8 november 2007
Vannacht zijn we buitenom over de Atlantische oceaan van Savannah, Georgia naar Jacksonville, Florida, gevaren. Het was een voorspoedig ritje van 120 nautische mijlen, waarbij we een stevige wind van 4à 5 beaufort in de rug hadden. Boom in de Yankee, vol grootzeil, kotterfok ertussen tegen het slingeren, het leek wel of we in de passaat zeilden. Er was toch een belangrijk verschil. De golven kwamen met tussenpozen van 6-8 seconden in plaats van 25-30 seconden. Ook kwamen ze niet van achteren maar min of meer dwars. Het lopen en slapen aan boord werd daardoor wat lastig, maar het ging wel lekker hard. 
We lagen 's ochtends om 10 uur al tussen de pieren van de St. Johns River en besloten om de 16 NM naar Jacksonville, ondanks dat het tij inmiddels, met ruim 3 knopen snelheid, tegen stond, toch ook maar af te leggen. Om drie uur 's middags maakten we onze lijntjes vast aan het party/winkel/restaurant/showpiece/muziek/etc-centrum "Jacksonville Landing".
De reden dat we de ICW verlieten lag er in, dat zowel South Carolina als Georgia geen budget hebben om de ICW te onderhouden, en we van verschillende kanten hadden gehoord dat we met onze diepgang veel problemen zouden krijgen in dit stuk. Daar kwam bij dat we allebei wel zin hadden om weer eens een lekker stukje te zeilen en we het uitzicht op de eindeloze moerasvelden nu zo langzamerhand wel voor gezien hielden. Welnu, dat is dus gelukt. Bij het aanlopen van de kust voor Jacksonville kregen we nog even een flinke bak wind over ons heen, maar de twee reefjes zaten er snel in en behalve het voordek bleef alles en iedereen droog. Eenmaal binnen de pieren, konden de zeilpakken al snel weer uit en onder de begeleiding van de US Navy, die op de VHF steeds maar weer vertelden, dat ze op zee oefen raketten aan het afschieten waren, kwamen we mooi voor "voor borreltijd" op onze landing.
Nog even terug naar Savannah, want behalve dat dit een mooie en interessante stad aan de Savannah River is, maakten we daar ook een paar mooie en gedenkwaardige momenten mee. Na onze aankomst en de verplichte wandeling door de stad (die we per bus deden) verorberden we eerst een pond garnalen de man met een slokje bier er bij. 's Avonds, op de kade boven onze steiger speelden en zongen twee negroïde Georgianen echte live blues muziek. De imitatie van Ray Charles', "Georgia on my mind" was, wat ons betreft, ongeëvenaard.
Het hoogtepunt in Savannah was echter het bezoek dat we gisteren aan boord kregen Van Jacques Kellermann Slotemaker samen met zijn zoon Derek. Zij waren 's ochtends heel vroeg uit Atlanta weggereden, met doel om ons te treffen. Wij waren meer dan vereerd met dit bezoek. Het werd (weer) een topdag. Mooi gelunched, bezoek aan de werf van Hinckley, rondrit door de stad, wandeling langs Bay Street, langs de waterfront, mooi diner aan het eind van de dag in de Boar's Head. En passant konden we eindelijk eens een keer mooi bijgepraat worden over het wel en wee van onze geliefde KNZ&RV in Muiden. Jacques en Derek, langs deze weg willen we jullie nogmaals bedanken voor de moeite die jullie deden om helemaal naar ons toe te komen rijden. Wij hebben het een geweldig leuke dag gevonden en we genoten van jullie vriendschap.
Michiel en Robert
posted @ vrijdag 9 november 2007 06:29