27 - 30 augustus 2011
Zaterdag en zondag bleven we op Malta en verdiepten we ons in cultuur en geschiedenis van het eiland. Op aanraden van Piet Kok beginnen we met een bezoek aan de Maltese Experience, een geluid/film/dia show, die de geschiedenis van Malta in beeld brengt. De eerste bewoners waren hier al meer dan 5000 jaar geleden en de Engelsen verkregen het eiland nadat Nelson het van Napoleon afpikte met volledige instemming van de Maltese bevolking. De belangrijkste gebeurtenissen hebben steeds weer te maken met de Maltezer kruisridders. De orde van St. John. Vrijwel alle Europese grootmachten hebben hun invloed hier op een of andere wijze laten gelden. Nederland dat op heel plaatsen in de wereld steeds veel invloed had, speelt in de geschiedenis van Malta geen rol van enige betekenis. Na onze inleiding in het wel en wee van Malta, slieren we door Valetta. Voorzichtig, want het is nog steeds kokend heet. tussen 11.00 en 15:00 zie je weinig mensen op straat, de winkels zijn dicht. De mensen zitten binnen of ten minste in de schaduw, als het maar uit de zon is. Het is te warm. Wij kruipen, na een tosti in de schaduw tegenover de St. Paul's Co-Cathedral, in onze auto met A/C en gaan naar het Zuiden, waar de opgravingen van heel oude tempels te bezoeken zijn. Helaas mogen we op zaterdag en zondag niet de Kathedraal in. De rijkdom en de pracht en praal van de kerken zullen we elders gaan bekijken. De horizon van Malta is bezaaid met Kathedralen, basilieken en andere, meestal heel grote, kerkgebouwen en koepels.
De tempels staan bij Tarxien, Mna Jdra en Hagar Qim. Het is moeilijk voor te stellen dat er op Malta al een beschaving was in de 4e eeuw voor Christus. De tempels vormen het bewijs. Van de beschaving, waar deze gebouwen uit voort komen komen, is weinig bekend en is op mysterieuze wijze verdwenen. De gebouwen zijn meer dan 1000 jaar ouder dan Stone Henge in Zuid Engeland, zijn groot, met een stenen dak en hebben verschillende ruimtes, z.g. apses, van binnen. De oudste is de tempel op Gozo, bij Ggantija, 3400 B.C.. Volgens onze gidsen de oudste bekende stenen gebouwen ter wereld! We rijden langs de W-kust naar het Zuiden en we wanen ons in Noord Afrika. De hele omgeving, de gebouwen en de sfeer, incl. het droge en hete klimaat doet ons sterk aan Marokko en andere Arabische landen denken. We onderbreken onze auto rit aan de baai van Marsaxlokk, met 100-en voor anker liggende gekleurde vissersboten en bootjes, allemaal geschilderd in vrolijke kleuren en meestal op de boeg voorzien van het oog van Osiris, die over de vissers waakt om hen behoeden voor onheil en gevaar op zee. Terug in Valetta (ja, we verdwalen eerst weer in de wijken rond Valetta) hebben we geluk en we kunnen nog een plek krijgen op de Black Pearl, een oude driemaster die zowel met vracht als met charter passagiers op Australië voer, tot twee maal toe zonk in de haven van Valetta, door haar eigenaren werd achtergelaten en nu een restaurant is op de kade van de Msida Marina in Ta'Xbiex. Jan een een mooie pasta met spaghetti en Michiel een Maltese risotto, afgespoeld met een koele witte wijn uit Malta.
Op zondag gaan we naar Mdina en de verbintenis van Malta met de Arabische wereld wordt duidelijk. Mdina werd door de Arabieren gesticht en was de hoofdzetel van Malta, voordat Valetta bestond. De Arabieren speelden een belangrijke rol in Zuid Europa en brachten veel welvaart in de landen die zij veroverden, met name door hun kennis van de landbouw en van de katoenteelt in het bijzonder. Mdina, de "silent city", is een grote citadel, waarop vooral de grote St. Paul's Cathedral opvalt. Binnen de muren van de citadel woonden de rijken en welgestelden. Het overige volk woonde in de suburbs, ofwel Rabat. De naamgelijkheid is duidelijk geen toeval. Valetta werd pas in 1540 de hoofdzetel van Malta, na de komst van de kruisridders van de Orde van St. John, die door de Ottomanen van Rhodos werden verbannen en Malta kregen toegewezen als hun nieuwe verblijfplaats. Mdina ligt op een van de hoogste punten van het eiland en is zo gebouwd dat je vanaf de stadsmuren, rond de citadel, een volledig vrij uitzicht hebt op het land rondom. De horizon wordt opvallend vaak onderbroken door de silhouetten van de vele godshuizen in de alle dorpen op het eiland.
