woensdag 23 januari 2008 09:35 uur plaatselijke tijd.
We zijn weer op zee en onze positie is
23 gr. 15,0 min. Noord
82 gr. 23,3 min. West
Circa zes mijl voor de kust van Cuba, pal ten N van Havanna
Frentes Frio = Coldfronts = Koufronten zijn hier typisch voor de maand januari.
Ze komen ongehinderd door bergketens vanaf het vasteland van Amerika en zakken dan langs de kust van Florida de Cariben in. Behalve nadelen, zoals kou, regen en heel harde wind, brengen ze ook een paar voordelen mee. Voorafgaand aan zo'n Frente Frio is het vaak heel mooi weer en ruimt de wind vaak 360 graden in de rondte. Afhankelijk van de sterkte en de snelheid van een front kan dat één tot drie dagen duren. Momenteel kijken we tegen een lange rij koufronten aan die een voor een naar ons tor komen. Gemiddeld twee per week. Dat betekent dat de tijd, tussen de fronten in, om in één keer van Cuba naar de Bahamas te zeilen vaak te kort is. We willen immers niet in de Golfstroom zitten met een harde N-wind van de ene kant en het snel stromende water ten Z van Florida van de andere kant. De zee die dan ontstaat wordt beschreven als een op hol geslagen kudde witte Olifanten.
Donderdag aan het einde van de dag komt er een nieuw sterk koufront met veel harde N-wind en hoge golven. Na veel gepuzzel hebben we gisteren besloten dat we vandaag toch wilden vertrekken, maar dat we vooralsnog mikken op Miami. Vandaar hebben we dan nog maar een kort window nodig om in de Bahamas te komen en de risico's van de Golfstroom daarna achter ons te laten. In de Bahamas hopen we juist de fronten te kunnen gebruiken om niet voortdurend tegen de passaatwinden in te hoeven varen.
Het is nu prachtig weer en we motorzeilen met een heel licht Zuiden wind naar de sterke stroom die ons hopelijk snel en comfortabel naar het NO zal brengen. We lagen vanochtend heel vroeg al aan de douane steiger. Het was nog donker, want we wilden met het eerste licht de zee op kunnen. Het werd weer een hele poppenkast, die een uur duurde. Eerst een schalks kijkende, maar foeilelijke mevrouw van immigration, daarna drie jonge mensen van Coast Guard en Douane (kinderen bijna), die met van ons geleende schijnwerpers de boot van binnen inspecteerden. Het resultaat was dat een van hen met een hangslotje, met sleutel, van de boot er vandoor ging, de andere jongen wilde het kaartspel van Robert hebben en het meisje, dat wel heel mooi was, kreeg onze laatste cuba dollars in haar hand gedrukt. Ze was er heel blij mee. Iedereen blij en tevreden, twaalf handtekeningen later en een nieuw pak met papier rijker, waren we inderdaad op zee toen de zon opkwam.
We melden ons weer! Tot dan!
posted @ woensdag 23 januari 2008 17:15