4 augustus 2011
Gisteren avond vlak voor de zonsondergang lieten we ons anker vallen in de baai achter Punta di Cepo, een landtong net ten N van Saint-Florent. Een prachtig plekje op 5 m diep water helemaal voor ons alleen. Op de oever een landhuis met een paar bootjes ervoor aan hun moorings en de volgende ochtend alleen een groep backpackers die het pad langs de kust volgden. We lagen daar patent en uitermate rustig. Twee mijl dieper de baai in ligt het mondaine Saint-Florent, met een grote luxe jachthaven, waar we heen gingen om dieselolie te tanken, de drinkwatertanks te vullen en om inkopen te doen. Volgens de beschrijvingen die we van te voren hadden gelezen doet St.-Florent er veel aan om op Saint-Tropez te gelijken. Dat lukt ze daar aardig. Het gedrag van onze medewatersporters was het eerste signaal. Hard varen, veel golven maken, lawaai en weinig oog voor anderen. Dat leverde ons direct een nat pak op in
ons kleine 2,5 pk bij-bootje. Toppunt vormen de medewerkers van de Capitainerie die snoeihard met grote RIB's de haven in en uit varen, zonder acht te slaan op overlast en gevaar voor anderen. In de haven werden we bijna overvaren door e.o.a. sufk... , die meer aandacht had voor de make up en bikini's van vrouwen in andere RIB's, dan voor ons. Kortom we kwamen aan de kant, wij nat, bootje half vol met water en ja hoor, de vieux port van Saint-Tropez in optima forma. Veel grote
dure boten, allen met hun achterschip naar de kade, voor het uitzicht van het flanerende publiek. Geen eigen strand, want dat ligt een half uurtje varen verderop, genaamd Plage de Lotu. De plaatselijke nering bestaat ook hier voornamelijk uit bars,
restaurants, terrassen en café's. In het stadje erachter met gele zonlicht reflecterende huizen, incl. de rode pannen daken, een ruime keuze aan winkels voor bijouterieën, mode, smuck en opmaak.
Uiteraard een verkeerschaos, doordat alles vastloopt.
Midden in het stadje ligt het Jeu de boules veld, omzoomd met nog meer terrassen, (precies als het Place de Lis in St.Tr.). Er is ook een gewone bakker en een gewone supermarkt, die wij nodig hadden voor brood, bier en verse groenten en fruit. Na deze onderdompeling in de mondaine wereld, zijn we maar niet al te lang meer in Saint-Florent gebleven. Bovendien we wilden nog naar L'Ile Rousse, 20 mijl naar het Westen.
Voor hen die er nog aan twijfelen. Het blijft maar mooi weer. Niet meer zo stervens warm, maar gewoon lekker en de temperatuur van het water is ruim 29 gr Celcius. Vandaag helaas weinig wind en bovendien van de verkeerde kant. het
laatste stukje naar onze ankerplaats zeilden we nog. Het water is zo blauw, dat het azuurblauw reflecteert op de witte rompen van de schepen die voor het strand voor anker liggen. Alsof er een azuurblauwe wasem over alles heen geblazen wordt. Bij L'Ile Rousse ankerden wij ook in dit blauwe water vlak voor het strand aan het stadje. De baai van L'Ile Rousse wordt beschermd door aantal hoge eilanden in de vorm van forse klompen steen, die aan elkaar verbonden zijn met dammen en een brug waaroverheen een causeway loopt.
Hoog bovenop het grootste eiland, Isola Pietra, staat een vuurtoren. De rots zag er beklimbaar uit.
Dus naar boven. Frouk over de weg,
die er ook bleek te zijn, ten behoeve van de door tractoren getrokken treintjes voor de toeristen, Michiel en Wouter over de rotsen recht omhoog (gewoon over de weg bleek sneller). Eenmaal boven prachtige uitzichten over zee, over Corsica en over de mouillages van L'Ile Rousse met de Pas de Deux. Niet in de laatste plaats zo prachtig door het mooie licht aan het einde van de middag.
Na de gedane arbeid was het goed bieren bij het jeux de boules veld. Frouk slaagde er nog in om een echte Peugeot pepermolen te scoren. Nu kunnen we eindelijk de peperkorrels malen die Martijn Rom Colthoff voor ons mee nam uit India. De dag werd afgesloten in de kuip van de Pas de Deux met een stapel pannenkoeken met en zonder spek met naar keuze stroop, suiker en/of citroensap daarop.
Michiel, Wouter en Frouk.
posted @ zaterdag 6 augustus 2011 18:04