13 maart 2008
Ondanks de gebroken transmissie en een totaal gebrek aan wind, weten we deze dag nog 67 mijl af te leggen. Het is zoeken naar kleine vlaagjes wind. Steeds weer reageren op wind draaiingen. Maar bovenal is het bloedverziekend heet. We liggen soms uren lang te slingeren in windstiltes met een alles verschroeiende zon boven ons. De gedachte aan schipbreukelingen komt onwillekeurig bij je op. Maar zo slecht hebben we het nog niet. De ijskast doet het prima. De accu's zijn vol. Binnen is er schaduw. Het schiet alleen niet op. We hebben contact via de VHF met de Topaz, een andere Nederlandse boot die we in Luperón hebben leren kennen. Ze zijn maar 7 mijl ten Zuiden van ons, ze willen ons wel helpen, maar zij hebben geen dieselolie meer. De morele steun is echter ook prettig.
14 maart 2008
Om 6 uur 's ochtends zijn we nog 11 mijl van Mayagüez. Het is een prachtige zonsopkomst en we zien voor het eerst de bergen van Puerto Rico. 
Het lijkt allemaal vlakbij. Met een dun windje en weinig deining, doordat we inmiddels in de schaduw van het eiland zijn, lopen we bijna 4 knopen over de grond. Het is ongekend. Het duurt niet lang, want met de opkomst van de zon verdwijnt de wind en liggen we weer stil. 
Ditmaal verzinnen we om de dinghy achter de spiegel te binden. Onze BB motor er op en de PdD heeft weer een motor, al zijn het maar 3,2 HP. We gaan met bijna 3 knopen op Mayagüez af en, eindelijk, om 11.45 ligt ons anker op de grond voor de kade waar we moeten inklaren. Dat duurt ook weer lang, want we moeten wachten op het inklaren van een veerboot met veel passagiers uit de Dominicaanse Republiek. Puerto Rico is USA territory, dus inklaren duurt (heel) erg lang. Om 14.15 zijn we dan toch ingeklaard en hebben we weer een boel papieren en stempels er bij. 
We zeilen nog 18 mijl door naar Boquerón, want daar is een mooie baai met een dorp, veel goede bars en veel andere boten. Het is de ontmoetingsplaats voor allen die de Mona Passage over gestoken hebben. Tegelijk met de zonsondergang laten we ons anker zakken. We zijn blij dat we er zijn. Ondertussen hebben we ook weer contact met de Carl en Cheryl van de Mystique, die het bericht over onze motorpech pas in Boquerón hebben ontvangen, omdat ze veel eerder uit Samaná waren vertrokken dan wij veronderstelden. Waarschijnlijk lagen ze heel dicht bij ons toen bij ons de boel brak. Maar ja, toen dachten we er niet aan om een oproep op de VHF te doen.
15 maart 2008
Natuurlijk is het weekend en kunnen we vandaag niets regelen voor de reparatie. We weten ook nog niet wat er precies aan de hand is. Het is kapot, maar wat er kapot is, weten we nog niet. Gelukkig hebben we, vooral dankzij het uitzoekwerk van Frouk Segaar in Nederland, al wel de adressen van Volvo Penta dealers en hebben we hier en daar adviezen kunnen inwinnen. Eigenlijk zouden we naar Fajardo moeten aan de NO kant van Puerto Rico, maar zonder motor tegen de heersende windrichting en de stroom nog eens 125 mijl varen, heeft niet onze voorkeur. Maandag gaan we eerst met een plaatselijke monteur vast stellen wat er aan de hand is en of de boot wel of niet uit het water moet. Als het echt moet, dan kunnen we altijd later nog beslissen om alsnog naar Fajardo te gaan. De dealer in Fajardo is het daar mee eens en kan de nodige onderdelen voor ons bestellen. Voorlopig hebben we niet veel te doen en we besluiten om de binnenkant van de boot maar eens een drastische beurt te geven. In de bilge liggen nog steeds allerlei olie resten van de laatste reparaties in Florida en we willen de boel ook binnen de motorkast helemaal schoon hebben als maandag de monteur komt. Ondertussen hebben door onder de boot te duiken wel uitgevonden dat de schroef nog gewoon aan de boot zit. Hij draait helemaal vrij rond, maar je voelt het binnen in knarsen. Geen lekker gevoel. Boquerón is geweldig. Het is hier op straat permanent feest. Overal klinkt muziek er zijn tientallen stalletjes op straat. Alle winkels zijn open. Carl trakteert ons op Pina Colada's in een Karaoke tent. En wij trakteren hem op een paar biertjes. De plaatselijke kroeg heet Galloways en is een begrip. De hamburgers die ze serveren zijn ongeëvenaard. Na alle malheur en tegenslag is het leven nog zo slecht niet hier in Puerto Rico.
