Anse de Girolata

5 augustus 2011

We zijn nog steeds op Corsica. De nieuwe dag verrast ons eerst met een complete windstilte over de ankerplaats voor het strand van L'Ile Rousse. Terwijl we anker op aan het gaan zijn, komt er uit zee plotseling een Noordoosten wind van 13 knopen opzetten en dat was mooi meegenomen. Daarmee zeilden we heel comfortabel in ZW richting met uitgeboomde zeilen en een vaartje van 6 knopen. Wij waren wel ingesteld op een wind met een kracht 4 beaufort, maar uit precies de tegenovergestelde richting, althans volgens het weerbericht van Meteo France. Een meevaller dus. We zeilden tot voor Calvi, maar bij de Pointe Revellata (De meest NW punt van Corsica) viel de wind helemaal weg en was het feestje voorbij. Een uurtje later kwamen de 13 knopen wind uit het ZW toch opzetten, en we maakten er een mooi kruisrak van, met alle aandewindse zeilen vol en bij, naar de Anse de Girolata, na vandaag volgens ons het mooiste plekje van Corsica (stiekum wist ik al dat sommigen daar net zo over denken).
De baai is een vrij kleine kom, beschut door hoge rotsen aan drie kanten, die een onderdeel is van de veel grotere golf van Girolata. Het geheel is een beschermd natuurreservaat met de naam Scandola. De baai is alleen met een boot of te voet te bereiken. We kijken tegen indrukwekkende hoge rode rotsen, die met een geel-oranje gloed oplichten in het late middag licht. Met de hulp van een van de jongens van de capitainerie, die zowaar goed Engels spreekt, krijgen we een van de laatste plaatsjes in de rij moorings, waarbij je zowel voor als achter je zelf vast maakt aan de mooring (die in het Frans een "corps mort" heet). Zwemmen mag alleen buiten de baai, maar daar houdt niemand zich aan en ook wij laten ons overboord vallen na de inspanningen van het boot opruimen, dinghy opblazen, vastmaken aan de moorings en zo verder en zo meer.

Eén maal op het strand waan je jezelf haast in de Caribe. Strandtentjes, winkeltjes, kunstenaars, alles in een heel losse sfeer. Veel kleine bars, maar liefst 7 restaurants, en een pad naar boven langs de huisjes waarin de uitbaters van Girolata in de zomer wonen. We klimmen naar boven, bezoeken Girolata Int'l Airport, dat bestaat uit een helicopterveldje in een kring van stenen met een diameter van ca. 50 m. De ruïne van het kasteel op een van de kliffen is helaas wegens renovatie niet toegankelijk. Wat een mooie plek is dit, waar je ook staat, waar je ook kijkt, je komt ogen te kort.

Michiel, Frouk en Wouter