Porto Malfatano

16 augustus 2011

We hebben bedacht dat we alles in het werk zullen stellen om niet het geringste risico te zullen lopen dat we ons moeten haasten om op tijd in Cagliari te zijn voor Wouter om van daar op de 19e terug naar Nederland te vliegen. De Flevo Race roept hem daar. We gaan dus niet verder naar het Westen en na ons uitstapje naar de camping bij Porto Nou, laten we rubberboot gewoon achter de PdD slepen en met een heel dun windje zeilen we rustig, maar wel heel mooi langs de kust naar het volgende schiereiland Capo Malfatano. Daarachter liggen drie baaien, met goede ankergrond, weliswaar weer in het verlengde van dalen tussen de heuvels, maar we hebben nu ons lesje wel geleerd en we zoeken zorgvuldig de baai uit waar de wind niet zal komen tussen de valleien of dalen op het land door. Er komt geen Westenwind, zegt het weerbericht. Maar het weerbericht is niet de baas in de Middellandse Zee. Wie dat wel is, zal waarschijnlijk nooit uitgevonden worden, maar als we eenmaal goed liggen, zo diep in de baai als we durven, begint het prompt uit het Westen te waaien. We laten ons niet wegjagen dit keer en we blijven liggen. Veel anderen doen dat ook en dat schept een band. Later in de middag gaat de wind liggen.

Capo Malfatano is enige honderden meters hoog en bovenop, ja hoor, een wachttoren uit de Nurragh tijd (de oudste bekende inwoners van Sardinië waren de Nurraghs). Alles wat hoog is en beklimbaar, vormt een uitdaging, dus we gaan naar boven en worden niet teleur gesteld. Prachtige uitzichten over zee, over het landschap met zijn stranden, de baaien, incl. de veilig achter haar anker liggende PdD. wij hebben veel mooie ankerplaatsen bezocht, maar qua totaal beeld is dit wel een van de mooiste, althans bij Sardinië. Want niets kan wedijveren met de baai van Girolata bij Corsica. Na onze lichamelijke inspanning op Capo di Malfatano, smaakt het koude biertje, in de strandtent aan de baai, meer dan voortreffelijk. Wouter bakt pannenkoeken aan boord. We trekken nog maar eens een kurk van een flesje wijn. Op deze avond wordt dat een koele rosé met een beetje bubbels. Dat past goed bij de pannenkoeken en bij onze stemming. Opperbest dus.

Michiel en Wouter