Georgetown, South Carolina

Donderdag 1 november 2007
 
We liggen momenteel nog voor anker voor Georgetown. We staan op het punt om weer ons anker op te halen en verder te gaan naar het Zuiden. Eerst nog gebruik maken van het wifi netwerk dat we hier kunnen gebruiken om mail op te halen, telefoneren via Skype en de site updaten. We zijn hier twee dagen gebleven en daar hebben we geen spijt van.
 
Eerst nog even terug naar jl. zondag in Southport. We wilden daar inkopen doen, maar dat mislukte doordat we daar weer eens een zondag voor hadden gekozen en dan is in een gat als Southport echt alles dicht. De Wall Mart op 6 mijl afstand was ons een brug te ver. We maakten wel een mooie wandeling door dit historisch gezien aardige stadje en voeren ’s middags naar een heel mooie anchorage in een zijarm van de Little River. Dat had wel een paar voeten in de aarde, omdat we dat deden bij afgaand water en we een paar inlets (open doorgangen naar de oceaan) moesten passeren. Bij deze inlets is verzanding van de ICW een constant probleem en met laag water daar passeren is vragen om problemen. We zaten een paar keer goed vast, maar kwamen steeds weer op tijd los en vonden zoeken tussen het zand steeds weer een stukje water dat nog net diep genoeg was om weer verder te kunne varen en na de laatste hobbel (letterlijk) te hebben genomen arriveerden we met applaus van enige andere ICW gangers, die wel vroeg waren vertrokken, ook op de anchorage.
 
Maandag voeren we via een heel smalle passage in de ICW, de z.g. Rock Pile Section, langs het toeristen centrum, Grand Strand. De Rock Pile Section is zo smal dat er wordt geadviseerd om via VHF zeker te stellen dat er geen barge van de andere kant komt, want ruimte om uit te wijken is er eigenlijk niet. Wij zaten in een soort konvooi, dat zich vormde doordat iedereen op dezelfde bruggen moet wachten en alles ging goed. Het weer was ongeëvenaard mooi en de omgeving was prachtig. Sinds de passage van het koufront, moeten we er wel aan wennen dat het ’s ochtends vroeg, als de zon nog laag staat, heel koud is. Must op en handschoenen aan, maar na een paar uur loop je al weer in je poloshirt en korte broek. We eindigden die dag in Bucksport, een watersport centrum aan de Waccamaw River. Deze rivier is een van de mooiste delen van de ICW, met mangroves langs beide oevers, veel bomen en het gebied waar alligators in de mangroves zitten. We zagen wel een otter, maar van de aanwezigheid van alligators zien we tot nu toe alleen de bordjes waarop staat dat je ze niet moet voeren.
 
Dinsdagochtend in alle vroegte over de Waccamaw River naar Georgetown, wat een prachtige tocht werd. In Georgetown lag het MV Edamgracht, van de rederij Spliethof, bij de plaatselijke steel mill om scrap te lossen. We maakten kennis met de kapitein en de 2e stuurman, die we aan het einde van de middag troffen op een van de vele terrasjes aan de board walk van Georgetown. Later troffen we nog meer opvarenden van de Edamgracht, en later op de avond kregen we de uitnodiging om de volgende dag aan boord te komen om het schip te bekijken, met de bemanning samen aan boord te lunchen en om onze was te doen. Het werd een bijzondere dag. Kapitein Marko Habiecht, was een geweldige gastheer en we werden vrienden met bemanning en officieren van de Edamgracht.
 
S middag was er nog een aardige gebeurtenis, toen eerst de politie aan de gangway en later de US Coastguard via het water aan boord kwam. De aanleiding voor alle tralala, was de Pas de Deux, die we naast de Edamgracht hadden afgemeerd om vervolgens via een touwladder aan boord te klimmen. Je merkt dan pas echt hoe groot zo’n schip is. Zo maar langs een schip dat aan de kade licht kan echter niet zo maar, want dat vormt een lek in het security systeem en de overheidsdienaren kwamen polshoogte nemen. We wisten het allemaal uit te leggen en nadat de Coastguard onze paspoorten en de cruising license van de Pas de Deux had geïnspecteerd, wenste iedereen elkaar weer een prettige dag en konden wij weer terug op de Edamgracht en ging de Coastguard delegatie van drie man weer terug aar hun station.
 
’s Avonds vierden we met de bemanning van de Edamgracht Hallowe’en in de dezelfde kroeg waar we elkaar de dag er voor hadden ontmoet. We maakten veel foto’s, waarvan er een aantal in het album staat. We gaan zo ankerop, maar we zullen eerst nog ons dankjewel, in de vorm van een CD met de foto’s die we deze twee dagen op de Edamgracht en tijdens de Hallowe’en party maakten, overhandigen. Twee bijzondere dagen die nog wel een tijdje in ons geheugen zullen blijven.
 
We gaan weer op pad. Tot later.
 
Michiel en Robert