20 november 2007
We blijven de koufronten, die nu in een frequentie van eens per twee dagen over Georgia en Noord Florida trekken, steeds net voor. We kregen een paar maal een regenbui over ons heen, maar dat was ’s nachts, respectievelijk toen we nog voor anker lagen en daar hadden we dus weinig last van. Sinds we de ramen opnieuw geplakt hebben heeft het niet meer gelekt en kunnen we (als het regent) met een gerust hart binnen zitten. 
De wind is wel lekker aangetrokken en komt nu uit richtingen tussen Oost en Noordoost, waardoor we mooi kunnen zeilen. Ten minste als de bruggen geen roet in het eten gooien. Naarmate we zuidelijker komen in Florida neemt de welvaart zichtbaar toe en het aantal bruggen dat voor ons open moet draaien over de ICW is daar recht evenredig mee. In de afgelopen drie dagen hadden we er een stuk of 18 en dat schiet niet op als je met je zeilen omhoog rondjes ligt te draaien tot het halve uur waarop hij opengaat.
Sinds Vero Beach zeilden (en motorden) we naar Jensen Beach (27 NM), en vervolgens naar een prachtige ankerplaats in het uiterste Noordoosten van Lake Worth bij North Palm Beach (31 NM). Vandaag zagen we langs de oevers van de ICW de extreme “Richesse” van West Palm Beach voorbij komen. Het zijn niet alleen de gigantische hotels, de buitenverblijven en de tientallen golfcourses, maar ook de superjachten groeien in omvang en aantal.
Voor vandaag hadden we als bestemming een rond, kunstmatig aangelegd, meer, tussen de huizen van Delray Beach. We hadden er beide nog nooit van gehoord. De ankerplaats was mooi beschut en we keken op mooie huizen uit. We lagen min of meer in hun achtertuin. Tijdens ons eerste biertje van de dag (het anker lag immers op de grond) werden we aangeroepen van uit een van deze achtertuinen. We hadden allebei de gedachte, dat iemand het waarschijnlijk niet goed vond (om reden van privacy of zoiets) dat we daar waren gaan liggen. Echter, niets daarvan. Mr. Elliot Goldstein heeft niet alleen een tuin aan het water, maar heeft die zo aangelegd dat het een soort jachthaven is voor mensen die hij daar uitnodigt. 
Hij zag onze Nederlandse vlag en nodigde ons uit aan zijn dock met, ja wel, walstroom, douche, was machine, zwembad, jacuzzi en een glas wijn op zijn patio samen met zijn vrouw Eleanor. Beide zijn, gepensioneerde, succesvolle zakenmensen, die hier in Florida van het leven, het mooie klimaat en van Delray Beach genieten. Nog dezelfde avond namen ze ons mee, in hun prachtige 20 jaar oude Mercedes Benz, naar de stad. 
Zij produceerde een boek over Delray Beach en ze vertelden ons veel over deze erg leuke plaats. We verbaasden ons over het drukke leven op straat en over de levendigheid van de stad, ondanks dat het al donker was geworden. 
Ons aanbod om de rekening te betalen in het Thaise restaurant (met duck en curry) werd rigoureus afgeslagen. Wij komen wel aan de beurt als zij in Nederland zijn.
Kortom, het was weer eens een dag met verassingen en dit keer wel van het zeer aangename soort. Morgen eerst lekker douchen, wasje doen en wachten tot het water hoog genoeg is om over de drempel bij de toegang tot het meer te komen. We hebben geen haast.
Robert en Michiel
posted @ woensdag 21 november 2007 06:37