Dinsdag 8 april 2008
We zijn op ons laatste eiland van de Spaanse Maagdeneilanden, Culebra, dat 12 mijl ten N van Vieques ligt. We liggen in de Ensenada Honda voor het schilderachtige plaatsje Dewey. Morgen zijn we van plan om naar St. Thomas, US Virgin Islands te zeilen. 
Het aantal boten waarmee we gezamenlijk optrekken is gegroeid naar drie. Susie Rittenhouse op Pharos hadden we al een paar maal ontmoet, op Frazier Hog Cay in de Bahamas, en zowel in Salinas als in Esperanza op Puerto Rico. Susie is een ervaren cruiser, die al sinds 2002 single-handed op haar boot, een kits getuigde Whitby 42, vaart. Zij komt uit Colorado en vaart nu samen met ons op tot onze wegen zich weer zullen scheiden, als ook zij met Pharos naar Venezuela gaat, net zo als Mystique van Carl en Cheryl.
We vertrokken op 5 april uit Esperanza, nadat we de avond er voor waren uitgenodigd thuis bij Stuart en Natalya van de Zig Zag. Zij waren cruisers die na 9 maanden cruisen hun anker definitief in Esperanza hebben laten vallen. De groep boten in de baai had ondertussen zo’n band met elkaar gekregen, dat zij iedereen uitnodigden voor een BBQ in een van de huizen die ze aan toeristen verhuren. Zelf wonen ze nog steeds op hun boot. Iedereen had wat meegenomen en het werd (weer) een gedenkwaardige avond. De volgende ochtend vroeg voeren we naar Ferro Bay, omgeven met mangroves, 5 mijl verderop. Dit is een z.g. bioluminescent bay. Dwz dat op een maanloze nacht na een zonnige dag het water in de baai gaat fluoresceren. In Nederland kennen we dat in de zomer als een lichtende zee. Het was fenomenaal. Je zag de vissen in een lichtkrans zwemmen en als je zelf zwom werden je benen en armen met een lichtkrans omgeven. Carl ging zwemmen en riep: “I am an angel”!
We varen steeds heel vroeg (3 of 4 uur ’s ochtends) weg. Dan is het weer nog rustig en hebben we ook niet zo veel last van heel hoge golven. Op de 6e april waren we wat later uit Ferro Bay weg, want er zit een drempel voor de baai waar de PdD maar net overheen kan. Dat lukt alleen maar als je door het water de bodem kunt “lezen”. Na een keer of vier proberen vonden we een geultje, waardoor we met een beetje sleuren om 11 uur buiten in de ocean swell waren. Het werd een schitterende zeiltocht (2 reven, yankee en kotterfok op) naar Bahía Salinas del Sur aan de ZO kant van het eiland, in een voormalig militair oefen terrein. We troffen daar ook Dawn Dancer van Jim en Roxanne, een catamaran, die we ook al uit Salinas en Esperanza (ook een van onze redders) kenden. ’s Avonds met z’n negenen Yahtzee in de kajuit van de Mystique. Zeilen blijft een bijzondere sport.
We wilden wat later weg die ochtend, maar dat ging niet door, want om 6 uur ´s ochtends werden we gewekt door een auto op het strand die met veel getoeter ons duidelijk maakte dat we onmiddellijk moesten vertrekken. De genie ging daar niet ontplofte munitie en bommen opruimen. Dus pakten we onze biezen en waren om kwart voor zeven de baai uit in plaats van 10 uur ‘s ochtends na de koffie. De zeiltocht naar Culebra aan de overkant was fantastisch. 
Halve wind, met golven die soms 4 à 5 meter hoog waren, maar we gingen als een speer en om kwart over tien lagen we voor anker in de Ensenada Honda. We liggen perfect in de luwte van een klein eiland in het midden van de baai. Het dorp heeft alle faciliteiten, waaronder Mamasita, een klein Puerto Ricaans restaurant, waar we ’s avonds aten, na de borrel in de Dinghy Dock Bar met veel andere cruiser die hier vooranker liggen, waaronder zowaar een paar Nederlanders.
Vandaag werd een hangout-day. Robert hielp Carl bij het schoonmaken van de onderkant van Mystique, met een door Robert geregelde duikuitrusting. Zelf deed ik de was, probeerde de watermaker en de generator aan de gang te houden en probeerde weer enige orde in de boot en in deze website te brengen. De verbindingen hier zijn weer abominabel. 
De helft van de foto’s staat op de site. Deze tekst nog niet. Misschien vanavond, en anders morgen in St. Thomas. Het weerbericht voor de komende dagen lijkt niet slecht. De passaat winden zullen iets afnemen en de oceaan swell komt pas zaterdag weer opzetten. Het belangrijkste is echter dat de regenbuien eindelijk een keer gaan stoppen. We kunnen dan misschien een paar nachten slapen met het ventilatie luik boven de kajuit open. Morgen begint onze volgende episode in de USVI en de BVI. Tot dan.
Michiel en Robert
posted @ woensdag 9 april 2008 04:50