Al onze boodschappen in Gibraltar zijn gelukt. Vandaag willen we naar Ceuta, een Spaanse enclave op de Noordkust van Afrika, recht tegenover Gibraltar. Het zijn maar 16 zeemijlen die Ceuta en Gibraltar van elkaar scheiden.
We waren eerst nog in Main street (om cadeautjes te kopen voor onze wederzijdse kleinkindjes, aapjes dus). We konden over de hoofden lopen. Kennelijk een paar cruise ships die hun gasten, en masse, in Gibraltar hadden los gelaten. Wij hadden gisteren geluk. Vandaag is het veel te vol en dus niet leuk op Gibraltar.
We beginnen dus snel aan onze overtocht, met heel weinig wind, maar wel zeilend onder de gennaker. Het kolkt en stroomt, maar aan deze kant van de zuilen van Hercules is niet zo veel tijverschil meer. Echter aan de Middellandse Zee kant staat het water ca. 1 meter lager dan aan de Atlantische kant (door de veel snellere verdamping in de Med.) Daardoor is er dus een permanente stroom van West naar Oost. Door al die stroom worden allerlei dieren aangetrokken, waaronder 100-en dolfijnen. We bleven ze maar zien springen om ons heen. En in de bijna vlakke zee waren ze niet te missen. Een prachtige urenlange show.
Ceuta zelf was voor ons een mysterie. Wat moet die Spanjaarden daar aan de overkant in een vreemdsoortige vrijhaven (belastingvrij, dat wel) in een enclave in Marokko? Toen we er eenmaal waren, begonnen we het te begrijpen. Althans dat denken we.
Spanje heeft een lange geschiedenis waarin zij vele malen hebben geprobeerd om de Britten op Gibraltar te overlopen. Dat is ze nooit gelukt. Sterker nog, de Britten willen er nooit meer weg. Al was het maar om de traditie. Ceuta ligt precies aan de andere kant. Daar staan ook de beelden van Hercules die de zuilen op zij duwt om de weg te openen naar het Non Plus Ultra. Ook de Spanjaarden hebben alle pogingen van Marokkanen, Berbers, Nomaden en zo nog een paar volkeren weten te weer staan om op Ceuta de Spanjaarden weg te jagen. Daarmee lijkt Ceuta dezelfde monumentale betekenis te hebben voor de Spanjaarden als Gibraltar voor de Britten.
Ceuta is bruisend Spaans, ondanks dat in Marokko ligt. Je ziet er nauwelijks Marokkanen. We keken nog uit naar 2e-hands Mercedessen, ooit afkomstig uit West Europa, die je in Marokko in grote aantallen ziet, maar niet één in Ceuta.
Heb je ooit de kans om er heen te gaan. Laat die kans dan niet lopen. Weer een stuk geschiedenis waar we in Nederland niets van weten. Althans wij niet. En ik kan me het schoolboek waar dat in moet hebben gestaan ook niet herinneren. Een wel bestede dag dus.
Frouk en Michiel
posted @ vrijdag 8 juli 2011 21:03