een rare dag. Het was warm, het regende (af en toe) heel hard, we kregen een paar klappen onweer, soms konden we door de regen geen 100 meter voor ons uit kijken en de wind was tegen. Toch probeerden we te motorzeilen, met wisselend succes. Eenmaal op de Neuse River ging de motor uit, en konden we, op breed water, weliswaar hoog aan de wind, mooi zeilen. Dat duurde een uurtje, want daarna gingen we overstag en maakten direct kennis met de slechte reputatie van de Neuse River. Hoge, korte en steile golven recht op de boeg van de Pas de Deux. Het leek wel een kermis attractie. Motoren was geen optie. We zagen een yank dat doen en die ging alleen maar achteruit. Ondertussen was de wind toegenomen tot, in de vlagen af en toe 28 knopen. Het werd dus echt zeilen, maar zonder veel gang. Om niet weer na zonsondergang binnen te komen in een onbekende haven ging toch ook de motor er bij. Waarschijnlijk door het geram in de golven brak het lijntje waarmee het anker op de rol geborgd wordt en dat ging met complete ketting en tros overboord. 
Gelukkig merkten we het meteen en wisten we de boot te stoppen voor dat het anker hapte. Uiteindelijk lagen we midden in deze natte kermisattractie stevig voor anker. Het weer binnenhalen was een, voornamelijk erg nat, klusje, maar dat lukte relatief vlot. Uiteindelijk liepen we bijna twee uur later dan gepland, de haven Oriental aan. We waren moe, maar wel voldaan en we trakteerden onszelf op mooie ribs in het, in de pilot speciaal aanbevolen, Marina restaurant. Morgen gaan we het stadje wel een keer bekijken. Gelukkig is er ook Wifi en kunnen we de site updaten. Skypen gaat ook wel maar in Nederland slapen jullie allemaal al. Welterusten. Tot morgen.
Michiel en Robert
posted @ donderdag 25 oktober 2007 05:37