16 maart 2008
Carl en Cheryl hebben een auto gehuurd en we gaan vandaag met z'n vieren op pad. We willen een Pig Roasting Party (Lechónada) proberen mee te maken. We hebben twee adressen, maar de beschrijving van de route is niet erg duidelijk. We vinden de geroosterde varkens niet, maar we vermaken ons prima. 
We rijden naar Cabo Rojo, de uiterste ZW punt van het eiland, dat een beschermd natuurgebied is met o.a. zoutpannen die nog in bedrijf zijn. We klimmen naar de vuurtoren en vergapen ons aan het landschap, de uitzichten en de natuur. Vervolgens sturen we de bergen in (Cordillas Centrál) Er is een Scenic Route (Luis Muñoz trail) die we kunnen volgen. In een kroeg in Sabana Grande krijgen we van ene Luis aanwijzingen.
De wegen zijn goed, maar boven is het koud. Eenmaal boven kun je naar alle kanten over het eiland uitkijken. Het klopt allemaal. We raken een paar maal de weg kwijt en we zijn na een paar uur slingeren blij dat we een 4-baans weg naar Ponce vinden. 
Daar flaneren we langs de Malechón, vol met kroegen, muziek, dansende mensen, snackbars en tentjes waar je allerlei lekker hapjes kunt krijgen. Aan de andere kant van het water is de jachthaven, met mooie moorings voor de deur.
17 maart 2008
De dag van de waarheid voor de Saildrive van de PdD. Dat is geen leuke waarheid. De boot moet op de kant. De hele drive moet er uit. Er is vocht gekomen in het binnenwerk, waardoor er onvoldoende smering was. Er zullen waarschijnlijk, meerdere dingen kapot of versleten zijn, maar om dat te weten moeten we eerst de kant op. Na afweging van alle alternatieven besluiten we om de plaatselijke monteur de job te laten doen. De boot gaat morgen naar Ponce. Daar kunnen we, bij de Ponce Yacht & Fishing Club, hopelijk op woensdag uit het water en kunnen we nieuwe onderdelen bestellen via de Volvo Penta dealer in Fajardo. Of dat allemaal gaat lukken is de vraag. We hopen van wel, want na woensdag is er in PR een soort lang weekend en gebeurt er voordat het weer dinsdag is weinig. Iedereen is dan 4 dagen weg en/of aan het feestvieren. Vandaag is ook St. Patrick's Day, dat om onduidelijke reden hier in Boquerón heel uitbundig wordt gevierd. Maar ja, wanneer is er hier geen fiësta? We trekken op met Frans en Sophia Tieman van de Sophia die we ook in Luperón hebben leren kennen. Het feest vindt zijn hoogtepunt, natuurlijk bij Galloways, waar we hamburgers eten, elkaar rondjes bier geven en het heel erg naar onze zin hebben. Het is ook wel nodig na zo'n dag met voornamelijk slecht nieuws. Morgen trekken we om 5 uur 's ochtends het anker op. 
We duwen de boot met Pasdeautje de baai uit en hopen dat er dan bij Cabo Rojo, voldoende wind zal zijn om ons naar Ponce, 42 mijl verderop te brengen voor de zon onder gaat. Woensdag ochtend kunnen we om 9 uur met hoog water in de botenlift en hopelijk komt Juanito, de monteur, dan ook om de diagnose van de zieke Saildrive verder te doen, zodat we onderdelen kunnen bestellen, die Juanito dan hopelijk na het weekend kan installeren. Carl en Cheryl gaan met ons mee met de Mystique en bieden ons twee kooien aan op de Mystique zolang de Pas de Deux op de kant ligt. Het is een bijzonder wereldje waar we in leven. Het bevalt prima.
18 maart 2008
14.00 lokale tijd onze positie is 17 graden 54,9 minuten Noord en 066 graden 50,3 minuten West. We varen langs de zuidkust van Puerto Rico. Vanochtend zijn we met een mooie zonsopkomst, met een snorrende Pasdeautje aan de spiegel, de baai van Boquerón uitgevaren. Buiten stond een dun windje, waarmee we aanvankelijk 3 à 4 knopen konden lopen, maar al snel werd de wind variabel zowel in kracht als in richting. De Mystique kwam achter ons aan, gooide een sleeptros naar ons toe en we gaan nu wel met 5 kts snelheid op ons doel af. Ponce here we come!
Michiel en Robert
posted @ dinsdag 18 maart 2008 22:31