Het gaat niet altijd van een leien dakje

Miami, 25 januari 2008
 
US Customs en Border Protection was nog niet met ons klaar. We moesten nog in persoon melden en dat werd een heel vervelende affaire, die,achteraf gezien, nergens op sloeg. We werden onderwerp van intimidatie die zijn weerga, althans wat ons betreft, niet heeft. Zoals ik in mijn vorige bericht schreef, hebben we niets verstopt, hebben we alle vragen van de US Coast Guard en andere officials naar eer en geweten beantwoord. Toch kregen we vanochtend de wind van voren toen we onze bewijzen dat we de USA waren binnen gekomen (de z.g. I-95 formulieren) kwamen ophalen. Een brommende ambtenaar kwam ons de les lezen dat we de US wet hadden overtreden en het embargo tegen Cuba hadden geschonden. Naar ons verweer dat de regels van het US embargo niet van toepassing zijn op Nederlanders, wilde hij niet luisteren. Hij vertrok met onze paspoorten, zei dat hij met zijn superior ging praten en dat we moesten wachten. Door de airco was het ijskoud binnen en wij zaten daar maar niks te doen in onze T-shirts. Na een uur kwam hij terug en snauwde dat wij elk een formulier moesten invullen en ondertekenen. Wij lazen meteen dat dit een formulier was dat gold voor ingezetenen van de USA en niet voor buitenlanders. Toch deden we wat gevraagd werd, althans voor zover we dat als “buitenlanders” konden. Twee minuten later schoven we de papieren door het loket met de mededeling dat de vragen maar gedeeltelijk door ons konden worden ingevuld, omdat we geen US citizens zijn. Na nog een uur (in de kou) kwam een andere ambtenaar, waarschijnlijk de superior, met onze paspoorten, gestempelde I-95’s en excuses voor de papieren rompslomp. We konden gaan. Wat een gedoe. Dit is ook de USA. Op dit punt doen ze niet onder voor een ontwikkelingsland.
 
We gingen lekker een kop koffie drinken op de Miami Beach Marina, waar ook een heel goede watersport winkel is. Daar kochten we de laatste kaarten voor de Bahamas en bestelden de pilot voor de Dom. Rep. die we nog ontbeerden. De burgers bij Monty’s bar smaakten ons prima. Het leed van de US Customs was snel vergeten en we wandelden naar Miami Beach, waar we dit internet café vonden, van waaruit jullie twee correspondenten dit verslag schrijven en de groeten doen.
 
Het is koud, het waait, we zitten binnen en we hebben het weer naar onze zin (vanochtend eventjes niet). We blijven hier, denken we, tot na het weekend. Hopelijk hebben we dan spoedig een goed window om de Bahamas binnen te gaan dringen.