Om de hitte enigszins het hoofd te bieden rijden we naar Golden Bay en gaan daar zwemmen in de branding van deze prachtige baai en lunchen als echte toeristen in een strandtent met tosti's, cola en veel ketchup en zand aan je voeten. In verband met de zondag mogen we pas vanaf drie uur 's middag de St. Paul's Kathedraal in. We rijden daarom eerst verder rond het eiland en bezoeken o.a. St. Paul's Bay, waar de apostel Paulus, op weg naar Rome, schipbreuk leed. Zijn verhaal is te vinden in het Oude Testament. We rijden langs Mosta met de derde grootste koepelkerk ter wereld. Groter dan St. Paul's Cathedral in London, maar niet zo groot als de St. Pieter. (NB de 4e grootste koepelkerk ter wereld staat op Gozo). We volgen de kustweg langs Melieha Bay, in het Noorden en langs de Salina Bay. We zijn precies om drie uur voor de deuren van de Kathedraal van St. Paul en bij de derde slag van de klok zwaaien de deuren open en mogen we naar binnen. Het is adembenemend om te zien wat de R.K. kerk op dit eiland aan rijkdom ten toon spreidt. Jan en Michiel zijn allebei niet gelovig en zeker niet katholiek, maar je ontkomt niet aan de overweldigende indruk van de kerk hier.
Op maandag nemen we afscheid van Piet Kok en 's middags varen we 15 mijl naar Gozo. we hebben een ligplaats besproken in de Mgarr Marina aan de zuidkant van het eiland. Gozo heeft maar 30.000 inwoners, maar is qua geschiedenis en cultuur minstens zo rijk als Malta zelf. We lopen naar de ferry/bus terminal om te kijken waar we allemaal naar toe willen en hoe we ons de volgende dag het beste kunnen verplaatsen. We hebben geluk, want we worden aangesproken door taxi chauffeur Steve die ons aanbiedt dat zijn echtgenote, Marika, ons de volgende dag voor •50 zal rond rijden in haar eigen A/C Toyota Auris. Op eerdere reizen maakte we, op andere plaatsen, ook dit soort deals en daar hadden we nooit spijt van. Met een goed gevoel over de dag van morgen strijken we, met een echte Engelse Pint of Ale, neer op het terras, op de 1e verdieping van de "Glenn Eagles", de plaatselijke visserskroeg, met uitzicht op de kade en de over de hele haven.
Marika blijkt niet alleen heel aardig en goed bespraakt te zijn. Zij is een professionele gids, die de weg hier, in alle opzichten, heel goed kent. Dat hebben we dus weer eens goed geregeld en we hebben een prachtige dag. een opsomming. De hoofdstad is Victoria met een oude citadel als in Mdina, waar we twee uur rond dwalen, daarna naar het z.g. "Blue window", bij Dwejra waar een binnenzee tussen de rotsen is ontstaan en waar je van boven op de hoge kalkstenen rotsformaties door openingen in de rotsen de blauwe zee bekijkt. Vervolgens naar het bedevaart oord tevens basiliek Ta' Pinu (our lady of assumption), die ook bezocht werd door de Pausen Johannes II en Benedictus XIV. Wij zijn dan wel geen papa's, maar wel allebei opa's en we gaan dus naar binnen. Ook hier blijkt weer de enorme invloed van de RK kerk op de samenleving hier en in de geschiedenis van dit land. We bekijken de zoutpannen (nog immer een bestaande familie onderneming) in Qbajjar. Om de hoek ligt Marsalforn, waar Marika met de uitbater van Restaurant Neptunus heeft geregeld dat we een tafeltje aan het water krijgen, in de wind, in de schaduw onder de parasol, voor een prachtige lunch (de details geven we alleen op aanvraag). Bovenop de rotsen van Ramla kijken we naar beneden op het strand van Calypso Bay, waar 's middags het zand, door de warmte van de zon, rood kleurt. We zien de oudste, nog rechtop staande tempel ter wereld, Ggantija. Daarna nog een windmolen bezocht, die ons verder weinig zei, want wij komen zelf immers uit een land van windmolens en toen was het wel genoeg. We gaan terug naar de marina. Het suizebolt door onze hoofden. We gaan maar weer een keer rust zoeken met een pint bij de Glenn Eagles. En morgen vertrekken we om 07:00 terug naar Italië, Porto Palo op de uiterste ZO punt van Sicilië.
Jan en Michiel
posted @ vrijdag 2 september 2011 11:37