13 januari 2008
Onze dag begon troosteloos met tropische bakken vol met regen en slecht zich. Gehuld in oliepakken gingen we toch ’s ochtends vroeg door de brug van Boot Key Harbor op weg naar Key West. Doorzetten was weer de goede strategie, want na een uur werd het droog en nog een uur later hingen de zeilpakken in de zon te drogen. 
Robert oefende met zijn nieuwe vismolen (vooraleerst gelukkig nog zonder haakje) en het werd een prachtige zeiltocht naar Key West. 
We liggen geankerd recht tegenover het waterfront net buiten de tonnen van het grote scheepvaart kanaal. We hoeven alleen maar over te steken met de dinghy en dan staan we in de stad.
Gisteren avond hebben we dat direct gedaan. We maakten de kermis mee van de zonsondergang bij Mallory Park (the southern most point of the USA). Dat is een vertoning die je gezien moet hebben. Het applaus van duizenden als de zon ondergaat wordt voorafgegaan door een hele kermis van acrobaten, goochelaars, vuurvreters, dansers, zangers, charlatans, bierdrinkers en wij. 
Iets om mee te maken. 
Aansluitend kroegen tocht door Key West. Het is hier een groot theater met almaar doorlopende voorstellingen. We waren uiteraard bij Sloppy Joe’s en in nog een paar andere muzikale tenten. Het best beviel het ons het beste bij Captain Tony’s, gevestigd in het pand waar schijnbaar Sloppy Joe ooit begon en waar Hemmingway zijn Daiquiris dronk. Deze Captain Tony is een opvallende figuur op zichzelf. Verdiende ooit zijn geld op illegale wijze bij de paardenrennen in New Jersey; vluchtte naar Key West. Hield zich daar bezig met het redden van gevluchte Cubanen op zee; was visser, rum runner en bar exploitant. Hij werd ooit bijna burgemeester van Key West. Van zijn soort zijn er hier velen en ze gaan ook nooit meer weg.
Vandaag blijven we nog hier en maandag proberen we over te steken naar Cuba!
Michiel en Robert
posted @ zondag 13 januari 2008 17:18