6 juli 2011

Van Ceuta naar Estepona. 35 NM op het log, gemeten door het water. 33 NM op de GPS, gemeten over de grond.

Een tochtje zonder veel bijzonderheden. Voor de verandering varen we vandaag 2 uur lang onder de spinnaker. Het is schitterend weer, op het water is het niet zo bloedverziekend heet als op de wal, maar toch. Weer 100-en dolfijnen om ons heen, maar vandaag in de bous aanbieding ook een school pilot whales die ons lui bewegend tegemoet komen en ons een paar van hun blikken gunnen. We proberen foto's te maken, maar het  blijft gokken en vandaag gokten we steeds mis. Of het resultaat was te onscherp. Wel een prachtig gezicht om de Rock, weliswaar in lichte nevelen gehuld, van de andere kant te kunnen bekijken. Om half zes liggen we aan Pantalan #5 in Estepona. Ook een Tourist Trap, maar om Ton de Bruijn te citeren: wel een stad van vless en bleod. Hij heeft gelijk. Het is hier best toeven. Dat wordt verderop nog anders. Het is vermakkelijk om op de promenade langs de haven ten minste vijf disco's naast elkaar te horen die elk proberen om de andere viet te overstemmen. Na een poosje lopen we gewoon weg en vinden een kroegje naast de Club Nautico waar alleen Engelse zeilers zitten. Wat een verademing.

Om acht uur meld Ton zich bij de Pas de Deux, hij heeft hier zelf ook een bootje liggen en is hier meer dan thuis. Hij leidt ons naar een wat stiller hoekje van de haven, naast de nieuwe visafslag. Daar is de Bar-Restautante La Escollera, pescaios y mariscos. Schijnbaar alleen bekend bij locals. We eten daar ongelofelijk goed. We hebben ongeveer alles wat op de kaart staat gegeten. Gamba's, jacob's schelpen, een plaatselijk soort kreeft, calamaris, scheermesjes, althans zo noemen wij die in Nederland als je ze op het strand vindt, maar hier hebben ze ook een zeer goed smakende inhoud. We slaan op mijn verzoek de mosselen en de oesters over. Afgezien van het geweldige eten is het ook erg leuk om Ton weer te ontmoeten. Veel herinneringen aan zeilweken in Nederland. Het begon zo'n beetje, toen we allebei ongeveer 12 jaar waren, op de Kaag en in de Pluizen voeren. Later in de Stern klasse en nog later gingen we zelfs samen naar bepaalde zeilweken zonder dat we altijd een eigen boot bij ons hadden. Zeilen deden we toch wel.

De avond eindigde, hoe kan het anders, in de kuip van de pas de Deux. Ton geeft ons nog een paar waardevolle do's en dont's voor de Costa del Sol en de Costa Blanca. Ola, Ola het werd toch nog laat, maar wel onvergetelijk leuk.

Michiel en Frouk

 posted @ zaterdag 9 juli 2011 09:04